“သား ထပီလား ဒီမွာ ထမင္းေၾကာ္ထားတယ္ေနာ္” “ဟုတ္ကဲ့ပါေမေမ” အေမ့အား စကားျပန္ပီးေနာက္ စိုးေက်ာ္ လက္ေဆးကန္တြင္ မ်က္ႏွာသစ္လိုက္သည္။ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးေနာက္ ထမင္းေၾကာ္စားေနတုန္း ေကာ္ဖီပန္းကန္ကိုင္၍ အေမေရာက္လာကာ ေဘးနားဝင္ထိုင္ရင္း… “ငါ့သားရယ္ အေမ့အသက္ ၅၀နီးပါပီ သားရယ္ ငါ့သားသာ လိမ္လိမ္မာမာ ေအးေအးေဆးေဆးေနသြား ဘာမွမလုပ္ပဲ အေမတို႔သားအမိ ဒီတိုင္းထိုင္စားလို႔ရပါတယ္ မဆိုးပါနဲ႔ေတာ့ကြယ္” “ေမေမရယ္ သားမဆိုးေတာ့ပါဖူးဗ်ာ ဒီေလာက္ ျဖစ္ခဲ့ပီးမွ သားဆက္မိုက္ေနရင္ သားပဲ ပ်က္စီးမွာေပါ့ သားနားလည္ပါပီ ေမေမ” “ကဲပါ သားေလး သိရင္ အေမ မေျပာေတာ့ပါဘူးကြယ္ ငါ့သား အလုပ္ေနာက္က်ေနဦးမယ္ စား စား” “ေအာ္ သားေရ ညက် အေမတို႔ ဧည့္ခံပြဲ တခုသြားရမယ္ေနာ္ ညစာစားပြဲပါကြယ္ ေမြးေနပြဲပါ အေမ့သူငယ္ခ်င္း သားလိုက္ခဲ့ရမယ္ေနာ္” “ဟုတ္ လိုက္ခဲ့ပါ့မယ္ ေမေမ” စားေသာက္ ၿပီးစီးသည့္ေနာက္ စိုးေက်ာ္ တေယာက္ ေက်ာက္ဝိုင္းသုိ႔ ဆိုင္ကယ္ျဖင့္ ထြက္ခဲ့ေလသည္။
ရတနာေက်ာက္စိမ္း ကုန္သည္ပြဲစားႀကီးဦးေက်ာ္ဝင္းႏွင့္ ဒီဇိုင္နာ ေဒၚနန္းေစာေထြးတို႔၏ တဦးတည္းေသာသား ေမာင္စိုးေက်ာ္ကား ဆယ္တန္းထိ လိမၼာယာဥ္ေက်းေသာသူ ျဖစ္ခဲ့ေလသည္။ ဆယ္တန္းႏွစ္ေရာက္ပီး အေဖဆုံးေတာ့ စိုးေက်ာ္ေတာ္ေတာ္ ဝမ္းနည္းခဲ့ရေလသည္။ ထိုစိတ္ေၾကာင့္ပင္ ဆယ္တန္း ရိုးရိုးသာ ေအာင္ခဲ့ပီး ဝိဇၨာသိပၸံတကၠသိုလ္ တက္ခဲ့ေလသည္။ တကၠသိုလ္ေရာက္ေသာ္ အေပါင္းအသင္းမွား၍ အတတ္ေပါင္းစုံ တတ္ေျမာက္ခဲ့ေလသည္။ ေနာက္ဆုံး မူးယစ္ေဆးပါ စြဲခဲ့ေလသည္။ ပထမႏွစ္ကို ၃ႏွစ္ဆက္ ေျဖဆိုမွ ေအာင္ျမင္ေလသည္။ ဒုတိယႏွစ္ေရာက္ျပန္ေတာ့ က်ပီးသည့္ေနာက္ အေမက မူးယစ္ေဆးစြဲေနတာသိသြားပီး ဘယ္လိုမွ မႏိုင္ေတာ့၍ ေဆးရုံတက္ ေဆးျဖတ္ေစေလသည္။
ေဆးစြဲကာစျဖစ္၍၎ သူကိုယ္၌က အေမခံစားရတာ မၾကည့္ရက္သျဖင့္၎ အေမ သူ႔အေပၚထားသည့္ ေမတၱာကို သိရွိနားလည္၍၎ သူကိုယ္တုင္ႀကိဳးစား၍ ေဆးျဖတ္ရာ ေအာင္ျမင္စြာ ျဖတ္ႏိုင္ခဲ့ေလသည္။ စိတ္သစ္ လူသစ္ျဖင့္ ေက်ာင္းျပန္တက္ရန္ အေမက ေျပာေသာ္လည္း သူကိုယ္တိုင္က စာထဲ စိတ္မပါေတာ့။ အလုပ္ပဲလုပ္ခ်င္ေတာ့သည္ဟု ေျပာေသာေၾကာင့္ ဦးေက်ာ္ဝင္း မိတ္ေဆြ ပြဲစားႀကီး ဦးစိုးေမာင္ထံတြင္ ေျပာဆိုအပ္ႏွံ ေပးခဲ့ေလသည္။ ယခုေတာ့ျဖင့္ အေတာ္အသင့္ ေအာင္ျမင္ေသာ ပြဲစား တေယာက္ ျဖစ္ေလပီ။ လြန္ခဲ့ေသာ ၂ႏွစ္ေက်ာ္က ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ေသာ အျဖစ္ပ်က္မ်ားကို စိုးေက်ာ္ အမွတ္တမဲ့ ေတြးေတာရင္း ေက်ာက္ဝိုင္းသို႔ ေရာက္လာခဲ့ေလသည္။ ဆိုင္ကယ္အပ္ႏွံပီး ဝိုင္းထဲသို႔ ဝင္လိုက္သည္ႏွင့္ “ေဟ့ေယာင္ စိုးေက်ာ္ မင္းေစာင့္ေနတာ လာလာ” “ဟာ အာစရိ ဘာေျပာမလို႔လဲ” “ေရာ့ ဒီ ၂ပြင့္ မင္းလုပ္ထားလိုက္ ၁၀ေအာက္ မခ်ိတ္နဲ႔ ၁၀အေပၚမွ ခ်ိတ္ ေစ်း ၾကည့္ ေခၚလိုက္ေတာ့ ရမလား” “ရတယ္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးပါ့မယ္ အာစရိရာ” ဆရာျဖစ္သူ ဦးစိုးေမာင္ေပးေသာ လုံးေခ်ာ ေက်ာက္စိမ္း ၂ပြင့္ လွမ္းယူ၍ ေနေရာင္တြင္ ေထာင္ၾကည့္ရင္း ေျပာလိုက္ေလသည္။ ထိုေနာက္ လမ္းခြဲခဲ့ကာ ေက်ာက္၂ပြင့္ ျပၾကည့္ပါေသာ္လဲ ေစ်းမထြက္ပဲ ျဖစ္ေနေလသည္။
