ကျွန်တော့် ဘဝ တစ်လျှောက်လုံးမှာ မိန်းမ တော်တော်များများနဲ့ ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီထဲက မမေ့နိုင်တဲ့ ညီအစ်မနှစ်ယောက်အကြောင်းကို ပြောပြချင်ပါတယ်။
ကျွန်တော့်မှာ အရမ်းခင်တဲ့ တင်ဝင်း ဆိုတဲ့ သူငယ်ချင်း ရှိပါတယ်။ သူ့အိမ်က ကျနော့ရဲ့ စားအိမ်သောက်အိမ်ပါ။ သူ့မိဘတွေက တစ်နေကုန် ဈေးမှာ ဆိုင်ထွက်ပါတယ်။ သူ့မှာ ညီမအရင်းတစ်ယောက်ရှိပြီး တင်မေ လို့ခေါ်ပါတယ်။ တင်မေက ၈ တန်း ကျောင်းသူပါ။ နောက်ပြီး မုံရွာကလာပြီး စက်ချုပ်တဲ့ မသန်းအေးဆိုတဲ့ အစ်မတစ်ယောက်လည်း သူတို့နဲ့ အတူနေပါတယ်။
ဇာတ်လမ်းစခဲ့ပုံက ဒီလိုပါ။ အဲဒီအချိန်မှာ တင်ဝင်းက နယ်မှာ သင်တန်းတက်နေပါတယ်။ အိမ်မှာမိသားစုလို ဖြစ်နေတော့ နေ့လယ်နေ့ခင်းဆို ကျနော်က သူတို့ အိမ်မှာနေနေကြ။ အဲဒီအချိန်ဆို တင်မေက ကျောင်းသွားပြီ၊ အစ်မသန်းအေးနဲ့ ကျနော် နှစ်ယောက်ထဲ။
အော်… ပြောရဦးမယ်၊ အစ်မသန်းအေးက ယောကျ်ားရှိတယ်၊ သမီးလေးလည်း တစ်ယောက်ရှိတယ်။ သူ့သမီးလေးနဲ့ ယောက်ျားက မုံရွာမှာ သူ့ယောက္ခမတွေနဲ့ နေတယ်။ ကြည့်ရတာ လင်မယား ရန်ဖြစ်ပြီး ဆင်းလာပုံဘဲ။
အစ်မသန်းအေးက အသက်၃၄ နှစ်ရှိပြီ။ ကျနော်က ၁၉ နှစ်ဘဲ ရှိသေးတယ်။ အဲဒီနေ့က အစ်မသန်းအေးက ဇက်ကြောတက်လို့ဆိုပြီး ကျနော့ကို ဇက်ကြောဆွဲခိုင်းတယ်။ သူက ရှေ့မှာထိုင် ကျနော်က နောက်က ဒူးထောက်ပြီး ဇက်ကြောဆွဲပေးရတာပေါ့။ ဇက်ကြောဆွဲရတာက ပြဿနာမရှိဘူး။ ပြဿနာက သူ့အဝတ်အစား။ ပူကလည်းပူတော့ သူဝတ်ထားတာက ကြိုးတစ်ချောင်း ဂျိုင်းပြတ် ၀မ်းဆက်။ ဂျိုင်းပေါက်ကလည်း ကျယ်ကျယ်၊ လည်ပင်းကလည်း ဟိုက်တယ်ဆိုတာထက် ပြူကိုထွက်နေတော့ မမေးနဲ့။ နောက်ကနေ ဇက်ကြောဆွဲနေရင်းနဲ့ သူ့နို့ကို အလုံးလိုက် မြင်နေရတယ်။ နို့ကြီးကလည်း အယ်နေတာဘဲ။
ပြောရရင်တော့ အစ်မသန်းအေးက ကိုယ်လုံးလည်း မလှပါဘူး။ အသားက မဖြူမညို၊ အရပ်ကတော့ ၅ ပေ ၂ လောက်ရှိတယ်။ ကိုယ်လုံးက ခပ်၀၀၊ ဗိုက်ကနည်းနည်းပူတယ်။ ရုပ်ကတော့ မဆိုးပေမဲ့ သာမန် ရွက်ကြမ်းရေကြို လောက်ပါဘဲ။
အဲ့လို သူ့နောက်ကနေ ဇက်ကြောဆွဲရင်း သူ့နို့ကြီးကို မြင်နေရတော့ ကျနော့လို လူပျိုက ဘယ်နေနိုင်ပါ့မလဲ။ ပုဆိုးထဲက သကောင့်သားက ဒေါသထွက် တာပေါ့။ အဲဒီ ကိုဒေါသနဲ့ အစ်မသန်းအေးကျောကို ထောက်မိတော့တာပေါ့။
ပထမတစ်ခါမှာ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျနော့ကို ဘာမှမပြောဘူး။ ကျနော်ကလည်း သွေးဆူနေပြီလေ။ အဲဒီတော့ သွေးတိုးစမ်းတဲ့ အနေနဲ့ မသိမသာ ထောက်ထောက်ကြည့်တော့ သူက သိသိကြီးနဲ့ ငြိမ်နေတယ်။ ကျနော်ကလည်း တဆင့်တက်ပြီး သူ့ရင်ဘတ်အပေါ်ပိုင်းကို လက်နဲ့ အသာလေး ပွတ်ပွတ်ပေးတော့ သူ့အသက်ရှူသံကလည်း ပြင်းလာတယ်။ ကျနော်လည်း အတူတူဘဲ။ ခဏနေတော့ အစ်မသန်းအေးက အသံတုန်တုန်နဲ့
“ကျော်ကျော် အခန်းထဲ သွားရအောင်”
