ကျွန်မနာမည် ခင်နှင်းဝေ ပါ။ တော်တော်များများကတော့ ခင်လေးလို့ ခေါ်ကြပါတယ်။ ကျမ အပျိုဘဝက မိန်းမကောင်း တစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့ပေမယ့် အခုအချိန်မှာတော့ မိန်းမပျက်တစ်ယောက်ဖြစ်လို့နေပါပြီရှင်။ ကိုယ်ကျင့်တရား၊ လူမှုကျင့်ဝတ်၊ သိက္ခာတရားတွေ ကျိုးပျက်နေတဲ့ မိန်းမပျက်တစ်ယောက်ဖြစ်လို့နေပါပြီ….။
ဘာကြောင့် ဒီလိုဖြစ်သွားရသလဲဆိုရင်တော့….။ ကျမအသက် (၁၈) နှစ်အရွယ်မှာ အိမ်ထောင်ကျခဲ့ပါတယ်။ ကျမထက်အသက် (၅) နှစ်လောက်ကြီးတဲ့ ကိုမင်းအောင်နဲ့ပါ။ အခု ကျမအသက် (၃၆) နှစ်အရွယ်ရောက်လို့ သမီးတစ်ယောက်အမေ မုဆိုးမဘဝနဲ့ ရပ်တည်နေခဲ့ရပါပြီ။ ကျမရဲ့သမီး မေသင်းတောင် အခုအပျိုကြီးဖားဖားဖြစ်လို့ လူလားမြောက်လို့ လာခဲ့ပါပြီ။ ကျမဟာ ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ကိုမင်းအောင်ရဲ့ ဘဝနောက် ကြောင်းကို လုံးဝမသိခဲ့ပဲ လက်ထပ်ဖြစ်ခဲ့တာပါ။ ရူးရူးမိုက်မိုက်အရွယ်လေးမဟုတ်လား၊ အိမ်ထောင်ဦးရဲ့နေ့ရက်များကတော့ ပျော်ရွှင်စရာအတိဖြစ်ခဲ့ရပါတယ်။
ဒါပေမယ့် တစ်နေ့တော့….။
ကျမတို့ လင်မယားနေထိုင်ရာ တောင်ဥက္ကလာရပ်ကွက်ထဲရှိ တစ်ထပ်တိုက်ပုလေးရှေ့သို့ လေးဘီးတက္ကစီတစ်စီး ဆိုက်ရောက်လို့လာခဲ့ပါတယ်။
“ ဟဲ့…. ဒါ မင်းအောင်တို့ အိမ်လား…”
“ ဟုတ်ကဲ့… ဘယ်သူများလဲ မသိဘူး….”
ကားပေါ်က ဆင်းလာတဲ့ အသက် (၄၀) ဝန်းကျင် အလှမပျက်သေးတဲ့ ခန့်ခန့်ထည်ထည် မိန်းမကြီးတစ်ယောက်က ခပ်ရင့်ရင့် အမေးစကားနဲ့ မေးတယ်။ ခင်ပွန်းဖြစ်သူနာမည်တပ်လာတာဆိုတော့ ကျမလည်း ချိုချိုသာသာပဲ ပြန်ဆက်ဆံခဲ့ပါတယ်။
“ မင်းအောင်နဲ့ တွေ့ချင်လို့….ရှိလား….”
“ ဟာ…. အန်တီချို…..လာ လာ…. အထဲကိုဝင်….. ခင်လေး အထုတ်တွေဆွဲလာခဲ့….”
ခင်ပွန်းဖြစ်သူက အိမ်ထဲမှ ရုတ်တရက်ထွက်လာကာ ပြာပြာသလဲဖြင့် ထိုမိန်းမကြီးကို ခေါ်ဆောင်သွားပါတော့တယ် ရှင်။
“ ခင်လေး…. ဒါအစ်ကို့ရဲ့ ကျေးဇူးရှင် မွေးစားအမေ ဒေါ်ချိုသက်ရီ တဲ့….”
“ အန်တီချို…. ဒါကျွန်တော့်မိန်းမ ခင်နှင်းဝေတဲ့…. ခင်လေးလို့ ခေါ်လို့ရတယ်….”
