နေမင်း တောင်ကြီးသို့ ပြန်သွားဖို့ ပြင်ဆင်နေသည်။ချစ်ရတဲ့ ဇနီးနဲ့ သမီးကို ခွဲရပြန်ဦးမည်။ သူ တောင်ကြီးတွင် ခြောက်လကျော်လောက်ပြီ တာဝန်ကျနေတာ။ အစိုးရဌာနကြီးတစ်ခုတွင် အရာရှိတစ်ဦးဖြစ်ပြီး တောင်ကြီးမြို့နားတွင် စီမံကိန်းတစ်ခု၌ တာဝန်ခံအဖြစ် စေလွှတ်ခြင်းခံရသည်။ ဝန်ထမ်းတစ်ဦးမို့ ငြင်းဆိုခွင့်မရှိပဲ ကျရာတာဝန်ထမ်းဆောင်ရသည်။
ဇနီးနှင့်သမီးကို ထားခဲ့ရပေမယ့် အိမ်ထောင်ကျသည့်အချိန်မှစပြီး သမီး သုံးနှစ်ကျော်လာသည်အထိ အကြာကြီး မခွဲဖူးသောကြောင့် ရောက်စ ရက်များတွင် သတိရလွမ်းမိသည်။ သမီးကလဲ ခွဲစမရှိ ဇနီးကလဲ မခွဲဖူးသောကြောင့် ညတိုင်း ဖုန်းပြောရင်း အလွမ်းပြေရသည်။ ခြောက်လကျော်တော့ ရုံးချုပ်မှ အရေးကြီး ကိစ္စတစ်ခုနှင့် သူ့ကိုခေါ်လို့ လာရင်းနဲ့ နှစ်ပတ်ကျော်ကြာအောင် နေလိုက်ရသည်။
ခြောက်လလောက် ဝေးနေရတဲ့ ဇနီးသည်နဲ့ သမီးကိုလဲ အတိုးချ အလွမ်းပြေရသည်။ ကိစ္စများပြီးလို့ ပြန်လွှတ်တော့ ပြန်ရဦးမည်။ သူလဲဟိုမှာ နေရာအတည်တကျ ဖြစ်ပြီမို့ ဇနီးသည်နဲ့ သမီးတို့ လာလည်ဖို့လဲ ခေါ်ထားသည်။ ဒီတစ်ခါ ပြန်ရမည်မှာ သူတစ်ဦးတည်း မဟုတ်တော့။ သူ့မိန်းမရဲ့ ညီမဝမ်းကွဲ သူ့ခယ်မပါ ပါသည်။
ခယ်မက ဘူမိဗေဒဘာသာရပ်ဖြင့် မာစတာတန်းတက်နေပြီး စာတမ်းပြုစုရန်အတွက် တောင်ကြီးသို့ သွားရမည် ပြောသည်။ သူလဲ တောင်ကြီးဖက်တွင်တာဝန်ကျနေသည်မို့ သူပြန်ရောက်တော့ သူ့အိမ်တွင် သူ့ကို စောင့်နေသည်။ သူပြန်လျှင်တစ်ခါတည်း လိုက်မည်မို့ပင်။
ခယ်မဆိုပေမယ့် သူနှင့်လဲ အတော်ရင်းနှီးသည်။ ပြောမနာ ဆိုမနာတွေပင်။ သူ့ကို အစ်ကိုတစ်ယောက်လို သဘောထားပြီး သူကလဲ ညီမတစ်ယောက်လိုပင်။ သူရှိလို့လဲ ခယ်မရဲ့ မိဘတွေက စိတ်ချစွာနေသည်။
ကားပေါ်ရောက်တော့ ခယ်မက အင်္ကျီလက်တိုအပါးနှင့် ထမိန်စကပ်အပျော့သား ဝတ်ထားလို့ သူက
”ဟဲ့ တုံတုံ နင်အနွေးထည် မပါဘူးလား။ ပါရင် ယူထား ဟိုဖက်ရောက်ရင် အေးတယ်”
”အာ ကိုမင်းကလဲ အေးတာကြိုက်တယ် အအေးခံနိုင်ပါ့။ အေးဆေးပါ ဟင်းဟင်း”
”အေးနော် တကယ်အေးလို့ပြောတာ။ အေးလာခါမှ စောင်ငှါးပါ အနွေးထည်ငှါးပါဆို မငှါးဘူး။ လက်သီးပဲရမယ်”
”အမလေး သိပါ့ သိပါ့ တုံတုံကိုကျ လက်သီးပေါ့။ဟင်းမပြောချင်ဘူး သူ့မိန်းမပဲ စေတနာရှိတာ သိပြီးသားနော်”
ခယ်မနာမည်က နှင်းချယ်ရီ ။ အိမ်နာမည် အိတုံ ဖြစ်နေတာ ဘာကြောင့်မှန်းတော့ မသိ။ ကားထွက်လာတော့ နှစ်ယောက်သား စကားနိုင် လုလာကြသည်။သွားခါနီး မိန်းမက ကားပေါ်မှာ ရန်မဖြစ်သွားနဲ့ဦးနော် မှာလိုက်ပေမယ့် နှစ်ယောက်သား စကားနိုင်လုလာကြသည်။ မောလာတော့ အိတုံက အိပ်တော့မည်ပြောပြီး စိတ်ကောက်သလိုလုပ်ကာ ဟိုဖက်လှည့်ပြီး မျက်လုံးပိတ်ကာ နားကြပ်တပ်ပြီး သီချင်းနားထောင်နေသည်။ သူလဲ ကျောပိုးအိတ်ထဲမှ အနွေးထည် အထူထုတ်ကာ ဝတ်ထားလိုက်ပြီး မျက်လုံးမှိတ်ကာ နားလိုက်သည်။
