တ စံု တ ရာ ကို
ေလွခါးထိပ္ကေန ေကြ႔လိုက္သည္ ႏွင့္ စကၠဴပံုးႀကီး တပံုးေရွ႕မွာ ခ်လို႔ ရပ္ေနၾကေသာ အဝါေရာင္ ယူနီေဖာင္းဝတ္ ေကာင္ ေလးတေယာက္ ႏွင့္ ေကာင္မေလး တေယာက္ကို လွမ္းျမင္လိုက္ရ၍ ေကသီ စိတ္သက္သာသြားရသည္။ ၾကည့္ရတာ သူ တို႔ […]
A Story
ေန႔စဥ္ စဥ္း စား သင့္ တဲ႔ အ ခ်က္ ေလး မ်ား
ေလာကမွာ လူတစ္ေယာက္ရဲ့ ရသင့္ရထိုက္ ေပးသင့္ေပးထိုက္တဲ့ အခြင့္အေရးကို မေပးပဲ ထားတဲ့သူဟာ လူလိမ္ပါပဲ။ အေတြးအေခၚ ေကာင္း တစ္ခုရွိၿပီဆိုရင္ သင့္ရဲ႕အနာဂါတ္အိမ္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ တဲဘုတ္ကေလးအျဖစ္ရွိေနမွာမဟုတ္ပါဘူး။ အခ်စ္ဆိုတဲ့သူ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ ရဲ႕ အနီးဆုံးေနရာမွာရွိေနပါလ်က္ ျပသနာေတြကိုဆုံးျဖတ္တဲ့အခါ
အ သိ ပ ညာ ရဲ႕ တန္ ဖိုး
တခါတုန္းက အလြန္ၾကီးမားတဲ့ သေဘာၤၾကီးတစ္စင္းရဲ႕ အင္ဂ်င္ဟာ ပ်က္သြားတယ္ ။ သေဘာၤပိုင္ရွင္ဟာ စက္ၿပင္သမားေတြ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ေၿပာင္းၿပီးၿပေပမယ့္ ဘယ္သူကမွ အင္ဂ်င္ၿပန္ေကာင္းေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဆိုတာ အေၿဖ ရွာမေတြ႔ခဲ့ၾကဘူး။ တစ္ေန႔မွာ စက္ၿပင္သမားေတြက သေဘၤာအင္ ဂ်င္နဲ႔ပတ္သတ္လို႔ ငယ္ငယ္ကတည္းကတတ္ကၽြမ္းခဲ့တဲ့
ေရ ကန္ ထဲ က ဆား
တစ္ခါတုန္းက ဉာဏ္ပညာထက္ျမက္ၿပီး အေတြ႕အၾကဳံ ႂကြယ္ဝတဲ့ ပညာရွိႀကီးတစ္ဦး ရွိပါတယ္… သူဟာ တစ္ေန႔မွာေတာ့ အိမ္ မီး ေလာင္ၿပီး ပိုင္ဆိုင္သမၽွ အရာရာကို ဆုံးရႈံးသြားလို႔ စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့စြာနဲ႔ ၀မ္းနည္းပူေဆြးၿပီး ငိုေႂကြးေနတဲ့ လူငယ္ တစ္ေယာက္ဆီ ေရာက္လာပါတယ္။
အ ျပိဳင္ လု ၾက ရာ ၀ယ္
မလြႊဲသာလို႔သာ ရီေလးမွာ စက္ဘီးကို ဆြဲၿပီး ထြက္လာရသည္။ ဒီၾကည္ၾကည္ေအး ဆိုေသာ မိန္းမဆီကို သြားခ်င္တာမ ဟုတ္ေပ။ ဒီမိန္းမက ရပ္သိရြာသိ ႏွာဘူးမျဖစ္သည္။ အသက္က သုံးဆယ္ေလာက္။ လူကေတာ့ လွသည္။ မိန္းမခ်င္း မနာလို ေလာက္ေအာင္
အိမ္ေဖာ္မ ေလး နဲ႕ ဘဘၾကီး
