အလုပ္မွအၿငိမ္းစားယူၿပီး…စား ဝတ္နေရး အစဥ္မေျပေသာ… ဦးေသာင္းခန႔္သည္… မိတ္ေဆြတစ္ဦး၏ အကူအညီျဖင့္ (ေစတီ)တစ္ဆူတြင္… (လုံျခဳံေရး)ဝန္ထမ္း အလုပ္ရွိေလသည္။ လုပ္ငန္းခြင္တြင္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ စဥ္…စိတ္တူ ကိုယ္တူ ေျပာဆိုမႈအဆင္ေျပေသာ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆုံရသလို… အထက္ဖါး/ေအာက္ဖိ… ဂုန္းဆင္းဘီးတပ္… ေနာက္ေက်ာ(ဓါး) ျဖစ္ထိုးသည့္သူမ်ားႏွင့္လည္း… […]
ကၽြန္ေနာ္ နယ္ျမိဳ႕ေလး တစ္ျမိဳ႕ မွာ တာ၀န္က်စေပါ့ ။ ထံုးစံ အတိုင္း ကၽြန္ေနာ္က တစ္ေယာက္တည္းသမား မို႕ ရံုးအိပ္ရံုးစားပဲေနတယ္ ။ ရံုးမွာ ကၽြန္ေနာ္ နဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ သူငယ္ခ်င္း သီဟ ဆိုတာရွိတယ္
မိုးရြာၿပီးစ ညေနခင္းေလးတစ္ခုပါ။ စိမ္းစိုေနတဲ့ လယ္ကြင္းျပင္ေတြကို ေလႏုေအးက ညင္ညင္သာသာ ျဖတ္သန္း တိုက္ခတ္ေနတယ္။ ေကာင္းကင္ျပာေပၚမွာ ေရာင္စံုသက္တန္႔နဲ႔ အားအင္ကုန္ခမ္းေနတဲ့ ေနေရာင္ျခည္ရဲ့ အလွက ပတ္ဝန္းက်င္ကို ပိုမို သစ္လြင္ေစပါတယ္။ ေလညႇင္းရဲ့ေအးျမတဲ့ ထိေတြ႔မႈကလည္း စိတ္ကို ၾကည္ႏူးေစတာ
ကြၽန္ေတာ့္နာမည္က ေအာင္ေအာင္။ အိမ္မွာေတာ့ ကိုႀကီးမ်ိဳးနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္တည္းေနတာေပါ့။ အိမ္ကလည္း ၿခံနဲ႔ဝန္းနဲ႔ေပါ့။ မိဘေတြက နယ္ၿမိဳ႕ေလးမွာပဲ အသီးၿခံေတြနဲ႔ ေအးေအးေဆးေဆးေ နၾကတာဆိုေတာ့ ဒီအိမ္ႀကီးမွက ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္သား လြတ္လြတ္လပ္လပ္ပဲေ နၾကတာေပါ့၊ ၿခံထဲမွာ ဂိုေဒါင္ပုံစံအိမ္ထဲမွာေတာ့ ၿခံေစာင့္အျဖစ္ အမ်ိဳးမကင္းတဲ့
လြန္ခဲ့ တဲ့ ၂၀၀၅/၂၀၀၆ ေလာက္ ကၽြန္ေတာ္ဆယ္တန္းေအာင္တယ္ ဗ် နယ္မွာပဲေအာင္တာပါ..ဆ.ယ္တန္းေအာ င္ေတာ့ ရန္ကုန္ မွာ ေက်ာင္းတက္ခြင့္ေလးရတယ္ ….. ေမဂ်ာက ေက်ာက္ေတြအေႀကာင္းသင္တာေပါ့ဗ်ာ..ကၽြန္ေနာ္က ေက်ာက္ေတြအေၾကာင္း အဲ့ေလာက္စိတ္မဝင္စားဘူးဗ်ာ…တကယ္တန္း မိန္းမေတြ အေၾကာင္းသင္ရတဲ့ ဘာသာေတြဘာေတြရွိရင္ ေကာင္းမယ္လို႕
