ခင္သက္ထားသည္ စိတ္ေစာေနသျဖင့္ ဆန္ဆန္ ဦးဘ၏ေျပာ့ေခြေနေသာႀကီးကို သူ၏လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ေလးမ်ားျဖင့္ဆြေပးေနရာ မၾကာမီမာေၾကာေတာင့္တင္းလာ၏။မေတာင္မီက ၾကက္တက္ေလးေလာက္ရွိေသာ္လည္း ေတာင္လာေသာအခါ ခရမ္းသီး အလတ္စားနီးနီးႀကီးထြားလာၿပီးလွ်င္ အရွည္ငါးလက္မခြဲခန႔္ရွိေလသည္။ ခင္သက္ထားျခင္ေထာင္သံပါပါညဳ၍ တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္သည္။ ‘‘ ဟီဟိ ဘဘႀကီးခေလးေမြးေအာင္လုပ္ႏိုင္လို႔လား ’’ ‘‘ ညားေတာ့သိရမွာေပါ့ကြာ ’’

ေက်ာ္သဇင္ ကုမၼဏီ၏ အေပၚဆုံးထပ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုင္ရာ ရုံးခန္းမ်ားေနရာ။ ”တင္းေဒါင္” ဓာတ္ေလွကားတခါး ပြင့္လာၿပီး အထဲမွ ထြက္လာသူကား မန္ေနဂ်ာ စိုးေက်ာ္။ စိတ္လႈပ္ရွားေနေသာ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ဦးတည္ရာ ေနရာကား အမ္ဒီရုံးခန္းဆီသို႔။ စိုးေက်ာ္ကား ေက်ာ္သဇင္ကုမၼဏီ ပိုင္ရွင္

ျဖစ္ရပ္မွန္ေလးပါ။ကာယကံရွင္ရဲ.နာမည္ကိုလြဲထားပါသည္။လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၀၀၄ / ၂၀၀၅ ေလာက္ကေပါ့ တစ္ေန႔ က်ေနာ္အလုပ္က ျပန္ေရာက္ေရာက္ျခင္း အေမျဖစ္သူက သားေရ မနက္ျဖန္ပိတ္ရက္မဟုတ္လား အေမ ဥပုသ္ေက်ာင္းသြားမလို႔ အဲ့တာ သေဘၤာ ဆိ္ပ္နားကညေစ်း သြားၿပီး အေမ့ကို ဆြမ္းခ်က္စရာေလး ေတြ

ဗမာၿပည္က နာစ့္ေလးေတြက ဖင္လံုးလံုးေလးေတြဆုိ အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းတာ။ ထမီ ၾကက္ေသြးေရာင္ေလးေနာက္မွာ လံုးတံးုတံုးနဲ႕ ဘယ္ညာေရြ႕သြားတာေလးေတြၾကည့္ရတာ ဖီးလ္ပဲ။ ဘတ္(စ္)ကားစီးတုန္းမ်ားဆုိ မေထာက္ဖို႕ မနည္းအားတင္းရတယ္။ ဒါမိ်ဳး လူပ်ိဳတုိင္းခံစားရမွာ ေသခ်ာတယ္။ အခုစဥ္းစားရင္ေတာင္ တံေတြးမ်ိဳခ်မိတာအမွန္။ ဆုိးတာတစ္ခုက က်ေနာ္တုိ႕ဗမာေကာင္ေလး တခိ်ဳ႕အၿမင္မွာ

ကိုသိန္းဦးတစ္ေယာက္ ေရခ်ိဳးၿပီးကာစမို႔ ေဆးလိပ္တိုကို မီးညႇိကာ တစ္ခ်က္ဖြာလိုက္သည္။ ကိုသိန္းဦးမွာ ကြန္ပ်ဴတာသင္တန္းတြင္ လံုၿခံဳေရးဝန္ထမ္းျဖစ္သည္။ တေယာက္တည္းသမားမို႔ ၂၄ နာရီတာဝန္ယူရေသာ ဤအလုပ္မ်ိဳးကိုႀကိဳက္သည္။ ေနစရာ အိမ္ငွါးရန္မလိုသည္မို႔ လစာက စားေသာက္စရိတ္ တခုသာသံုးရသည္။ ေငြပိုေငြလွ်ံ ႐ွိသည္ေပါ့။ အသက္

ျခံဝန္းက်ယ္ႀကီးတစ္ခု၊ ႏွစ္ဧကခန႔္ က်ယ္ဝန္းသည္။ ထိုၿခံဝန္းက်ယ္ႀကီးအတြင္းရွိ တစ္ထပ္တိုက္ေလးက စိမ္းျပာ ေရာင္ေဆးသုတ္ထားသည္။ တစ္ထပ္တိုက္ဆိုေပမယ့္ ခပ္ေသးေသးေတာ့မဟုတ္ပါ။အေဆာက္အဦးပမာဏပင္ ေပ(၅၀) ပတ္လည္ေလာက္ရွိသည္။ တစ္ထပ္တိုက္ေလး၏ ေနာက္မီးဖိုေခ်ာင္ႏွင့္ တည့္တည့္ေလာက္ရွိ တိုက္ေလး၏ ေဘးဖက္နား တြင္ ေရစင္တစ္ခုရွိၿပီး ထိုေရစင္၏ေရွ႕ အိမ္ေရွ႕ဘက္နားတြင္ေတာ့