လို့ ပြောပါတယ်။ ကျနော်လည်း ဘာမှမပြောဘဲ သူနဲ့အတူထပြီး အခန်းထဲကို သူ့နောက်က အသာလိုက်ခဲ့ပါတယ်။ ဒီလိုအချိန်မှာ စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောတာ ပိုပြီးကောင်းပါတယ်။ အခန်းထဲရောက်တော့ အစ်မသန်းအေးက ဘာမှမပြောဘဲ ကုတင်ပေါ် လှဲအိပ်လိုက်ပြီး ကျနော့်ကို ကျောခိုင်းထားပါတယ်။ ကျနော်က သူ့ဘေးကို ၀င်လှဲချလိုက်ပြီး သူ့ကို သိုင်းဖက်ထားလိုက်ပါတယ်။ ကျနော့်ရဲ့ မာတောင်နေတဲ့ လီးကြီးက သူ့တင်ပါးကြီးကို ထောက်လျက်သားပေါ့။
ပထမတော့ သူ့ဗိုက်ကြီးကို သိုင်းဖက်ထားရာကနေ ခဏနေတော့ ကျနော့လက်တွေကို သူ့နို့ပေါ် တင်လိုက်ပြီး ဖြေးဖြေး စနယ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ လက်ကို အင်္ကျီထဲထည့်ပြီး သူ့နို့သီးခေါင်းတွေကို ရွရွလေး ပွတ်ပေးလိုက်၊ လက်ညိုးနဲ့ လက်မကြား ချေပေးလိုက်နဲ့ ကျနော့်ပညာစွမ်း စပြလိုက်ပါတော့တယ်။
အစ်မသန်းအေးဟာ ဘာတစ်ခွန်းမှမပြောဘဲ ငြိမ်ခံနေပြီး အသက်ပြင်းပြင်းသာ ရှူနေပါတော့တယ်။ ပြောရရင် ဒီဘက်မှာ ကျနော်က အတွေ့အကြုံ တော်တော်ရှိပြီးနေပြီ။ ကျနော် ၈ တန်းလောက် ကတည်းက လမ်းထဲက အစ်မကြီး တစ်ယောက်က ပညာကုန် သင်ပေးထားတာ။
အစ်မသန်းအေးက လင်ရပြီး ကလေးသာ တစ်ယောက် မွေးထားတာ သူ့လင်တစ်ယောက်ဘဲ အလိုးခံဖူးသေးတာ။ အဲဒီတော့ ကျနော့်ပညာ အောက်မှာ လိမ့်နေတော့တာပေါ့။ ကျနော်က ဆက်ပြီး သူ့အင်္ကျီကို ခေါင်းပေါ်ကနေ မ ချွတ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ကို ကျနော့်ဘက်ကို ဆွဲလှည့်လိုက်ပါတယ်။
အစ်မသန်းအေးက ကျနော့်ဘက် လှည့်လာပေမဲ့ သူ့မျက်လုံးကို မှိတ်ထားပါတယ်။ ကျနော့်ဘက် လှည့်လာတော့မှ သူ့နို့တစ်လုံးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် စို့ပေးလိုက်ပြီး တစ်လုံးကိုတော့ လက်နဲ့ အပီနယ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ နောက်တစ်ဆင့်တက်ပြီး လက် တစ်ဖက်ကို သူ့ပေါင်ကြားထဲ ပို့လိုက်ပြီး သူ့အဖုတ်ကို ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးလိုက်တော့ သူက သူ့ပေါင်ကို အသာလေး ဖြဲပေးပါတယ်။ အစ်မသန်းအေးကတော့ နိဗ္ဗါန်ရောက်နေပုံပါပဲ။ တအင်းအင်းနဲ့ မျက်လုံးမှိတ် ညည်းနေတော့တာပါပဲ။
ကျနော်လည်း ကျနော့်လက်ချောင်း တစ်ချောင်းကို သူ့အဖုတ်အကွဲကြားထဲ ထိုးထည့်ပြီး စောက်စေ့ကို လက်ခလယ်နဲ့ လက်မကြားထဲ ရွရွလေး ဖိချေလိုက် လုပ်ပေးလိုက်တော့ “အင်း” ကနဲ လည်ချောင်းထဲက အသံတစ်မျိုး ထွက်လာပြီး လူကလည်း တဆတ်ဆတ် တုန်လာပါတယ်။ သူ့အဖုတ်ကြီးကလည်း စောက်ရည်ချွဲချွဲတွေနဲ့ ရွှဲရွှဲစိုနေပါတော့တယ်။
ကျနော်လည်း ဘေးတိုက် နို့စို့နေရာကနေ သူ့ကို ပက်လက်လှန်လိုက်ပြီးတော့ သူ့ပေါင်ကြား ဝင်လိုက်ပြီး ဗိုက်ပေါ်မှောက်အိပ်ချလိုက်ပါတယ်။ နို့ကိုတော့ မလွတ်တန်း ဆက်စို့နေရင်းနဲ့ သူ့ထမိန်ကိုရော ကျနော့်ပုဆိုးကိုရော ခြေထောက်နဲ့ တွန်းချွတ် ချလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့မှ စို့နေတဲ့နို့ကို လွတ်လိုက်ပြီး အသာလေး ဗိုက်ကို လျှာနဲ့ယက်ရင်း အောက်ဘးဖက်ဆင်းဖို့ ကြိုးစားလိုက်ပါတယ်။
