အခန်း ( ၁ )
” မမလေး … ကားအဆင်သင့် ဖြစ်ပါပြီ ”
” အေးအေး … မောင်တိုး … ငါလာပြီ … ငါ့ကား ဘယ်ချိန်ရမှာလဲ ”
” ညနေပိုင်းမှ … ရမှာ … မမလေး ”
ဧည့်ခန်းထဲ ထိုင်နေတုန်း ဒါရိုင်ဘာ မောင်တိုးက အဆင်သင့် ဖြစ်ကြောင်း လာပြောလို့ ပြည့်လည်း လွယ်နေကြ အိတ်ကလေး ကောက်လွယ်ပြီး ကုမ္ပဏီ သွားဖို့ ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ ပြည့်ကား ပျက်လို့ ကိုမိုးက သူ့တပည့် မောင်တိုးကို လာခေါ်ခိုင်းတာပါ။ ခြံတံခါးနား ရောက်တော့ ခြံစောင့် ဦးသိန်းက မောင်တိုး ဟွန်းတီးတာနဲ့ တံခါး လာဖွင့်ပေးနေတာ။ ကားလေးက ခြံထဲက ထွက်ပြီး ရပ်ကွက် လမ်းလေးအတိုင်း ကျောက်လမ်းမကြီးဆီ မေးတင်ပြီး ပြည့်တို့ လင်မယားပိုင်တဲ့ ရွှေမြင့်မိုရ် ကုမ္ပဏီရှိရာ မြို့ထဲဘက် ဦးတည်နေတယ်။
ကိုမိုးက ပြည့်ခင်ပွန်းပါ။ ထိပ်တန်း စီးပွားရေး ပညာရှင် တစ်ယောက်။ ပြည့် စတိုးဆိုင်ကြီး တစ်ခုမှာ အရောင်းစာရေးမ ဝင်လုပ်တုန်း တွေ့ပြီး လက်ထပ်ဖြစ်ခဲ့တာပေါ့။ ကိုမိုး နာမည်က မိုးမြင့်မောင် ။ ပြည့်က စခင်ကတည်းက ကိုမိုးပဲ ခေါ်တာ လက်ထပ်ပြီးတော့လည်း ကိုမိုးပဲ ခေါ်ဖြစ်တယ်။
ပြည့်နာမည်က ပြည့်ဖူးခိုင် ပါ။ ဘဝက ဝလုံးလေး ဝိုင်းအောင် မရေးနိုင်ခင်ကတည်းက ကြမ်းတယ်။ ပြည့် မေမေက ဖေဖေဆုံးတော့ အမျိုးတွေ အိမ်မှာ အိမ်အကူ လုပ်ရင်း ဘဝကို ဖြတ်သန်းခဲ့ရတာပေါ့။ လစာရယ်လို့ မရပေမယ့် စားစရာကျွေး နေစရာပေးတဲ့ အမျိုးတွေက ပြည့် ဘွဲ့ရတဲ့အထိ ထောက်ပံ့ ပေးကြပါတယ်။
အဲ့ချိန် ပြည့်ဘဝမှာ မရှိမဖြစ် သူငယ်ချင်းချောလေး ဇာနည် ဆိုတာရှိတယ်။ ဇာနည် အကြောင်း နောက်ကျ ပါလာမှာပါ။ ပြည့်ဘွဲ့ရပြီးတော့ အလုပ်ကို အောက်ခြေက စခဲ့ရတာ။ ပြည့် အရောင်း စာရေး လုပ်ဖူးပါတယ်။ ဧည့်ကြို Reception ရော၊ ငွေသိမ်း Cashier ရော၊ အို အစုံအစုံပါပဲ။ တစ်ဈေးဝင် တစ်ဈေးထွက် အလှကုန်ဆိုင်ပစ္စည်း အသစ်ဝင်တိုင်း မိတ်ဆက်ရင်း လိုက်ရောင်းပေးဖူးတာပေါ့။
ပြည့် ဘဝက ကြမ်းပေမယ့် အဖေ့ဘက်က ရတဲ့ မျက်နှာချောချောရယ်၊ အရပ်အမောင်းရယ်၊ ပြီးတော့ အမေ့ဘက်က ရတဲ့ နိုအုံထွားထွားကြီးရယ်၊ ခါးအောက်က ကော့ထွက် အိကားနေတဲ့ ဖင်သားစိုင်ကြီးတွေက ဘဝတက်လမ်းအတွက် အကောင်းဆုံး အထောက်ကူ ပြုခဲ့ပါတယ်။