တေနရာ အေရာက္တြင္… “အဟမ္း အဟမ္း” သိသာလြန္းသည့္ ေခ်ာင္းဟန္႔သံေၾကာင့္ ျဖတ္ခနဲ႔ လွည့္ အၾကည့္…။ အသက္၄၀ဝန္းက်င္ခန္႔ တရုတ္မ မမႀကီးတေယာက္။ ရွင္းရွင္းေျပာရင္ သူ႔ကို ေရေလွာင္ဖို႔ တာတမံေဆာက္ေနတဲ့ ေဆာ္ႀကီး။ ဦးစိုးေမာင္ကေတာ့ … “မင္းႀကည့္ လႈပ္ရွားေပါ့ကြာ ေဆာ္ႀကီးက ပြဲစားေခ်ာေခ်ာေလးေတြဆို ေမြးစားတတ္တယ္ ေမြးစားသားေတြရွိတယ္ လူေမြးလူေရာင္ေျပာင္သြားတာခ်ည္းပဲ လူတိုင္းေတာ့ မဟုတ္ဖူးရယ္ သူဓာတ္က်တဲ့သူမွကြ မင္းကေတာ့ ဖိုးကံေကာင္းပဲ” ဟုေျပာဖူးေလသည္။ ရွမ္းဗမာကျပား အေဖႏွင့္ ရွမ္းတရုတ္ေသြးပါေသာ အေမတို႔ထံမွ ရရွိေသာ ရုပ္ရည္ ေခ်ာေမာမႈ အေမြကား မိန္းမမ်ားက်ေလာက္ေသာ ရုပ္ရည္ရွိေလသည္။
သို႔ေသာ္သူကား ဘယ္မိန္းမမွ စိတ္မဝင္စားခဲ့။ သူ႔ကိုယ္သူလဲ ဘယ္လိုမိန္းမ ႀကိဳက္တတ္သလဲဆိုတာ မဆန္းစစ္ခဲ့။ အရက္နဲ႔ ေဆး၏ ေကာင္းေသာ အာရုံခံစားမႈသာ စိတ္ဝင္စားခဲ့တာ မဟုတ္ပါလား။ သူ႔သူငယ္ခ်င္း လင္းသူလို႔ ေခၚတဲ့ လင္းသူထက္ယံကမူ မိန္းမႏွင့္ ပတ္သက္လာရင္ ေမွာ္ေအာင္ထားသူပမာ အႀကီး အလတ္ အေသး ရသမွ် ဆြဲစားေလသည္။ သူႏွင့္အတြင္းသိ အစင္းသိ ညီကိုလို ခင္မင္သူျဖစ္၍လည္း သူဘယ္သြား ဘာလုပ္သည္ဆိုတာ အကုန္ျပန္ ေျပာျပတတ္ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိန္းမနဲ႔ပတ္သက္၍ အေတြ႕အႀကဳံသာ မရွိတာ ဘယ္မိန္းမ ဘယ္လိုေျပာရင္ရမလဲဆိုတာ သိရွိနားလည္ေနေလသည္။
ရွင္းရွင္းေျပာရင္ သူလဲ ေဆာ္ႀကီးကို သေဘာက်ေနတာၾကာၿပီ။ ပါးျမင္မို႔မို႔ ႏႈတ္ခမ္းထူထူ ညိဳ႕မ်က္လုံး တစုံနဲ႔ မမကား။ ရင္သားသိပ္မႀကီး။ အိုးကေတာ့ ေတာင့္လွေပသည္။ လမ္းေလွ်ာက္လိုက္တိုင္း တုန္ခါသြားေသာ မမရဲ႕ အိုးေတြကို သူႀကိဳက္သည္။ ဘယ္လို ဝင္ရမလဲ စဥ္းစားေနတုန္း အခုေတာ့ ေရကန္အသင့္ ၾကာအသင့္ပင္။ ခပ္တည္တည္ မရယ္မျပဳံးပဲ စိုက္ၾကည့္၍ သူ႔ထံေလ်ာက္သြားကာ မ်က္လုံးျခင္း ဆုံေအာင္ၾကည့္၍ ေရွ႕တြင္ခ်ထားေသာ ဗန္းျဖဴ ျဖဴ ေလးထဲသုိ႔ ေက်ာက္ ၂ပြင့္ ခ်ေပးလိုက္ေလသည္။ ေဆာ္ႀကီးက သူႀကည့္ပီး သူ႔ဆီ ေလ်ာက္လာကထဲက ေက်နပ္ေနေသာ အားရေနေသာ မ်က္ႏွာႏွင့္ပင္။ “လိုင္းေတာ့ မတူဘူးရယ္ ဘယ္ေလာက္ေျပာလဲ ေမာင္ေလး” “နီးနီးစပ္စပ္ ၂၀ခ်ိတ္မယ္ မ” ေသခ်ာ”မ”လို႔ ေခၚလိုက္တာ ေဆာ္ႀကီး မ်က္ႏွာ အျပဳံးပန္းပြင့္သြားတယ္။ဒါေပမဲ့ ေက်ာက္ေတြကို ယူလိုက္တယ္။ “၂၀ေအာက္ ရမလားကြယ္” ေက်ာက္ကို ေသခ်ာ ၾကည့္ရင္း ေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ေဆာ္ႀကီးက ေမြးစားတာ တလိုင္း အလုပ္က တလိုင္းခြဲထားပုံပင္။ ေက်ာက္ကို ေသခ်ာစြာ ၾကည့္ေလသည္။ “ေျပာၾကည့္ပါ မ မလိုခ်င္ရင္ ရေအာင္ က်ေနာ္ လုပ္ေပးပါ့မယ္” “၁၅ဆိုရင္ လုပ္ေပးမွာလား” ေသခ်ာေျပာတာ လုပ္ေပးမယ္ဆိုတာ တကယ္တန္းက ဒီလိုေျပာေလ့ရွိတာမွ မဟုတ္တာ။ သူကလဲ ေျပာေလ့မရွိတဲ့ စကားနဲ႔ လုပ္ေပးမွာလားတဲ့။
