ဇာတ္လမ္းက ဒီလိုစတယ္။ …ေသခ်င္းဆိုး ကာလနာၾကီး … ရွင္ ဒီ သရည္ေတြ သာက္လာျပန္ျပီလား။ ဒီမိသားစု ဒီေလာက္နဲ႔မဲြတာကို ၾကည့္လို႔ အားမရေသးလို႔ေပါ့။ ဟုတ္လား။ ခြးျမီးအိုအေကာက္ၾကီးရဲ႕…..…..ဟာ .. မိန္းမကလည္း သရည္မဟုတ္ပါဘူးကြာ။ ဂ်က္ဒင္နီယယ္ပါ။ ၁၈ ႏွစ္အထူး။ ငါ့သူငယ္ခ်င္း သေဘၤာသား က်ာ္ထြတ္ ကမ္းျပန္ကပ္လို႔ ပဳစုတာပါဟ။ ဒီမယ္ ဂ်က္ဒင္နီ ယယ္ေသာက္ရင္ ကာမအားေကာင္းတယ္လို႔ က်ာ္ထြတ္က… …. တိန္…. ….အမေလးဗ်.. စာက္ေကာင္မရဲ႕ စာက္ရမ္းလုပ္ရသလား….. စာက္ပတ္ျပဲမရဲ႕။ နဖူးကဲြပါျပီဗ်။…. မိေရႊတုတ္ လက္ျမန္တာကေတာ့ ပာမေနနဲ႔။အနားမွာရွိတဲ့ အေပြးတုံး သနပ္ခါးတုံးနဲ႔ ကာက္ထုလိုက္တာ ဘျမင့္ နဖူးကို သြးျဖာကနဲ ရဲထြက္သြားတယ္။ …ဒီမယ္ ကိုဘျမင့္ ဒီအရည္ေတြေသာက္လာရင္ အိမ္ထဲမ၀င္ရဘူးဆိုတာ နားမလည္ဘူးလား။ ကြ်န္မ တစ္ခါပဲ ခံမယ္။ နာက္တစ္ခါဆိုရင္ေတာ့ ရွင္လုပ္သမွ်ခံမယ့္အစား ဖာပဲထြက္ခံလိုက္မယ္… ဂ်ဳိင္း… ရႊတုတ္ အိမ္ေရွ႕တံခါးကို ဂ်ဳိင္းကနဲ ဆဲြပိတ္ပလိုက္တယ္။ ဘျမင့္ခမ်ာ အိမ္ေရွ႕ေခြးကတက္ေလးမွာ နဖူးကဲြကို လက္နဲ႔ဖိျပီး မည္တြန္ေတာက္တီးရင္း က်န္ခဲ့ရွာတယ္။
ေျပာသာေျပာရတယ္။ ခြးျမီးေကာက္က်ည္ေတာက္စြပ္ အရက္ဂ်ဳိး ဘျမင့္ စီးပြားျပတ္လို႔ အရက္ျဖတ္ထားတာ ႏွစ္ပတ္ပဲ ရွိေသးတယ္။ အခု ခြးကတက္မွာ ခြးတစ္ေကာင္လို လးဘက္မသြားရံု မူးျပီးယိုင္ေနေတာ့တာပဲ။ … သနာမ.. ၀က္စုတ္မ..…….. ရတယ္။ နင္မဖြင့္လည္း ငါ့မယားငယ္အိမ္သြားအိပ္မယ္။ ဘျမင့္တဲ့ နာမည္ ႏွစ္လံုးနဲ႔ေနတာ။ ငါ့ကို စာက္ပတ္ကား ပါင္ကားေစာင့္ေနတဲ့ ကာင္မေတြ အမ်ားၾကီး…. ပာရင္း ပာရင္းနဲ႔ စြပ္က်ယ္လက္ျပတ္ေလးခြ်တ္ျပီး နဖူးက ဒဏ္ရာကို အုပ္ထားရတယ္။ ဘယ္က မယားငယ္ရွိမွာလဲ။ အရက္သမား ငမဲြ ပံုမလာ ပန္းမလာ ဘျမင့္ကို ရႊတုတ္ေတာင္ ရိုးအလြန္းလို႔ ယူထားတာ။ ဆဲဆိုရင္း အေပၚပိုင္းကိုယ္တုန္းလံုးနဲ႔ ဆာင္းတြင္းေလတိုက္ခံရလို႔ ခ်မ္းျပီးတုန္လာတယ္။ အရက္ေသာက္ထားလို႔ နည္းနည္းေတာ္ေသးတယ္။