အမေဆုံးတော့ ပြည့် ကိုယ်ပိုင်ဝင်ငွေလေးနဲ့ အိမ်ငှားနေနိုင်ခဲ့ပါတယ်။ လွယ်တော့ မလွယ်ဘူး ဝင်ငွေရဖို့နဲ့ ရှေ့ဆက်လှမ်းဖို့အတွက် လုပ်ခဲ့ရတဲ့ အလုပ်တွေက လဲကြလိုက် ပြန်ထလိုက်ပဲ။ လုပ်ငန်း အတွေ့ကြုံ မြင့်လာရင်တော့ ပိုကောင်းတဲ့ အလုပ်တစ်ခုက စောင့်ကြို နေတတ်ပါတယ်။ ရွေးချယ်စရာ အခွင့်အလမ်းတွေများလာတာနဲ့ ကြိုက်တဲ့ လမ်း လျှောက်ရုံပဲလေ။ လူတွေမှာ မလုပ်ချင်တဲ့အလုပ် ဆိုတာမျိုးတွေ ရှိလာပါတယ်။
ဘွဲ့ရတော့လည်း ဈေးရောင်းရမှာ ပြည့် မရှက်ပါဘူး။ စီးပွားရေး သမားတွေက သူတို့ရဲ့ အသိပညာတွေကို ရောင်းချတဲ့ အရောင်းဝယ်သမားတွေ ဖြစ်နေပေမယ့် ဈေးရောင်းတာ ရှက်စရာကောင်းတယ်လို့ မြင်နေကြတဲ့ အမြင်ကျဉ်းသူတွေ ပြည့်ဘဝ အစမှာ အများကြီး မြင်ဖူးခဲ့တယ်။ ဝင်ငွေ ဒါမှမဟုတ် လစာကို လူတိုင်း အများကြီး ယူချင်ကြတာ လစာဆိုတာ ကိုယ့်ပိုင် ရည်အချင်းတစ်ခုပဲ အစွမ်းရှိသလောက် တူညီတဲ့ ဝင်ငွေကို ရနေမှာပဲလေ။ ဝင်ငွေ နည်းတာကို ပြည့်မရှက်ပဲ အရည်အချင်း မပြည့်ဝသေးတာကိုပဲ လေ့လာသင်ယူပြီး ကြိုးစားခဲ့တာပါ။
တခါတခါ လူအောက်ကျို့လို့ လူပိမသေဘူးတဲ့ ခ်ခ် ခ်ခ်။ ဘဝက စာအုပ်တစ်အုပ်တော့ မဟုတ်ဘူး သနားအောင် ပြောတိုင်း အလုပ်မဖြစ်ပါဘူး။ အောက်ကျို့တိုင်း အဆင်မပြေတာမို့ ဒီလိုကျင့်သုံးစရာ မလိုပါဘူး။ လက်တွေ့မှာ စကားပြော ပါးနပ်ပြီး အလုပ်ကို စီမံခန့်ခွဲနိုင်ဖို့ လိုအပ်တာပဲလေ။ တဖက်လူတွေရဲ့ အကြိုက်ကို တွက်ဆပြီး အောက်ကျို့စရာမလိုပဲ အလုပ်ဖြစ်အောင် လုပ်လို့ရပါတယ်။
” မမလေး … ရောက်ပြီ ”
” ဟင် … ဟုတ်သား မောင်တိုးရယ် … ခ်ခ်…။ ငါလည်း အတွေးလွန်နေတာ …။ ညနေကြ ကားရတာနဲ့ … ဒီလာပို့ပေး …။ မင်းဆရာက ဒီည သောက်ပွဲကျင်းမှာထင်တယ် …။ ကာစတန်မာ အသစ်တွေ ဒီနေ့ ရောက်မှာ … အပြန်ကျ ငါ့ဟာငါ ပြန်မယ် ”
” ဟုတ် ”
မောင်တိုး ပြောပြီးတာနဲ့ ကုမ္ပဏီထဲ ဝင်တော့ ဝန်ထမ်းအားလုံး နှုတ်ဆက်တာနဲ့ ပြန်ပြုံးပြ နှုတ်ဆက်ရင်း ပြည့် ရုံးခန်းလေးထဲ ဝင်လာခဲ့တယ်။ စားရင်း အဟောင်းတွေ ပြန်စစ်နေတုန်း ပြည့် အလုပ်စားပွဲခုံပေါ်က ဖုန်းသံလေး မြည်လာနေတာ။
” တူတူ … တူ ……… တူတူ … တူ ”
” ဟဲလို … ပြော … ကိုမိုး ”
” ပြည့် … ရောက်ရင် … ကိုမိုး ဆီလာခဲ့ဦး ”
” ရောက်ပါပြီ … ကိုမိုးရဲ့ … လာပြီ လာပြီ ”