အဲ့ဒါနဲ႔… “လုပ္ေပးမွာေပါ့ မရဲ႕ ထားခဲ့လိုက္မယ္” “ဒါဆို မဖုန္းနံပါတ္ ယူသြား ညေနပိုင္းမက မလာျဖစ္ဖူး သြားစရာရွိလို႔ ရ မရ ဖုန္းဆက္ေျပာေလ” “ေအာ္ ဟုတ္ မေရ က်ေနာ္ တခါတေလ ဖုန္းက အကို႔ဆီ ေပးထားရတယ္ က်ေနာ္ဖုန္း မရွိရင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ” သူ႔ထက္ကဲဆိုတာ ဒါမ်ိဳး ေဆာ္ႀကီးက ဖုန္းနံပါတ္လိုခ်င္လို႔ ဥာဏ္ဆင္တာ သူက အြန္လိုင္း ဆက္သြယ္ဖုိ႔ပါ အဆစ္ေတာင္းပစ္တာေလ။ “ေအာ ဒါဆို လြယ္လြယ္ကူကူ Facebook Messenger ကေနပဲဆက္သြယ္လိုက္ေလ မ အေကာင့္က …… အပ္လိုက္ေလ ခုအပ္လိုက္ပါ ေကာင္းတာေပါ့ ညည ပ်င္းေနတာ စကားေျပာလို႔ရတာေပါ့ ေမာင္ေလးကေရာ ေျပာခ်င္ပါ့မလား” “ေနာက္မွ နားညီးတယ္ဆိုပီး မေျပးပါနဲ႔ေနာ္ မ က်ေနာ္က ေျပာရင္ မရပ္ဖူးရယ္” “ဟင္း ဟင္း မကလဲ ဒါမ်ိဳးမွ ႀကိဳက္တာ” “အပ္ပီးပီ မ ခံေပးပါဦး” “ဟင္း ဟင္း ဟင္း ခံမွာေပါ့ ေမာင္ရယ္” “သြားပီ မ” ဟုဆိုကာ ထြက္လာခဲ့ေလသည္။ ေဆာ္ႀကီးက ေမာင္ေလး ေခၚရာမွ ရဲတင္းစြာ ေမာင္လို႔ေခၚ လာမႈက သူ႔ရင္ခုန္ႏႈန္း ျမန္လာေစသည္။
တခ်ိန္လုံး မ်က္လုံခ်င္းဆုံေအာင္ စိုက္ၾကည့္ပီး ေျပာရတာကလဲ ေသြးဆူစရာပင္။ သု႔ကိုယ္သူ သတိထားမိလာတာက သူက သူ႔ထက္ အသက္ႀကီးေသာ ေဆာ္ႀကီးမ်ားကို သေဘာက်တတ္တာကို သတိျပဳမိလာသည္။ ဦးစိုးေမာင္ဆီ ဖုန္းဆက္၍ ေက်ာက္မ်ားကို ၁၀နီနီး ေပးလိုေၾကာင္း ေစ်းဖြင့္ခိုင္းရမလား ဆိုတာ ေမးလိုက္ေလသည္။ ဦးစိုးေမာင္က ဖြင့္ခိုင္းလိုက္ပါ ဟုေျပာသျဖင့္ ျပန္ဆက္ေပးမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာခဲ့ေလသည္။ ခနအၾကာ ဖုန္းျပန္ဆက္၍ ၇သိန္းေပးေနေၾကာင္းေျပာရာ ေမးေပးမည္ဟု အေၾကာင္းျပန္ေလသည္။ ခနအၾကာ ဦးစိုးေမာင္က ၈သိန္းအၿငိမ္း လိုခ်င္ေၾကာင္း ဆြဲၾကည့္၍ ရလွ်င္ ေရာင္းရန္ မရလွ်င္ ျပန္ယူခဲ့ပါဟု ဖုန္းျပန္ဆက္ေလသည္။ ေဆာ္ႀကီးဆီဖုန္းဆက္ကာ အဆင္ေျပၿပီျဖစ္ေၾကာင္းေျပာၾကားလိုက္ေလသည္။ ေဆာ္ႀကီးက ေငြကို အိမ္လာယူေစခ်င္ေၾကာင္း ျေပာရာ လာခဲ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း လိပ္စာယူထားလိုက္ေလသည္။ ေန႔လည္ ၃နာရီကို ခ်ိန္းဆိုလိုက္ေလသည္။”တီ တီ တီ တီ” ဖုန္းျမည္လာေသာ အသံေၾကာင့္ ေဒၚနီနီထြန္း ဖုန္းကိုင္လိုက္ေလသည္။
“ဟဲလို” “ဟဲလို မ က်ေနာ္ပါ” “ေအာ္ ေမာင္ ေျပာေလ ဘာထူးလို႔လဲကြယ္” “မ လက္ထပ္ျမတ္ပါ့ေစဗ်ာ ဟို၂ပြင့္ အပ္လိုက္ပါပီဗ်ာ” “ေအာ္ ဟုတ္ပါပီ ပိုက္ဆံကို မအိမ္ လာယူလို႔ရမလား” “ဟုတ္ကဲ့ ရပါတယ္ မ ဘယ္ခ်ိန္ေလာက္ လာယူရမလဲဗ်ာ” “အင္း ခုက ၁၁ခြဲ ဆိုေတာ့ ၃နာရီေလာက္ အဆင္ေျပမလား” “ဟုတ္ကဲ့ရပါတယ္ လာယူပါ့မယ္ဗ်ာ လိပ္စာက…” “………” “ေအာ္ ရပီ လာခဲ့ပါ့မယ္ဗ်ာ” “အိုေက ေစာင့္ေနမယ္ေနာ္” ဖုန္းခ်သြားပီးေနာက္ ေဒၚနီနီထြန္း ေက်ာက္၂ပြင့္ ကို ထုတ္ၾကည့္လိုက္သည္။ ဘယ္လိုမွ မရႏိုင္ေပ။ ၂ပြင့္ထဲျပန္ေရာင္းရင္ ၁၅သိန္းေက်ာ္ေအာင္ မေျပာပါႏွင့္ ၁၅သိန္းပင္မရႏိုင္ေပ။ ဒါေပမဲ့ အပြင့္ ၃၀ေလာက္ဆိုလွ်င္ ရႏိုင္ေပသည္။ အထုပ္စပ္ရေပေတာ့မည္။ ေကာင္ေလးႏွင့္ ဇာတ္လမ္းျဖစ္ခ်င္၍ ေသခ်ာေစ်းေပးလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ စိုးေက်ာ္ဆိုေသာ ေကာင္ေလးကို ျမင္ျမင္ခ်င္းစိတ္လႈပ္ရွားခဲေ့လသည္။ ေက်ာက္ကုန္သည္သူေဌး မုဆိုးမနီနီထြန္း ဆိုတာက မန္းေလးသူ မဟုတ္ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္းနယ္စပ္ ရြာေလးတရြာက ရြာသူေလးသာ။