“ အင်း….နင့်မိန်းမက လှသားပဲ မင်းအောင်ရဲ့…. ကဲ ငါ့ကို အခန်းပြင်ပေးဦး…. ငါနားချင်ပြီ….”
အဲဒီနေ့က ကျမတော်တော် အလုပ်ရှုပ်သွားရပါတယ်။ အိပ်ယာအခန်းပြင်ပေးရ၊ စားဖို့သောက်ဖို့ ပြင်ပေးရနဲ့ တော်တော်ပန်းသွားရပါတယ်။ အန်တီချိုဆိုတဲ့ မိန်းမကြီးလည်း သူမအခန်းထဲသို့ စားသောက်ပြီးတာနဲ့ စောစီးစွာဝင်ပြီး အနားယူနေတော့တယ်။ ထိုညက လင်မယားနှစ်ယောက် အိပ်ယာပေါ်ရောက်မှ အေးဆေးစကားပြောရတော့တယ်။
ထိုအခါမှ ခင်ပွန်းဖြစ်သူရဲ့ ဘဝနောက်ကြောင်းကို ပြောပြသမျှ သိခွင့်ရခဲ့ပါတော့တယ်။ ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ကိုမင်းအောင်မှာ ငယ်စဉ်ကတည်းက မိဘများဆုံးပါးသွားခဲ့ပြီး စားသောက်ဆိုင်တစ်ခုတွင် အောက်ခြေသိမ်း အလုပ်သမားဘဝဖြင့် လုပ်ကိုင်စားသောက်နေရစဉ် ဒေါ်ချိုသက်ရီက ခေါ်ယူမွေးစားခဲ့ခြင်းဖြစ်ကြောင်း သိခဲ့ရပါတယ်။ ဒေါ်ချိုသက်ရီ၏ ကြည့်ရှုစောင်မမှုဖြင့် ကိုမင်းအောင်မှာ ပွဲစားလောကသို့ ရောက်ရှိခဲ့ပြီး လူတစ်လုံးသူတစ်လုံး ဖြစ်လာကာ ပြည့်စုံကြွယ်ဝလာပါတယ်။ ထို့ကြောင့် ခင်ပွန်းဖြစ်သူ၏ ကျေးဇူးရှင်ဖြစ်သည့် ဒေါ်ချိုသက်ရီကို ကျမဘက်မှ လေးစားဂရုစိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့ရတော့တယ်။
ထိုညက ပင်ပန်းမှုတို့ကြောင့် လင်မယားနှစ်ယောက် နေ့စဉ်လျှောက်လှမ်းခဲ့ကြသည့် ကာမခရီးလမ်းကိုပင် မလျှောက်ဖြစ်ခဲ့ကြပါဘူး။
မနက်မိုးလင်းတာနဲ့ ကျမ ဗျာများရပြန်ပါတယ်။ လင်မယားနှစ်ယောက်ထဲရှိစဉ်က ကြုံသလိုဝယ်စားနေလို့ရပေမယ့် လင်ဖြစ်သူ၏ ကျေးဇူးရှင် ရောက်နေတာကြောင့် စျေးသွား၊ ချက်ပြုတ်၊ အိမ်ဗာဟီရအလုပ်တွေ ဇယ်ဆက်သလိုလုပ်ပြီး အချိန် ကုန်ခဲ့ရတယ်။ ကိုမင်းအောင်ကလည်း အလုပ်ကိစ္စနှင့် အပြင်ထွက်သွားသလို ဒေါ်ချိုသက်ရီကလည်း မနက်ကတည်းက ထွက်သွားကာ မိုးအတော်ချုပ်မှ ပြန်လာသဖြင့် လင်ဖြစ်သူ၏ မွေးစားမိခင်နှင့်ပင် စကားမပြောဖြစ်ခဲ့။ ကိုမင်းအောင်ကလည်း တော်တော်နောက်ကျမှ ပြန်လာသဖြင့် စိတ်ကောက်ဟန်ပြပြီး ညအိပ်ယာဝင်ကို ညစာအငတ်ထားလိုက်တယ်။ ကိုမင်းအောင် ရဲ့ မွေးစားမိခင်ရှိနေတာကြောင့်လည်း ပါ ပါတယ်။ နို့မဟုတ်ရင်ဖြင့် ကိုမင်းအောင်ရဲ့ အချစ်ကြမ်းမှုနဲ့ ကျမရဲ့ နိုးကြွလွယ်တဲ့ ရမက်စိတ်များကြောင့် ဒေါ်ချိုသက်ရီကို အနှောင့်အယှက် ဖြစ်သွားနိုင်ပါတယ်။ ထို့ကြောင့် အခြေအနေကို ချင့်ချိန်ကာ ကျမ စောစီးစွာပဲ အိပ်ယာဝင်လိုက်ပါတော့တယ်။
ညရဲ့တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်မှုက အေးမြနေတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျမ အာခေါင်တွေ ခြောက်သွေ့ကာ အိပ်ယာမှ ရုတ်တရက် နိုးလာခဲ့ရတယ်။ ဘေးနားမှ လင်ဖြစ်သူကို စမ်းကိုင်ကြည့်လိုက်ရာ ဟာလာဟင်းလင်း အိပ်ယာပြင်ကြောင့် စိုးထိတ်သွားရပါတယ်။ ခါတိုင်း တစ်ရေးမနိုးတတ်သော လင်က တပေါ့တပါးသွားနေသည်ပဲ ထင်မှတ်ကာ အိပ်ယာဘေးမှ ရေတစ်ခွက်သောက်ပြီး ပြန်မှိန်းနေလိုက်ပါတယ်။ နာရီသံတစ်ချပ်ချပ်က ကြာမြင့်စွာကြားနေရတယ်။ အချိန် ကြာမြင့်သည်ထိ လင်ဖြစ်သူပေါ်မလာသေးသဖြင့် ကျမ အိပ်ယာမှထကာ နောက်ဖေးဘက်ဆီသို့ ထွက်လာခဲ့မိတယ်။
ကျမတို့ အိပ်ခန်းနှင့် မျက်စောင်းထိုးဘက် အိမ်ခေါင်းရင်းဘက်ခြမ်းတွင် ဒေါ်ချိုသက်ရီကို အိပ်ခန်းပြင်ပေးထားရာ ထိုအခန်းရှေ့သို့ အရောက် အခန်းတွင်းမှ စကားတီးတိုးပြောသံကို ကြားလိုက်ရသဖြင့် အံ့သြမိသွားကာ ခဏရပ်တန့်၍ အသာနားစွင့်နေလိုက်မိပါတယ်။ အခန်းတွင်းမှ ကျမယောက်ျား ကိုမင်းအောင်ရဲ့အသံသဲ့သဲ့ကိုပါ ကြားလိုက်ရသဖြင့် ကိုမင်းအောင်နဲ့ အန်တီချိုတို့ ဘာတွေများပြောနေလဲ သိချင်မိတာကြောင့် အခန်းတံခါးဝနားထိ တိုးကပ်ပြီး စေ့ရုံစေ့ထားသော တံခါးကို အသာဟကာ အခန်းထဲသို့ ချောင်းကြည့်လိုက်မိပါတော့တယ်။
အိပ်ယာထက်တွင် ဒေါ်ချိုသက်ရီက ဘေးတစောင်းခြေချင်းချိတ်ထိုင်ကာနေပြီး ကုတင်အနီးရှိ ကုလားထိုင်ပေါ်တွင် ကိုမင်းအောင် ထိုင်နေတာကို တွေ့ရပါတယ်။
“ အောင်အောင်….. မင်းက ဘာတွေဝေနေတာလဲ…. ဒီအလုပ်လုပ်လာတာ ကြာနေပြီပဲ…. ဘာလဲ မင်းက ဘဝမေ့သွားတာလား….”
“ မဟုတ်ပါဘူး…. အခုဟာက ကျွန်တော်နှစ်သက်လို့ ယူထားတဲ့ မိန်းမ ဖြစ်နေတယ်…. အရင်ကတော့ အဲဒီကိစ္စအတွက် သီးခြားလုပ်တာဆိုတော့….”
