ကျုပ်နာမည်က ဘခက်။ အသက်က ၄၃။ အလုပ်အကိုင်က သင်္ဘောသား။ သင်္ဘောသားဆိုတော့ ဘီယာဗိုက်ကလေးနဲ့ပေါ့ဗျာ။ ထိပ်ကလေးကလည်း နည်းနည်းပြောင်ချင်တာပေါ့။ အရပ်က ၅ ပေ ၄။ သင်္ဘော စလိုက်တော့ ၁၈ နှစ်၊ ၁၀ တန်းအောင်ပြီးခါစလေး။ အသက် ၃၀ လည်းကြရော ပိုက်ဆံလေးလည်း စုမိ၊ အတွေ့အကြုံကလည်းစုံ၊ မိဘတွေကလည်း ဆုံးပါး၊ တစ်ဦးတည်းသော သားလေး ကျုပ် လောကအလယ်မှာ တစ်ယောက်တည်းပေါ့။ မွေးရာဇာတိ မြေလတ်လည်း မပြန်ချင်တာနဲ့ ရန်ကုန်မှာပဲ အခြေချမယ်ဆိုပြီး လိုက်ရှာရင်းနဲ့ ဒီရပ်ကွက်ထဲက ထောင့်ခြံလေးကို ဝယ်ဖြစ်ခဲ့တာ။
ဝန်ထမ်းအများစုနေတဲ့ ရပ်ကွက်ကလေးဆိုတော့ အေးအေးဆေးဆေး တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ် ငြိမ်းငြိမ်းချမ်းချမ်းပါပဲ။ ပေ ၄၀ ပေ ၆၀ အကွက်လေးထဲမှာ ၂၅ ပေ ၃၅ ပေ နှစ်ထပ်တိုက်လှလှလေး တစ်လုံးဆောက်၊ အိမ်ရှေ့မှာ အလှပန်းပင်လေးတွေစိုက်၊ ဘေးနဲ့နောက်မှာ သီးပင်စားပင်လေးတွေ စိုက်ထားတော့ တစ်ခြံလုံး အုံ့အုံ့ဆိုင်းဆိုင်း ဝေဝေဆာဆာနဲ့နေချင်စရာလေးပါ။ ထမင်းချက်ဖို့နဲ့ ခြံကိုပြုစုဖို့ နယ်က ဆွေမျိုးနီးစပ်တဲ့ ဇနီးမောင်နှံ ရောက်လာပြီးကတည်းက ကျုပ်ရဲ့ဘဝဟာ အေးချမ်းပြည့်စုံသွားပါပြီ။ စိတ်ကြိုက်လိုင်းရရင် ၆ လတစ်ခေါက်လောက်လိုက်လိုက်၊ စိတ်မပါရင် ၆ လလောက်နားလိုက်နဲ့ ဘဝကို အေးအေးချမ်းချမ်း ဖြတ်သန်းနေရင်းနဲ့ တစ်နေ့……..။
———————————————
ကျုပ်ရဲ့အိမ် ညာဘက်က ဘေးအိမ်မှာ မိသားစုကလေးတစ်စု နေတယ်။ သူတို့က ကျုပ် အိမ်ဝယ်ပြီး ၃ နှစ်လောက်မှာ ဒီအိမ်လေးကိုဝယ်ပြီး ပြောင်းလာကြတာ။ မိသားစုက ၃ ယောက်ထဲ။ လင်မယားနှစ်ယောက်နဲ့ သမီးကလေး တစ်ယောက်။ အမျိုးသားက ရုံးတစ်ရုံးမှာ စာရေးကြီး။ အခုတော့ အရာရှိဖြစ်နေပြီ။ အမျိုးသမီးက စျေးမှာ အထည်ဆိုင် ဖွင့်ထားတယ်။
ပြောင်းခါစတုန်းက သူတို့သမီးလေးက ကျောင်းတောင် မနေသေးဘူး။ သူတို့ခြံထဲ ပြေးဆော့လိုက် ကျုပ်ခြံထဲ ပြေးဆော့လိုက်နဲ့။ ခြံစည်းရိုးကလည်း ဝါးလုံးသုံးလုံးပဲ တန်းခတ်ထားတာဆိုတော့ ကလေးအတွက် ငုံ့စရာတောင် မလိုပဲ တန်းဝင်လို့ရတာကိုး။
ကျုပ် သင်္ဘောတစ်ခါဆင်းတုန်းက ဝယ်ပေးဖူးတဲ့ ဘေဘီဒေါအရုပ်ကြီးဆို အခုထိ သူ့အခန်းထဲမှာရှိတုန်း။ သိဆို အပေါ်ထပ် ကျုပ်အခန်းက လှမ်းကြည့်ရင် သူ့အခန်းကို တန်းနေတာကိုး။ အခုတော့ နှစ်တွေပြောင်းလို့ မျက်စိရှေ့တင် ကြီးလာလိုက်တာ ၁ဝ တန်းကျောင်းသူကြီးတောင် ဖြစ်နေပြီ။
——————————————-
အဲဒီနေ့က မိုးမရွာ လေမတိုက်ပါဘူး။ မိုးရာသီမှာ နေကျဲကျဲတောက်ပူတော့ လှောင်ပြီး ချွေးပြိုက်ပြိုက် ကျရတဲ့ နေ့ပါပဲ။ နေ့လည်စာစားပြီး ပျင်းပျင်းရှိတာနဲ့ အိမ်ပေါ်ထပ်က အိပ်ယာပေါ်တက်လှဲလိုက်တာ ဘယ်လိုအိပ်ပျော်သွားမှန်း မသိလိုက်ဘူး။ ပူလို့လန့်နိုးတော့ cabin ခန်းထဲမှာလိုလို engine ခန်းထဲမှာလိုလိုနဲ့။ ခဏထထိုင်ပြီး ရေလေး နည်းနည်းလောက် သောက်တာတောင် အသက်ရှူ မဝသေးတာနဲ့ ပြူတင်းပေါက်လေးဖွင့်မယ်ဆိုပြီး လိုက်ကာလေးကို အဟ……
နုနုတင်။ ၁၀ တန်းကျောင်းသူလေး။ ရှိမှ ၅ ပေ၊ ပေါင် ၉၀၊ ၂၈-၂၄-၃၀။ ဟုတ်တယ် သေးသေးလေး။ သူ့အခန်းထဲမှာ ပက်လက်ကလေး အိပ်ပျော်နေတာ။ အချိန်က ၃ နာရီခွဲလောက်။ နေက သူတို့အိမ်ပြတင်း အထက်နားလေးမှာဆိုတော့ အခန်းထဲက အရာအားလုံးက ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း။ ချာတိတ်မလေး အိပ်ပျော်နေတာ အင်္ကျီနဲ့ထမိန်က ဘေးနားမှာ။
မြင်ကွင်းပိုကောင်းအောင် ဘီဒိုထဲက မှန်ပြောင်းကိုထုတ်ပြီး အနီးကပ်ဆွဲပြီး ကြည့်လိုက်မိတယ်။ ရှင်မီး အဖြူရောင်လေးက နို့သေးသေးလေးတွေကို ဖုံးထားတယ်။ ပင်တီက ပန်းရောင်လေး။ ရှေ့မှာ Micky mouse အရုပ်လေးနဲ့။ အသားလေးက ဖွေးနေတော့ ရင်သားအထက်ပိုင်းနဲ့ ပေါင်တန်ကလေးတွေက မွှေးညှင်းနုလေးတွေနဲ့ အကြောစိမ်းလေးတွေကို ကြည့်ရင်း မှင်တက်မိနေတုန်း။ ဂလောင် ဂလောင် ဂလောင် ဆိုတဲ့ ခေါင်းလောင်းတီးသံနဲ့အတူ
” နုနုရေ ဟေးနုနု”
ဆိုတဲ့ ခေါ်သံကို သူတို့အိမ်ရှေ့ ခြံစည်းရိုးတံခါးကနေ ကြားလိုက်ရတော့ နုနုလည်း လန့်နိုးသွားပုံရတယ်။ အပေါ်က တီရှပ်လေး ထပ်ဝတ်၊ ဘေးက ထမိန်လေး ကောက်စွတ်ပြီး အပြင်ကို အပြေးကလေး ထွက်သွားလေရဲ့။ ခြံစည်းရိုး သစ်သားတံခါးရဲ့ အပြင်ဘက်မှာ သူနဲ့ ရွယ်တူ ကောင်မလေး တစ်ယောက်။ လွယ်အိတ်ကလေးနဲ့ မတ်တတ်ရပ်လို့။ သူလေးက နည်းနည်းညိုပေမယ့် အသားလေးကို ဝင်းနေတာပဲ။
နုနုလည်း ခတ်ထားတဲ့ သော့ခလောက်ကို ဖွင့်ပေးလိုက်ပြီး ရယ်ရယ်ပြုံးပြုံးနဲ့ နစ်ယောက်သား အိမ်ထဲဝင်ပြီး နုနုရဲ့အခန်းထဲ ရောက်လာကြတယ်။ နုနုက လွယ်အိတ်ထဲက စာအုပ်လေးတစ်အုပ် ထုတ်ပေးလိုက်တော့ ဟိုကောင်မလေးက စာထိုင်ကူးလေရဲ့။ ခဏနေတော့ သူ့လွယ်အိတ်ထဲက Phone လေးထုတ်ပြီး သူတို့နှစ်ယောက် ခေါင်းချင်းဆိုင်သွားတယ်။ ခေါင်းနှစ်လုံးကြားက screen ကို zoom ထပ်ဆွဲလိုက်တော့ spymintar တဲ့။ သြော် သူတို့က sex movies ကြည့်နေကြတာကိုး။ နှစ်ကားလောက် ကြည့်ပြီးတော့ နောက် screen တစ်ခု ပြောင်းသွားတယ်။ အချစ် တက္ကသိုလ်ဆိုပဲ။ ဒီတစ်ခါတော့ love story ဖတ်တာ။ နုနု တစ်ယောက်တည်း ဆက်ဖတ်ပြီး ဟိုကောင်မလေးကတော့ စာဆက်ကူးနေလေရဲ့။
စာကူးပြီးတော့ သူတို့နှစ်ယောက် စကားတွေ ထိုင်ပြောနေတယ်။ ဘာအကြောင်းပြောသလဲ မသေချာ ပေမယ့် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ထုလိုက် ရိုက်လိုက်ဆိုတော့ ရှက်စရာ အကြောင်းတွေ ပြောပုံရတယ်။ သူတို့ဘာပြောလဲ ဆိုတာလည်း အရမ်းသိချင်လာမိတယ်။ ညနေ ၅ နာရီခွဲတော့ နုနုအဖေ ပြန်ရောက်လာပြီး ဟိုကောင်မလေးလည်း ပြန်သွားတယ်။
ကျုပ်လည်း ဘယ်လိုချဉ်းကပ်ရင် အဆင်ပြေမလဲလို့ စဉ်းစားနေမိတယ်။ အဆင်ပြေရင် ကောင်းရဲ့၊ မပြေရင် သက်ငယ်မုဒိန်းကလည်း နာမည်ကြီးနေတာ။ တစ်ခါတည်း mosco ရောက်လို့ကတော့ ကိုယ်ပါ အဖွင့်ခံရမှာဆိုတော့ တော်တော်ကြောက်နေတယ်။ စားရမှာကလည်း တထုတ်ထုတ် ပစ်ရမှာလည်း နှမြောစရာ။ စဉ်းစားရင်း အကြံတစ်ခုရတာနဲ့ Singapore က စိုးအောင်ကို လှမ်းခေါ်လိုက်တယ်။ သူက ကိုယ်တွေထက် junior Captain ဖြစ်ပြီးမှ Superintendent လုပ်နေတာ၊ သူ့ပဲ အကူအညီတောင်းမယ်။