စကားပြောပြီးတာနဲ့ ၅ လွှာ အထပ်ကို ဓာတ်လှေကားနဲ့ တက်ခဲ့လိုက်တယ်။ သီးသန့်ခန်းမို့ ကိုမိုး ခွင့်ပြုချက် မရပဲ ဘယ်သူမှ လာခွင့်မရှိတဲ့ ကုမ္ပဏီရဲ့ VIP အခန်းပေါ့။ အခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ ဘဲဥပုံ စားပွဲခုံကြီးရဲ့ ဘေးနား ထိုင်ခုံ အလွတ်တစ်လုံးပေါ် ထိုင်နေတဲ့ ပြည့် ခင်ပွန်းကို မြင်လိုက်ရပြီ။
” WOW … ဒီနေ့လည်း … အရမ်းလှနေပါလား … ပြည့်ရယ် … လာပါဦး … ဘော်ဒီနဲ့ အဝတ်စားက အမြဲ ဆွဲဆောင်နေတာ ”
” သွားပါ … အပိုတွေ … အိမ်ကြတော့လည်း … အလုပ်က ပထမ ”
” မဟုတ်ပါဘူး ပြည့်ရယ် … မိန်းမကို အမြဲ ရင်ထဲ ထည့်ထားတာပါကွာ ”
အနားရောက်တာနဲ့ ပြည့် ခါးသေးကျဉ်လေး ဆွဲဖက်ပြီး လည်တိုင်ပြော့လေးကို ခပ်ပြင်းပြင်း စုပ်နေတော့တယ်။ ဒါက ကိုမိုး အကျင့်လေ။ နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းရတာထက် လည်တိုင်တို့ ချိုင်းကြားတို့ကို ပြင်ပြင်းပြပြ အကွက်ထင်အောင် စုပ်ယူတတ်တာ။ လက်မထပ်ခင် ပြည့် အရောင်းစာရေးမလေး ဘဝထဲက ပြည့်ခန္ဓာကိုယ် တစ်ခုလုံး ကိုမိုး မနမ်းဖူးတဲ့ နေရာမရှိပါဘူး။ ခြေမလေးက စပြီး နဖူးအထက် ဆံနွယ်လေးတွေအထိ ကိုမိုး နမ်းပေးခဲ့တယ်။
အခုလည်း ပြည့်လည်တိုင်လေး နမ်းရင်း ခုံပေါ်ထိုင်ခိုင်း ပြီးတာနဲ့ စကပ်ထမိန်လေး ချိတ်ဖြုတ်နေတာ။ထမိန်ချွတ်တော့ ဖင်ကို ကြွပေးရင်း တဆက်တည်း အတွင်းခံကိုပါ ပြည့်ချွတ်ပေးလိုက်တယ်။ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး ကျွတ်တာနဲ့ ပြည့်ပေါင်ကြားထဲ ကိုမိုးက မျက်နှာအပ်ပြီး ယက်တော့တာပဲ။ အားရအောင် ယက်ပြီးမှ သူ့ဘောင်းဘီ ဇစ်ဖွင့်ပြီး ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးထိပ်ကို စောက်ပတ်လေးထဲ ဖိထည့်ပစ်တယ်။ မှန်ပြတင်းပေါက်က အလင်းရောင်ဖျော့ဖျော့ လေးအောက် သီးသန့်ခန်းလေးထဲ ပြည့်နဲ့ ကိုမိုးရဲ့ အသားချင်း ရိုက်ခတ် သံတွေ ဘယ်သူမှ မကြားနိုင်ပါဘူး။
စားပွဲခုံဘေးနား အနက်ရောင် သရေထိုင်ခုံပါ် ထိုင်လျက်အနေထားဖြင့် ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ဖြဲပြီး ကိုမိုး ကျောပြင်ကို ခပ်တင်းတင်း ဖက်ထားလိုက်တယ်။ ပြည့် နှုတ်ခမ်းလေး ဟပြီး တအီးအီး ညည်းနေတုန်း ကိုမိုးက ပြည့် ပေါင်ဂွထဲက စောက်ပတ်နီတာရဲလေးကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် မနားတမ်း ဆောင့်လိုးနေတာ။ ပစ်ဆောင့်နေသော ကိုမိုး ဆောင့်ချက်တွေကို ခါးကော့ပြီး ပြန်ဆောင့်ရင်း တုန့်ပြန်ပေးနေလိုက်တာပေါ့။
