အလင်းရောင်အား နည်းလှသော အုတ်တိုက်ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲ၌ နန်းအီတူး တစ်ယောက်တည်း ထိုင်နေသည်။ သာမန် အားငယ်ရှိုက်ငိုရင်း ထိုင်နေခြင်းမျိုးကား မဟုတ်… တင်ပြင်ခွေလျက် လက်နှစ်ဖက်ကို ဘေးသို့ဆန့်ကားကာ… အတွင်းသို့ လေကိုတဝကြီး ရှူသွင်း ရှူထုတ်ရင်း.. သမထ ကျင့်စဉ်ကို ကျင့်နေခြင်းဖြစ်သည်။
ထိုစဉ် အခန်းတံခါး ဖွင့်လာကာ ကြိမ်းစပ်သော အလင်းရောင် ဝင်လာလေသည်။ တံခါးဝ၌ အရပ် ၇ ပေလေးသစ်မျှ ရှည်လျားကြီးမားသော ဝက်ဝံကြီးအလား .. အမွှေးထူလဗြစ်နှင့် လူ့ဘီလူးကြီး မားမားမတ်မတ် ရပ်လာလေသည်။ ခါးဝတ်တန်စာ ဝတ်မထားသဖြင့် မြင်းလီးကြီးအလား … မဲကြုတ် ရှည်လျားသော လိင်တန်ကြီးကို ဦးစွာ တွေ့လိုက်ရလေသည်။ သာမန်လူထက် ၃ ဆမျှ ကြီးမားသော လိင်တန်အရင်းတွင် မဲနက်ရှုပ်ပွနေသော လီးမွှေးသန်သန်ကြီးများက အုံလိုက်ကျင်းလိုက် ပေါက်ရောက်ရှင်သန်နေကြသည်။ ပေါင်… ခြေသလုံး…. ဗိုက်… လက်မောင်းတို့၌လည်း သန်မာသော အမွှေးအမျှင်များက ကြမ်းတမ်းသော ဝက်မွှေးကြီးများနှယ် လွှမ်းမိုးနေလေရာ လူတစ်ယောက်ထက် မျောက်ဝံတစ်ကောင်နှင့်ပင် ပိုတူနေလေသည်။
နန်းအီတူး၏ ကိုယ်လုံးလေးကို စွေ့ကနဲ ဆွဲမယူလိုက်ရာ … အီတူးက အသက်ကလေး အောင့်ပြီး ခပ်ပျော့ပျော့လေး လိုက်ပါသွားလေတော့သည်။ လူ့ဘီလူးကြီးမှာ ခုခံရုန်းကန်ခြင်းမရှိပဲ အေးအေး သက်သာစွာ လိုက်လာသော နန်းအီတူး .. ကိုယ်လုံးလေးအား ကလေးငယ်လေး တစ်ယောက်ကဲ့သို့ လက်မောင်းပေါ်တင်ကာ .. အချုပ်ခန်း အပြင်သို့ ထွက်လာခဲ့လေသည်။ အချုပ်ခန်းအပြင်၌ ငယ်မှုးအား ကုလားထိုင်ကြီး တစ်လုံး၌ ကြိုးဖြင့် အထပ်ထပ် ရစ်နှောင်ထားကြ၏။
” အီတူး …..”
ငယ်မှုး တစ်ယောက် အားကုန်အော်ခေါ်သည်။ သို့သော် အီတူးက အေးစက်သော မျက်ဝန်းများဖြင့် မျက်နှာကျက်သို့သာ မရွေ့မလျား စိုက်ကြည့်နေသည်။ လူ့ဘီလူးကြီးက အီတူးအား အိပ်စင် လေးထက် ပက်လက်ကလေး အသာချပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို အားရကျေနပ်စွာ ပွတ်သပ်၏။ ထို့နောက် အီတူးကိုယ်ပေါ်မှ ရင်စေ့အင်္ကျီလေးကို ကြယ်သီးများ တစ်လုံးစီ ဖြုတ်နေလေသည်။
ငယ်မှုး တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ခါလှုပ်ရှားနေသည်..။ ကြိုးတုတ်ထားသော အသားစိုင်များကြားမှ သွေး စိမ်းများ ပေါက်ပြဲစီးကျလာသည်အထိ ရုန်းကန်နေလေသည်။ မိမိ အသက်မက မြတ်နိုးရသူကို မိမိရှေ့၌ မြင်းလီးနှင့်အလားတူ ကြီးမားလှသော လီးကြီးဖြင့် လိုးပြမည့် အခန်းအနားကို အဘယ်သူက အရသာခံ၍ ငြိမ်ပြီး ကြည့်နေနိင်ပါမည်နည်း။
”အီတူး …မခံနဲ့ …နင် …. နင်သေသွားလိမ့်မယ် ….အား …”
ပါးစပ်မှ အော်ရင်း ကိုယ်တွင်းရှိသမျှ အားဖြင့်လည်း ရုန်း၏။
”အီတူး ………အီတူး …..”