ဘျမင့္ ဒီညေတာ့ အိမ္ထဲ၀င္လို႔မရေတာ့တာ သခ်ာျပီ။ အၾကံထုတ္စမ္း။ အေရးထဲ အရက္က မူးျပီး ဘာမွစဥ္းစားလို႔ကို မရဘူး။ အာ္ဟုတ္ျပီ။ အိမ္ေနာက္ေဖးအဖီေလးမွာ ခနသြားေခြလို႔ေတာ့ရတယ္။ လကြယ္တယ္။ လံုျခံဳတယ္။ ကိုယ့္အိမ္ဆိုေတာ့ မွာင္ရိပ္ခိုမႈနဲ႔လည္း အရပ္က ဖမ္းျပီး ရိုက္ႏွက္စရာ အေၾကာင္းမရွိဘူး။ ဘျမင့္ ယိုင္တိုင္တိုင္နဲ႔ အိမ္ေနာက္ဘက္ကို ပတ္ျပီး သြားလိုက္တယ္။ အိမ္ေနာက္ေဖးအဖီမွာ ခနထိုင္ရင္း ခ်မ္းလာျပန္တယ္။ အခ်ိန္က မေစာေတာ့ဘူး။ သန္းေခါင္နီးေနျပီ။ ပုဆိုးျခံဳအိပ္ျပန္ရင္လည္း ဖင္ကေပၚျပီး ဖင္အေအးပတ္ဦးမယ္။ မေတာ္ လဥကို ၾကြက္ကိုက္သြားမွျဖင့္လည္း လူညြန္႔တံုးေနျပန္ဦးမယ္။
ေဘးဘီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရႊတုတ္ အိမ္ျပင္မွာ မ့ျပီးထားခဲ့တဲ့ မေလွ်ာ္ရေသးတဲ့ ထမီပံုၾကီးကို တြ႕လိုက္ရတယ္။ ၾကိမ္ျခင္းထဲမွာ ထည့္ထားတာ။ ခံဳအိပ္စရာေတာ့ရျပီဆိုျပီး ဘျမင့္ ၀မ္းသာသြားတယ္။ ဘျမင့္က ဘုန္းေတြဘာေတြ ဘာမွယံုတဲ့လူမဟုတ္ဘူး။ ယံုရင္လည္း သူ႔မွာ ဘာဘုန္းမွ မက်န္ေတာ့ဘူးလို႔ တြက္ထားျပီးသား။ စြပ္က်ယ္ကို ခါင္းမွာစည္းျပီး ထမီထူထူႏွစ္ထည္ေလာက္ ရြးယူဖို႔ အပံုကို ဖြလိုက္တယ္။ ဘျမင့္ ရုတ္တရက္ တြ႕လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ အမူးေတာင္ ပသြားတယ္။ ထမီပံုၾကားမွာ မိန္းကေလး၀တ္ အတြင္းခံေလး သံုးထည္္။ ဘျမင့္ မိန္းမ ရႊတုတ္က အတြင္းခံဘယ္ေတာ့မွ ၀တ္တတ္တာမဟုတ္ဘူး။ ဒါ မိန္းမရဲ႕ ညီမ သူ႕ခယ္မ ရႊရီရဲ႕ အာက္ခံေတြပဲ သခ်ာတယ္။ ဘျမင့္ အခ်မ္းေျပျပီး လီးေတာင္လာတယ္။ ေရႊရီကို မွန္းျပီး ဂြင္းတိုက္ျဖစ္ေနတာေတာ့ သံုးလေလာက္ရွိျပီ။