“မရဘူး၊ မရဘူး၊ ထပ္မထုတ္ေပးႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ခု နင္ၾကိဳယူထားတာ ႏွစ္လ စာေတာင္ရွိျပီ။ ေျပာလိုက္ နင့္အေမကို မရေတာ့ဘူးလို႔၊ လကုန္မွ ထပ္ေပးႏိုင္မယ္၊ ခု လကုန္ဘို႔ ၂ ပတ္ေတာင္လိုေသးတယ္၊ မေပးႏိုင္ဘူး” မ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖင့္ က်ဳပ္မိန္းမ ေျပာသမွ်
မီးဖိုေခ်ာင္ထဲက က်မ ဘ၀
လူတိုင္းမွာ ႏွလံုးသားတခုစီ ရွိၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်မဆီမွာ ရွိတဲ့ ႏွလံုးသားကိုေတာ့ ေဖာက္ထုတ္ပစ္လိုက္ခ်င္သည္။ ႏွလံုးသားမရွိရင္ အသက္ဆက္မရွင္ႏုိင္ဘူး ဆိုတာသိေပမဲ့ က်မ ဆက္ၿပီး မခံစားႏိုင္ေတာ့လို႔ပါ။ ဒီလို ေဆာင္းေလျမဴးတဲ့ ညခ်မ္းအခါမ်ဳိးဆို သာေတာင္ ဆိုးလွပါသည္။ ခုတင္ေတြးရင္
အ ေပး အ ယူ မွ်
ညေလေျပညွင္းက ျဖဴငယ့္ဆံႏြယ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့မ်ားကို တိုးေ၀ွ႕ေဆာ့ကစားေသာအခါ ရွဳပ္ေထြးေနေသာ စိတ္မ်ား အနည္းငယ္ျပန္ၾကည္လင္လာရသည္။ ျဖဴငယ့္ပထမႏွစ္စာေမးပြဲက နီးေနျပီ။ အခန္းေအာင္းျပီး တခ်ိန္လံုး စာ ၾကည္႕ေနရသျဖင့္ ေခါင္းေတြမူးကာ မၾကည္မလင္ျဖစ္ေနေသာ စိတ္မ်ားေျဖေလွ်ာ့ရန္ ၀ရံတာသို႕ထြက္လာျခင္း ျဖစ္သည္။ “ ျဖဴေလး မအိပ္ေသးဘူးလား“
သဘင္သည္ မ ေလး မယ္ဥလိႈင္
လူ့ ဘဝက မရိုးရွင္းေပမယ့္ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့အေတြ႔ျကံဳတိုင္းမွာ ေပးဆပ္မႈ႕ရွိကို ရွိေနပါတယ္။ျပည္စံုျပီ ထင္တဲ႔ ဘဝရဲ႕ အတိတ္ေတြမွာ ဝမ္းနည္းမႈ႕ေတြက လက္ျပ နူတ္ဆက္ေနျကတုန္းပဲ။ျဖစ္သင့္တာထက္ ျဖစ္ခ်င္တာေတြ လုပ္မိတဲ႔ခါ အားရေက်နပ္ျခင္းနဲ႔အတူ မဖိတ္ေခၚပဲ ေရာက္လာတတ္တဲ႔ ဆန့္က်င္ဖက္ အရာေတြက ေနရယူတတ္ျကတယ္။
မႊန္ ေန တာ နဲ႔
‘ကလင္…ကလင္…ကလင္…ကလင္’ အလုပ္တက္ဘဲလ္သံနဲ႔အတူ လုပ္ငန္းခြင္သို႔ အေျပးေလးလွမ္း ဝင္ခဲ႔ျပီး တေန႔တာအလုပ္ခြင္ကိုစတင္လိုက္ပါသည္။ ေအာ္ေမ့ေနလို့ က်ေနာ့္နာမည္နဲ႔ မိတ္လိုက္ အဲေလ မိတ္ဆက္ေပးရဦးမွာပဲ က်ေနာ္နာမည္က ‘မိုးမခ’ ခင္မင္သူအမ်ားစုကေတာ့ ကိုမိုးပဲေခၚၾကတာေပါ့ သခ်ာၤနဲ႔ေက်ာင္းျပီးထားျပီး ေရသန့္စက္ ရံုေလးတခုမွာ လခစား ဝန္ထမ္းေလးတဦးေပါ့ဗ်ာ………