မနေ့က စီးပွားဖက် မိတ်ဆွေတစ်ယောက်ရဲ့ မွေးနေ့ပွဲ သွားပြီး ကိုမိုးလည်း အလုပ်ကိစ္စတွေနဲ့ ရှုပ်နေခဲ့တာ။ ညပိုင်း အလုပ်ပင်ပန်းတော့ ပြည့်နဲ့ မလိုးဖြစ်ပဲ တန်းအိပ်တော့တာပဲ။ တအားစိတ်ကြွနေတဲ့ ကိုမိုး လိုးချက်တွေက အားပါနေတော့ ထိုင်ခုံတောင် တကျွိကျွိ တအီအီနှင့် လှုပ်ရမ်းပြီး နံရံဘက် ရွေ့နေတာပေါ့။
နို့အုံတွေ တဖက်ပြီးတဖက် ပြောင်းစို့ရင်း ထိုင်ခုံပေါ် အိကားနေတဲ့ ပြည့်ဖင်သားကြီး တုန်ခါနေအောင်ကို ပစ်လိုးနေတယ်။ ဖောင်းအိနေတဲ့ ပြည့် အဖုတ်လေးထဲ ဝင်ထွက်နေတဲ့ လီးက တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ သွေးတိုးလာပြီ။ ပြည့်စောက်ပတ်လေး လီးအရည်ပြားတွေ တင်းကနဲ့ တင်းကနဲ့ ခံစားမိတာနဲ့ ခုံပေါ် ပြောင်းထိုင်ခိုင်း လိုက်တာပေါ့။
” ကိုမိုး … ခုံပေါ် ခဏထိုင်လိုက် … မြန်မြန်လေး ”
ပြည့် စကားဆုံးတာနဲ့ ကိုမိုးလည်း မျက်နှာချင်းဆိုင် ဒူးထောက်လိုးနေရာက ခုံပေါ်ပြောင်းထိုင်လိုက်တယ်။ ပြည့်လည်း ခံစားမှုက ငယ်ထိပ်ရောက်နေတော့ လီးပေါ်တက်ခွပြီး ဖင်ကြီး မြှောက်လိုက် ဖိချလိုက်နဲ့ အချက် ၃၀ ခန့် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုက်မှ စောက်ရည်များ ထွက်ကျလာတာ။ ပြီးသွားတော့ နှစ်ဦးသား ခဏနားပြီးမှ ပြည့် အခန်းလေးထဲ ပြန်လာခဲ့လိုက်တယ်။ အခန်းထဲရောက်တော့ ဘာရယ် မဟုတ်ဘူး ကိုမိုးနဲ့ လိုးတာတွေ တွေးရင်း စိတ်က အတိတ်ဆီ ရောက်သွားရောပဲ။
ပြည့် လိင်စိတ်ကို စတင်ဖော်ပေးခဲ့တာ ကိုမိုးတော့ မဟုတ်ခဲ့ပါဘူး။ ပြည့် ကိုမိုးနဲ့ မတွေ့ခင် အိမ်ငှားနေခဲ့တဲ့ အိမ်ပိုင်ရှင် ဦးမြင့်စိုး ပါ။ ဦးမြင့်စိုး ဆိုတာ အသက် ၅၀ ကျော် အိမ်ထောင်သည်ပါပဲ။ ဦးမြင့်စိုးရော သူ့မိန်းမ အန်တီမိုးဝါရော ပြည့်အပေါ် သမီး အရင်းတစ်ယောက်လို သဘောထား နေခဲ့တာပေါ့။ပြည့်က အိမ်မှာ ချက်ပြုတ် မစားဘူး။ အပြင်မှာပဲ အလုပ်နဲ့ နီးတဲ့ ဆိုင်မှာ ဝယ်စားတာများတယ်။ အလုပ်နားရက်ကြမှ ကိုယ်ကြိုက်တဲ့ ဟင်းလေး ချက်စားဖြစ်တာ။ မှတ်မှတ်ရရ အလုပ်နားရက် တစ်ရက်ကြ ပြည့် ငါးခေါင်းဟင်းရည် ချက်ဖြစ်တာပေါ့။ ကျက်တာနဲ့ အန်တီမိုးဝါတို့ အခန်းဘက် ဦးဦးဖျားဖျားလေး ကျွေးမလို့ ကူးလာခဲ့တယ်။
