ညေလေျပညွင္းက ျဖဴငယ့္ဆံႏြယ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့မ်ားကို တိုးေ၀ွ႕ေဆာ့ကစားေသာအခါ ရွဳပ္ေထြးေနေသာ စိတ္မ်ား အနည္းငယ္ျပန္ၾကည္လင္လာရသည္။ ျဖဴငယ့္ပထမႏွစ္စာေမးပြဲက နီးေနျပီ။ အခန္းေအာင္းျပီး တခ်ိန္လံုး စာ ၾကည္႕ေနရသျဖင့္ ေခါင္းေတြမူးကာ မၾကည္မလင္ျဖစ္ေနေသာ စိတ္မ်ားေျဖေလွ်ာ့ရန္ ၀ရံတာသို႕ထြက္လာျခင္း ျဖစ္သည္။ “ ျဖဴေလး မအိပ္ေသးဘူးလား“ […]
လူ့ ဘဝက မရိုးရွင္းေပမယ့္ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့အေတြ႔ျကံဳတိုင္းမွာ ေပးဆပ္မႈ႕ရွိကို ရွိေနပါတယ္။ျပည္စံုျပီ ထင္တဲ႔ ဘဝရဲ႕ အတိတ္ေတြမွာ ဝမ္းနည္းမႈ႕ေတြက လက္ျပ နူတ္ဆက္ေနျကတုန္းပဲ။ျဖစ္သင့္တာထက္ ျဖစ္ခ်င္တာေတြ လုပ္မိတဲ႔ခါ အားရေက်နပ္ျခင္းနဲ႔အတူ မဖိတ္ေခၚပဲ ေရာက္လာတတ္တဲ႔ ဆန့္က်င္ဖက္ အရာေတြက ေနရယူတတ္ျကတယ္။
‘ကလင္…ကလင္…ကလင္…ကလင္’ အလုပ္တက္ဘဲလ္သံနဲ႔အတူ လုပ္ငန္းခြင္သို႔ အေျပးေလးလွမ္း ဝင္ခဲ႔ျပီး တေန႔တာအလုပ္ခြင္ကိုစတင္လိုက္ပါသည္။ ေအာ္ေမ့ေနလို့ က်ေနာ့္နာမည္နဲ႔ မိတ္လိုက္ အဲေလ မိတ္ဆက္ေပးရဦးမွာပဲ က်ေနာ္နာမည္က ‘မိုးမခ’ ခင္မင္သူအမ်ားစုကေတာ့ ကိုမိုးပဲေခၚၾကတာေပါ့ သခ်ာၤနဲ႔ေက်ာင္းျပီးထားျပီး ေရသန့္စက္ ရံုေလးတခုမွာ လခစား ဝန္ထမ္းေလးတဦးေပါ့ဗ်ာ………
လြင္မာ ရွစ္တန္းေအာင္ေတာ့ရြာမွကအထက္တန္း ေက်ာင္းမရွိေလေတာ့ ျမိဳ႕ကေဒၚေလးကသူ႕အိမ္ကေန ေက်ာင္းဆက္ တက္ဘို႕ေခၚထားသည္ အေဒၚတို႕လင္မယားကေစ်းထဲမွာ ကုန္ေျခာက္ဆိုင္ ဖြင့္ထားျပီး ဆယ္ႏွစ္သားေလးတေယာက္သာရွိတယ္ လြင္မာကရြာသူဆိုေတာ့ အနည္းငယ္ထြားတယ္ ဆိုရမယ္ အပ်ိဳေဖာ္ဝင္ေနျပီျဖစ္ေသာ္လည္း လူေကာင္ ကဆယ္တန္းေက်ာင္းသူအလားပင္.. အ ေမႊးအေတာင္စံုလင္ေနျပီျဖစ္ကာ.. လွပတဲ့ ပန္းဖူးေလး
ေဒၚ တင့္တင့္တေယာက္ ခင္ပြန္းသည္ တာဝန္က်ရာ ေတာင္ႀကီးကို လိုက္မသြားမိတာ အမွားႀကီးမွားသြားပလား စိတ္နဲ႔ တညလံုးအိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ဘူး။ အိမ္ေထာင္သက္ ၁၀ႏွစ္သက္တမ္းမွာ တခါမွအလိုးမပ်က္ခဲ့တဲ့ အရာရွိဦးေမာင္ေမာင္ဟာ မေန႔ကပဲ ေတာင္ႀကီးကို ယာယီေျပာင္းေရႊ႕သြားရတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဦးေမာင္ေမာင္ဟာ ေဒၚတင့္တင့္ထက္ ၁၀ႏွစ္အသက္ႀကီးတယ္။ေဒၚတင့္တင့္ဆိုေပမယ့္