ရွင္းရွင္းေျပာ႐င္ ၁၀ တန္းေျဖပီးေတာ့ေပါ့ အလုပ္မရွိ လို့ ေလ်ွာက္ပတ္လည္စားလုပ္ေနတုန္း ဆရာမကေခၚပီး ဂိုက္လုပ္ခိုင္းေတာ သူငယ္ခ်င္း ေတ်ာက္လည္းပါတယ္ သူကမလုပ္ျခင္လို႔ျပန္ထြက္သြား ကိုေတကေတ်ာက္တည္းေပါ့ အစတည္းက သိပ္လုပ္ျခင္တာ မဟုတ္ဘူး ေဆာ္ေဘးေတ ဆိလို႔သြားတာ ဆရာမကလဲအေသၾကမ္းတာ့ လူလဲသိပ္မရွိဘူး ၉
ဟာ စိတ္ပ်က္စရာပဲကြာ ဖုန္းေဘလ္ကလည္းကုန္သြားျပန္ၿပီ ႐ုံးပိတ္ရက္မို႔ မိမိအိမ္ေလးထဲတြင္ေအးေဆးစြာ အင္တာနက္သုံးမည္ဟု ႀကဳံးဝါးထားကာ သုံးေတာင္မသုံးရေသးဘူးေဘလ္က ကုန္သြားသည္ မင္းမင္းခန႔္တေယာက္ေရ႐ြတ္ရင္ ေငြတေသာင္းထုပ္ယူကာ ခပ္လွမ္းလွမ္းကကုန္စုံဆိုင္ေလးသို႔ထြက္လာခဲ့သည္ သူသည္ဤရပ္ကြတ္ေလးသို႔ေျပာင္းေ႐ႊ႕ကာ ငွါးရမ္းေနထိုင္သည္မွာမၾကာေသးေပ မနက္အလုပ္သို႔သြားညျပန္အိပ္မု႔လည္း သူအားလူသိပ္မသိေပ ၿခံဝန္ေလးနဲ႔တထပ္တိုက္ပုေလးက သူ႔အတြက္အပန္းေျဖစရာပင္ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္မွလူမ်ားလည္းအေရာအေႏွာမလုပ္ေသာေၾကာင့္ သက္ေသာင့္သက္သာရွိလွသည္။
ကၽြန္မနာမည္ လဲ႔လဲ႔ပါ။ ကၽြန္မအေမက ေဒၚေအးေအးေအာင္တဲ႔။ မိဘႏွစ္ပါး သေဘာထားမတိုက္ဆိုင္လို႔ ကြာရွင္းျပီးေနာက္ပိုင္း ကၽြန္မတို႔ ဆင္းဆင္းရဲရဲေနခဲ႔ရပါတယ္။ တေနကုန္ ထမင္းငတ္ခဲ႔တာေတြ ေက်ာင္းသြားရင္ မုန္႔ဖိုးမပါတာေတြ ေက်ာင္းစိမ္းအက်ီၤအႏြမ္းေလးေတြပဲ ဝတ္ခဲ႔ရတာေတြ အခုထိ မွတ္မိေနဆဲပါ။ ဒါေပမဲ႔ ဒါေတြဟာ အေမနဲ႔
သာယာၾကည္လင္တဲ့ မနက္ခင္း ေလးရဲ့ေအးၿမတဲ့ေလညင္းေလးေတြနဲ့့အတူသားသားတစ္ေယာက္ နိုးထလာခဲ့တယ္။ ဒီေန့ဆိုရင္ဒီအိမ္ကိုေၿပာင္းလာတာတစ္ပတ္တိတိရွိၿပီေလ။ ေဖေဖရယ္ေမေမရယ္ တစ္ခန္း ကၽြန္ေတာ္ကတစ္ခန္း ၊ မမနဲ့ညီမေလးကေတာ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးကအခန္းမွာေပါ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ့ရဲ့အထင္ကရေနရာတစ္ခုၿဖစ္တာနဲ့အညီ လူေတြလဲသြားလာလို့ မနက္ခင္းေလးကသက္၀င္လွဳပ္ရွားေနၿပီ။ အိပ္ရာထဲမွာဟိုဒီေတြေနရင္းနဲ့ အခန္းအၿပင္ ကေမေမအသံကိုၾကားလိုက္ရတယ္။ ခဏဆိုမနက္စာစားၿပီးေဖေဖ စက္ရံုသြားေတာ့မယ္ေလ။ ေမေမလဲဆိုင္သြားေတာ့မွာဆ္ိုေတာ့
တင္လွ သည္ ေတာ္ေတာ္လွသည္။ အုိးကလည္း လံုးက်စ္ေနသည္။ ကုိယ္လံုးကလည္း သြယ္သြယ္ေလး။ ရင္ကုိ ၾကည့္ဦး မလား စြင့္စြင့္ကားကားေလး။ ဟုိေကာင္ မင္းထုိက္နဲ႔ လားလား မွ မတန္။ မင္းေဆြ အဖုိ႔ သိပ္မခက္လွ။ သူ႔ဖခင္က