ဗကပ ႀကီးစိုးေသာ စစ္ပြဲမ်ား အတြင္း အကိုေတြက သူပုန္တပ္ကျဖစ္ေသာ္လည္း မိန္းမသားေတြမို႔ သားမိ၂ေယာက္ စစ္ေရွာင္ရင္း လုံျခဳံရာ မန္းေလးသို႔ေရာက္ရွိခဲ့ေလသည္။ ေက်ာက္ဝိုင္းထဲက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ စားပြဲထိုးလုပ္ရာ ေက်ာက္ကုန္သည္ႀကီး ဦးဝင္းေမာင္က ျမင္ေတြ႔သြားပီး တန္းတန္းစြဲ သေဘာက်၍ ေငြတသိန္းတင္ေတာင္းကာ လက္ထပ္ယူခဲ့ေလသည္။ ဦးဝင္းေမာင္သင္ၾကားျပသမႈေၾကာင့္ ဘာမွနားမလည္ေသာ ရြာသူေလးမဟုတ္ေတာ့။ လူူေတြ အေၾကာင္းေကာင္းေကာင္းသိေသာ ျမိဳ႕ႀကီးသူတပိုင္းျဖစ္ခဲ့ေလသည္။ စိုးေက်ာ္ရဲ႕ ဟန္ပန္ အမူရာႏွင့္ မ်က္လုံးေတြသည္ ကိုလင္းနဲ႔တပုံစံထဲ။ ကိုလင္းဆိုတာက စိုင္းလင္းသူလို႔ေခၚတဲ့ သူရဲ႕ ငယ္ရည္းစား။ ကိုလင္းအေၾကာင္း ေတြးမိေတာ့ နီနီထြန္း စိတ္ေတြက အတိတ္ဆီသို႕ ေျပးထြက္လြင့္ေမ်ာသြားပါေတာ့သည္။ နီနီထြန္း တစ္ေယာက္ လမ္းတြင္ နန္းၾကည္ႏွင့္ ေတြ႕ပါေစဟု ဆုေတာင္းလာခဲ႕သည္။ နန္းၾကည္တို႕အိမ္မွာ ကိုလင္းႏွင့္ခ်ိန္းေတြ႔ေလ့ရွိသည္။ နန္းၾကည္တို႕အိမ္က သားအမိႏွစ္ေယာက္တည္းမို႕ လြပ္လပ္သည္။
နန္းၾကည္က သားအမိႏွစ္ေယာက္တည္း ရွိသည္။ ၿပီးေတာ့ နန္းၾကည္ အေမ ေဒၚနန္းဦးက နားေလးသည္။ စကားေျပာလ်င္ ေအာ္ဟစ္ေျပာပါမွ ၾကားတယ္ဆိုရုံသာ။ ယခင္ကလည္း နန္းၾကည္တို႕အိမ္မွာ တစ္ခါ ခ်ိန္းေတြ႕ဖူးသည္။ လြန္လြန္က်ဴးက်ဴးေတာ့ မျဖစ္ခဲ႕ၾက။ က်န္တာေတြကေတာ့ ဖြတ္ဖြတ္ေၾကသြားသည္။ အလိုးခံခ်င္သည္မွာလည္း ရူးမတတ္ပင္။ သို႕ေသာ္ မယူေသးခင္ ဗိုက္ေပၚၿပီး အရွက္ရမွာစိုး၍ ဇြတ္ျငင္းခဲ႕ရသည္။ ခ်ိန္းေတြ႕သည္႕ေနရာက အိမ္အေနာက္ဖက္က ႏြားစာတဲထဲမွာျဖစ္သည္..။ ႏြားစာပုံႀကီးအကြယ္တြင္ ဖ်ာတစ္ခ်ပ္ခင္းၿပီး ခ်စ္သူတို႕ဘာဝ ေပြ႕ဖက္နမ္းရႈတ္ၾက ၊ ႏိႈက္ၾက ဆြၾကရင္း စကားေျပာလို႕ မဝခဲ႕ၾက။ ယခုလဲ ပြဲေတာ္ရွိသည့္ ရက္အတြင္း ေတြ႔ခ်င္သည္ဆို ေျပာလာသျဖင့္ ညက်ပြဲၾကည့္ရန္ဟု အေၾကာင္းျပကာနန္းၾကည္ကို ေခၚထုတ္ေပးဖို႔ေျပာရန္ ထြက္လာခဲ့ေလသည္။ “လြမ္းလိုက္တာ နီရယ္” “နီလည္း ကိုလင္းကိုသတိရေနတာပါ” မႈန္ဝါးဝါး လေရာင္ေအာက္တြင္ ေကာက္ရိုးပုံေဘး၌ ေစာင္ကေလးခင္းကာ ခ်စ္သူရင္ခြင္တြင္ ခိုမွီကာ စကားေျပာေနျခင္းျဖစ္ေလသည္။ နီနီထြန္းတေယာက္ ေရွ႕ဆက္လာမည့္ လင္းသူ၏ အျပာေရာင္ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းကို ရင္ခုန္စြာ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနမိေလသည္။