အသားညိဳညိဳ မ်က္ႏွာကသိပ္အလွႀကီးမဟုတ္ေပမယ့္ အသက္ ၁၆ ႏွစ္လို႕မထင္ရေလာက္ေအာင္ သာမာန္ထက္ထြားႀကိဳင္းတဲ႔ မိန္းမပ်ိဳေလး အထူးသျဖင့္ကေတာ့ ေျဖာင့္စင္းေနတဲ႕ေပါင္သား အထက္ကအိစက္တင္းျပည့္ကာ ေကာက္တက္ေနတဲ႔ တင္သားအလွက အထူးျခားဆံုးဆိုရမယ္ ရင္သားကေတာ့သာမာန္ေလာက္ပါပဲ။ … ေလးတန္းအထိပဲပညာသင္ခဲ႔ရျပီး စက္ဘီးတစီးနဲ႕ ရြာစဥ္လွည့္ကာ အသားငါးအသီးအရြက္အစံုေရာင္း ခ်ျပီး
မိန္းမက အလုပ္ထဲကို ဖုန္းလွမ္းဆက္တယ္ေမာင္ေရ က်မရန္ကုန္ဘုရင့္ေနာင္မွာ ကုန္စာရင္းေတြသြား႐ွင္းရမွာမို႔ ညအိပ္သြားရမယ္ အဲဒါေမာင္အိမ္ျပန္ေနာက္က်မွာလား သားေလးတစ္ေယာက္တည္းအိမ္မွာတဲ့ က်ေနာ္လည္းဆိုိဒ္ထဲမွာဒီည လက္စအၿပီးသတ္ရမွာမို႔ ေနာက္က်ႏိုင္ေၾကာင္းေျပာရတယ္။ အာ့ဆိုလည္း ဖုန္းဆက္ျပီး အစ္မကို ေျပာထားလိုက္မယ္ အိမ္ကိုလာဖို႕တဲ့.. ေအးေအးလို႔ေျပာၿပီး က်ေနာ္လည္းဖုန္းခ်လိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမမွာ မရင္လွဆိုတဲ့
ကၽြန္မ အမည္က ၿဖိဳးသူဇာ လူမ်ိဳးေပါင္းစုံေနတဲ့ တနသၤာရီ တိုင္းရဲ့ ရြာေလးတစ္ ရြာမွာေနတယ္ အေဖျဖစ္သူက ကၽြန္မ ငယ္ငယ္ကတည္းက ဆုံးသြားတယ္ အေမ နဲ႔ အေမ့ရးရဲ့ ညီမျဖစ္သူ အေဒၚတို့နဲ႔ေနတယ္ အေမက အရက္သမား မိန္းမဆိုးေပါ့
`ႏုႏုဇင္´´ဟူသည့္ အမည္ကို ေသာၾကာေန႔ည မ ဆီလာႀကိဳရန္ဖုန္းဆက္ခ်ိ္န္တြင္ သူစၾကားဖူးျခင္းျဖစ္သည္။ သူၾကား ဖူးဖူးျခင္း ႏွာေခါင္းရွံဳ႕မိေသာ အမည္ျဖစ္၏၊ မ ကအိမ္တြင္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေရာက္ေန၍ သိပ္မကဲရန္ ဖုန္းဆက္က တည္းက ႀကိဳမွာသည္။ တစ္ပတ္လံုးေအာင့္အီးထားရ၍တင္းမာေနသည့္ အားအင္မ်ား ရွံဳ႕တြသြားသလို ခံစားလိုက္ရ၏
“ကိုရင္ညိုေမာင္ က်ဳဳပ္တို႔ တရုတ္ျပည္ဘက္သြားအလုပ္လုပ္ရေအာ္ေတာ္” “ဘာလို႔တုန္းေထြးညိုရဲဲ႕” “က်ဳပ္လဲ သူမ်ားေတြလို ေနခ်င္စားခ်င္တာေပါ့ေတာ္ကလဲ” “အခုလဲေနနိုင္စားနိုင္တာပါပဲကြာ” “မတူဘူးေလေတာ္ကလဲ” “ေတာသူေတာင္သားဆိုတာက ရွိတလွည့္မရွိတလွည့္ေလကိုရင္ညိုေမာင္ကလဲ ဟိုဘက္ရြာက ေကာင္မေတြအလုပ္သြားလုပ္တာ အဆင္ေျပတယ္ ေျပာတယ္ ျပန္လာေတာ့ အိမ္ဝိုင္းေတြဘာေတြေတာင္ဝယ္လို႔ လုပ္ရတဲ႔အလုပ္ကလဲ ေတာင္ယာစိုက္တာပဲတဲ႔ေတာ္ေရ” “ဒီမွာက
