သူ႔နာမည္က သဇင္။ကြၽန္ေတာ္ ပထမဆုံး လိုးခဲ့ဖူးတဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္ေပါ့။ သူက ကြၽန္ေတာ္၈ တန္း ႏွစ္တုန္းက သခ်ၤာက်ဴရွင္ ဆရာမေလ။ အဲဒီတုန္းက ေန႔တစ္ေန႔ကို ခုထိျပန္သတိရေနတုန္းပဲဗ်ာ။စေနေန႔ေတြဆိုရင္ မသဇင္ကကြၽန္ေတာ္ကို မနက္ ၉ နာရီကေန ၁၁ နာရီထိ လာသင္တယ္။အဲဒီစေနေန႔ကေတာ့ […]
ဘဝဆိုတဲ့အရာႀကီးသည္ ခ်ိဳၿမိန္မြဳထက္ခါးသီးမြဳကိုသာပို၍ ေပးစြမ္းတတ္ပါသည္။ ဘဝႀကီးဟာ အၾကမ္း ေတြခ်ည္း ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ကိုယ္ကႏုေနလို႔ ဘယ္ရေတာ့မလဲ။ ကိုယ္တိုင္လည္း လိုက္ၾကမ္းရေတာ့မေပါ့။ ဒါကို ပတ္ဝန္းက်င္က ႐ိုင္းတယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္။ ႐ိုင္းတယ္ဆိုေတာ့လည္း ႐ိုင္းတယ္ေပါ့ တခ်ိန္က ကိုယ္ခံေနရခ်ိန္ တုန္းကေရာ
“ထြက္ၿပီေဟ့” “ကုန္ပါၿပီကြာ” “ဘယ္ဂဏန္းလဲ ကိုေအာင္ေလး” “၈၀၇ တဲ့” “ဟဲ့နင္တို႔ဂဏန္းကဟုတ္မွဟုတ္ရဲ႕လားဟယ္” “အာ..မမခ်ိဳကလည္းမဟုတ္ဘဲေျပာမလား” “ထြက္တဲ့ဂဏန္းလဲၾကည့္အုံးေလ” “ဟုတ္ပါတယ္ဗ်။ဒီဂဏန္းမထြက္ေလာက္ဘူး ထင္ေနတာေလ၊အခုထြက္သြားၿပီ၊ဒါႏွင့္မမခ်ိဳ ေရာပါသြားၿပီလား” “ဒီဂဏန္းသာဆိုပါၿပီေပါ့ဟယ္” ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳေအာင္ စိတ္ညစ္သြားတယ္။ဒီခ်ဲႏွင့္ ေတာ္ေတာ္ေလးကုန္ေနၿပီ။ေယာက္က်ားမသိေအာင္တမ်ိဳးသိေအာင္တမ်ိဳးထိုးေနတာ၊ညဘက္မနက္ဘက္ဘုရားရွိခိုးဆုေတာင္းရတာ အေမာႏွင့္သူမ်ားေတြလိုအိမ္မက္ဂဏန္းေလး မ်ားရမလားဆိုၿပီးဘုရားေန႔တိုင္းရွိခိုးေနတာ။ ကံဇာတာအလွည့္မေပးလို႔လားမသိ၊ေပါက္လဲအရံကြက္ပဲေပါက္ဖူးတယ္။အလုပ္လည္း မယ္မယ္ရရမရွိေတာ့ဒီခ်ဲကိုပဲစိတ္ကေရာက္
အနီရင့္ေရာင္ ကိုယ္က်ပ္ထမီ စကပ္ ၀တ္ထားေသာ ျပည့္ျပည့္လုံးလုံး တင္ပါးေလးႏွစ္ဖက္မွာ ခုလိုေနာက္ကၾကည့္ရတာ အသည္းယားခ်င္စရာ။ တင္ပါးတဝိုက္ ထမီစကပ္ေလးေပၚမွာ ေရးေရးေလးေပၚေနေသာ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီတို အေၾကာင္းရာေလးကလည္း စြဲေဆာင္နိုင္လြန္းလွသည္။ ေျခလွမ္းေလးမ်ား ေရြ႕သြားတိုင္း ထမီစကပ္ေအာက္ေျခပိုင္း ခြဲေၾကာင္းရွည္ႀကီးဆီမွ ျဖတ္ခနဲ
ကိုေအာင္ … ကိုေအာင္ … ထဦး ” အိပ္ေကာင္းေနစဥ္ ဇနီးျဖစ္သူ ဇင္မာ အသံေၾကာင့္ လန႔္ႏိုးလာသည္။ ” ဒီေန႔ … ဥပုဒ္ေနေလ … ဇင္မာ ကလည္း ” ”