လင္းသူက ကိုယ္ခႏၶာကိုေဘးသို႔ ေစာင္းလိုက္ရာ ရင္ခြင္ထဲမွီထားရာမွ လြတ္သြားကာ လင္သူေပါင္ေပၚတြင္ ေဘးတိုက္ထိုင္လ်က္ အေနအထား လင္းသူျဖစ္သြားေလသည္။ လင္းသူ၏လက္မ်ားက စတင္လႈပ္ရွားလာကာ ဂဏန္းေကာင္မ်ားလို အထက္ေအာက္ စုံခ်ီ ဆန္ခ်ီ ေျပးလြားေနေလသည္။ အေပၚအက်ႌ ၾကယ္သီးမ်ားကို ျဖဳတ္လိုက္ၿပီး အတြင္းေဘာ္လီကိုပါ ျဖဳတ္ေလသည္။ အေပၚပိုင္းမွာ အကာအကြယ္ဟူ၍ ဘာမွ မရွိေတာ့ပဲ ဟင္းလင္းပြင့္သြားေတာ့သည္။ ေအးခနဲ႔ ျပင္ပေလထု၏ ထိေတြမႈႏွင့္အတူ နီနီထြန္း ရင္ထဲတြင္ တဒိတ္ဒိတ္ျဖစ္လာကာ အသက္ရူႏႈန္းျမန္လာေလသည္။ တစုံတခုကို လိုခ်င္သလိုလို ေတာင့္တေနသလိုိလိုႏွင့္ လက္မ်ားကို တဖက္ႏွင့္တဖက္ ပြတ္သပ္ကာ ဆုတ္ေခ် ေျဖေခ်လုပ္ေနမိေလသည္။ လင္းသူက ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို အငမ္းမရစုပ္နမ္းရင္း လုံးက်စ္မာတင္းေနေသာ ဖြံ႕ဖြံ႕ၿဖိဳးၿဖိဳး ႏို႕ႏွစ္လုံးကို တစ္လုံးခ်င္း ေခ်ေပးေလေတာ့သည္။
ရင္သားႏွစ္ဖက္ဆီမွ ရွိန္းခနဲ႔ ရွိန္းခနဲ႔ ျဖစ္ကာ တကိုယ္လုံး ၾကက္သီးတျဖန္းျဖန္းထလ်က္ လက္ႏွစ္ဖက္က လင္းသူအားတအားဖက္တြယ္ကာ အငမ္းမရျပန္နမ္းမိေလသည္။ အနမ္းရွည္ႀကီးအဆုံးမွာေတာ့ လင္းသူကေခါင္းငုံ၍ ကိုယ္ကိုကိုင္းကာ ႏို႕သီးေခါင္းေလးကို လွ်ာဖ်ားထိပ္ျဖင့္ တို႕ထိကလိေပးရာ နီနီထြန္းမွာ မယိုးမယြျဖစ္ကာ တြန္႕လိမ္ေကာ့ထိုးလ်က္ လင္းသူေခါင္းကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ပြတ္ကာ တခစ္ခစ္ႏွင့္ ရယ္ပါေတာ့သည္။ “အာ အား ခစ္ ခစ္ အား အာ ကိုလင္း အာ အ အ ယားတယ္ ခစ္ ခစ္ ခစ္ ေတာ္ပါေတာ့ ခစ္ခစ္” နီနီထြန္းမွာ ယားတာေရာ ေကာင္းတာေရာျဖင့္ အေနခက္ကာ တြန္႔လိမ္လ်က္ ရမက္စိတ္က တေျဖးေျဖးတက္လာေလသည္။ နီနီထြန္းက မခံႏိုင္ေတာ့သျဖင့္ လင္းသူေခါင္းကိုဆြဲမေသာ အခါတြင္မွာေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ပူးကပ္ကာ လင္းသူလက္တဖက္က နီနီထြန္း ႏို႔တဖက္ကို လာေရာက္ဖ်စ္ညစ္ကာ ဆုပ္နယ္ေလေတာ့သည္။
နီနီထြန္းမွာ မ်က္လုံးမ်ားေမွးစင္း၍ လင္းသူ၏ ျပဳစုမႈကိုခံယူရင္း ေစာက္ပတ္ထဲမွလည္း တဆစ္ဆစ္ျဖင့္ အေရမ်ားစိမ့္လာကာ စိုထိုင္းလာေလသည္။ “အင္း အင့္ အင္း” ေလထဲေမ်ာေနကာ အေကာင္းႀကီး ေကာင္းေနေသာ နီနီထြန္းတေယာက္ ရုတ္တရက္ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ဖယ္ခြာလိုက္ခံရေသာအခါ ဆတ္တငံ့ငံ့ႏွင့္ မေက်မနပ္ျဖစ္သြားေလသည္။ လင္းသူက ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းခြာရုံမက ႏို႔ကိုင္ေနေသာ လက္မ်ားကိုပါဖယ္ပီး သူ႔ကို ေစာင္ေပၚသို႔ ဆင္းေစ၍ အသာတြန္းလွဲလိုက္ေလသည္။ ေစာင္ေပၚသို႔ ပက္လက္လွန္လဲေသာအခါမွ ထမိန္ကိုအသာဆြဲကာ ခြၽတ္လိုက္ေလသည္။ ထမိန္ကြၽတ္ကာ ေအာက္ပိုင္းတခုလုံး ဟာလာဟင္းလင္း ျဖစ္သြားခ်ိန္မွာေတာ့ နီနီထြန္း တကုိယ္လုံးတြင္ အက်ႌႏွင့္ ေဘာ္လီသာရွိပီး အက်ႌမွာ ေဟာင္းေလာင္းပြင့္ေနပီး ေဘာ္လီကခ်ိတ္ျဖဳတ္ပီး အေပၚပင့္ထားလ်က္ရွိေလသည္။ လင္းသူက ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းဆြဲဟကာ ေပါင္ၾကားခြဆုံတြင္မ်က္ႏွာအပ္ကာ ခ်စ္ေရၾကည္မ်ားရြန္းလဲ့စိုထိုင္းလ်က္ရွိေသာ နီနီရဲရဲ ေစာက္ပတ္ေလးအား လွ်ာျဖင့္ယက္ေလေတာ့သည္။