“Hello”
” ဟေးညီ ကိုစိုးလား”
“ဟုတ်ကဲ့ ဘယ်သူလည်းမသိဘူး ခင်ဗျ”
“ကိုယ်ပါ ကိုဘခက်”
“ဟာ အစ်ကိုကြီး ဘယ်ရောက်နေတာလဲ ဘယ်ကနေခေါ်တာလည်း အခု”
” မြန်မာပြည်က ခေါ်တာလေကွာ မင်း နာမည်ကြီး သတိမထားမိဘူးလား”
” ဆောရီး အစ်ကိုကြီးရာ။ ဘာလိုချင်လို့လဲ ဘာလုပ်ပေးရမလဲ ပြော”
သင်္ဘောသား အချင်းချင်းက အဲဒီလို ချစ်ဖို့ကောင်းတာဗျ
” အေး အစ်ကို့ကို ပစ္စည်းလေး တစ်ခုလောက် ရှာဝယ်ပြီး ထည့်ပေးလိုက်ပါကွာ”
“ဟုတ် အစ်ကိုကြီး ဘာပစ္စည်း လိုချင်တာလဲ”
“Spy Bluetooth Headset Transmitter လေးပါကွာ၊ Headset က တစ်ခုဆိုရပြီ၊ transmitter ကတော့ ၂ ခုထည့်ပေးလိုက်”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ အစ်ကိုကြီး။ ကျွန်တော် ဒီတစ်ပတ် အတွင်း ရောက်အောင် ပို့ပေးလိုက်ပါ့မယ်”
” အေး ညီ ကျေးဇူးပဲနော်။ ပြီးရင် အစ်ကို့ကို ဘယ်လောက်ကျသလဲ ပြောလိုက်ပါ။ အစ်ကို မင်း acc ထဲကို လွဲပေးလိုက်မယ်။ လိပ်စာကတော့ viber နဲ့ပဲ ပို့ပေးလိုက်တော့မယ်”
“ဟုတ် အစ်ကိုကြီး”
ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ကမှာတဲ့ ပစ္စည်းလေးတွေ သောကြာနေ့ ညနေကြတော့ ရောက်လာပါတော့တယ်။ transmitter လေးနှစ်လုံးကို Charging သွင်း၊ Headset လေးနဲ့ pair testing လုပ်ပြီးတဲ့ အချိန်မှာတော့ သုံးဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်နေပါပြီ။
——————————————-
စနေ တနင်္ဂနွေ နှစ်ရက်လုံးက နုနုတို့အဖေ ရုံးပိတ်တော့ အရာရာအားလုံးဟာ ပုံမှန်ပါပဲ၊ တနင်္လာနေ့ မနက်မှာတော့ နုနုက ၆ နာရီခွဲ ကျောင်းသွားပါတယ်။ ၈ နာရီကြတော့ သူ့အဖေ ထမင်းချိုင့်နဲ့ အိတ်တစ်လုံးဆွဲပြီး ရုံးထွက်သွားပါတယ်။ ၉ နာရီ ကြတော့ နုနုအမေ ထမင်းချိုင့် တစ်လုံး နဲ့ ဆိုင်ထွက်သွားပါပြီ။ သူတို့အိမ်လေး တိတ်ဆိတ်ပြီး ကျန်ခဲ့ပါတယ်။
မောင်ထူး ခြံပြင်မှာ ရေလောင်းနေပြီး မယ်မြ နောက်ဖေးမှာ ဟင်းချက်နေတဲ့အချိန် အားပြည့်နေတဲ့ transmitter လေးတစ်ခုကိုယူပြီး နုနုတို့ ခြံထဲကို လှစ်ကနဲဝင် သူ့အခန်းအောက်က ဆင့်တန်းလေးပေါ်မှာ တင်ပြီး လှစ်ကနဲ ပြန်ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ ၁၂ နာရီကျော်ကျော် ကျုပ်ထမင်းစားနေတဲ့ အချိန် နုနု ကျောင်းက ပြန်ရောက်လာတယ်။ အဝတ်လဲ ထမင်းစားပြီး လွယ်အိတ်ကလေးနဲ့ ပြန်ထွက်သွားတာ တွေ့လိုက်တယ်။
ကျုပ်သတိထားလိုက်မိတာက သူ့ကျူရှင်က တနင်္လာ ဗုဒ္ဓဟူး သောကြာ ၁ နာရီကနေ ၃ နာရီ ဆိုတာပဲ။ ၃ နာရီ ကျော်ကျော်လောက် နုနုပြန်ရောက်လာတယ်။ ဒီနေ့တော့ အဝတ်အစားလဲပြီး မအိပ်တော့ပဲ စာထိုင်ကြည့်နေတာကို ကျုပ်အခန်းကနေ လှမ်းမြင်နေရတယ်။ ကျုပ်အခန်းက ဇီးမှန်တွေ တပ်ထားသလို လိုက်ကာ အထူတွေပါ တပ်ထားတော့ ကောင်မလေးက အိပ်ချိန်ကလွဲရင် သူ့ ပြတင်းတံခါးကို ပိတ်လေ့ မရှိပါဘူး။ ၃ နာရီ ခွဲလောက်ကြတော့ ဟိုတစ်နေ့က ကောင်မလေး ရောက်လာပြန်တယ် လွယ်အိတ်ကလေးနဲ့ပဲ။ နုနု နဲ့ အတူတူ အခန်းထဲဝင်လာတဲ့အချိန် ကျုပ်ကလည်း Headset လေး ခေါင်းပေါ် ချိတ်ပြီးပြီ။