အိမ်ငှားနေတာ ဆိုပေမယ့် အခန်းက ကပ်လျက်ပါ။ ပေ ၃၀ ပေ ၅၀ မြေကို နောက်ဖေး ၁၀ လောက် ချန်ပြီး ဝန်းအပြည့် ဆောက်ထားတဲ့ ထရံကာ သွပ်မိုးအိမ်လေးပေါ့။ အလယ်တည့်တည့်က ထရံ့ကာပြီး အခန်း ၂ ခန်း ခွဲနေကြတယ်။ နောက်ဖေးမှာက ရေချိုးကန်နဲ့ အိမ်သာ ကပ်ဆောက်ထားတာ။မိသားစုလို ဖြစ်နေတော့ နောက်ဖေးပေါက်ကပဲ အလွယ်တကူ ဝင်လာလိုက်တယ်။ အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းထဲ ရောက်တော့ ဦးမြင့်စိုးက ထိုင်ခုံမှာထိုင်ရင်း လက်တစ်ဖက်က တလှုပ်လှုပ်နဲ့ ဘာလုပ်နေမှန်း မသိပါဘူး။ ပြည့်လည်း အသံမပေးပဲ ဦးမြင့်စိုးရှေ့က စားပွဲခုံပေါ် ငါးခေါင်းဟင်းရည် ပန်းကန်လေး သွားချလိုက်မိတာ။
” ဦးစိုး … အန်တီမိုးရော … ဒီမှာ ငါးခေါင်း ဟင်းရည် … ပူ ပူ လေး … စား စား …… အိုရ် …… ”
” ဟာ … ဆောရီးနော် … သမီး ”
မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် ပြည့်မျက်နှာ ရေနွေးနဲ့ အပက်ခံလိုက်ရသလို ခံစားလိုက်ရတာပဲရှင်။ ဦးစိုးက ခုံပေါ် ထိုင်လျက် အနေထားနဲ့ ပုဆိုး ခါးပုံစ ဖြည်ပြီး ဂွင်းထုနေတာ။ ရုတ်တရက် ပြည့်မြင်လိုက်ရတော့ ဦးစိုးလည်း မျက်နှာပျက်ပြီး အိုးတို့အမ်းတန်း ဖြစ်နေရှာတယ်။ အချိန်ခဏလေးဆိုပေမယ့် ပြည့်မျက်လုံးထဲ ဦးစိုး လက်သီးဆုပ်ထဲက လီးကို စွဲကျန်ခဲ့တော့တာပဲ။ ပြည့် အခန်းဘက် ပြန်ရောက်တဲ့ အထိ လီးကြီးက မျက်လုံးထဲ ကပ်ပါလာတယ်။
ငယ်ငယ်က ပြည့် အချစ်ဆုံး သူငယ်ချင်းလေး ဇာနည်နဲ့ ကလေး သဘာဝ သူ့ဟာကိုယ်ကြည့် ကိုယ့်ဟာသူကြည့် မြင်ခဲ့ဖူးတာပေါ့။ လက်မလောက်လေးမို့ ဆန့်ကျင်ဘက် လိင်ဆိုတဲ့ အသိလေးပဲ ဘာအရောင်မှ မပါပဲ ကြည့်နေခဲ့တာ။ အရွယ်ရောက်တော့လည်း ဘဝအတွက် ရုန်းကန်နေချိန်မို့ အချစ်ဆိုတာ ပြည့်အတွက် ဆန်တစ်ခွက်လောက် အရေးမပါခဲ့ဘူး အထိအတွေ့ဆိုတာ အဝေးကြီးပဲလေ။ ဦးစိုးလီးကြီးက ပြည့်အတွက် ပထမဆုံး အနီးကပ် မြင်လိုက်ရတဲ့ လီးပေါ့။
နောက်ရက်ကစပြီး ရာဂနတ်ဖမ်းစားတယ် ဆိုရမလားပဲ။ အိပ်ချိန်က လွဲပြီး အလုပ်ထဲရော စားချိန် သောက်ချိန်မှာပါ ဦးစိုး လီးကြီးပဲ မြင်ယောင်နေမိတာ။ ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်း မကျေမနပ် ဖြစ်မိရတယ်။ နောက်ဆုံး စိတ်အလိုလိုက်ရင်း အန်တီမိုးဝါတို့ အခန်းဘက် ချောင်းကြည့်မိတော့တာပဲ။ ဒါပေမယ့် ဦးစိုး လီးကြီး မြင်ခွင့် မရပြန်ဘူး။