ကျမနဲ့ပတ်သက်တဲ့ အကြောင်းအရာတစ်ခုကို ပြောနေကြောင်း သိလိုက်သဖြင့် စိတ်ဝင်စားသွားမိတယ်။ ဒါပေမယ့် သူတို့ပြောနေတဲ့ အကြောင်းအရာတွေကို ကျမ ဘာတစ်ခုမှ နားမလည်ဘူး။
“ မင်းက ငါအခုစီစဉ်တဲ့ ကိစ္စကို ငြင်းတာလား အောင်အောင်…. မင်းမိန်းမ ခင်လေးက လှလည်း လှတယ်…. အဆက် အပေါက်ကလည်း တောင့်တင်းတယ်…. မင်းလည်း စိတ်ကြိုက်ဖြုတ်ပြီးသွားပြီပဲကွာ….. ဟင်း…. ဟင်း…. မင်းမိန်းမဒီဇိုင်းမျိုးဆို မင်းနဲ့ အန်တီချို ငွေကို မနည်းမနောရမှာကွ….”
ဒေါ်ချိုသက်ရီ ပြောတဲ့စကားတွေကို ကျမ နားလည်သဘောပေါက်စပြုလာသလို ကျမခင်ပွန်းရဲ့ အလုပ်အကိုင်နဲ့ ရှာဖွေရရှိထားတဲ့ ငွေကြေးတွေဟာ မသမာသောနည်းတွေ ဖြစ်နေတယ်ဆိုတာ သိခွင့်ရလိုက်ပါတော့တယ်ရှင်။ အခုဆိုရင် ကျမကိုတောင် အကြံကြီးစွာနဲ့ ကြေးကြီးကြီး ဖာဇာတ်သွင်းဖို့ ဒေါ်ချိုသက်ရီက စည်းရုံးနေမှန်းလည်း သိခွင့်ရလိုက်ပါတော့တယ်။
ကျမ အတော်ကို တုန်လှုပ်သွားရပါတယ်။ ဘယ်လိုလူတွေနဲ့ ဆက်သွယ်ပြီး ကျမကို ကြေးကြီးကြီးနဲ့ ဖာဇာတ်သွင်းမယ် ဆိုတာရယ် ကျမခင်ပွန်းနဲ့ မွေးစားအမေဆိုသူ ဒေါ်ချိုသက်ရီတို့ကို နားမလည်နိုင်အောင် ဖြစ်နေရပါတော့တယ်။ ဒေါ်ချိုသက်ရီနဲ့ ခင်ပွန်းဖြစ်သူတို့ရဲ့ ဆက်ဆံပုံတွေက နည်းနည်းထူးခြားနေသည်ဟုလည်း ထင်မြင်မိပါတယ်။
ထိုစဉ်မှာပင် ကိုမင်းအောင် ထိုင်နေရာ ကုလားထိုင်ဆီသို့ ဒေါ်ချိုသက်ရီက အိပ်ယာပေါ် ထိုင်နေရာမှ ထကာ လျှောက်သွားတယ်။ ထို့နောက် သူမကိုယ်ကို ကိုင်းကာ ကိုမင်းအောင်ရဲ့ ပခုံးနှစ်ဖက်သို့ လက်ထောက်ပြီး စူးရဲတောက်ပနေသော မျက်ဝန်းအစုံတို့ ဖြင့် ခပ်ပြုံးပြုံးစိုက်ကြည့်လို့နေတာကို မြင်လိုက်ရပါတယ်။
ကိုမင်းအောင် ထိုင်နေရာကုလားထိုင်မှာ အခန်းတံခါးဝကို ကျောပေးထားခြင်းကြောင့် ဒေါ်ချိုသက်ရီရဲ့ အပြုအမူတွေကို ကျမက သေချာမြင်တွေ့နေရခြင်း ဖြစ်ပါတယ်။ ဒေါ်ချိုသက်ရီက ခန္ဓာကိုယ်ကို ငုံ့ကာကိုင်းထားသဖြင့် သူမ၏အင်္ကျီမှာ လည်တအားဟိုက်နေပြီး အင်္ကျီအဟိုက်ကြားမှ ဝင်းဝါနေသော နို့အုံကြီးမှာ တွဲလျားကျနေတာကို မြင်နေရပါတယ်။ ကျမ အမြင်မှာတော့ ထိုမြင်ကွင်းက အရမ်းကိုထူးဆန်းနေတယ်လို့ ခံစားနေရပြီး နားမလည်နိုင်အောင်ကို ဖြစ်လို့နေရပါတော့တယ်။