ကျနော့်လက်၂ ဖက်က သူ့ပေါင်၂ ချောင်းအောက်က သိုင်းဖက်ထားပြီး သူ့အဖုတ်ကို ရင်ဘတ်နဲ့ ပွတ်ဆွဲပြီး အောက်ကို လျှောဆင်းလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ သူ့စောက်စေ့ကို ကျနော့လျှာနဲ့ ဖိဖိပြီး ယက်ပေးလိုက်ပါတယ်။ အဲ့လိုလည်း ယက်ပေးလိုက်ရော သူ့တကိုယ်လုံး ထွန့်ထွန့် လူးသွားပါတယ်။
ကျနော်က ဆက်ပြီးတော့ သူ့အဖုတ်အကွဲကြောင်းထဲ လျှာထိုးထည့်လိုက်ပြီး စောက်ခေါင်းအထဲကို လျှာနဲ့ ကောင်းကောင်း မွှေ့ပေးလိုက်တာ သူ့ဆီက
“တအင်းအင်း တအအ”
နဲ့ အသံမျိုးစုံ ထွက်လာပြီး ကျနော့်ဆံပင်ကိုလည်း အသားကုန် ဆွဲထားပါတော့တယ်။ သူ့စောက်ဖုတ်က အနံ့ဆိုးမရှိဘဲ စောက်ရည်အရသာကလည်း ချိုချိုလေးနဲ့ ကောင်းလို့ ကျနော်တော့ ယက်ရင်းနဲ့ ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာသမျှ မြိုချပစ်လိုက်ပါတယ်။ စောက်ရည်ကလည်း ထွက်လိုက်တာ ကျနော့်မျက်နှာ တစ်ခုလုံးလည်း သူ့စောက်ရည်နဲ့ စိုရွှဲနေပါတော့တယ်။ သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း ပြောင်ချောနေပြီး ဆီးခုံပေါ်မှာ အမွှေးပါးပါးလေးဘဲရှိတော့ စုပ်လို့ယက်လို့က အသားကုန် ကောင်းနေ တော့တာပေါ့။
ကျနော်လည်း တော်တော်ကြာကြာစုပ်ပြီး အားရတော့မှ ထထိုင်လိုက်ပြီး မာတောင်နေတဲ့ ကျနော့်ရဲ့ လီးကြီးနဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်အဝကို တေ့လိုက်ပါတယ်။ တေ့ထားရင်းနဲ့ ကျနော့်စွပ်ကျယ်ကို ခေါင်းပေါ် ကျော် ချွတ်လိုက်ပါတယ်။ အခုမှဘဲ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်သား မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ဖြစ်သွားပါတော့တယ်။
နောက် ကျနော့်လီးကြီးကို အရင်းက ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ့စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းတလျှောက်ကို အပေါ် အောက် ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်ပါတယ်။ အဲသလို ပွတ်ဆွဲလိုက်၊ အထဲကို ဒစ် တစ်မြုပ်စာလောက် သွင်းလိုက်နဲ့ လေး၊ ငါး၊ ဆယ်ခါလောက် လုပ်ပေးလိုက်တော့ သူ့မှာ ပိုပြီး ထွန့်ထွန့်လူးသွားပြီး သူ့ဖင်ကြီးက ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ မြောက်ကြွ မြောက်ကြွ ဖြစ်လာပါတယ်။ အဲဒီတော့မှ ကျနော့လီးကြီးကို သူ့စောက်ဖုတ်ထဲကို ဖြည်းဖြည်းခြင်း တဆုံးသွင်း ထည့်လိုက်ပါတယ်။