လှိုင်ခေါင်းသံက ဟိန်းသွားသည်…။ နံရံရှိ ကျောက်သားများ ကြွေကျပဲ့စင် ကုန်သည်အထိ ကျယ် လောင်စွာ မြည်ဟိန်းသည်။ အယုဒ္ဓယနယ်သား လူ့ဘီလူးကြီးက ငယ်မှုးအား မီးတောက်မတတ် ရဲရဲနီနေသော မျက်လုံးပြူးကြီးများနှင့် တစ်ချက်လှမ်းကြည့်ကာ ရွံ့ရှာစက်ဆုတ်ဖွယ်သော အပြုံးကြီးကို ပြုံးလိုက်ကာ.. နန်းအီတူးလေး၏ လှပမောက်ကြွနေသော နိ့ကလေးနှစ်လုံးပေါ်သို့ အမွှေးအမျှင်များ ထူထပ်ပြွမ်းတည်းနေသော လက်ကြီးအစုံဖြင့် အုပ်စိုးကာ မထိမကိုင်းသေးပဲ ရှည်လျားသော လက်သည်းကြီးများဖြင့် နိ့သီးခေါင်းလေးများကို ထိခပ်လှုပ်ရှား ကစားရင်း ဝမ်းခေါင်းသံကြီးဖြင့် ရယ်သည်။
”အီး… ဟီး… ဟီး… အား …. ဟား….. ဟား…. ဟား….. ဟား”
အမင်္ဂလာသံ အပြည့်အဝဖြင့် မရဏမင်း ရယ်သံကဲ့သို့ ခြောက်ခြားဖွယ် ကျယ်လောင်လွန်းလေရာ ငယ်မှုး… မျက်လုံးများကို တအားမှိတ်ပြီး ခေါင်းကို ငုံ့ချလိုက်မိသည်။ နန်းအီတူး… အဘယ့်ကြောင့် မလှုပ်မယှက် ငြိမ်နေဘိသနည်း…။ မြင်းလားကဲ့သို့ ကြီးမားရှည်လျားလှသော အယုဒ္ဓယ ဘီလူးကြီး၏ သိုကြီးကို မမှိတ်မသုံ ကြည့်နေခြင်းကပင် နန်းအီတူး … ကာမစိတ်များ နိုးကြားခြင်း ဖြစ်နေလေသလား …။
ခါးစည်းကြိုးကို တစ်ရစ်စီ တစ်ပတ်စီ ဖြုတ်ပြီးသောအခါ … ရှမ်းဘောင်းဘီ အနက်ကလေးကို ဖြေးဖြေးချင်း ဆွဲချွတ်နေပြန်သည်။ ပါးလှပ်သော ဗိုက်သား ဝင်းဝင်းကလေး အဆုံး၌ စောက်မွှေးလေး များ…. ဇောင်းထနေသော မြင်းမလေးကဲ့သို့ ထိုးထိုးထောင်ထောင်လေး ပေါ်လာလေသည်။ ဆီးခုံ အသားကလေးများက ဂွမ်းစိုင်လေးများကဲ့သို့ နူးညံ့အိစက်နေသည်။ မမြင်ဘူးသော ရှေးဟောင်း ပစ္စည်းတစ်ခုကို ပွတ်သပ်ကြည့်လိုက်သကဲ့သို့ အယုဒ္ဓယကြီးက လက်ဝါးကြမ်းကြီးဖြင့် ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်ပေးရင်း အရသာခံနေသည်။
ပေါင်လေးနှစ်လုံးက ရုတ်တရက် ကားသွားသည်။ စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းလေးထဲမှ ပြူးဝင်း မာတောင်နေသော… စောက်စိလေးက ငုတ်တုတ်လေး ပေါ်လာသည်။ လက်ညှိုးကြီးက စောက်စိလေးကို ဘယ်ညာခလုပ်တိုက်ခါ တိုက်ခါ စောက်ရေများ စိုရွှဲလာသည်အထိ ပွတ်သပ်၏။ ဒူးနှစ်ချောင်းကို ဆွဲယူပင့်မလိုက်သောအခါ …..
”အ ..ဟား…အ ..ဟီးဟီး ….အီး …ဟီး..”
တစ္ဆေ… သူရဲကြီးနှယ် သူ့လီးကြီးအား အရင်းမှကိုင်၍ စောက်ပတ်အကြိုအကြား ဘေးနားတဝိုက် နှင့် အကွဲကြောင်းလေးတစ်လျှောက် လူးလိမ့်ပွတ်သပ်ရင်း.. အက်ကွဲသော ကြေးလင်ဗန်းအသံကြီးဖြင့် ရယ်ပြန်သည်။ ဖြဲဖြဲကားကားလေး ထောင်ထားသော ဒူးနှစ်ချောင်းကို အတန်ငယ် မလိုက်လေရာ… ရှုံ့တွနေသော စအိုပေါက်ကလေးက စောက်ပတ်အောက်မှ ခပ်ခွက်ခွက်ကလေး ပေါ်လာသည်။ လီးကြီးက အလျားလိုက် ထိုးတင်ထားပြီး.. ဒစ်ကြီး ပြဲကနဲပြဲကနဲ ဖြစ်သွားသည်အထိ… ဆောင့်.. ဆောင့်… လိုးလိုက်ရာ.. နန်းအီတူး စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ.. လီးအချောင်း အမြှောင်းအလိုက်.. ပွတ်တိုက်မှုကြောင့် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများ လုံးကြွဆူမို့လာသည်။
အိပ်ခင်းစောင်လေး နှစ်ဖက်ကို ကိုင်ထားသော လက်လေးနှစ်ဖက်မှာ အကြောလေးများ ထောင်ထလာသည်။ အယုဒ္ဓယကြီးက မုတ်ဆိတ်မွှေး… နှုတ်ခမ်းမွှေးများ ထူလဗြစ်နှင့် သူ့မျက်နာကြီးကို စောက်ပတ်လေးနှင့် ဖိကပ်ကာ ဗြိကနဲ ဗြိကနဲ ပွတ်သပ်လိုက်ပြန်သည်။ နူးညံ့အိစက်သော စောက်ပတ် ခုံးမို့မို့လေးမှာ ကြမ်းတမ်းသော မုတ်ဆိတ်မွှေး နှုတ်ခမ်းမွှေးများကြောင့် ပန်းနုရောင်လေး သန်းလာသည်အထိ ကာမသွေးတို့ ဆူဝေလာနေပုံရသည်။
ကြီးမားနီရဲသော လျှာကြီးကလည်း စောက်ဖုတ်ကြီးအား အောက်မှ အထက်သို့ ပင့်ကာ… ပင့်ကာ ဗြိကနဲ… ပြွတ်ကနဲ ဆွဲယှက်နေပြန်ရာ… အကွဲကြောင်းလေးမှာ.. ဗြိကနဲ.. ဗြိကနဲ ယှက်လိုက်တိုင်း ပြဲကနဲဖြစ်သွားရရှာလေသည်။ ယင်းသို့ ပြဲပြီး ပြန်စေ့လေတိုင်းလည်း… ချွဲကျိပျစ်ခဲသော စောက်ရည်စေးထန်းထန်းများက ပြစ်ကနဲ… ပြစ်ကနဲ… အံကျလာလေသည်။
ယင်းသို့.. နန်းအီတူး၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ချိုမြိန်စွာယှက်နေစဉ်… သူ့လီးကြီးက အဂ်တေကျောက်ပြင် အကျိုးအပဲ့များ ကြား၌ ထိုးထောက်နေပြီး… ဖုံမှုန့် ကျောက်ခဲငယ်လေးများဖြင့် ထိကပ်တွယ်ငြိကာ ကွမ်းသီးခေါင်းကြီးမှာ ပေလူး ညစ်ပတ်နေပြီ.. ဖြစ်သည်။ ထို.. သဲမှုံများ ကျောက်ခဲငယ်.. အဂ်တေစများ စေးထန်းသော လရည်များနှင့် ကပ်လူးပေကျံနေသော လီးကြီးကို အရင်းမှကိုင်၍ ဝါးလုံးတစ်ချောင်းကဲ့သို့ ပင့်မြှောက်လျက်.. နန်းအီတူး.. စောက်ဖုတ်ဝကလေးကိုဖြဲကာ တေ့ပြီး မွှေနေပြန်လေတော့သည်။
ဖုံမှုံ့.. ကျောက်ခဲ.. အဂ်တေစများနှင့် စောက်ခေါင်းအဝ၌တေ့ပြီး… ညောင်စေးကျအောင် အမွှေခံနေ ရ၍ တင်းထားသော… အီတူး… အသက်ရှူမှားမတတ် ကောင်းမိသွားသေး၏။ စိတ်ကြိုက်မွှေနှောက် နှိုးဆွပြီးနောက်..