တဖြည်းဖြည်းနှင့် ညကလဲနက်လာ တောင်ကြီးဖက်တက်လာပြီမို့ အအေးက ပိုပိုလာသည်။ အိတုံလဲ ချမ်းသထက် ချမ်းလာသည်ထင့်။ သူလဲမသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ အိပ်နေလိုက်သည်။ နောက်ဆုံး မခံနိုင်တော့လို့ ထင်သည်
”ကိုမင်း အရမ်းအေးတယ်။ အနွေးထည် အပိုပါသေးလား”
”မပါတော့ဘူး။ ညည်းပဲပြောတော့ အအေးကြိုက်တယ်ဆို။ နေလေ”
”ကိုမင်းနော် ဒီမှာ အရမ်းချမ်းနေပြီ ဟင့် ဟင့် သူများကို မစောင့်ရှောက်ဘူး။ အစ်ကိုဖြစ်ပြီး ဘာမှလဲ မလုပ်ပေးဘူး။ ငိုလိုက်မှာနော်”
”ဟားဟား မငိုနဲ့ ပြိတ္တာမျက်ရည် မြေမကျစေနဲ့။ ကဲရော့ရော့ ခြုံထား”
သူလဲ အနွေးထည်ချွတ်ပေးလိုက်ကာ ခြုံပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကားပေါ်က စောင်ကို ထပ်ခြုံပေးလိုက်သည်။
”ကိုမင်းကော မအေးဘူးလား”
”ဟဲ့ လူပဲအေးတာပေါ့ ရပါတယ် ငါက ယောကျ်ားလေးပဲ”
”အဲ့လိုမလုပ်ပါနဲ့ အနွေးထည်ကြီးက အကြီးကြီးကို နှစ်ယောက်ခြုံလို့ ရပါတယ်။ တူတူခြုံမယ်”
ပြောရင်း သူ့ကိုပါ ခြုံပေးလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သား အိပ်လိုက်ကြသည်။ ညကလဲ ပိုနက်လာလေ အအေးက ပိုလာလေမို့ အနွေးထည်နှင့် စောင်ကို သူကဆွဲလိုက် ကိုယ့်ဖက်က လွတ်သွားလိုက် ကိုယ်ကဆွဲလိုက် သူ့ဖက်က လွတ်သွားလိုက်နှင့် ဖြစ်နေသည်။
ထိုအချိန်တွင် ကားကလဲ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ရပ်သွားသည်။ တော်တော်ကြာသည်ထိ မထွက်သေးတာမို့ သူလဲကားအောက်သို့ ဆင်းကာ စနည်းနာလိုက်တော့ ကုန်တင်ကားတစ်စီး ပျက်ကာ လမ်းပေါ်တွင် ကန့်လန့်ခံနေသည်မို့ ဟိုဖက်ဒီဖက် ကားများရပ်နေရခြင်း ဖြစ်သည်။ သူလဲ အရမ်းအေးလာတာမို့ ကားပေါ်သို့ ပြန်တက်လာသည်။ ကားပေါ်ရှိ လူတွေကတော့ အိပ်ပျော်နေကြသည်။ သူလဲ သူ့ခုံရှိရာ နောက်ဖက်သို့သွားပြီး သူ့ခုံတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်တော့
”ကိုမင်း ဘာဖြစ်လို့ ကားရပ်တာလဲ”
”ကားတစ်စီး ပျက်နေလို့ လမ်းပေါ် ကန့်လန့်ခံနေတာလေ”
”အော် ကြာမှာလား”
”မသိဘူး။ ဘာလို့လဲ အပေါ့သွားချင်လို့လား”
”အင်းဟုတ်တယ်။ ကိုမင်း အဖော်ခဏလိုက်ပေး”
သူလဲ ကားအောက်သို့ ပြန်ဆင်းလာရသည်။ အမှောင်တစ်နေရာတွင် အပေါ့သွားပြီးနောက် ကားပေါ်သို့ ပြန်တက်လာလိုက်သည်။ ကားပေါ်ရောက်တော့ အနွေးထည်နှင့် စောင်ကို အသည်းအသန် ပြန်ခြုံရင်း ”အိပ်လို့လဲမရဘူး သူကချည်းဆွဲဆွဲနေတော့ ဒီဖက်က လွတ်လွတ်သွားတာနဲ့ ပြန်ပြန် ဆွဲနေရတယ်ဟင်း” ”အော် သူကပြောရတယ်ရှိသေး အိတုံရယ်။ ညည်းကချည်း ဆွဲနေတာလေ” ”အေးတာကိုးလို့” တကယ်လဲ အေးလာသည်မှာ အမှန်ပင်။ ဒါကြောင့်သူလဲ ”ကဲ အိတုံ အရမ်းအေးလာတော့ မတက်နိုင်တော့ဘူး။ တို့တွေက မောင်နှမတွေပဲ။ ဘယ်လိုမှ မထင်နဲ့။” ပြောပြီး အိတုံကို လှမ်းဖက်လိုက်ရင်း သူ့ဖက်ဆွဲလိုက်သည်။ အိတုံလဲ ရုတ်တရက် လန့်သွားပေမယ့် ငြင်းတော့ မငြင်းပေ။ အသားချင်း ထိကပ်ထားတာ ကြာလာတော့ လူငွေ့နဲ့ နွေးလာသည်။ ”ကဲ နွေးလာပြီမလား” ”ဟုတ်” တစ်ကားလုံးမှာ အိပ်မပျော်တာ သူတို့နှစ်ယောက်ပင်။ စကားပြောနေလိုက်ကြသည်။ ကားကလဲ တော်တော်နဲ့ မထွက်နိုင်သေး။ စကားပြောနေရင်းနဲ့ ”ကိုမင်းတို့တော့ မပြောချင်ဘူးနော် ဟင်း” ”ဟ ဘာလဲဟ ဘလိုင်းကြီး” ”ဟုတ်တယ်လေ။ မနေ့ညက ဟင်း ကဲလိုက်တာလွန်ရော။ ဧည့်သည်ရှိတာတောင်မှ။ မမကလဲ အေးလှအေးလှနဲ့ မထင်ရဘူး။ ဖြစ်နေလိုက်ကြတာ။ ရှက်လဲ မရှက်ဘူး” ”ဟမ် ညည်းတွေ့တယ်ပေါ့” ”တွေ့တာပေါ့ အခန်းတံခါးတောင် မပိတ်နိုင်ပဲ မွှန်နေလိုက်ကြတာ။ အသံက အပြင်ကတောင် ကြားရတယ်” ”ဟောဗျာ ကိုယ့်လင် ကိုယ့်မယားပဲအေ ညည်းတွေ့တော့ ပညာရတာပေါ့ဟာ ဟ” ”ဘာပညာရတာလဲ ။အိတုံတို့က သိပြီးသား” တဖြည်းဖြည်းနှင့် ပြောရင်း နေမင်း စိတ်တွေကဖောက်ပြန်လာသည်။ ခယ်မက ပေါင်တစ်ဝက်ပိုင်ပြီးသားဆိုတဲ့ ခပ်ညံ့ညံ့ယောကျ်ားတွေ ယူဆတွေကိုသူ လက်မခံပေ။ သူလဲ ဘယ်ခယ်မကိုမှ စိတ်နှင့်တောင် မပစ်မှားဖူး။ ညီမတွေလို သဘောထားသည်။ ခုလို ဖက်ထားပြီး မနေ့ညက အကြောင်းကိုပြောနေတော့ သူ့စိတ်တွေက ဖောက်ပြန်လာသည်။ မနေ့ညက သူ့မိန်းမနဲ့ ပြန်ခါနီးမို့ အတိုးချကာ လုပ်ဖြစ်ကြသည်။ မိန်းမကလဲ သူ့စိတ်တိုင်းကျ နေပေးကာ လုပ်ကြသည်။ လုပ်နေရင်နဲ့ သူ့စိတ်ထဲတွင် တစ်စုံတယောက် ကြည့်နေသည် ခံစားမိသော်လည်း မထင်မိပေ။ ခုတော့ မိမိခယ်မက ညကအကြောင်းကို ပြောမှ သူမမှန်း သိလိုက်ရသည်။ အိတုံတွင်လဲ ချစ်သူရှိမှန်း သိသည်။ သူ့ချစ်သူက စင်ကာပူတွင် အလုပ်သွားလုပ်နေတာ တစ်နှစ်ခန့်ရှိပြီ။ပြန်လာရင် ယူမယ်လို့လဲ ပြောထားသည်။ အိတုံက အချောအလှ စာရင်းထဲ မပါပေမယ့် ခေတ်လူငယ်ပီပီ ပြင်တက်ဆင်တက်သည်မို့ ကြည့်ကောင်းသည်။အရပ်က မပုမရှည်နှင့် တင်တွေရင်တွေက သူ့နေရာနှင့်သူ အချိုးကျသည်။ အဝတ်အစား ဝတ်သည့်အခါတိုင်း ကိုယ်လုံးပေါ်အောင် အကပ်အပျော့တွေဝတ်တက်တာမို့ ကြည့်ကောင်းသည်။ သူ့ စကားသံ တိတ်နေတာမို့ အိတုံ က သူ့ကိုမော့ကြည့်လာသည်။ နှစ်ယောက်သား အကြည့်ချင်း ဆုံသွားကာ အတန်ကြာကြည့်နေရင်းနှင့် အိတုံ့မျက်လုံးထဲမှ အရိပ်အယောင်တချို့ကိုတွေ့လိုက်ရသလို ထင်မိလိုက်သည်။ သူလဲ အိတုံ ခေါင်းကိုကိုင်ကာ နှုတ်ခမ်းကို ငုံ့ကာ စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ခပ်တင်းတင်း ဖက်လိုက်ရင်း ပါးစပ်ထဲသို့ လျှာထိုးထည့်လိုက်ရင်း မွှေနေသည်။ အစက အိတုံလဲ ကြောင်သွားပြီး ရုန်းမလို လုပ်နေရင်းနဲ့ သူ့ဖက်ကို မှီချလာသည်။ သူလဲ အခြေအနေကောင်းပြီမို့ လက်တွေက အင်္ကျီပေါ်ကနေ ရင်သားတွေကို ပွတ်သပ် ကိုင်တွယ်လိုက်သည်။ တုံတုံလဲ မငြင်းပေ။ သူပြုသမျှ ငြိမ်ခံနေသည်မို့ သူလဲ အင်္ကျီ အောက်ကို လက်လျှိုဝင်ကာ ဘရာအောက်က နို့တွေကို ကိုင်လိုက်ရင်း နို့သီးခေါင်းတွေကို ချေပေးလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သား အသက်ရှူသံများ ပြင်းလာသည်။ ထိုချိန်တွင် ကားစက်နှိုးသံနှင့်အတူ ကားမောင်းထွက်နေသည်မို့ နှစ်ယောက်သား နှုတ်ခမ်းချင်းခွာလိုက်ပြီး ကိုယ်ရှိန်သတ်လိုက်သည်။ ကားတွင်းမှ လူများကလဲ အိပ်မောကြနေတာမို့ သူလဲ နို့တွေကို ချေနေလိုက်သည်။ အိတုံလဲ သူဖက်ကို မှီနေရင်း လှိုက်မောနေသည်။ သူလဲအင်္ကျီကို လှန်တင်လိုက်ကာ ဘရာကို အပေါ်သို့ မလိုက်ပြီး နို့တွေကို ငုံ့ကာ စို့လိုက်သည်။ ”ကိုမင်း သူများတွေ တွေ့လိမ့်မယ်ကွာ ဟင်း” ”အကုန်အိပ်နေပါပြီ။ တို့နားမှာလဲ လူမှမရှိတာ” သူတို့နားက ခုံတွေမှာ လူမရှိပေ။ သူတို့က နောက်ဖက်နားကျသည့်အပြင် လူတွေကလဲ သိပ်မပါတာမို့ လွတ်လပ်နေသည်။ သူလဲ နို့တွေကို တလုံးပြီးတလုံး ပြောင်းစို့နေရင်း လက်တွေက ထမိန်စကပ် အကွဲကြောင်းကနေ လျှိုဝင်လိုက်ရင်း အိတုံရဲ့ ပိပိကို စမ်းလိုက်သည်။ ပင်တီမှာ အရည်များနဲ့ ရွှဲနေသည်။ အိတုံလဲ တွန့်ခနဲ ဖြစ်သွားရင်း ပေါင်ကို စေ့လိုက်သည်။သူလဲ အသာဖြဲလိုက်ကာ ပင်တီပေါ်မှနေ ပိပိကို ပွတ်ပေးလိုက်တော့ ပေါင်က ကားသွားလိုက် စုသွားလိုက်နှင့် အသက်ရှူသံက ပိုပြင်းလာသည်။ သူ့ခေါင်းကို အတင်းဖက်ထားသည်။ သူလဲ နို့တွေစို့တာကို ရပ်ကာ အိတုံနှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်တော့ အငမ်းမရ ပြန်နမ်းလိုက်သည်။ သူလဲ ပင်တီကို အသာဆွဲချလိုက်ရာ အလိုက်သင့် တင်ပါးကို မပေးလာသည်။ ပင်တီကို ပေါင်အောက်နားထိ လိပ်ချလိုက်ပြီး ပိပိကို စမ်းလိုက်တော့ ပေါင်ကိုအသာ ကားပေးလာသည်။ သူလဲ အစေ့ကို အသာ ကလိလိုက်တော့ ”ရှီး ကိုမင်းရယ် ” သူ့ကို အတင်းဖက်ထားသည်။ သူလဲ အစေ့ကို အဆက်မပြတ် ကလိနေတော့ ဖင်ကြီးက ယမ်းခါနေသည်။ သူလဲ အိတုံ့နားကိုကပ်ကာ ”အိတုံ လီးစုပ်ဖူးလား” ”အင်း” ”ကို့ ကို စုပ်ပေးကွာ” ပြောလိုက်တော့ အိတုံလဲ လူကို ပြတင်းပေါက်ဖက်အသာတိုးလိုက်ရင်း ကိုယ်ကို သူ့ဖက်ငိုက်ချလိုက်သည်။ တစောင်းအနေအထားနှင့် ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ခုံပေါ်တင်ထားကာ တစ်ဖက်က ထောင်ထားရင်း သူအစေ့ကို ကလိနေတာကို ခံရင်း သူ့ဘောင်းဘီ ကြယ်သီးကိုဖြုတ် ဇစ်ကို ဆွဲချကာ အတွင်းခံထဲမှ လီးကို ထုတ်လိုက်သည်။ ခေတ်လူငယ်မို့ ဒါတွေကို မြင်တွေ့ဖူးနေလို့ ရိုးနေတာပဲလား သူ့ဘဲနဲ့ အကြိမ်ပေါင်းများစွာ လုပ်ဖူးနေကြမို့လားမသိ ကျွမ်းကျင်စွာ လုပ်တက်သည်။ လီးကိုပါးစပ်ထဲ အသာထည့်လိုက်ရင်း ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ်လုပ်လိုက် လီးထိပ်ကို လျှာနဲ့ ကလိလိုက် စုပ်လိုက်လုပ်နေသည်။ သူလဲ လက်တဖက်က အစေ့ကို ကလိရင်း တစ်ဖက်က အဖုတ်ထဲသို့ ကလိုင်းနေသည်။ သူက ကလိလေ ဖီးလ်တက်ပြီး စုပ်လေ သူကလဲဖီလ်းတက်လေ အဖုတ်နဲ့အစေ့ကို ကလိလေနှင့် နှစ်ယောက်သား အပြိုင်ကောင်းနေသည်။ သူလဲ ”အိတုံ ကို လုပ်ချင်တယ် အဆင်ပြေမလား” ”ကားပေါ်မှာ မလွတ်လပ်ဘူး ကိုမင်းရယ် ဟိုရောက်မှ လုပ်လေနော်” ”အဲ့ဒါဆိုရင် မနက်ကျ ကိုယ်တို့ တည်းခိုခန်းတစ်ခုသွားကြမယ် အိုကေလား” ခေါင်းညိမ့်ပြလေသည်။ သူကလိနေရင်းနဲ့ အိတုံ့ရဲ့ တင်ပါးက ယမ်းခါလာသည်။ ပိပိအတွင်းထဲက လက်ညှိုးကို စုပ်လာသည်။ သူလဲ ဆက်တိုက်ဖိကာ ကလိလိုက်တော့ ဖင်က ရမ်းသထက် ယမ်းလာပြီး နောက်ကို ကော့ကော့ပေးနေရင် ပါးစပ်ကလဲ တအစ်အစ်နဲ့။ အတန်ကြာတော့ ဟင့်ဟင့်နှင့် အသံနဲ့အတူ ပြီးသွားသည်ထင်သည်။ သူလဲ ပြီးပြီလားမေးရာ ခေါင်းညိမ့်ပြလေသည်။ သူလဲ အဖုတ်ထဲမှ လက်ကို ထုတ်လိုက်သည်။ အိတုံလဲ စလင်းဘတ် အိတ်ထဲမှ တစ်ရှူးကို ယူကာ သူ့လက်တွေကို သုတ်ပေးလိုက်ရင်း သူ့ပိပိကိုလဲ သုတ်နေသည်။ သန့်စင်ပြီးနောက် ပင်တီကို သေချာပြန်ဝတ်ကာ အဝတ်တွေကို နေသားတကျ ပြင်ဆင်ပြီးသူ့ကို ”ကိုမင်း မပြီးသေးဘူးလား” ”အင်း ဘယ်ပြီးဦးမလဲ ” ”ဘာလုပ်ပေးရမလဲ” ”စုပ်ပေးချင်သေးလား” ”ရပါတယ်” ပြောရင်း သူ့လီးကို စုပ်ပေးလိုက်သည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူလဲ ပြီးချင်လာတာမို့ ဖယ်ခိုင်းလိုက်သည်။ သူမလဲ ပါးစပ်ထဲမှထုတ်ကာ လက်နဲ့ အသာထုပေးလိုက်တော့ သူလဲ သုတ်ရည်များထွက်သွားသည်။ သူမကပဲ အရည်တွေကို တစ်ရှူးနဲ့ သုတ်ပေးလိုက်သည်။ သန့်ရှင်းပြီးနောက် သူ့ကိုဖက်ကာ အနွေးထည် စောင်တို့ခြုံရင်း အိပ်ချင်ပြီပြောကာ အိပ်လိုက်သည်။ သူလဲ သူမကို ဖက်ထားရင်းတဖြည်းဖြည်းနဲ့ အိပ်ပျော်သွားသည်။ မနက်မိုးလင်းတော့ တောင်ကြီးရောက်တာနှင့် သူတို့နှစ်ယောက် ဟိုတယ်တစ်ခုသို့ သွားကြသည်။ဟိုတယ်တွင် အခန်းတစ်ခန်းယူကာ အခန်းထဲရောက်မှ မျက်နှာသစ် သွားတိုက်ကာ မနက်စာ စားလိုက်ကြသည်။ သူလဲမိန်းမဆီ ဖုန်းဆက်ကာ ရောက်ကြောင်းပြောသလို အိတုံကလဲ သူ့မိဘတွေဆီဖုန်းဆက်နေသည်။ မနက်စာ စားပြီး အခန်းထဲပြန်လာလိုက်ကြသည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ ညတုန်းက အရှိန်နှင့် နှစ်ယောက်သား ကဲဖို့ပြင်ဆင်လိုက်သည်။ အိတုံကို ကုတင်ပေါ် လှဲချလိုက်ပြီး အဝတ်တွေကို ချွတ်လိုက်သည်။ သူလဲ အဝတ်တွေကို ချွတ်လိုက်ရာ နှစ်ယောက်သား ဗလာကျင်းသွားကြသည်။ သူလဲ အကြမ်းပန်ကန်လုံး သာသာရှိသော အိတုံရဲ့နို့လေးတွေကိုစို့ရင်း တကိုယ်လုံးကို လက်နဲ့လိုက်ကာ ပွတ်သပ်နေလိုက်သည်။ နို့တွေကို စို့လိုက် နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ကိုက်လိုက်နဲ့ လုပ်နေသည်။ လက်က တကိုယ်လုံးပွတ်သပ်ရင်း ပေါင်ကြားထဲသို့ဝင်ကာ အစေ့ကို ကလိလိုက်ရာ အိတုံ ဖင်က မြောက်တက်လာပြီး ပါးစပ်မှ ညည်းသံနဲ့အတူ သူ့လက်တွေကို ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်လာသည်။ သူလဲ အစေ့ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဖိချေလိုက် မထိတထိ လုပ်လိုက်နဲ့ ကလိနေသည်။ ပိပိလေးထဲမှ အရည်များက အဝတွင်ရွှဲကာနေသည်။ ဖြူရွှဲဆိုသည့်အတိုင်း ခယ်မလေးမှာ အသားဖြူသူမို့ အရည်ရွှမ်းသည်လား မသိ။ သူလဲ နို့စိုနေရာမှ ထကာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့ မလိုက်ပြီး လက်ခလယ်က အဖုတ်ထဲသို့ ထည့်လိုက်ရင်း ကလိလိုက်ရာ ပါးစပ်က ဗလုံးပထွေး အသံနဲ့အတူ ဖင်က မြောက်တက်လာသည်။ စအို ညိုညိုလေးက အဖွင့်ခံဖူးခြင်း မရှိသေးပေ။ အရည်တွေက ပိပိမှတဆင့် စီးကျလာကာ စအိုတွင် ရွှဲနေသည်။ သူလဲ ပေါင်ကို မထားသောလက်ကို လွှတ်လိုက်ရာ အလိုက်သင့်ပေါင်က ထောင်ထားသည်။ လက်တစ်ဖက်က ပိပိကို ကလိုင်းရင်း ကျန်လက်တစ်ဖက်ရဲ့ လက်ညှိုးက စအိုဝကို အသာ ကုပ်ညစ်လိုက်ရာ စအိုဝတွန့်ခနဲ့ ဖြစ်သွားပြီးဖင်က ရမ်းသွားသည်။ သူလဲ မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ ဆက်ကလိနေလိုက်သည်။ ”အ့ ကိုမင်း လုပ်တော့ကွာ တုံမနေတတ်တော့ဘူး” ”အိတုံ ခံချင်နေပြီလား” ”အင်း” ”မကြားရဘူး ပြန်ပြော” ”ခံချင်နေပြီ ကိုမင်းရယ် ဟင့် အဟင့်” ”အဲ့ဒါဆို ကို့ကို စုပ်ပေးပါဦး” အိတုံလဲ လှဲနေရာမှအသာထကာ သူ့လီးကို ကိုင်ကာ ပါးစပ်ထဲအသာထည့်လိုက်ရင်း စုပ်ပေးနေသည်။ နွေးထွေးတဲ့ အာငွေ့ စုပ်ချက်တွေကြောင့် သူ့လီးက သန်မာသထက် သန်မာလာသည်။ သူလဲ အိတုံပါးစပ်ထဲမှ လီးကို အသာထုတ်ကာ အိတုံကို ပက်လက်လှဲလိုက်ကာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို မြှောက်ကာ အဖုတ်ဝတွင် လီးကိုတေ့လိုက်ရာ ”ကိုမင်း ဖြေးဖြေးနော်။ ကိုမင်း ဟာကြီးက အကြီးကြီး တုံ့ဟာလေး ကွဲသွားလိမ့်မယ်” စိုးရိမ်စွာ သတိပေးလေသည်။ ဟုတ်တော့လဲ ဟုတ်သည်။ သူ့လီးက ဆေးမထိုး ဆေးမစားပဲ တော်တော်ကြီးသည်။ သူလူပျိုပေါက် ဘဝနှင့် လူပျိုဘဝက သူငယ်ချင်းများနှင့် လီးကြီးအောင် လေစုပ်ခွက်နှင့် ဆွဲဖူးသည်။ အလုပ်ဝင်တော့ နေရာစုံ လျှောက်သွားရသဖြင့် လူစုံနှင့်တွေ့ကာ ဆေးနည်းကောင်းများကို တွေ့ပြီး သဘာဝ ဆေးကောင်းများနှင့် ကြီးလာရသည်လို့ ပြောလို့ရမည်။ သူနဲ့လုပ်ဖူးသည့် မိန်းကလေးတိုင်း သူ့ကို စွဲလန်းသွားတက်တာများသည်။ ဒါကိုတော့ လူပျိုဘဝမှာဂုဏ်ယူမိပေမယ့် အိမ်ထောင်ကျသည့် နောက်ပိုင်း မိန်းကလေးတွေနှင့် ကင်းအောင် ရှောင်သည်။အိမ်ထောင်ရေး