အန်တီမိုးဝါ နယ်ပြန်တဲ့ရက် မရောက်ခင် တစ်ရက်က နေ့ခင်းဘက် ထူးထူးခြားခြား ညည်းသံ သဲ့သဲ့ ကြားလိုက်တော့ ပြည့်လည်း စိတ်ဝင်စားမိတာပေါ့။ ခြေသံလုံအောင် ဖွနင်းရင်း ထံရံပေါက်လေးထဲက ကြည့်တော့ ချက်ချင်းပဲ ပြည့် သွေးသားတွေ ဆူပွက်လာမိတယ်။ဖုန်းထဲ ယောင်္ကျားမိန်းမ ကာမ ဆက်ဆံတာတွေ မြင်ဖူးပေမယ့် အခုလို အပြင် လက်တွေ့ဘဝမှာ မြင်ဖူးတာ ပထမဆုံးပါ။ အန်တီမိုးက မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားနဲ့ ဦးစိုး ဆံပင်တွေကို ဆုပ်ပြီး အဖုတ်နဲ့ မျက်နှာတပြင်လုံးကို ဆွဲပွတ်နေတယ်။ နေ့ခင်းဘက်မို့ ပြတင်းတံခါးက ဝင်လာတဲ့ နေရောင်အောက် ဦးစိုး မျက်နှာ တပြင်လုံး စောက်ရည်တွေ စိုရွဲနေတာ မြင်နေရတာ။
ဦးစိုးက ကုတင်ပေါ် ထိုင်လျက် အနေထားနဲ မျက်နှာကို စောက်ဖုတ်နဲ့ အပွတ်ခံရင်း အန်တီမိုး ဖင်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင် ညှစ်ချေနေတယ်။ ခဏနေ အန်တီမိုးက ကုတင်စောင်း လေးဖက်ကုန်းပေးတော့ ဦးစိုးက ထရပ်ပြီး ပုဆိုး ချွတ်ချပစ်တာ။ဦးစိုးပေါင်ကြားက ပြည့်မြင်ချင်တဲ့ လီးကြီး မြင်လိုက်တာနဲ့ ချောင်းရင်း ဒူးတွေ ညွတ်ကျကုန်တယ်။ ပေါင်ကြားထဲ အဖုတ်လေးက ဆစ်ကနဲ့ ဖြစ်ပြီး သေးပေါက်ချင် သလိုလို ခံစားလိုက်ရတာပေါ့။ ကုတင်ပေါ် လေးဖက် ကုန်းနေတဲ့ အန်တီမိုး ဖင်ကြီး နောက်က ဦးစိုးတစ်ယောက် မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားနဲ့ နေရာယူပြီး လိုးတော့တာပဲ။ ဦးစိုး လဥနှလုံးက အန်တီမိုး အဖုတ်ကို တဘက်ဘက်နဲ့ ရိုက်မိနေတယ်။ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကြီး ဝင်ထွက်နေတာကို ပြည့်လည်း မလွတ်တမ်း ကြည့်ရင်း ပေါင်ကြားထဲ လက်တဖက်က အလိုလို ရောက်သွား ရောပဲ။
ထမိန် အပြင်ကနေပဲ အဖုတ်လေးကို ပွတ်ပေးရင်း အန်တီမိုးနေရာ ပြည့်ဆိုရင် ဆိုတဲ့ အတွေးလေး ဝင်လာတာနဲ့ လက်ဖဝါးလေး နွေးကနဲ့ ဖြစ်သွားတော့တာ။ မျက်လုံးလေး မှိတ်ပြီး ပြည့်အဖုတ်လေးကို ခပ်တင်းတင်း ပွတ်ပေးနေမိတာပေါ့။ မကြာပါဘူး ဦးစိုး နဲ့ အန်တီမိုးဆီက တရှီးရှီးနဲ့ စုပ်သပ် ညည်းသံတွေ ကြားလိုက်ရတယ်။