အခုေတာ့ သူ႕ေအာက္ခံေဘာင္းဘီေလးေတြကိုင္ရင္း နမ္းရင္း စုပ္ရင္း စိမ္ေျပနေျပ တိုက္ရေတာ့မယ္။ ဘျမင့္ အငမ္းမရ ပင္တီေလးတစ္ထည္ကို ကာက္ျပီး ႏႈတ္သီးမွာေတ့ကာ ရႈိက္သြင္းလိုက္တယ္။ …. ၀ါ့.. ထြီ.. ၀ါ့ ၀ါ့… အလိုေလး အဘေလး နံလိုက္တာ။ ညွီလိုက္တာ။ ပုပ္လိုက္တာ။ ခ်ဥ္လိုက္တာ စုပ္လိုက္တာ။ ေစာက္ေကာင္မ ေရႊရီ။ ဖင္မေဆးတာလား။ ေဘာင္းဘီကို တစ္ႏွစ္လံုးမေလွ်ာ္တာလား။ မသတီစရာ။ ဘ၀မွာ ခ်ီးနံ႔ေတာင္ ဒီေလာက္မဆိုးဘူးထင္ပါ့။ ၀ါ့့ ၀ါ့…။ ရုပ္ကေလး သနားကမားနဲ႔။။ ထြီ ထြမ္ ၀ါ့။ တာ္ျပီ။ ငါ့ဟာငါ ထမီျခံဳအိပ္တာပဲေကာင္းတယ္။
ေတာင္ေနတဲ့ လီးေလးေတာင္ ဘယ္ေရာက္သြားျပီလဲမသိ။ အင္း.. နဦး. ထမီကို အခန္႔သားခင္းအိပ္ ခံဳအိပ္လုပ္ေနရင္ မနက္လင္းလာလို႔ တစ္ေယာက္ေယာက္ေတြ႕သြားရင္ ငါ စာက္ရွက္ကြဲေနဦးမယ္။ ဘျမင့္ အၾကံၾကီးထုတ္ျပီး ထမီပံုၾကီးကို အဖီေထာင့္ေလးမွာ ခပ္ပြပြ ခ်လိုက္ျပီး ထမီပံုထဲမွာ ၀င္ေခြျပီး အိပ္လိုက္တယ္။ လူေကာင္ကလည္း သးေတာ့ တာ္ရံုလူမျမင္ႏိုင္ဘဲ ထမီပံု ၾကီးပဲလို႔ ထင္စရာရွိတယ္။ ခုမွပဲ ႏြးေႏြးေထြးေထြး ဇိမ္က်က်နဲ႔ ထမီပံုထဲမွာ ပုန္းျပီး အိပ္လိုက္တာ တခ်ဳိးထဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့တယ္။ …. အင္း ဟင္းဟင္း.. ေရႊရီရယ္။ သိပ္ခ်စ္တာပဲ… ….အို နင္ နာ္။ သိပ္မကဲနဲ႔။ ဖည္းျဖည္းလုပ္။ စပ္ပပ္ကို အရင္လ်က္ေပးဦး။ … ရိုင္းရိုင္းစိုင္းစိုင္းေျပာသံေတြေၾကာင့္ ဘျမင့္ လန္႔ႏိုးသြားတယ္။ ဘျမင့္က ငမူးေပမယ့္ နပ္တယ္။ ခ်က္ခ်င္း အသိရွိတယ္။ လံုး၀မလႈပ္ဘဲ ထမီပံုထဲက လက္ေခ်ာင္းေလးနဲ႔ မ်က္လံုးေနရာကို အသာဖယ္ျပီး အသံလာရာဆီကို ၾကည့္လိုက္တယ္။ ဘုရားေရ။ မင္ရတဲ့ျမင္ကြင္းက