“သင်းမွှေး နင် ကျူရှင်မလာတာ ဆရာမက မေးနေတယ်”
” အေးဟယ် ဒီနေ့ ကိုကိုက လမ်းမှာ အတင်းလာခေါ်တာနဲ့ ပါသွားတာ”
“အဲဒါကြောင့် နင့်ကို ဒီခန်းက ကောင်တွေနဲ့ မတွဲပါနဲ့လို့ ပြောတာ။ သူတို့က စာကို စိတ်ဝင်စားတော့တာ မဟုတ်ဘူး။ ဗုဒ္ဓဟူးနေ့က အဲလိုပဲ။ နင် ရုပ်ရှင်ရုံ ပါသွားပြီး အနိုက်ခံရပြီးပြီ မဟုတ်လား”
” အေးပါဟယ် ငါလည်း ဥမ္မာမြင့် အလိုးခံရတဲ့ အကြောင်း ကြားပြီးကတည်းက စမ်းကြည့်ချင်လို့ပါ”
“ဒါကြောင့် နင် ဒီခန်းကကောင်ကို သွားကြိုက်တာကိုး”
” အေး ငါ့ကို စာအုပ်ပေးပါဦး ဒီန့သင်တဲ့စာတွေ ကူးရအောင်”
” ရော့ နင်ဒီနေ့ ဘယ်သွားတာလဲ”
“ကိုကိုက ဒီနေ့ တည်းခိုခန်း ခေါ်သွားတာ”
“ဟင် ဒါဆို နင် နင်…..”
” အေး ဒီနေ့ ကိုကိုက ငါ့ကို လိုးတယ်”
“တကယ်……….”
” အေးပေါ့ ၂ ချီတောင်။ ဒါတောင် ထပ်လုပ်ဦးမယ် ပြောနေတာ အချိန်မရတော့လို့ အတင်းတောင်းပန်ပြီး ပြန်လာရတယ်”
“ဘယ်လိုနေလဲဟင်”
“နင်စိတ်ဝင်စားသွားပြီ မဟုတ်လား ”
” အေး နင့် အတွေ့အကြုံလေး နည်းနည်းလောက်ပြောပြစမ်းပါဟယ်”
” နင်သိတဲ့အတိုင်းပဲ သူက Repeater ဆိုတော့ အဲဒီကိစ္စတွေမှာ အတွေ့အကြုံ တော်တော် ရှိတယ်ဟ။ ဟိုနေ့ကလည်း ငါ့ကို ရုပ်ရှင်ရုံခေါ်ပြီး နိုက်တာ။ ငါလည်း အလိုးမခံရုံတမယ်ပဲ အရည်တွေရွှဲပြီး ချက်ချင်း အလိုးခံချင်စိတ်တောင် ပေါက်တယ်။ အဲ့ဒါနဲ့ ဒီနေ့ သူခေါ်တော့ ငါလည်း အလိုးခံရမှာ သိသိနဲ့ မငြင်းနိုင်ပဲပါသွားတာ။ တည်းခိုခန်းရောက်တော့ ငါ့ကိုနမ်းပြီး အင်္ကျီတွေ ချွတ်တယ်။ ပြီးတော့ ပိပိကို နမ်းလိုက်၊ အစိလေးကို စုပ်လိုက်၊ လျှာလေးနဲ့ ပိပိထဲထိုးသွင်းလိုက်၊ ပိပိပေါ် ဝလုံးလေးတွေ ရေးလိုက်နဲ့ နောက်ဆုံး ငါ့စအိုပေါ်ကို လျှာနဲ့ အလျက်ခံလိုက်ရတဲ့အချိန်မှာ ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့ပဲ ပြီးသွားတယ်”
“ဟယ် ဘာမှ မလုပ်ရသေးပဲနဲ့”
” အေး ပြီးတော့မှ ကိုကိုက သူ့လီးနဲ့လိုးတာ။ ပထမတော့ မဝင်ဘူး ဖြေးဖြေးချင်းသွင်းမှ ဝင်တာ”
“နင်မနာဘူးလား”
“သူ့လီး တဝက်လောက်တော့ ဝင်ပြီးတော့ အတော် နာတယ်။ အဆုံးထိသွင်းလိုက်တော့ စူးကနဲ တစ်ချက်ဖြစ်သွားတယ်။ နောက်တော့ သူက အရမ်းဆောင့်တော့တာပဲ”
” အဲဒီတော့ရော မနာဘူးလား”
“မနာတော့ပဲ ကောင်းသွားတာ။ ပထမ တချီ သူပြီးတော့ ငါက ၂ ခါတောင် ပြီးသွားတယ်”
“ဒါနဲ့ နင့်ကို ၂ ခါတောင် လုပ်တာဆို…”
” အေးလေ နောက်တစ်ခါကြတော့ ကိုကိုက ပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့ အကြာကြီး လိုးတာ။ ငါ့မှာ ၃ ခါတောင် ပြီးရတယ်”
“ဒါကြောင့် နင်လမ်းလျှောက်တာ တမျိုးဖြစ်နေပါတယ်လို့”