ျပဳံး၍ၾကည့္ေနေသာ မူမူ၏ ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကိုသူ၏ လက္ႏွစ္ဖက္က ဆုတ္ကိုင္လိုက္မိသည္ ၿပီးေတာ့မူမူ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို သူ႔ဖက္သို႔ဆြဲယူလိုက္ရာက မူမူ၏ ပါးေဖါင္းေဖါင္းေလး ႏွစ္ဖက္ကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္နမ္းလိုက္သည္။သူ၏အနမ္းကို ေၾကနပ္စြာျဖင့္ ့္ခံယူေနေသာ မူမူက သူမ၏မ်က္ႏွာေလးကို ေမာ့၍ေပးထား႐ုံသာမက ၾကည္ႏူးစြာျဖင့္ပင္သူမ၏မ်က္လုံးေလးမ်ားကို ေမွး၍ခ်ထားေပးေသးသည္။ မူမူ၏ပါးျပင္ေလးႏွစ္ဖက္ကို
တင္ေဌးႏြယ္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ ဧည့္သည္မ်ား စည္စည္ကားကား ျဖစ္ေနသည္ကို သတိထားမိလိုက္သည္ ။ ဖိနပ္ခြၽတ္တြင္ ဖိနပ္ေလး ခြၽတ္ကာ အိမ္ေပၚသို႔ လွမ္းတက္လိုက္ရင္း တင္ေဌးႏြယ္က အိမ္ေရွ႕ ဧည့္ခန္းထဲရွိ ဆက္တီ ရွိရာသို႔ လွမ္းၿပီး
အပိုင္း (၁) မဖတ္ရသေးသူမ်ား ဖတ္ရန္ႏွိပ္ပါ >> မခေ်ာ သံုးေယာက္ ကိုယ္တစ္ေယာက္ အပိုင္း (၁) မည္မွ်ၾကာေအာင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္ကိုမသိရ။ တေဒါက္ေဒါက္ႏွင့္ အခန္းတံခါးကို ေခါက္သံၾကားမွ သူတို႔ ၂ ဦးသား လူးလဲထၿပီး ဟိုတယ္မွေပးေသာ
ေဇာ္ရဲေအာင္သည္ ရန္ကုန္မွာေမြးေသာ ရန္ကုန္သားတေယာက္၊ ရန္ကုန္ကေန ေအ၀းသင္ႏွင့္ ဘြဲ႕ရထားသူ။ ႐ုပ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္၊ ဗလေတာင့္ေတာင့္။ အသားကခပ္လတ္လတ္၊ ရည္းစားရယ္လို႔ အတည္တက်မထားဘဲ မိန္းကေလးေတြနဲ႔ ထည္လဲတြဲတတ္သည္။ ဒါေပမယ့္ မိန္းကေလးႏုႏု႐ြ႐ြေလးေတြကိုေတာ့ အနမ္းေလးေတြေပး႐ုံshopping ထြက္ရင္တြဲေကာင္း႐ုံမွ်သာေနတတ္ၿပီး၊ ခပ္ကဲကဲေတြႏွင့္ဆိုလွ်င္ေတာ့ သူကလည္း ကဲေပးလိုက္သည္။
ကြၽန္ေတာ္ ၁၀ တန္းႏွစ္ေရာက္ေတာ့ အိမ္က စီးပြားေရးမေကာင္းတာနဲ႔ နယ္ကအိမ္ကိုေရာင္းၿပီး ရန္ကုန္ကို မိသားစုလိုက္ တက္လာခဲ့ၾကတယ္။ ရန္ကုန္ကဆင္ေျခဖုံးတစ္ေနရာမွာ အိမ္ငွားေနၾကတယ္ေပါ့ေလ။ အဲဒီအခ်ိန္က တိုက္ေတြလည္းသိပ္မရွိေသး။ ရပ္ကြက္လည္းျဖစ္ေတာ့ ရန္ကုန္ဆိုေပမယ့္ နယ္မွာလိုပါပဲ။ ရပ္ကြက္ထဲမွာ လူသစ္ဆိုေတာ့ ဘယ္သူနဲ႔မွ မသိေသးေပမယ့္