…………………………………………………
အခန်း ( ၂ )
ဦးစိုးက အန်တီမိုး စောက်ဖုတ်ထဲက လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ အန်တီမိုးပါးစပ်က တရှီးရှီး အော်ရင် ကုတင်ပေါ် လှဲချလိုက်ရောပဲ။ အန်တီမိုးက ဦးစိုးကို ဘာလုပ်ချင်လဲ ဆိုတာ သိနေတဲ့ ပုံနဲ့ စိုက်ကြည့်နေတယ်။ ဦးစိုးက ကုတင်ပေါ် ဒူးထောက်တက်ရင်း အန်တီမိုး ပုခုံးကို တွန်းပြီး ပက်လက်လှန်ချပစ်တော့ ပက်လက် လှန်သွားတာနဲ့ အန်တီမိုး ဒူးကောက်ကွေးကြား လက်နဲ့ချိတ်ဆွဲပြီး ပေါင်နှစ်ဖက် ဖြဲပေးလိုက်ပြန်ရော။
အန်တီမိုး ပေါင်ကြားထဲ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားလေး နီရဲပြီး ဖောင်းကြွနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ဦးစိုးက လီးထိပ်နဲ့ တေ့လိုးပစ်တာ။ အန်တီမိုးဆီက အ ကနဲ အသံထွက်လာပြီး ခေါင်းလေး မော့တက်သွားတယ်။ မြှောက်ဖြဲထားတဲ့ အန်တီမိုး ခြေချင်းဝတ်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ထိန်းကိုင်ပြီး တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ ဆောင့်လိုးတော့ အန်တီမိုး ခေါင်းက ကုတင်ရှေ့ခြမ်း တိုးကပ်သွားတော့တာ။ အားပါတဲ့ ဆောင့်ချက်တွေနဲ့ ညည်းသံ အသားချင်း ရိုက်ခတ်သံများ ဆူညံနေရင်း အတော်လေး ကြာမှ နှစ်ယောက်သား အံကြိတ်သံတွေ ထွက်ပေါ်လာပြီး ငြိမ်ကျသွားတယ်။
နှစ်ဦးသား အထွဋ်ထိပ် ရောက်ပြီးတော့ ဦးစိုးက အန်တီမိုး မျက်နှာဘေးနား ဒူးထောက် ထိုင်ရင်း လီးအရင်းက ကိုင်ပြီး မျက်စိမှိတ် အနားယူနေတဲ့ အန်တီမိုး ပါးစပ်နား ဒစ်ကြီး ကပ်ပေးလိုက်ပြန်တယ်။ နူတ်ခမ်းနား ရောက်လာတဲ့ ဦးစိုး လီးကြီးကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ အန်တီမိုးက ဆွဲစုပ်ပေးနေတာပေါ့။ ပြည့် စောက်ပတ်လေးထဲက စောက်ရည်တွေလည်း ပေါင်ခြံထဲကနေ ခြေဖျားထိ စီးကျနေရင်း ကြမ်းပြင်ပေါ် အိုင်ကုန်တော့တယ်။
နောက်ရက် အန်တီမိုး ခရီးထွက်သွားတော့ ညပိုင်း မိုးတွေကရွာ လျှပ်စီးတွေ တဖျက်ဖျက် နဲ့ပေါ့။ မိုးအေးအေးနဲ့ စောင်အပါးလေးခြုံပြီး ဖုန်းလေးပွတ်ရင်း မျက်လုံးက စင်းကျလာတာ ဘယ်ချိန် အိပ်ပျော်သွားမှန်း မသိပါဘူး။ ခါးအောက်ပိုင်း အေးကနဲ့ ခံစားရမိလို့ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ်။