” အေး နည်းနည်းနာနေလို့ ။ ဟဲ့ နင်ရော မခံကြည့်ချင်ဘူးလား။ ငါ့ကိုကိုရဲ့သူငယ်ချင်း ဒီခန်းထဲက ကောင်တစ်ကောင်က နင့်ကို သဘောကျလို့တဲ့”
“ငါကြောက်တယ်ဟ”
” အဲဒါဆိုလည်း ငါတို့အခန်းထဲက နင့်ကို ရည်းစားစာ ပေးထားတဲ့ မှန်ကြောင်လေးကိုပဲ အဖြေပေးလိုက်ပေါ့ဟာ”
” အေးပါဟယ် ငါစဉ်းစားပါရစေဦး”
” အေး ငါလည်းစာကူးလို့ ပြီးပြီ ပြန်တော့မယ်”
” အေးအေး”
နုနုက သင်းသင်းမွှေးကို ပြန်အပို့ ခြံဝမှာ နုနုအဖေကလည်း ပြန်အလာ အံကိုက်ပါပဲ၊ ကျုပ်လည်း ခြံထဲဆင်း ပန်းပင်ကြည့်သလိုနဲ့ ဟိုဘက်ခြံကူးသွားပြီး နုနုအဖေနဲ့ အလာပ သလာပ ပြောရင်း Transmitter လေးကို မသိမသာ ပြန်ယူလာခဲ့လိုက်တယ်။ အင်း ကောင်မလေးကတော့ ကိုယ်မနူးရပဲ အတော်နူးနေပြီလို့ ကျုပ်တွက်ဆမိတယ်။ သေချာအောင် ဘယ်လိုချူပ်ရမလဲလို့ စဉ်းစားနေမိတယ်။
————————————————
အင်္ဂါနေ့ ဘာမှ မထူးခြားဘူး။ ကောင်မလေး ကျူရှင်က ၂ နာရီက ၄ နာရီ။
ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ ဘာမှမထူးခြား။ ကောင်မလေး ကျူရှင် ၁ နာရီက ၃ နာရီ၊ Transmitter လေးထားလိုက် ယူလိုက်။
ကြာသပတေးနေ့ ဘာမှ မထူးခြား။ ကောင်မလေး ကျူရှင် ၂ နာရီက ၄ နာရီ။
ရက်တွေကို ကြည့်လိုက်တော့ တနင်္လာ ဗုဒ္ဓဟူး သောကြာက အဆင်ပြေတယ်။ ၃ နာရီကျော်ရင် ကောင်မလေး အိမ်ရောက်ပြီ။ ၅ နာရီခွဲမှ သူ့အဖေက ပြန်လာတာဆိုတော့ ၂ နာရီလောက် အချိန်ကောင်းကောင်းရတယ်။ အင်္ဂါ ကြာသပတေး ကောင်မလေး အိမ်ပြန်ရောက်တဲ့အချိန်က ၄ နာရီဆိုတော့ သူ့အဖေ ပြန်လာတဲ့အချိန်နဲ့ အတော်ကပ်နေပြီ။ အဲဒီတော့ တနင်္လာ ဗုဒ္ဓဟူး သောကြာ တစ်ရက်ရက် လှုပ်ရှားတော့မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်အပြီး။
သောကြာနေ့ ကောင်မလေးပြန်လာတော့ ကောင်လေးတစ်ယောက် အတူတူပါလာတယ်။ အသားဖြူဖြူ လက်ပြင်ကုန်းကုန်း၊ မျက်မှန်ကလေးနဲ့။ ထုံးစံအတိုင်း ၃နာရီကျော်ကျော်။ ကျူရှင်က အပြန် လိုက်လာပုံရတယ်။ ကျုပ်ကလည်း လှုပ်ရှားဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီးပြီဆိုတော့ Transmitter လေးတောင် မထားမိဘူး။ သူတို့ နှစ်ယောက် အပြင်ခန်းမှာ ထိုင်ပြီး စာလုပ်နေကြတယ်။ ၁၅ မိနစ်လောက်နေတော့ အခန်းထဲရောက်နေကြပြီ။
ကောင်လေးက ကောင်မလေးကို နှုတ်ခမ်းတွေနမ်းပြီး နို့လေးတွေကို နယ်ပေးတာ ကောင်မလေးဆို တလူးလူး တလွန့်လိန့်နဲ့။ အပေါ်အင်္ကျီလေးကိုချွတ်
ရှင်မီးလေးကိုဖယ်ပြီး နို့လေးတွေကို စို့ပေးတော့ ကောင်မလေးဆို ခေါင်းကလေးကို မော့နေတာပဲ။ ပြီးတော့ လက်က ပေါင်ကြားထဲကို တိုးဝင်သွားပြီး ခဏကြာတော့ ထမိန််လေး ကြမ်းပြင်ပေါ် ရောက်သွားပြီ။ အောက်ခံဘောင်းဘီလေးကို ချွတ်လိုက်တော့ အမွှေးရေးရေးလေးနဲ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးက လိုးချင်စရာဗျာ။
အဲဒီအချိန်မှာ ကောင်လေးက အင်္ကျီနဲ့ ပုဆိုးကို အမြန်ချွတ်ပြီးတော့ အောက်ခံဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်တဲ့ အခါမှာတော့….