ကျနော့်လီး တဆုံးလည်း ဝင်သွားရော သူက ပြန်အထုတ်မခံဘဲ ကျနော့်ခါးကို သူ့လက်နဲ့ အတင်းဆွဲထားပါတယ်။ ကျနော်လည်း သူ့အကြိုက် ခဏ ဖိထိုးထားပေးလိုက်ပါတယ်။ ခဏလေးနေတော့မှ သူ့လက်က ကျနော့်ခါးကို ဆွဲအားနည်းနည်း လျော့လာတော့ ကျနော်လည်း လီးကို တဝက်လောက် ဆွဲထုတ်ပြီး တစ်ချက်ခြင်း နှေးနှေးမှန်မှန်လေး ဆောင့်လိုးပေးပါတော့တယ်။ အဲ့လိုလိုးနေရင်း အရှိန်ကို နည်းနည်း မြန်လိုက်၊ ဆောင့်အားကို နည်းနည်းတိုးလိုက် လုပ်ပြီး ဆက်တိုက် မနားတမ်း လိုးပါတော့တယ်။ လိုးနေရင်းနဲ့ မြန်မြန်ပြီးမသွားအောင် ဆောင့်ချက်တွေကို ရေနေလိုက်ပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ အချက်လေးရာလောက် ဆောင့်ပြီးတော့ အရှိန်ကို ထပ်တင်ပြီး အသားကုန် ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ပါတယ်။
အဲ့လို အချက်တစ်ရာလောက်လည်း ဆောင့်လိုးလိုက်ရော ကျနော်လည်း နည်းနည်း ပြီးချင်လာပါတယ်။ သူ့ကလည်း ကျနော် ဆောင့်ကောင်းအောင် သူ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ခြေကျင်းဝတ်ကနေ ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ့ဘက်ဆွဲကပ်ထားတော့ သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးက ဖောင်းကားပြူထွက်နေပြီး ကျနော် ဆောင့်လိုးနေရင်းနဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို မြင်နေရပါတယ်။ အဲ့လို စောက်ဖုတ်ကြီးကို မြင်လေ ပိုလိုးချင်လေနဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း စောက်ရည် တွေနဲ့ ရွှဲစိုနေပါတယ်။ လိုးပြီးသမျှ စောက်ဖုတ်တွေထဲမှာ အကောင်းဆုံးပါပဲ။
အဲ့ဒီလိုနဲ့ ကျနော်ကလည်း မညှာတမ်း အသားကုန် ဆောင့်လိုး၊ သူကလည်း အဓိပ္ပါယ်ဖော်လို့မရတဲ့ “အိအိအအ” သံစုံထွက်ပြီး ကျနော့်လရည်တွေ သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်ပြီး ကျနော်တို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ပထမဦးဆုံး မိတ်ဆက်လိုးပွဲကြီး ပြီးသွားပါတော့တယ်။ ပြီးသွားတော့ မောမောနဲ့ လှဲနေရင်း အစ်မသန်းအေးက
“ကောင်းလိုက်တာ ကျော်ကျော်ရယ်။ အစ်မ အခုလို တစ်ခါမှ မကောင်းဖူးဘူး”
လို့ ချီးကျူးစကားဆိုပါတယ်။ ကျနော်က
“အစ်မ၊ နောက်နေ့တွေလည်း လုပ်ဦးမယ်နော်။ ကျနော် အစ်မကို ဒီထက်ကောင်းအောင် လုပ်ပေးဦးမယ်”
လို့ပြောတော့ အစ်မသန်းအေးက ပြုံးပြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြပါတယ်။ ကျနော်က ဆက်ပြီး
“အစ်မစောက်ဖုတ်ကြီးက စုပ်လို့လည်း အရမ်းကောင်း၊ လိုးလို့လည်း အရမ်းကောင်းတာပဲ”
“ဟယ် နင်ကလည်း ပြောတာက ကြမ်းလိုက်တာ”
“အာ အစ်မကလည်း ကျနော်ပြောတဲ့အထဲမှာ ဘာအမှားပါလို့လဲ”
“မပါ… ပါ… ပါပါ… နားရှက်စရာကြီး”
“အော်… အလိုးခံ အစုပ်ခံ နေရတုန်းကတော့ ရှက်ရမှန်း မသိဘူးလား”
“ဟဲ့… အဲ့ဒီတုန်းက အရမ်းကောင်းနေတာကိုး ဟဲ့။ ရှက်ဖို့မပြောနဲ့ တစ်ဆွေတစ်မျိုးလုံးကို မေ့နေတာ”
“အစ်မလင်ကြီးကိုရော သတိမရဘူးလား”