ပည္တြင္းျဖစ္ျမန္မာေအာကားေတြထဲက အတိုင္းပဲ။ ညဘက္ေမွာင္ေနေတာ့ သိပ္မျမင္ရတာကအစ ပည္တြင္းျဖစ္ေအာကားေတြနဲ႔ တူေနတယ္။ မွာင္ေနေပမယ့္ ဘျမင့္နဲ႔ လက္တကမ္းေလာက္က ၾကမ္းေပၚမွာ ဘျမင့္ကို က်ာေပးျပီး ကိုယ္တံုးလံုးနဲ႔ ပါင္ကားထိုင္ေနတာ ရႊရီဆိုတာ ရုတ္ျခည္းသိလိုက္တယ္။ ရႊရီရဲ႕ေပါင္ၾကားကို၀င္ျပီး စာက္ဖုတ္ရက္ဖို႔လုပ္ေနတာက လမ္းထိပ္လက္ဘက္ရည္ဆိုင္က စားပဲြထိုး မာင္၀င္း။ မာင္၀င္းက လက္ဖက္ရည္လာခ်ဖို႔သာေႏွးတာ အခု စပ္ပပ္လ်က္ရမယ္ဆိုေတာ့ အလ်င္အျမန္ပဲ လးဘက္ေထာက္ျပီး ခြးထညက္ခဲရက္သလို တျပြတ္ျပြတ္ရက္ေတာ့တာပဲ။ ဘျမင့္မွာ ရႊရီကို ကိုယ္တံုးလံုးေတြ႕ရလို႔ ကံေကာင္းတာလား။
ထမီပံုထဲမွာ အရွက္ကဲြမယ့္ အျဖစ္ေၾကာင့္ ကံဆိုးတာလားမေျပာတတ္ေပမယ့္ လာေလာဆယ္ေတာ့ ရတဲ႔အခြင့္အေရးကို လက္လြတ္မခံပဲ ၾကည့္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ခုိးၾကည့္ေနေတာ့တယ္။ ခက္တာက ရႊရီက သူ႕ကို က်ာေပးထားေတာ့ စာက္ပတ္လည္းမျမင္ရ။ ႏို႔လည္း မျမင္ရ။ က်ာေျပာင္ၾကီးပဲျမင္ေနရေတာ့ အားမလိုအားမရျဖစ္ေနတယ္။ ခနၾကာေအာင္ စာက္ဖုတ္အရက္ခံျပီးေတာ့ ရႊရီအလိုးခံခ်င္လာတယ္ထင္ပါတယ္။ ဟဲ့ မာင္၀င္း ငါ့ကို လိုးေတာ့… အး။.. ဘယ္လိုပံုလိုးမလဲ… မာင္၀င္း နင္လိုးေနတာၾကာျပီ ငါဘယ္လိုပံုၾကိဳက္လဲ နင္မသိေသးဘူးလား… သိပါတယ္ဟာ။ ဒါေပမယ့္ ၾကမ္းေပၚၾကီးမွာ ငါလွဲမအိပ္တတ္ဘူးဟ။ ငါ့ဖင္နာတယ္။… ဒီ ဂြ်တ္တက္ေနတဲ့ဖင္က နာတတ္ရေသးတယ္။ မာင္၀င္းရယ္ ၾကာတယ္။ ဟိုဘက္က ငါ့အမ ထမီပံုေပၚ သြားထိုင္ခ်ည္။ ငါ အေပၚကေန တက္လိုးမယ္။… ဟိုက္။ ဘုရားသခင္ကယ္မေတာ္မူပါ။ ဘျမင့္ တကယ္ပဲ လန္႔သြားေတာ့တယ္။ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မာင္၀င္းက ဂြးတန္းလန္းနဲ႔ သူအိပ္ေနတဲ့ ထမီပံုဆီကို လွ်ာက္လာျပီ။ အသက္မရွဴပဲ တုတ္တုတ္မွ မလႈပ္မိေအာင္ေနေနရတယ္။ မ်က္လံုးကို ခနမွိတ္ထားရာက အသာေလးျပန္ခိုးၾကည့္ေတာ့ မာင္၀င္းရဲ႕ ဖင္ေျပာင္ၾကီးက သူ႕မ်က္ႏွာတည့္တည့္ေပၚကို ထိုင္က်လာသလိုထင္လိုက္မိေပမယ့္ ကံေကာင္းစြာနဲ႔ပဲ သံုးလက္မေလာက္ကပ္လဲြသြားတယ္။ ရႊရီက မာင္၀င္းထိုင္ေနတဲ့အေပၚကို တက္လိုးတယ္ထင္ပါတယ္။ မာင္၀င္းရဲ႕ ဖင္မည္းမည္းေျပာင္ေျပာင္ၾကီးက တလႈပ္လႈပ္နဲ႔ ဘျမင့္ မ်က္ႏွာနဲ႔ နီးလိုက္ ကြာသြားလိုက္ျဖစ္ေနတယ္။
ခနေနေတာ့ ရႊရီရဲ႕ ညည္းသံေလးထြက္လာတယ္။ ဘျမင့္လည္း မာင္၀င္းဖင္ဆီက စိတ္လႊဲလို႔ ရလိုရျငား ကာင္မေလးရဲ႕ ညည္းသံေလးကို အာရံုစိုက္ေနမိတယ္။ … အဟင့္ ဟင့္.. အား .. ရွီး.. ကြ်တ္ကြ်တ္…. ….ဘူ….. ဟင္။ ဘာတုန္း။ ဘူဆိုတဲ့အသံက… ခြးမသား။ ကိုယ္..ေ..ကိုယ္…..ိုး မာင္၀င္း။ လိုးေနတုန္းမွာေတာင္ စာက္အီးက ပါက္ရေသးတယ္။ ဘဲဥပုတ္န႔ံက ထမီပံုထဲကို ဒလေဟာ မညွာမတာတိုး၀င္လာတယ္။ သူေတာင္းစား လူယုတ္မာ မာင္၀င္း။ သူမ်ားသားပ်ဳိသမီးပ်ဳိဖ်က္ဆီးတဲ့ေကာင္။ လဘက္ရည္္ဆိုင္က ဘဲဥေတြ ဘယ္ႏွစ္လံုး ခိုးစားထားလဲမသိဘူး။ ရႊရီကေတာ့ လညာကမို႔ နသာေနသလားမသိ။ အီးေစာ္နံပံုမရ။ ဘျမင့္တစ္ေယာက္ထဲ အနီးကပ္အီးကို လွိမ့္ရွဴေနရရွာတယ္။ .. ငါ လီးစုပ္ေပးမယ္… ရႊရည္က ပာေျပာဆိုဆို မာင္၀င္းေပၚကဆင္းလိုက္တယ္။ အမေလး။ တာ္ပါေသးရဲ႕။ ခုမွပဲ ဒီေကာင့္ဖင္နဲ႔ ၀းေတာ့တယ္။ ရႊရီက ခုန မာင္၀င္းထိုင္တဲ့ နရာမွ ၀င္ထိုင္တယ္။ မာင္၀င္းက ရႊရီ႕ေရွ႕မွာ မတ္တတ္ရပ္ျပီး လီးစုပ္ခံတယ္။ ဘျမင့္ ထမီပံုၾကားက မ်က္လံုးေနရာကို အသာခ်ဲ႕ျပီး ရႊရီ႕ဖင္လံုးေလးေတြကို လွမ္းၾကည့္ဖို႔ၾကိဳးစားတယ္။ ထမီပံုၾကားက အီးနံ႔ကိုလည္း လ၀င္ျပီးေပ်ာက္သြားေအာင္ အေပါက္ကို က်ယ္က်ယ္ေလးခ်ဲ႕လိုက္တယ္။