ဟာ…………..
တွေ့လိုက်ရတာက တန်းတန်းလေး တောင်နေတဲ့ ပဲ မြစ်ကလေး တစ်ချောင်း။ အဟုတ်ဗျာ ပဲမြစ်ကမှ ပိုကြီးဦးမယ်။ တောင်တာကတော့ တန်းနေတာပဲ။ ကောင်မလေးက ပက်လက်ကလေး။ သကောင့်သား ကောင်မလေးရဲ့ ပေါင်ကြားဝင်ပြီး တောင်နေတဲ့ ပဲ မြစ်ကလေးနဲ့ ထိုးတာ မဝင်ပါဘူး။ ဒီကောင် အပေါက်ပျောက်နေတာ။ ကြည့်ရတာ အတွေ့အကြုံရှိပုံ မရဘူး။ ဒါပထမဆုံးအကြိမ် ဖြစ်ပုံရတယ်။ တချက်တချက် အစေ့ကိုထိုးမိလား မသိဘူး ကောင်မလေး တွန့်တွန်သွားတာ တွေ့မိတယ်၊
တခါမှာတော့ လီးက စောက်ပတ်ထဲပဲ ဝင်သွားသလား၊ ပေါင် ၂ လုံးကြားထဲပဲ ဝင်သွားသလား မသိဘူး၊ ဖင်ကြွပြီး အတင်းဆောင့်တော့တာပဲ။ ကောင်မလေးကတော့ အောက်မှာ အသေအတိုင်းပဲ မလှုပ်မယှက်နဲ့။ ဆောင့်လို့ အချက် ၂၀ တောင် မပြည့်သေးဘူး လီးကို ဗိုက်ပေါ်တင်ပြီး လရည်တွေ တဗြစ်ဗြစ်နဲ့ ပန်းထုတ်လိုက်တာ ကောင်မလေးတောင် လန့်ပြီး ထထိုင်တယ်။ ကောင်လေးလည်း ကမန်းကတန်း ဘေးစာကြည့်စားပွဲပေါ်က တစ်ရှူးယူပြီး ကောင်မလေးဗိုက်ပေါ်က လရည်တွေကို သုတ်ပေးနေလေရဲ့။ ကျသွားတဲ့ ပဲမြစ်ကလေးကတော့ လက်သန်းလောက်တောင် မကျန်တော့ဘူး။
ခဏနေတော့ ကောင်လေးလည်း အဝတ်အစားပြန်ဝတ်ပြီး ပြန်သွားတယ်။ နုနုလည်း ကုတင်ပေါ်မှာ လှဲနေတာ အကြာကြီးပဲ။ ဒီအချိန် ဝင်လိုက်ရင် အဆင်ပြေနိုင်ပေမယ့် သူ့အဖေ ပြန်လာမယ့်အချိန်က အတော်ကပ်နေပြီ။ ပက်ပင်းမိလိုက်လို့ကတော့ မတွေးရဲစရာ။ ကောင်လေး ဗိုက်ပေါ် ပန်းတဲ့အချိန် ဓာတ်ပုံလေးတစ်ပုံတော့ ရိုက်ထားလိုက်တယ်။
နုနုရဲ့ အတွေးတွေကို ကျုပ်နည်းနည်း ရိပ်မိနေပြီ။ သူ ဒီကိစ္စကို တော်တော် စမ်းကြည့်ချင်နေပြီ။ ကျုပ်အဝင်မစောရင် ဟိုကောင်မလေး သင်းမွှေးနောက် သူပါတော့မယ်။ ကျုပ်အမြန်ဆုံး လှုပ်ရှားမှ ဖြစ်တော့မယ်ဆိုတဲ့ အခြေအနေကို သဘောပေါက်လိုက်ပြီး အနီးဆုံး အခွင့်အရေးရနိုင်တဲ့ ရက်ကလည်း တနင်္လာနေ့ပဲဆိုတော့ အဲဒီနေ့ကို အစီအစဉ်တွေ အကောင်အထည်ဖော်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ဒါတောင်ကြားထဲ စနေ တနင်္ဂနွေ ၂ ရက်မှာ ဟိုကောင်မလေး လာခေါ်သွားရင်တော့ ပြီးပါလေရောပဲ။
————————————————
စနေနေ့……. မနက်အစောကတည်းက ကောင်မလေး သူ့အမေနဲ့ ပါသွားတယ်။ ညနေမှအတူတူပြန်လာတာတွေ့လို့ အတော်စိတ်အေးသွားတယ်။ စနေနေ့ညမှာ ဖိုးထူးနဲ့ မယ်မြကိုခေါ်ပြီး
“မယ်မြရေ တို့တတွေ ဒီတစ်ပတ် တနင်္လာနေ့ကို မုန့်ဟင်းခါး လုပ်စားကြမယ် …”
“အဲဒါဆို ပစ္စည်းတွေ ဝယ်ရမှာပေါ့ အစ်ကိုကြီး “