“အမလေး… ရပါ့။ သူဒီလောက် နေ့တိုင်းလုပ်နေတုန်းက ဒီလိုမှမကောင်းဘဲ။ သူဘဲကောင်းပြီး ဇိမ်ယူခဲ့တာကို တွေးတွေးပြီး ဒေါသထွက်နေတာ”
“အစ်မလင်ကြီးက နေ့တိုင်း ဘာလုပ်တာလဲ”
“ဟဲ့… နင်အခုလုပ်သလို လုပ်တာလေ”
“ကျနော်က ဘာလုပ်လို့လဲ အစ်မရဲ့”
“ဟဲ့… လိုးတာဟဲ့၊ လိုးတာ၊ ကဲ ကျေနပ်ပြီလား၊ ဒါ ကြားချင်နေတာမို့လား ငါ့ပါးစပ်က”
“ဟား… ဟား… အခုမှဘဲ ငါ့အစ်မ အမြင်မှန်ရတော့တယ်။ နောက်ကို ဒီလိုဘဲပြောနော်။ ဝေ့လည်ကြောင်ပတ် မပြောနဲ့”
“တော်ပါ ကောင်ဆိုးလေး။ ဟဲ့ ဒါနဲ့နေပါဦး။ နင်ငါ့ဟာကြီးကို စုပ်တာ မရွံဘူးလား”
“ဘယ်ဟာကြီးလဲ အစ်မရဲ့”
“အော်… ဒီကောင်လေးကလည်း၊ စောက်ဖုတ်ကြီးဟေ့၊ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပြောတာ သိပြီလား”
“ဟား… ဟား… အဲ့လိုရှင်းရှင်း ပြောပါ အစ်မရဲ့။ စောက်ဖုတ်ဆိုတာ ရွံစရာမှမဟုတ်တာ။ အစ်မလင်ကြီးက အစ်မစောက်ဖုတ်ကို မစုပ်ပေးဘူးလား”
“အမလေး… စုပ်ပေးဖို့နေနေသာသာ လက်နဲ့တောင် မကိုင်ဘူး။ သူလိုချင်တဲ့အချိန် လိုးဖို့ပဲ သိတာ”
“အင်း… အစ်မလင်ကြီးက တော်တော်ကို မမိုက်တာဘဲ။ ယောကျ်ားကောင်းဆိုတာ မိန်းမစောက်ဖုတ်ကို အပီစုပ်ပေးတဲ့ သူကိုမှခေါ်တာ အစ်မရဲ့”
“အင်းပါ… ဟုတ်ပါပြီ… ယောကျ်ားကောင်းလေးရယ် ဒါပဲနော်။ နက်ဖန်ကျ မင်းပြောသလို ဒီထက်ကောင်းအောင် လုပ်ပေးနော်။ အော် မှားလို့.. လိုးပေးနော် ဟင်း ဟင်း ဟင်း”
“စိတ်ချ အစ်မ။ အခုတော့ ကျနော်အိမ်ပြန်လိုက်ဦးမယ်။ နက်ဖန်စောင့်နေနော်”
အဲ့လိုနဲ့ နောက်နေ့ နောက်နေ့တွေမှာ တစ်နေ့တစ်မျိုးနဲ့ မရိုးရအောင် အစ်မသန်းအေးကို ကျနော် နည်းမျိုးစုံနဲ့ လိုးပေးခဲ့ပါတယ်။ အစ်မသန်းအေးကို ကျနော် လိုးလိုးနေတာ တင်မေက သိနေသလိုဘဲ။ သူ့အကြည့်တွေက ငါသိပါတယ်ဆိုတဲ့ ပုံစံမျိုးတွေ ပြနေပါတယ်။ တစ်ခါကဆို
“အစ်ကိုကျော်နော် ကြည့်လဲလုပ်ဦး”
လို့ပြောတယ်။ ကျနော်က မသိသလိုနဲ့
“ဘာလဲဟ ဘာကြည့်လုပ်ရမှာလဲ”
ဆိုတော့
“ဘာမှမဟုတ်ဘူး”
လို့ ပြောတယ်။ အဲ… အဲဒီတော့မှဘဲ ကျနော် တင်မေ့ကို သတိထား ကြည့်မိလာတယ်။ လားလား သူကလည်း မျက်စေ့အောက်မှာတင် နေ့ချင်းညချင်း ထွားလာလိုက်တာ မယုံနိုင်စရာဘဲ။ ဖင်လုံးကြီးတွေကလည်း အယ်နေတာဘဲ။ နို့တွေကလည်း အတော် ထွားလာတယ်။ အပျိုဆိုတော့ တင်းတင်းရင်းရင်းနဲ့ ကြည့်ရတာ ပိုပြီးရင်ခုန်စရာကောင်းတယ်။
သူက (—) တန်းဆိုတော့ အသက်က အခုမှ (—) နှစ်လောက်ဘဲ ရှိဦးမှာ။ ထွားတာကတော့ တော်တော့်ကို ထွားလာတာ။ တစ်ယောက်ယောက်ကများ သူ့ကို ကိုင်နေသလား ထင်ရတယ်။ ပြောလို့တော့ မရဘူး။ ဟုတ်ချင်လည်း ဟုတ်နေမှာ။ ကျနော်လည်း တင်မေ့ကို ကြည့်ကြည့်ပြီး တအား ကို လိုးချင်စိတ်တွေ ပေါက်လာတယ်။ ကျနော်စပြီး လိုးတတ်ကတည်းက အစ်မကြီးတွေ၊ အဒေါ်ကြီးတွေကိုဘဲ လိုးဖူးသေးတာ။ တင်မေ့လို အငံ့လေးတွေကို တစ်ခါမှ မလိုးဘူးသေးဘူး။ အင်း… တစ်နေ့နေ့တော့ ဒီကောင်မလေးကို လိုးရအောင် ကြံဦးမှပါပဲ။
