ကျွန်တော်သည် ရန်ကုန်မြို့၏ ဆင်ခြေဖုံးမြို့နယ် တစ်ခုတွင် နေပါသည်။ ကျနော်တို့လမ်းထဲတွင် ကျနော်နှင့် အလွန်ခင်သော သူငယ်ချင်း မောင်မောင် တို့အိမ်ရှိသည်။ မောင်မောင့်ဖခင်သည် အစိုးရအရာရှိကြီးတစ်ဦး ဖြစ်ပြီး အလွန်ဖော်ရွေသူ ဖြစ်ပါသည်။ မောင်မောင်၏မိခင်မှာ အနည်းငယ်မျက်နှာတည်သော်လည်း မောင်မောင့်သူငယ်ချင်း များကို မောင်မောင်ကဲ့သို့ပင် ဂရုစိုက်ပါသည်။
မောင်မောင့်တွင် အကိုတစ်ယောက် ညီမတစ်ယောက် ရှိပါသည်။ မောင်မောင့်အစ်ကိုသည် ဆေးကျောင်းတက်နေပြီး ညီမလေးမှာ ၁၀ တန်း တက်နေပါသည်။ မောင်မောင်နှင့် ကျနော်တို့မှာ ၁၀ တန်းတုန်းက အတူတူ ဖြစ်သော်လည်း တက္ကသိုလ်တွင် မောင်မောင်က ကွန်ပျူတာ တက်နေပြီး ကျနော်က နည်းပညာတက်နေသူ ဖြစ်ပါသည်။
ကျောင်းမတူသော်လည်း မောင်မောင်တို့အိမ်သည် ကျနော်တို့ သူငယ်ချင်းတသိုက် စတည်းချရာအိမ် စားအိမ်သောက်အိမ် ဖြစ်ပါသည်။ ကျနော်တို့မှာလည်း ဟော့ဟော့ ရမ်းရမ်းမဟုတ်သဖြင့် လူကြီးများနှင့် အဆင်ပြေကြပါသည်။ အိမ်တွင် သီချင်းနားထောင် ဂိမ်းအတူကစား လဖက်ရေဆိုင် အတူထိုင်ခြင်းများသာရှိပြီး အသောက်အစား ကင်းကြသူများ ဖြစ်ကြသဖြင့် လူကြီးများနှင့် ပုလဲနံပသင့်ကြပါသည်။
ကျနော်တို့ စုပြီး ဖာသွားချကြသည်ကိုတော့ လူကြီးများ မသိအောင် လုပ်ကြသဖြင့် ကိစ္စသိပ်မရှိလှပါ။ တစ်ခုခက်နေသည်က ဖာချပြီး အရသာတွေ့လာသောအခါ ကျနော့်မှာ မောင်မောင့် အမေနှင့် ညီမလေးကို ကြည့်ကြည့်ပြီး စိတ်ထလာကာ လီးတောင်လာတတ်ခြင်းပင် ဖြစ်ပါသည်။ သို့သော် ကိုယ့်သူငယ်ချင်း အမေဘဲ ညီမဘဲဟု တွေးကာ စိတ်ဆင်ရိုင်းကို ချွန်းအုပ်နေခဲ့ရပါသည်။
ထလည်းထချင်စရာ။ မောင်မောင့်အမေမှာ ရုပ်ရည်ရော ကိုယ်လုံးပါ အလွန်လှသူဖြစ်ပြီး ညီမလေးကလည်း အမေနှင့် နင်လားငါလား လှသူ ဖြစ်ပါသည်။ မောင်မောင့်အဖေ ဦးလှထွန်းကို ကျနော်တို့က အန်ကယ်ထွန်း ဟုခေါ်ပြီး အမေဒေါ်စန်းစန်းကိုတော့ အန်တီဟုသာ ခေါ်ကြပါသည်။
အန်တီသည် အလွန်လှပပြီး ကြည့်လိုက်တိုင်း ပြစ်မှားချင်စရာကြီး ဖြစ်သည်။ အန်တီ့ရင်သားများမှာ မတရားကြီးသည့်အထဲတွင် မပါသော်လည်း တော်တော်တော့ ကြီးပါသည်။ တင်သားမှာလည်း ဝိုင်းပြီး တော်တော်လှပါသည်။ ညီမလေးကလည်း အန်တီလောက် မရှိသေးသော်လည်း အန်တီ့နောက် အမှီလိုက်နေသလို ဖြစ်နေပါသည်။ ၁၀ တန်းနှင့် မလိုက်အောင်ပင် ရင်သား တင်သားများက ထွားနေပါသည်။
ဒီနှစ် နွေရာသီ ကျောင်းပိတ်ရက်တွင် မောင်မောင်က KMD မှ ကွန်ပျူတာသင်တန်းတစ်ခု တက်နေသဖြင့် ကျနော့်မှာ နေ့ခင်းပိုင်းတွင် တစ်ယောက်တည်း ပျင်းနေရသည်။ ပျင်းပျင်းနှင့် အိမ်တွင် တစ်ယောက်တည်း အိပ်နေစဉ် အမေက ခေါ်သဖြင့် အောက်ဆင်းလာရာ ဧည့်ခန်းထဲတွင် အန်ကယ်ထွန်းနှင့် အန်တီတို့ ထိုင်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