“ဟုတ်တယ် လိုအပ်တဲ့ ပစ္စည်းတွေကို တနင်္ဂနွေနေ့မှာ စျေးက အကုန်ဝယ်လာခဲ့။ တနင်္လာနေ့ ချက်မယ်။ တနင်္လာနေ့ မနက် ချိုင့်နဲ့ အဆင်သင့်ပြင်ထား။ နုနုတို့အမေ စျေးမသွားခင် ငါကိုယ်တိုင်သွားပို့မယ်”
“ဟုတ်ကဲ့ အစ်ကိုကြီး”
“ညနေပိုင်း ၃ နာရီထိုးရင် ချိုင့်တွေနဲ့ထည့်ပြီး ငါ့သူငယ်ချင်း ၅ ယောက်အိမ်ကို အိမ်ကကားနဲ့ လိုက်ပို့ကြ။ လိပ်စာ ငါပေးမယ် ဟုတ်ပြီလား”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ အစ်ကိုကြီး စိတ်ချပါ”
————————————————
တနင်္ဂနွေနေ့……. နုနုအဖေ အိမ်မှာ တစ်နေကုန် ရှိနေပြီး နုနုလည်း စာကျက်နေတာနဲ့ပဲ တစ်နေကုန်သွားပါတယ်။ အားရှိအောင် စောစော အိပ်ယာဝင်လိုက်ပါတယ်။
တနင်္လာနေ့…… နုနုနှင့် နုနုအဖေ ကျောင်သွား အလုပ်သွားပြီးလို့ နုနုအမေ စျေးသွားတော့မယ့်အချိန် ၉ နာရီလောက် မုန့်ဟင်းခါး ချိုင့်လေးဆွဲပြီး သူတို့ခြံထဲအဝင်
“ မောင်ဘခက် လက်ထဲမှာလည်း ချိုင့်ကြီးနဲ့ပါလား”
“ဟုတ်တယ် အစ်မရေ ဒီနေ့ အိမ်မှာ မုန့်ဟင်းခါး ချက်စားလို့ လာပို့တာ”
“ဟေ ဟုတ်လား အစ်မက အခုပဲ စျေးသွားတော့မလို့”
“သြော် အဲဒါဆိုလည်း ချိုင့်လိုက်ပဲ ယူထားလိုက်လေ အစ်မ။ နောက်မှ ကျွန်တော် ပြန်ယူမယ်”
“အေး ငါ့မောင်ရယ် ကျေးဇူးပါပဲ”
“အဲဒါဆို ကျွန်တော် သွားပြီနော် အစ်မ”
ဆိုပြီး ခြံစည်းရိုးဖြတ်ပြီး အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာခဲ့တယ်။ နေ့လည် ၁၂ နာရီ နုနုပြန်လာပြီး လွယ်အိတ်နဲ့ ကျူရှင် ပြန်ထွက်သွားတယ်။ ၃ နာရီထိုးတော့ ဖိုးထူးနဲ့ မယ်မြ ချိုင့်တွေဆွဲပြီး ထွက်သွားလေရဲ့။ ပို့ခိုင်းလိုက်တဲ့ လူ ၅ ယောက်အိမ်က တောင်နဲ့မြောက်။ ရန်ကုန်မြို့ရဲ့ ကားကြပ်ပုံမျိုးနဲ့ဆို ၇ နာရီ အိမ်ပြန်ရောက်ရင် ကံကောင်း။ ခြံနှစ်ခြံစလုံး တိတ်ဆိတ်သွားလိုက်တာ ဘယ်သူမှ မရှိတော့တဲ့အတိုင်း။ ကျုပ်လည်း ဟိုတစ်နေ့က ရိုက်ထားတဲ့ ပုံလေးကို computer နဲ့ connect လုပ်ပြီး print ထုတ်လိုက်တယ်။ ပုံထဲမှာ ကောင်လေးက နုနုဗိုက်ပေါ်ကို လရည်တွေ ပန်းထုတ်နေတာ အထင်းသား။
၃ နာရီ ကျော်ကြတော့ နုနု ပြန်ရောက်လာတယ်။ အဝတ်အစားလဲပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ လှဲနေတာ တွေ့တယ်။ အချိန်ကျပြီ ဆိုပြီး print ထုတ်ထားတဲ့စာရွက်ကလေးကိုခေါက် အင်္ကျီအိတ်ထဲထည့်၊ durex lubricant ဘူးလေးကို ဘောင်းဘီ အိတ်ထဲထည့်၊ ဟိုဘက်ခြံထဲ ကူးဝင် အိမ်ရှေ့တံခါးမှာ ရပ်လိုက်ပြီး…….