တင်မေ့ကို မလိုးရသေးခင်မှာတော့ အစ်မသန်းအေးနဲ့ နေ့တိုင်းနီးပါး လိုးဖြစ်ပါတယ်။ စနေ၊ တနင်္ဂနွေမှာ တင်မေ ကျောင်းပိတ်လို့ အိမ်မှာ ရှိနေတာကြောင့် အခွင့်မသာပေမဲ့ ကျောင်းဖွင့်ရက်တွေမှာတော့ နေ့တိုင်းဆော်တာပါပဲ။ ကျောင်းပိတ်ရက်တွေမှာတောင် လစ်ရင်လစ်သလို ဟိုနှိုက်ဒီနှိုက် လုပ်ရတာလည်း အရသာတစ်မျိုးပါပဲ။တစ်ခါဆိုရင် အိမ်ပေါ်မှာ လူစုံတက်စုံ ရှိနေတုန်း ညဘက်ကြီး အိမ်ဘေးမှာ အစ်မသန်းအေးကို လေးဘက်ကုန်းခိုင်းပြီး လိုးခဲ့ဖူးသေးတယ်။ အစ်မသန်အေးကလည်း အခုမှ စိတ်တိုင်းကျ စားရလို့လား မသိပါဘူး ဘယ်အချိန် တက်လိုးလိုး ရယ်ဒီဘဲ။ ကျနော်တို့ ကဲခဲ့ပုံများကတော့ ရာသီလာချိန်တောင် မရှောင်ဘူး၊ သွေးတရဲရဲနဲ့ ကိုင်တာဘဲ။
အဲဒီလို ကဲခဲ့လို့ဘဲ တင်မေ ရိပ်မိလာတာ ထင်တာဘဲ။ တင်မေ့ကို ကြည့်ရတာလည်း တစ်နေ့တစ်ခြား ပုံစံပြောင်းလာတယ်။ ကျနော့်အထင်တော့ အလိုးခံပြီးသွားတဲ့ပုံ ပေါက်နေတယ်။ စုံစမ်းကြည့်တော့ ဘဲက ရှိနေပြီ။ ကျောင်းကတောင် မဟုတ်ဘူး။ အပြင်က အလုပ်လုပ်နေတဲ့ကောင်လေး တစ်ယောက်။ အသက်က ကျနော့်လောက်ဘဲ ရှိမယ်ထင်တယ်။ အလုပ်တောင် လုပ်နေပြီဆိုတော့ အတွေ့အကြုံက ကောင်းကောင်းရှိပြီး နေလောက်ပြီ။ အဲဒီတော့ ဘယ်နေလိမ့်မလဲ၊ ကိုင်တော့မှာပေါ့။အဲ့ဒါကြောင့် ဒီကောင်မလေးကို ကြည့်ရတာ နည်းနည်းရဲတင်းနေပြီး ပြောတာဆိုတာကလည်း ပိုရဲလာသလိုဘဲ။ အဲဒီတော့လည်း ကျနော့်အတွက် ပိုကောင်းသွားတာပေါ့။ ကျနော်က အစ်မသန်းအေးကို လိုးနေရင်း ပေါ်တင်ဘဲ သူ့ညီမတင်မေ့ကို ကျနော် အရမ်းလိုးချင်နေကြောင်း ပြောလိုက်တယ်။ အဲ့လို ပြောလိုက်ကာမှ အစ်မသန်းအေးက ပိုပိုထလာသလိုဘဲ။ စိတ်မဆိုးဘဲ သူကတောင် ပြန်ပြောလိုက်သေးတယ်။
“ဟဲ့… နင်လိုးချင်ရအောင် ဟိုက ကလေးဘဲ ရှိသေးတဲ့ဟာကို”
“အာ… အစ်မကလည်း ဒါလား ကလေး။ သူ့နို့ကြီးနဲ့ ဖင်ကြီးကို ကြည့်ပါလား။ အစ်မထက်တောင် ကြီးဦးမယ်”
“အေး… ဟုတ်တယ်နော် သူ့ဟာတွေကလည်း အယ်နေတာဘဲ”
“ကျနော့်အထင်တော့ သူ့ဘဲက သူ့ကို ကောင်းကောင်းလိုးပေးနေတယ် ထင်တာဘဲ အစ်မရ”
“ဟဲ့.. သူ့မှာ ရည်းစားရှိလို့လား”
“အမလေး… ရှိလွန်းလို့။ သူ့ကောင်က အထည်ချုပ်မှာ လုပ်တာလေ။ မြသောင်း တဲ့”
“အင်.. ဒါဆို သေချာပါတယ်။ ဒီကောင်မ ကြည့်ရတာ ဆီဖူးတခါခါ ဖြစ်နေတာ ဒါ့ကြောင့်ကိုး။ ဒါဆိုရင် နင်လည်း ကြိုးစားလေ။ နင့်ဆိုရင် သူပိုကြွေသွားမှာ။ ဘယ်ကောင်မှ နင့်လောက် အလိုးကောင်းမှာ မဟုတ်ဘူး”
“အစ်မက သဝန်မတိုဘူးလား”
“ကွယ်… မတိုပါဘူး။ ကိုယ့်ညီမလေး ကောင်းစားဖို့ပဲဟာ။ ဟုတ်တယ်မို့လား”
“ဟားဟား…… ဟုတ်တာပေါ့။ သိပ်တော်တဲ့ အစ်မပဲ။ ဒါမှ ညီမကို ချစ်ရာကြမှာ”
“အင်းလေ၊ ကဲ ပြောလည်းပြော လိုးတာလည်း နာနာ ဆောင့်လိုးပေးဟေ့”
“အာ.. စိတ်ချ စိတ်ချ အသားကုန်ကို လိုးဦးမှာ”