“အဟင္း…..အ…ရွီး…..ကၽြတ္..ကၽြတ္..အ..အင့္..” ေတာ္ေတာ္လွမ္းလွမ္းတြင္ အိုးစည္သံ လူသံမ်ား ခပ္သဲ့သဲ့ၾကားေနရေသာ္လည္း ေကာက္ရိုးပုံေဘးတြင္မူ ေစာက္ပတ္ယက္သံႏွင့္ နီနီထြန္း၏ညီးညဴ သံေလးမ်ားသာ ပီပီျပင္ျပင္ထြက္ေပၚ၍ေနေလသည္။ နီနီထြန္းမွာ လင္းသူ ဒါမ်ိဳးလုပ္လိမ့္မည္ဟု အိပ္မက္ေတာင္မမက္ဖူးပါေခ်။ ယခုေတာ့ျဖင့္ လင္းသူ၏ ေကာင္းလြန္းလွေသာ ေဖ်ာ္ေျဖမႈ ေအာက္တြင္ တစ္ကိုယ္လုံး ထူပူရွိန္းဖိန္း၍ ဖ်င္းခနဲ ဖ်င္းခနဲ ၾကက္သီးထကာ ရမက္ေသြးသားတို႔လည္း ၀ုန္းခနဲ ထၾကြလာေလသည္။ မလုပ္ဖို႔ရာ တားမည္ျပဳေသာ္လည္း ရင္ေတြခုန္ၿပီး ရမက္ေသြးေတြ ထၾကြလာကာ ဘာစကားကိုမွ် မေျပာႏိုင္ပါ။ နီနီထြန္း ေစာက္ပတ္ အတြင္းအျပင္ တ၀ုိက္တြင္ လိႈက္ခန႔ဲ လိႈက္ခနဲ႔ တလႈပ္လႈပ္တရြရြျဖစ္ကာ အရင္က စိုထိုင္းထိုင္းျဖစ္ေနေသာ္လည္း ပူေႏြးတင္းေတာင့္ေနေသာ လွ်ာ၏အယက္အစုပ္ေၾကာင့္ ေစာက္ေရမ်ား တစိမ္႕စိမ္႕ထြက္ကာ စိုရႊဲလာသည္။ လင္းသူက လက္ညိဳး လက္ခလယ္ ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးကာ နီနီထြန္းေစာက္ပတ္ထဲသို ထဲ့၍ အသြင္းအထုတ္လုပ္ကာ ေစာက္စိေလးကို ခ်ိဳခ်ဥ္စုပ္သလိုစုပ္ေလသည္။ “အဟင္း….ဟင္း……ဟင္း…..အင္း…..အင္း…..ဟင့္…” လင္းသူက စိတ္ႀကိဳက္စုပ္ပီးေသာအခါ လက္ခလယ္တြင္ စိုေနေသာ ေစာက္ေရေတြျဖင့္ ႏုရြစူပြေနေသာ ဖင္၀ေလးကို လွည့္ပြတ္ရင္း ဖင္အတြင္းသို႕ လက္တစ္ဆစ္ခန္႕ စြတ္ခနဲ သြင္းထည္႕လိုက္ၿပီး အသြင္းအႏႈတ္ လုပ္လိုက္ျပန္သည္။ ဖင္ထဲကို အသြင္းအႏႈတ္ အလုပ္ခံရသျဖင့္ အင့္ခနဲ အင့္ခနဲ ရြရြတက္လာၿပီး မေနတတ္ မထိုင္တတ္ ျဖစ္လာကာ နီနီထြန္း တစ္ကိုယ္လုံး တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနေလသည္။ ဖင္ထဲကို လက္ခလယ္ျဖင့္ အသြင္းအထုတ္လုပ္ေပးရင္း ေစာက္ပတ္ကြဲေၾကာင္းတေလွ်ာက္ႏွင့္ အထက္ႏႈတ္ခမ္းအစပ္ရွိ ေစာက္စိေလးကို လွ်ာျဖင့္ အျပားလိုက္ယက္ေလရာ နီနီထြန္း၏ ဖင္ဆုံႀကီးမွာ ေျမာက္ၾကြ ေကာ့တက္လာၿပီး တဆတ္ဆတ္တုန္ခါေနပါေတာ့သည္။။ အလြန္တရာ ျမင့္မားမတ္ေစာက္ေသာ ေတာင္ထိပ္မွ ေအာက္သို႕ ပစ္ခ်ခံရသူပမာ ရင္ေတြတလွပ္လွပ္ ခုန္ေအာင္ ခံစားေနရပါေတာ့သည္။
ေစာက္ပတ္ တခုလုံးမွာ ရြစိရြစိျဖစ္ကာ ၾကာလွ်င္ နီနီထြန္းတစ္ေယာက္ အေကာင္းလြန္ၿပီး အသက္ထြက္သြားမလား ေအာက္ေမ႕လာသည္။ ဘယ္လိုမွ မေနႏိုင္ေတာ့ပဲ အရွက္ေတြ မိန္းမ မာန ေတြ ခနပစ္ထားလိုက္ကာ… “အင္း..အင္း…ကို…လင္း….လုပ္ေတာ့ေနာ္….နီ မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး ကြာ….အဟင္း….ဟင္း….ၾကာ….ၾကာရင္ …နီ..ေသ…နီ..ေသလိမ္႕မယ္……အင္း……အင့္..ဟင္း…ဟင္း…” ခနၾကာလွ်င္ နီနီထြန္းတစ္ေယာက္ လွ်ာျဖင့္ပင္ တစ္ခ်ီ ၿပီးေပေတာ့မည္။ ဖင္ဆုံႀကီးကို လင္းသူပါးစပ္ႏွင့္ လြတ္သြားမည္ကို စိုးရိမ္သည့္အလား ေလထဲသို႕ ေျမာက္ၾကြေကာ့လ်က္ ေပါင္တန္ ႏွစ္ေခ်ာင္းလုံးရမ္းခါေနကာ အရွက္အေၾကာက္ ကင္းမဲ႕စြာ သူမကို လိုးေပးဖို႕ အပူတျပင္း ေတာင္းဆိုေနေသာ နီနီထြန္းမွာ လိုးရန္ အသင့္ျဖစ္ေနပီျဖစ္ေၾကာင္းလင္းသူ သိရွိေလသည္။ လင္းသူက ထလိုက္ၿပီး နီနီထြန္းေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို အသာဟကာ ေပါင္ၾကားတြင္ ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္ေလသည္။