“နုနုရေ နုနု…….”
“ရှင် ဦးလေး …… လာပြီ….လာပြီ”
နုနုတို့အိမ်ကလေးက ၃ ပင်၂ ခန်း သစ်သားပျဉ်ထောင် အိမ်ကလေး။ ကြမ်းကို ခါးလောက်အထိ မြှင်ထားတယ်။ အုတ်လှေကား ၃ ထစ်တက်ရင် ဖိနပ်ချွတ်ကို ရောက်တယ်။ ဖိနပ်ချွတ်က အိမ်ရဲ့ အနံအတိုင်းသံဇကာ ကာပြီး သံဇကာတံခါး တပ်ထားတယ်။ မိုးတွင်းဆိုတော့ ယင်းလိပ်တွေ ပတ်လည်ကာလို့၊ ဖိနပ်ချွတ်ကတက်ရင် ဧည့်ခန်း၊ ပြီးမှ အိပ်ခန်း ၂ ခန်း ကြားမှာ လျှောက်လမ်းနဲ့၊ အဲဒါပြီးမှ နောက်တထစ်ဆင်းတော့ ထမင်းစားခန်းနဲ့ ရေချိုးခန်း အိမ်သာ၊ နောက်တစ်ထစ်ဆင်းမှ ထမင်းဟင်းချက်တဲ့ နေရာ။
ကျုပ်လည်း အုတ်လှေကား အပေါ်ဆုံးအဆင့် သံစကာ တံခါးလေးရှေ့က အသံပြုလိုက်တော့ နုနု အပြေးကလေး ထွက်လာပြီး သံဇကာတံခါးရဲ့ အပေါ်ဂျက်ကလေးကို ခြေဖျားလေး ထောက်ဖွင့်ရင်းက….
“လာလေ ဦးလေး ဘာလိုချင်လို့လဲ”
“မနက်က အိမ်မှာ မုန့်ဟင်းခါး ချက်စားလို့ ချိုင့်နဲ့ ပို့ထားတယ်။ သမီး သိလား”
“ဟုတ် သိတယ်လေ။ မနက်က သမီး ကျူရှင်မသွားခင်တောင် စားသွားသေးတယ်”
“အေး သမီးရေ ဦးက တခြားအိမ်တွေ ပို့စရာ ရှိသေးတာ။ ချိုင့်က မလောက်ဘူး ဖြစ်နေလို့။ လှယ်ပေးလို့ ရနိုင်မလား”
“ဟုတ် ဦး…. သမီး လှယ်ပြီး ဆေးပေးမယ်လေ”
ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကောင်မလေး လျှောက်လမ်းကနေ နောက်ဖေးခန်းကို အပြေးကလေး ဝင်သွားတဲ့ အချိန် ကျုပ်က သံဇကာတံခါးကို ပြန်ပိတ်ပြီး ချက်ထိုးပြီးပြီ။ လျှောက်လမ်းကိုဖြတ်ပြီး နောက်ဖေးခန်းကို လိုက်ဝင်သွားတော့ နုနုက ချိုင့်ထဲက မုန့်ဖတ်နဲ့ ဟင်းရည်တွေကို ပန်းကန်တွေထဲ ပြောင်းထည့်နေတယ်။ ကျုပ်လည်း အိမ်မကြီး အပေါ်ဆင့်က မဆင်းသေးဘဲ
“နုနုက အပျိုကြီးဖြစ်လာလို့လား မသိဘူး ပိုချော လာတယ်နော်”
“ဦးလေးကလည်း လာမြှောက်နေပြန်ပါပြီ ဟင်းဟင်း”
“တကယ်ပြောတာ နုနုရဲ့ ညည်းရည်းစားတွေ ဘာတွေ ရနေပြီလား”
“ဟာ ဦးလေးက ပေါက်ပေါက်ရှာရှာ မရှိပါဘူး”
ဘေစင်မှာ ချိုင့်ကို ဆေးရင်းနဲ့ ကောင်မလေး ဖြေပါတယ်။
“ဟုတ်လို့လား သင်းမွှေးတောင် ရည်းစားရှိတဲ့ဟာ”
“ဟင် ဦးလေးက သင်းမွှေးကို သိလို့လား။ နောက်ပြီး သူ့မှာ ရည်းစားရှိတာ ဦးလေးက ဘယ်လိုလုပ်သိသလဲ”
ကောင်မလေး ဆေးပြီးသားချိုင့်တွေကို စားပွဲပေါ်တင်ရင်း တအံ့တသြ မေးပါတယ်။
“သိတာပေါ့ ပြီးခဲ့တဲ့ အပတ်ကတောင် ကျူရှင်ပြေးပြီး ရည်စားနဲ့ သွားလိုးကြသေးတာပဲ”
“ရှင်……”
ကောင်မလေး လက်ထဲကချိုင့် စားပွဲပေါ် လွတ်ကျသွားလောက်အောင် အံ့သြသွားပါတယ်။ ကျုပ်ကိုကြည့်နေတဲ့ မျက်လုံးထဲမှာ အံ့သြတာရော လန့်သွားတာရော ပေါင်းပြီး ပြူးကျယ်ဝိုင်းစက်နေရောပဲ။