အဲ့လိုနဲ့ သူ့ညီမကို လိုးချင်တဲ့အကြောင်း အစ်မကို ပြောပြောပြီး လိုးရတဲ့ အရသာကို ခင်ဗျားတို့ တွေးသာကြည့်ပေတော့။ ဒီလိုနဲ့ အစ်မသန်းအေးကို လိုးလိုးနေတာ ၃ လလောက် ကြာလာတော့ တင်မေက အသေအချာကို ဓါတ်ပေါက်လာပါတယ်။ သူလည်း ခံချင်လာတယ်ထင်တယ်။ မသိမသာရော သိသိသာသာပါ အထာတွေ ပေးလာပါတယ်။ ကျနော်လည်း သူပေးတဲ့အထာကို လက်လွတ်မခံဘဲ ရရင်ရသလို သူခင်းတဲ့လမ်းကို လိုက်လျှောက်ပါတယ်။ အစမှာတော့ စကားနဲ့ပဲ စရတာပေါ့။
“အစ်ကိုတို့ကတော့နော် လုံးဝကို အိုကေနေတာဘဲ။ ဟုတ်တယ်မို့လား”
“ဟဲ့… ကောင်မလေး၊ ဘာတွေလျှောက်ပြောနေတာလဲ”
“အံမယ်… မသိချင်ယောင်ဆောင်မနေပါနဲ့နော်၊ ဒီက အားလုံးသိပြီးသား”
“ကဲ… ပြော ဒါဆိုဘာသိတာလဲ”
“သိတာပေါ့၊ အစ်ကိုနဲ့ အစ်မသန်းအေးတို့အကြောင်းလေ”
“ဟဲ့… ငါတို့က ဘာဖြစ်လို့လဲ၊ ဒီလိုဘဲ ရိုးရိုးနေတာကို၊ မှိုချိုး မျှစ်ချိုး လျှောက်မပြောနဲ့”
“အော်.. အင်း.. ဟုတ်ပါတယ်။ အစ်ကိုတို့ ရိုးရိုးက ဝုန်းဒိုင်းကို ကျဲနေတာဘဲလေ။ မပြောချင်လို့ ကြည့်နေတာကို”
“အော်… နင်ကလည်း ကိုယ့်အစ်မတစ်ယောက် ကောင်းစားနေတာကို မသိချင်ယောင်ဆောင် နေလိုက်ပေါ့ဟာ”
“အင်းပါ၊ နေပါတယ်၊ အမေတို့သိသွားရင် ပြသနာတက်မှာစိုးလို့ ဆင်ခြင်နိုင်အောင်လို့ ပြောတာ၊ စေတနာနဲ့”
“အော်… အေး… ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဟာ။ ဒါနဲ့ နင်လည်း မြသောင်းနဲ့ အဆင်ပြေတယ်မို့လား”
“အမ်… အစ်ကိုက ဘယ်လိုလုပ်သိလဲ”
“ဒီလိုဘဲပေါ့ဟာ၊ နင်ညည ကျူရှင်သွားမယ်ဆိုပြီး ကျောင်းဝင်းထဲမှာ အစောင့်နဲ့ညှိပြီး အလုပ်ဖြစ်ကြတာလည်း ငါသိသားဘဲ”
“ဟာ… အစ်ကိုနော် အမေတို့ကို လုံးဝမသိစေနဲ့နော်၊ သိရင် ညီမကို အသေဆော်မှာ”
“အေးပါ၊ နင်သာကြည့်စား၊ အရိုးမစူးစေနဲ့”
“အင်… ဘာပြောတာလဲ”
“ဟဲ့၊ ဗိုက်ကလေး ပူမလာစေနဲ့လို့ ပြောတာ”
“အော်၊ ဒါလား၊ ဒီခေတ်ကြီးမှာ ဖြစ်စရာလား၊ ဆေးတွေများ ပေါလွန်းလို့”
“အေးပါ၊ ဟုတ်ပါပြီ၊ သိရင်ပြီးတာဘဲ”
တင်မေနဲ့ အဲ့လိုမျိုးကို ပေါ်တင်တွေလည်း ပြောဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ သူကလည်း ဒီလိုပြောရတာ မျက်နှာတောင် မပျက်ဘူးဗျာ။ နောက်တော့ ကျနော်လည်း ပေါ်တင်ဘဲ
“ဟဲ့… နင်ငါတို့အကြောင်း ဘယ်လိုရိပ်မိသွားတာလဲ”
“အစ်ကိုတို့ကသာ မွှန်ပြီး မသိတာ။ တစ်နေ့ အစ်ကိုတို့ ကဲနေတုန်း ညီမက ကျောင်းမတက်ဘဲ အခန်းထဲမှာ အိပ်နေတာလေ။ အစ်မသန်းအေးကလည်း ညီမကျောင်းမတက်တာ မသိလိုက်ဘူး။ အစ်ကိုတို့ဆီက အသံတွေကြားတော့မှဘဲ ညီမမှာ အသံလုံး၀ မထွက်အောင် ငြိမ်နေရတယ်”
“နင်ချောင်းကြည့်လိုက်သေးတယ်မို့လား”
“ဟီးဟီး… နောက်တော့လည်း အသာလေး အသံမထွက်အောင် ချောင်းတာပေါ့”
“အားလုံးမြင်လိုက်တာပေါ့၊ ဟုတ်လား”
“အင်းပေါ့”
“အဲဒီတစ်ခါထဲလား”
“ဟင့်အင်း၊ အိမ်ဘေးမှာ ညကြီး လုပ်တုန်းကရောပဲ”
“နင် အဲဒါတွေ မြသောင်းကိုရော ပြန်ပြောပြလား”
“အာ….မပြောပါဘူး၊ ကိုယ့်အစ်မ အကြောင်းကို ပြောစရာလား တော်ကြာ လာတန်းစီနေမှဖြင့် ဟီးဟီး”