ေရႊရီ႕ဖင္ေလးေတြကို လွမ္းျပီး မ်က္လံုးဓာတ္ပံုရိုက္ဖို႔ၾကိဳးစားရင္း ဘျမင့္တစ္ေယာက္ အ၀တ္ပံုၾကား ဟေနတဲ့အေပါက္ကေန ပါးစပ္ကို ဟျပီး လေကာင္းေလသန္႔ကို အားရပါးရ တ၀ၾကီးရွဴလိုက္မိတယ္။ … ဟဲ့ေစာက္ေကာင္… အဲလိုမလုပ္နဲ႔.. …အင္း.. ရႊရီ.. ဆာရီး ဆာရီး .. အားအား.. ..ဘတ္ဘတ္.. ဖတ္ဖတ္… ဗ်စ္ဗ်စ္… ဘျမင့္ရဲ႕ ထမီပံုၾကားက ဟျပီး အားရပါးရေလရွဴေနတဲ့ ပါးစပ္ထဲကို အရည္ပ်စ္ပ်စ္ေတြ တန္း၀င္ကုန္ေတာ့တယ္။ မာင္၀င္းလီးစုပ္ခံရင္း မထိန္းႏိုင္ပဲ သုက္ထြက္ခ်င္ေတာ့ ရႊရီက လီးကို ပါးစပ္ကခြ်တ္ျပီး ဘးကို လမ္းေၾကာင္းလႊဲလိုက္တာပါ။ အဲဒီမွာ မာင္၀င္းလရည္ေတြက ဘျမင့္ရဲ႕ ပါးစပ္ထဲကို တန္းျပီး…. .. ထြီ.. ခြီး.. ၀ါ့.. ဂလု.. ဖြီး… မေအလိုး မာင္၀င္း… ငါမင္းကို သတ္မယ္။… သတ္မယ္… ဘျမင့္ အသံနက္ၾကီးနဲ႔ၾကံဳး၀ါးျပီး ထမီပံုၾကားက မားမားမတ္မတ္ၾကီး ထရပ္လိုက္ေတာ့တယ္။ .. ဟ့ေကာင္ အီးေပါက္တာ သည္းခံမယ္။
ဒါေတာ့ သည္းမခံႏိုင္ဘူးကြ… ထြီ.. အမေလး။.. သြားပါျပီ။ ငါ့ဘ၀ေတာ့… လာစမ္း မင္းကိုသတ္မယ္… ဘျမင့္ ပာေျပာဆိုဆို နံရံမွာ ထာင္ထားတဲ့ ၀ါးရင္းတုတ္ၾကီးကို ဆဲြျပီး မာင္၀င္းကို ရိုက္ဖို႔ၾကိဳးစားတယ္။ မာင္၀င္းကလည္း ဒီလိုေနရာမွာ လာခိုးစားကတည္းက သတိကရွိျပီးသား။ ဘျမင့္အသံၾကားကတည္းက ၾကမ္းျပင္ေပၚက ခုန္ခ်ျပီး ပးႏွင့္ျပီ။ ပုဆိုးေတာင္ မကပ္ႏိုင္ဘူး။ ဘျမင့္ကလည္း အေနာက္ကေန ၀ါးရင္းတုတ္ၾကီးဆဲြျပီးလိုက္တာ။ ပုခံုးမွာ သူ႕မိန္းမ ထမီတစ္ထည္ ကြင္းသိုင္းျပီးပါလာတာေတာင္ သတိမထားမိလိုက္ဘူး။ မာင္၀င္းက ရွ႕က ဖင္ေျပာင္ၾကီးနဲ႔ေျပး။ ဘျမင့္က နာက္က ၀ါးရင္းတုတ္ကိုင္ျပီး ထမီကြင္းသိုင္းၾကီးနဲ႔လိုက္။ ပါးစပ္မွာလည္း လရည္ေတြေပပြလို႔။ မနက္အာရုဏ္တက္ခါနီး တစ္ရပ္ကြက္လံုးကို ႏိုးေရာပဲ။ ပီးပါျပီ။