“သားရေ ဒီမှာ မင်းအန်ကယ်တို့ လာခွင့်တောင်းနေတယ်။ မင်းအန်တီ မန္တလေးမှာ သူ့အဖွား နေမကောင်းတာ သွားကြည့်မလို့။ မောင်မောင်ကလည်း မအားတော့ သားကို အဖော်ခေါ်သွားချင်လို့တဲ့။ တစ်ပတ်လောက် လိုက်သွားလိုက်ပါ သားရယ်။ သားလည်း မန္တလေးရောက်ဖူးသွားတာပေါ့။”
“ဟုတ်တယ် သားရဲ့။ အန်ကယ်ထွန်းကလည်း မအားတော့ မင်းအန်တီတစ်ယောက်ထဲ စိတ်မချလို့ သားကို အဖော်ထည့်လိုက်ချင်လို့ မမတို့ဆီမှာ လာခွင့်တောင်းနေတာ။ မင်းလိုက်မယ်မို့လား။”
“အာ အန်ကယ်ထွန်းကလည်း၊ သားက မန္တလေး ရောက်ဖူးချင်နေတာနဲ့ အတော်ဘဲ။ အမေတို့ ခွင့်ပြုလို့ကတော့ လိုက်ပြီးသားဘဲ။ လိုက်မယ်။ သားလိုက်မယ် အန်ကယ်ထွန်း။ ဘယ်တော့သွားမှာလဲဟင်။ ထွေးထွေးကော ပါမှာလား”
“မင်းညီမကလည်း အင်္ဂလိပ်စကားပြော သင်တန်းက နက်ဖန်ဆို စတော့မှာ၊ လိုက်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး။ မင်းတို့ တူဝရီးနှစ်ယောက်ဘဲ သွားရမှာ။ ဒါဆို နက်ဖန် ကားလက်မှတ်ဝယ်ပြီး သဘက်ခါ စနေနေ့မှာ သွားကြလေ။”
ကျနော်တို့ ပြောနေသည်ကို ပြုံးကြည့်နေသော အန်တီ့ကို မြင်ရသည်မှာ အလွန်လှပြီး အလွန်ချစ်စရာ ကောင်းနေပါသည်။ ကျနော့်မှာ အန်တီနှင့် နှစ်ယောက်ထဲ အတူခရီးသွားရမည်ဆိုသဖြင့် အလွန်ပင် ပျော်ရွှင်နေမိပါတော့သည်။
ဒီလိုနှင့် စနေနေ့ ရောက်လာပါသည်။ ကျနော်နှင့် အန်တီ့ကို အန်ကယ်က အောင်မင်္ဂလာထိ လိုက်ပို့ပြီး ပြန်သွားပါသည်။ အန်တီက ရင်စေ့ဘလောက်အင်္ကျီနှင့် ကီမိုနိုထမီ ဝတ်လာပါသည်။ ကျနော်ကတော့ ဂျင်းဘောင်းဘီ ပွပွနှင့် တီရှပ်နှင့် ဖြစ်ပါသည်။ ကျနော်တို့စီးရသည့် ကားမှာ Elite ဖြစ်ပြီး ကားကြီးမှာသစ်လွင်ပြီး အလွန်ခေတ်မှီပါသည်။ ကားပေါ်မတက်မီ အန်တီက
“သားရေ၊ အန်တီတို့လမ်းမှာ ပိုအဆင်ပြေအောင် သားက အန်တီ့ကို မေမေလို့ခေါ်နော်။ သားအမိလို့ထင်တော့ လူတွေလည်း သိပ်မနှောင့်ယှက်တော့ဘူးပေါ့။”
“ဟုတ်ကဲ့ အန်တီ။”
“သြော်၊ မေမေ လို့ခေါ်ပါဆိုနေ၊ ခုကတည်းက ခေါ်တော့လေ။”
“ဟုတ်ကဲ့၊ မေမေ။”
“ဟင်းဟင်းဟင်း၊ ဒါမှ မေမေ့သားကွ။”
ကားစထွက်လာတော့ အန်တီက ပြတင်းပေါက်ဘက်ကထိုင်ပြီး ကျနော်က လျှောက်လမ်းဘက်ကထိုင်လိုက်လာပါသည်။ အန်တီက ကျနော့်ဘက်ကို ကိုယ်ကိုစောင်းလိုက်ပြီး ကျနော့်နားနားကပ်ကာ တိုးတိုးလေး
“သား မေမေနဲ ခရီးသွားရတာ ပျော်ရဲ့လား”
“အင်းပျော်တယ် မေမေ၊ အရမ်းပျော်တာဘဲ။”
အန်တီက ပြတင်းပေါက်ဘက် သိပ်မကပ်ဘဲ ကျနော့်ဘက် နည်းနည်းတိုးကာ အသားချင်းထိ၍ ထိုင်နေပါသည်။ ကျနော့်မှာ အန်တီ့ပေါင်သားနှင့် ထိနေသောနေရာက အိနေပြီး ချက်ချင်း လီးတောင်လာသဖြင့် ပေါင်နှင့် ညှပ်ထားလိုက်ရပါသည်။
ကားထွက်လာပြီး တစ်နာရီလောက်ကြာသည်နှင့် အပြင်တွင် မှောင်လာပါသည်။ ကားထဲတွင်လည်း ထွက်ခါစက မီးအလင်းထွန်းထားသော်လည်း အခုတော့ မီးကိုမှိန်မှိန်လေးသာ ထွန်းထားပါတော့သည်။ ကျနော် ဘေးပတ်လည်ကို ကြည့်လိုက်တော့ ကျနော်တို့၏ဘေး တခြားဘက်တွင် အသက်ကြီးကြီး အဖွားကြီးနှစ်ယောက် ထိုင်နေပြီး ရှေ့နှင့်နောက်ကိုတော့ ခုံကမြင့်သဖြင့် မမြင်ရပါ။
ကျနော်တို့ခုံမှာ နောက်ဆုံး ခုံတန်းရှည်၏ အရှေ့တစ်ခုံဖြစ်ပြီး နောက်ဆုံးခုံတန်းရှည်တွင် ခရီးသည် မတင်ဘဲ တွဲဖက်ဒရိုင်ဘာနှင့် စက်ပြင်တို့ အိပ်ကြ ပါသည်။ ကား Aircon က တော်တော်အေးသဖြင့် ကားမှပေးသော စောင်ကို ခြုံထားရပါသည်။ အန်တီက ကျနော့်ကိုမှီထားပြီး သူ့လက်က ကျနော့်ပေါင်ပေါ်တင်ထားပါသည်။ ခဏနေသောအခါ အန်တီက
“သား ဒီဘက်လာ မေမေ အဲဒီဘက်ကထိုင်မယ်”
ဟုဆိုလာသဖြင့် ကျနော် ပြတင်းပေါက်ဘက် ပြောင်းထိုင်လိုက်ပါသည်။ အန်တီက ကျနော့်ဘက် ကျောမမှီတော့ပဲ ကျနော့် ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းဝင်ကာ ကျနော့်ခါးကို ဖက်ပြီး အိပ်ပါတော့သည်။
ကျနော်နှင့် အန်တီမှာ ရင်ချင်းအပ်နေပြီး အန်တီ့နို့နှစ်လုံးမှာ ကျနော့်ရင်ဘတ်နှင့် ထိနေပြီး ကျနော့်မှာ အသက်ရှူ မှားနေရပါတော့သည်။ အန်တီ့မျက်နှာမှာ ကျနော်၏ လည်ပင်းနားတွင် ရောက်နေပြီး အန်တီရှူထုတ်လိုက်သော လေသည် ကျနော့်လည်ပင်းကို တိုးနေပါသည်။ အန်တီ၏ ဘယ်ဘက်လက်သည် ကျနော်၏ခါးအောက်တွင် ရှိနေပြီး ညာဘက်လက်သည် ကျနော်၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းလုံးကို သိုင်း၍ ဖက်ထားပါသည်။ ကျနော့်ကိုယ်လုံးနှင့်ထိနေသော အန်တီ၏ အသားများသည် အိစက်နေပြီး ကျနော်၏လီးမှာလည်း တရားလွန် တောင်နေတော့ရာ ကျနော့်မှာ အလွန်ပင် အရသာတွေ့နေပါတော့သည်။
ဖာသည်မများကို လိုးခဲ့ဖူးသော်လည်း အခန်းထဲဝင် အဝတ်အစားချွတ်၊ လိုး၊ ပြီးတော့ ပြန်ထွက်သာ လုပ်ခဲ့ရရာ မိန်းမတစ်ယောက်၏ အသားနှင့် အခုလို ကြာရှည်ထိထားရတဲ့ အရသာ၊ နောက်ပြီး လူတွေကြားမှာ ခိုးစားရတဲ့ အရသာ၊ နောက်ပြီး သူငယ်ချင်းရဲ့အမေ အန်တီနဲ့ဆိုတော့ ကျနော့်မှာ အရှင်လတ်လတ် နတ်ပြည်ရောက်နေရပါတော့သည်။
နာရီဝက်ခန့်ကြာသောအခါ အန်တီက သိုင်းဖက်ထားသော ညာလက်ကို အနည်းငယ် နောက်ဆုတ်လိုက်ပြီး ကျနော်၏ ပေါင်တစ်ချောင်းကိုသာ ကိုင်ထား ပါတော့သည်။ အန်တီ၏ လက်ချောင်းများက ကျနော်၏ ပေါင်ကြားသို့ ဝင်နေပါသည်။ ကျနော်လည်း မထူးဇာတ်ခင်း၍ ကျနော့်ပေါင်ကို အသာလေး ဟပေးထားလိုက်ရာ အန်တီ၏လက်ချောင်းများသည် တောင်မတ်နေသော ကျနော့်လီးနှင့် လာထိနေပါတော့သည်။