“နင်သိတာ အစ်မသန်းအေးရော သိလား”
“ဟင့်အင်း၊ မသိဘူး”
“အေးအေး၊ သူ့ကိုမပြောနဲ့နော်။ တော်ကြာ ရှက်သွားပြီး ငါ နောက်မရတော့ဘဲ နေဦးမယ်”
“အမလေး ဝေးသေး။ သူက လိုချင်လွန်းလို့ ဒီလောက် ငန်းငန်းတက် ဖြစ်နေတာကို”
“ဟားဟား…. အဲ့လောက်သိသာလား”
“သိသာတာပေါ့၊ ဟုတ်တယ်မို့လား”
“အင်း၊ ဟုတ်တယ်”
တင်မေနဲ့ ဒီလောက် ပေါ်တင်တွေ ပြောဖြစ်နေတာ သူ့ကိုလိုးဖို့က ဘယ်လိုစရမလဲ မသိဘူး ဖြစ်နေတယ်။ အစ်မသန်းအေးကို ပြောတော့
“ဟဲ့… သူအိပ်နေတုန်း သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို အပီယက်ပေးလိုက်ရင် ပြီးတာဘဲ။ နင့်အယက်သာ ခံလိုက်ရရင် အလိုလို အလိုးခံလာလိမ့်မယ်”
ဒါပေမဲ့ ကျနော်ကတော့ နည်းနည်း ကြောက်နေတုန်းပဲ။ သူ့ညီမကို လိုးချင်လေ၊ အစ်မကို ဖိလိုးလေနဲ့ အစ်မသန်းအေးသာ ကောင်းစားနေတော့တာ ပေါ့။ ဒီအတွင်းမှာ တင်မေကလည်း ကျနော့ရှေ့ ထမီရင်လျားနဲ့ ဖြတ်လျှောက်လိုက်၊ တီရှပ်ကို ဘရာစီယာမပါဘဲ ဝတ်ပြီး လျှောက်ပြလိုက်နဲ့ ကျနော့ကို အပီကစားနေပါတယ်။
တစ်နေ့တော့ ကျနော့်အလှည့် ရောက်လာပါတယ်။ အဲဒီနေ့က ကျနော်က အစ်မသန်းအေးကိုလိုးဖို့ နေ့လယ် အိမ်ပေါ်တက်ပြီး အိမ်တံခါးကို ပိတ်လိုက်ပါတယ်။ နောက် အစ်မသန်းအေးအခန်းထဲ ဝင်လိုက်ပြီး သူ့အလာကို ထုံးစံအတိုင်း စောင့်နေ လိုက်ပါတယ်။ ခါတိုင်းလည်း ဒီလိုဘဲ ကျနော်ကစောင့်နေ သူက လုပ်စရာရှိတာလုပ်ပြီး (အထူးသဖြင့်ကတော့ ကျနော် ကောင်းကောင်းစုပ်နိုင်ဖို့ သူ့စောက်ဖုတ်ကို အသေအချာဆေးပြီး) ဝင်လာတာပါဘဲ။ ဒီနေ့လည်း အဲ့လိုဘဲ လာမယ်ထင်ပြီး စောင့်နေရင်းနဲ့ မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သွားပါတယ်။ကျနော် ရုတ်တရက် နိုးလာတော့ တင်မေ့အခန်း ထဲက သနပ်ခါးသွေးသံ တရှဲရှဲ ကြားနေရပါတယ်။ အဲဒါနဲ့ အသာထပြီး သူ့အခန်းဘက်သွားပြီး ခန်းစည်းဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ တင်မေ ထမိန်ရင်လျားနဲ့ သနပ်ခါးသွေးနေတာကို တွေ့လိုက်ရ ပါတယ်။ အဲ့ဒါနဲ့ ကျနော်က..
“ဟဲ့… တင်မေ အစ်မသန်းအေးကော”
“သူ့လင်ကြီး ညက ပြန်လာခေါ်သွားပြီ။ ဟား ဟား၊ တို့အစ်ကိုတော့ ကျန်ရစ်ကြီး ဖြစ်ပါပြီ။ သနားပါတယ်”
“အမလေး၊ ပြဿနာမရှိပါဘူး။ ငါ့ညီမတစ်ယောက်လုံး ရှိတာဘဲ၊ ဟုတ်တယ်မို့လား”
လို့ ကျနော်ပြောတော့ တင်မေက ပြုံးစိစိလုပ်ပြီး ဘာမှမပြောဘဲ ငြိမ်နေပါတယ်။ ကျနော်လည်း သူ့အခန်းထဲ ဝင်ပြီး သူ့ကုတင်ပေါ် လှဲအိပ်လိုက်ပြီး သူသနပ်ခါးသွေးတာကို စိန်ပြေနပြေ ကြည့်နေလိုက်ပါတယ်။ တင်မေက ဘာမှထပ်မပြောဘဲ သူ့အလုပ်သူဆက်လုပ်ပြီး သနပ်ခါး လိမ်းနေပါတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာဘဲ အိမ်ရှေ့တံခါး၀ကနေ
“ဟဲ့… တင်မေ”
ဆိုတဲ့ သူ့အမေရဲ့အသံကို ကြားလိုက်ရတော့ ကျနော်လည်း ခေါင်းကြီးသွားပြီး တင်မေလည်း မျက်လုံးပြူးသွားပါတယ်။