ထို႔ေနာက္ ခါးႏွင့္တင္ပါးအစပ္နားေလးကို လက္ျဖင့္ ခတ္ဆတ္ဆတ္ေလး ရိုက္လိုက္ေလသည္။ ႏူးနပ္ထား၍ပီးလုပီးခင္ျဖစ္ေနေသာ နီနီထြန္းကို မလိုးခင္ ပီးသြားမွာ လင္းသူမလိုခ်င္ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ အာရုဏ္ေျပာင္းေစရန္ ရိုက္လိုက္ေလသည္။ “ျဖန္း” “အ …အာ” နီနီထြန္းမွာ အိပ္ေကာင္းကာ အိပ္မက္လွလွေလး မက္ေနတုန္း လႈပ္ႏိုးခံလိုက္ရသလို ကသိကေအာက္ျဖစ္ကာ လင္းသူကိုေျပာမည္အျပဳတြင္ လင္းသူက သူ၏ မတ္ေထာင္ေနေသာ လီးႀကီးကို လက္ျဖင့္ ကိုင္၍ ေစာက္ေရေတာက္ေတာက္ယိုကာ စိုရႊမ္းေနေသာ ေစာက္ပတ္အ၀တြင္ ေတ႕ျမွဳပ္လိုက္သည္။ ဒစ္တစ္ခုလုံး အဆုံးထိ ျမဳပ္၀င္သြားကာ နီနီထြန္း ေစာက္ပတ္ တစ္ခုလုံးဆစ္ခနဲ႔ က်င္တက္ကာ တကိုယ္လုံး ထူပူရွိန္းဖိန္းသြားေလသည္။ “အ အ အာ အာ” လင္းသူက ေရွ႕သို႕တျဖည္းျဖည္းတြန္းကာ လီးႀကီးကို တစ္ရစ္ခ်င္း ႏွဲ႔ႏွဲ႔သြင္းေလသည္။ “ဗ်စ္…ဗ်စ္……ဖြတ္…ဖြတ္…ျပစ္” ရြဲရြဲစိုေနေသာ အျပာေရာင္ခံစားမႈလကၡဏာျဖစ္ေသာ ေစာက္ေရမ်ားေၾကာင့္ သိပ္ၾကပ္ၾကပ္တည္းတည္းမျဖစ္ပဲ လီးႀကီးက တဝက္နီးပါးထိ ဝင္သြားေလသည္။
ဝင္ေနေသာ လီးတ၀က္နီးပါးကို ခပ္ျဖည္းျဖည္းအသြင္းအထုတ္လုပ္ကာ အသာေညာင့္ေပးရင္း လီးႀကီးတခုလုံးဝင္ေစရန္ ေရွ႕သို႔တိုး၍ တိုး၍ေညာင့္ေပးေနရာ လီးတဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္တြင္ အခုအခံတခုရွိေနေၾကာင္းခံစားမိေလသည္။ ထုိအခုအခံသည္ နီနီထြန္း၏ အပ်ဳိေမွးျဖစ္ေၾကာင္း လင္းသူ သေဘာေပါက္ေလသည္။ လင္းသူမွာ ပါကင္ဖြင့္ရျခင္းဟူေသာ အသိေၾကာင္းပို၍ ေသြးၾကြလာေလသည္။ သူ႔လီးႀကီးကို ဒစ္ေပၚလုနီးပါထိ ဆြဲထုတ္ကာ ခပ္ျဖည္းျဖည္း ျပန္သြင္းေလသည္။ ထိုသို႔ အခ်က္၃၀ေလာက္ေညာင့္ေပးေလရာ နီနီထြန္းမွာ နာက်င္ျခင္းမရွိဘဲ လီး၀င္လီးထြက္ အရသာကို မ်က္လုံးေလးမ်ားေမွးစင္းကာ ခံစားေနေလသည္။ သို႔ေသာ္ လင္းသူက လီး၀င္လီးထြက္ ေျဖာင့္လာေသာအခါ အားကုန္သုံး၍ စိုက္ခ်ေလရာ ဒလေဟာထြက္ထားေသာ ေစာက္ေရမ်ားေၾကာင့္ အခက္အခဲ မရွိပဲ လီးတဆုံးထိ ဝင္သြားေလသည္။ “အမေလး အင့္ အု အု အြတ္ အု” တရွိန္ထိုးဝင္လာေသာလီးႀကီးက အပ်ိဳေမွးကို ထိုးေဖာက္မႈႏွင့္အတူ ေစာေစာက ေကာင္းခဲ့သမွ် ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္ကာ နာက်င္လွေသာေၾကာင့္ ေအာ္မည္ျပဳရာ လင္းသူက သူ႔ကိုယ္ခႏၶာႏွင့္ဖိထားကာ ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုပါ စုတ္နမ္းလိုက္ေသာေၾကာင့္ “အု အု “ဟုသာ အသံျပဳႏိုင္ေလေတာ့သည္။ နီနီထြန္း၏ ႐ႊဲ႐ႊဲစိုကာ ေတာက္ေတာက္က်ေနေသာ ေစာက္ေရမ်ားေၾကာင့္ေရာ လီးကို ခံႏိုင္ရည္ရွိေသာအမ်ိဳးအစားအျဖစ္ ဖြဲ႕စည္းတည္ေဆာက္ထားေသာ ေစာက္ပတ္အတြင္းသား အဂၤ ါေတြေၾကာင့္ပါ ခုႏွစ္လက္မေက်ာ္ေက်ာ္ ရွိေသာ လင္းသူလီးႀကီးမွာ အဆုံးထိနစ္၀င္သြားၿပီး သားအိမ္၀တြင္ ဖိေထာက္မိလ်က္သား ျဖစ္သြားသည္။ လီးတေခ်ာင္းလုံးကို ညွစ္ပီးဆြဲစုတ္ေနေသာ ေစာက္ပတ္အတြင္းသားမ်ားကေပးေသာ အရသာကို ခဏဇိမ္ခံပီးေနာက္ လင္းသူက သူ၏လီးႀကီးကို တ၀က္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ဆြဲႏႈတ္လိုက္ေလသည္။ စီးပိုင္လ်က္ လီးႀကီးက တ၀က္ေက်ာ္ေက်ာ္ ျပန္ထြက္လာေသာအခါ အသာေျဖးေျဖးေလး ျပန္သြင္းေလသည္။ အခက္အခဲ မရွိပဲ လီးႀကီးက အဆုံးထိ ျပန္၀င္သြားေလသည္။
ထိုကဲ့သို႔ အသြင္းအထုတ္ကို အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ခန္႔ေစာင့္ေပးေလရာ နီနီထြန္းမွာ ေစာေစာကေလာက္ မနာေတာ့ပဲ လီး၀င္လီးထြက္ အရသာကို စတင္ ခံစားမိလာေလသည္။ လင္းသူက နီနီထြန္း အနာေပ်ာက္ကာ စေကာင္းလာေသာအခ်ိန္တြင္ စုတ္နမ္းထားေသာ ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုလြတ္ေပးလိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ လီးႏွင့္ေစာက္ပတ္ သဟဇာတျဖစ္ၿပီး အ၀င္အထြက္ မွန္လာေသာအခါ လင္းသူက ခပ္သြက္သြက္ကေလး အားထဲ့ကာ ေဆာင့္ေပးေလေတာ့သည္။ “ဖြတ္….ဖြတ္….ဖြတ္…..ျပြတ္……..အ…အေမ႕…အင့္….အေမ႕…အာ အာ…..အေမ႕….အင့္…ဟင့္…..အင္း…” နီနီထြန္းမွာ တစစႏွင့္ ကာမအရသာမ်ား ေတြ႕ကာ သူ၏ဖင္ႀကီးကို ၾကြၿပီး ေကာ့ေကာ့ခံလာေလေတာ့သည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း ဟင္းလင္း ပြင့္ေနေသာ သူ၏ ႏို႕မ်ားကို အုပ္ကိုင္ကာ ဆုတ္ေခ်ေနေလသည္။ လင္းသူက ခပ္သြက္သြက္ ေဆာင့္ေနရာမွ ပြဲသိမ္းရန္အတြက္ သူ၏လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေရွ႕သို႕ ေထာက္လိုက္ၿပီး ေျခေထာက္ကို ေနာက္သို႕ အနည္းငယ္ စင္းထားလိုက္ေလသည္။ နီနီထြန္းကိုလည္း ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္း သူ၏ခါးတြင္ ခ်ိတ္ထားခိုင္းေလသည္။ လီးက ပင့္ထိုးပုံစံမ်ဳိး မဟုတ္ေတာ့ပဲ ေျမစိုက္ထိုးပုံစံမ်ဳိး ျဖစ္သြားၿပီး ေစာက္စိကိုပါ မၾကာမၾကာ ပြတ္ဆြဲခ်ိတ္သြားသလို ျဖစ္ေလေတာ့သည္။ လင္းသူက ပြဲသိမ္းရန္ အသက္ကို တ၀ႀကီး႐ွဴ လိုက္ကာ အားကုန္ ကၽဳံးၿပီး ေဆာင့္လိုးပါေတာ့သည္။ “ဖြတ္…ဖြတ္…ဘြပ္…အင့္…အင့္…အေမ႕…အင္း…အမေလး……ရွီး…ကၽြတ္ကၽြတ္…အား…အေမ႕…အား…ကၽြတ္….ကၽြတ္…” ေစာက္ပတ္တခုလုံး အားရေက်နပ္စရာ ေကာင္းလွစြာ အီဆိမ့္ရွိန္းဖိန္းေနကာ နာက်င္မႈဆိုတာ ျမဴ မႈန္တမႈန္မွ်မရွိ ဟာတာတာျဖင့္ မြတ္သိပ္ ေတာင့္တခဲ့သမွ်တို႔သည္ ယခုအခါ ျပည့္စုံလြန္းမက ျပည့္စုံကာ အေကာင္းႀကီးေကာင္းေနေလသည္။ မၾကာမီ နီနီထြန္းေစာက္ပတ္တခုလုံး ယားတက္လာကာ လင္းသူလီးႀကီးတခုလုံးကို ဖ်စ္ညစ္စုတ္ယူ ညွပ္ဆြဲလိုက္သည့္အခါမွာေတာ့ လင္းသူ၏လီးတခုလုံးသည္လည္း က်င္ခနဲ႔ က်င္ခနဲ႔ျဖစ္ကာ သုတ္ေရေႏြးေႏြးမ်ားကို တရွိန္ထိုး နီနီထြန္း၏ သားအိမ္ထဲေရာက္သည္အထိ ပန္းထုတ္မိေလေတာ့သည္။ သုတ္ေရမ်ား အရွိန္ႏွင့္ ပန္း၀င္လာသည္႕အခါ နီနီထြန္းမွာ တေလာကလုံးကို ေမ႕ေမ်ာသြားသည္အထိ အေကာင္းႀကီး ေကာင္းကာ အခ်ီႀကီး ပီးသြားေလေတာ့သည္။