အထိခိုက် မခံနိုင်သောကြောင့်ကော မိန်းမအပေါ် သစ္စာစောင့်သိတာလဲပါမည်။ သူလူပျိုဘဝက လီးတွင်ဂေါ်လီ ထည့်ဖူးသည်။ ဖားကန့်ဘက်တွင် တာဝန်ကျတုန်းက သူနဲ့အရမ်းခင်သည့် လူတစ်ယောက်က သူ့ကိုထည့်ပေးတာပင်။ ထည့်ပေးသည့်လူက ဆရာကျသည် ပြောရမလားပင်။ ဂေါ်လီကို အရှင်ထည့်ပေးထားသည်။ မလိုချင်သည့်အခါ ဖြုတ်ထားလို့ရသည်ပင်။ သူတခါမှမတွေ့ဖူးလို့ အတော်ပင် အံ့သြမိသည်။ ကျောက်ကလေးတွေကို သေချာသွေးပြီး သူ့ကို ငါးလုံးထည့်ပေးသည်။ အန္တရာယ် မဖြစ်စေရပါလို့လဲ အာမခံလို့သူထည့်ခြင်း ဖြစ်သည်။ တကယ်လဲ ဘာမှမဖြစ်ပေ။ သူ ဖြုတ်ချင်သည့်အခါ ဖြုတ်ထားပြီး သူထည့်ချင်သည့်အခါ ထည့်ထားလို့ရတာမို့ အတော်သဘောကျသည်။ အိမ်ထောင်ကျသည့် အခါမှာတော့ သူလုံးဝ မထည့်တော့ပဲ ဖြုတ်သိမ်းထားလိုက်သည်။ ခုလဲ အိတုံ ခမျာ သူ့လီးကို လန့်နေသည်။ သူလဲ အဖုတ်ဝကနေ ဖြည်းဖြည်းချင်း အထဲကို ထည့်လိုက်ရာ အဖုတ်က တင်းခနဲ့ ဖြစ်သွားပြီး ”အာ့ အ့ ရှီး ဖြေးဖြေး ကိုမင်း နာတယ်” ”ညှစ်မထားနဲ့ လျှော့ထားလေ” သူလဲ အစေ့ကို အသာကလိလိုက်ရင်း နို့ကိုကုန်းစို့လိုက်သည်။ အဖုတ်က ညှစ်ထားရာမှ ပြန်လျှော့သွားတော့ သူတခါ ထည့်လိုက်ပြန်သည်။ အစေ့ကို ကလိလိုက် ထည့်လိုက်နှင့် စိတ်ရှည်စွာ ထည့်လိုက်ရင်း လီးက တချောင်းလုံး အဖုတ်ထဲသို့ ဝင်သွားသည်။ အိတုံရဲ့ အဖုတ်က အပျိုလဲ ဖြစ်ပြန် ရည်းစားနဲ့ သိပ်မတွေ့ရတာလဲပါ ဝေးနေတာလဲ ပါတာမို့ ကြပ်နေသည်။ သူ့လီးတစ်ချောင်းလုံးကို ညှစ်ထားတာမို့ ကောင်းလှသည်။ အိတုံရဲ့ မျက်နှာတစ်ခုလုံး နီရဲကာ မျက်ရည်တောင် ဝဲနေပေမယ့် အရသာတော့ ရှိနေသည်ထင်သည်။ မျက်လုံးတွေက မှိန်းကာ အံကြိတ်ထားသည်။ ”အိတုံ ရလား ထုတ်လိုက်ရမလား” ”ရတယ် ကိုမင်း။ မထုတ်နဲ့ တုံ ခံနိုင်တယ်” အံ့သြဖို့တော့ ကောင်းသည်။ မိန်းကလေးတွေများ အရသာရှိရင် နာလဲ ကြိတ်မှိတ်ကာ ခံသည့်အမျိုးလားမသိ။ သူလဲ လီးကို အသာပြန်ထုတ်လိုက်ရင်း တစ်ဝက်လောက် ရောက်တော့ အသာထည့်လိုက်ပြန်သည်။ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆောင့်နေရင်းနဲ့ အချက်သုံးဆယ်လောက်တွင် အဖုတ်ထဲမှ အရည်များ ထွက်လာပြန်သည်။ သွင်းထုတ်က ပိုချောမွေ့လာတာမို့ အိတုံလဲ ခံနိုင်လာသည် ထင်သည်။ ဆောင့်ခိုင်းရာ သူလဲ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို လက်တံတောက် ခွက်ထဲထည့်ကာ ကိုယ်ကို ငိုက်လိုက်ရင်း ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်လိုက်သည်။ အိတုံရဲ့ ပါးစပ်မှ တအ့အ့ တအိအိနှင့် အလိုက်သင့် အောက်ကနေ ခံပေးနေသည်။ သူလဲ အိတုံ ခံနိုင်လာပြီမို့ မညှာတော့ပဲ ဆက်တိုက်ကို ဆောင့်လိုက်သည်။ ဆောင့်နေရင်းနဲ့ အိတုံမှာ တချီပြီးသွားရသည်။ သူ့ကို အတင်းကုပ်ဖက်ကာ ထားသည်။ သူလဲ ဆောင့်တာကို ရပ်ထားရင်း နို့တွေကို ညှစ်လိုက် နှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက် လုပ်ပေးလိုက်သည်။ အတန်ကြာတော့ အိတုံကို ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။ ပိပိထဲမှ လီးကိုထုတ်လိုက်ရာ အရည်များက စီးကျလာတာမို့ အိတုံလဲ အတွင်းခံကို ယူကာသုတ်လိုက်ရင်း လေးဖက်ကုန်းပေးလိုက်သည်။ သူလဲ လိုချင်သည့်ပုံကို ပြင်လိုက်ရင်း တင်ပါးတွေကို ညှစ်လိုက်သည်။ ဖင်နှစ်ခြမ်းကို ဖြဲလိုက်ရာ စအိုညိုတိုတိုလေးကိုမြင်တော့ သူ စိတ်ထဲ တမျိုးဖြစ်သွားသည်။ သူဖင်လုပ်ရတာကို ကြိုက်သည်။ သူလုပ်ဖူးခဲ့တဲ့မိန်းကလေးတိုင်းကို ဖင်ချတက်သည်။ ခုလဲ သူအိတုံကို တနေ့ဖင်ကို လုပ်မည်ဟု တေးထားရင်း လီးကို ပိပိဝတွင် အသာတေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထည့်လိုက်သည်။ အိတုံ ခေါင်းကြီးမော့သွားရင်း တကျွတ်ကျွတ်နှင့် ဖြစ်နေသည်။ သူလဲ ဖြည်းဖြည်းခြင်း ခါးကို ကိုင်ကာဆောင့်နေသည်။ ဆောင့်နေရင်းနှင့် စအိုပေါ်သို့ တံတွေးထွေးချလိုက်ရင်း ဖင်ဝကိုလက်မနဲ့ ကုတ်လိုက် ခြစ်လိုက် ကလိနေသည်။ စအိုဝက ရှုံ့လိုက် ပွင့်လိုက်နှင့် ဖြစ်နေသည်။ ”ဟင့် ကိုမင်း ဘာလို့ ဖင်ကို ကလိနေတာလဲ ယားတယ်” သူလဲ ဘာမှမပြောပဲ ဖင်ဝကို လက်မနဲ့ ထောက်ကာ အသာ ဖိထည့်လိုက်သည်။ လက်မက အသာဖင်ထဲသို့ ဝင်သွားတော့ အိတုံ ပါးစပ်မှ နာတယ်ဟု ပြောပေမယ့် တအားတော့ မငြင်းပေ။ သူလဲ လက်မကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ထုတ်လိုက် ထည့်လိုက် လုပ်ရင်း အဖုတ်ထဲမှ လီးကို ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်လိုက်သည်။ အိတုံလဲ အင့်ခနဲ့ အင့်ခနဲ ညည်းရင်း ဖင်ကိုနောက်သို့ အတင်းပစ်ထားသည်။ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်စေချင်သည့် သဘောမို့ သူလဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ ဆောင့်ချက်ပေါင်း ကြာလာတာနှင့်အမျှ အိတုံလဲ နောက်တကြိမ် ပြီးချင်လာသလို သူလဲ ပြီးချင်လာတာမို့ ခါးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ခပ်တင်းတင်း ညှစ်ကိုင်ကာ အားရပါးရ ဆောင့်ချလိုက်သည်။ ”အား ကိုမင်း ကောင်းတယ် ဆောင့်ဆောင့် တုံ ပြီးချင်လာပြန်ပြီ။ ဆောင့်ဆောင့် ဟင့် အင့် အင့် ” သူလဲ ဆောက်ရင်းနဲ့ အဖုတ်ထဲမှ လီးက တောင့်တက်လာပြီး သုတ်ရည်တွေက အဖုတ်ထဲသို့ ပန်းထည့်လိုက်သလို အိတုံလဲ ပြီးသွားရသည်။ နှစ်ယောက်သား ပြိုင်တူပြီးသွားသည်မို့ အရမ်းကိုကောင်းတဲ့ ခံစားမှုကို ရလိုက်သည်။ အိတုံ ပါးစပ်မှလဲ တရစပ် ညည်းနေသည်။ နှစ်ယောက်သား ထပ်ရက်သားနှင့် ကုတင်ပေါ်သို့ လဲကျသွားကာ မှိန်းနေလိုက်သည်။ အတန်ကြာတော့မှ အိတုံက သူ့ကို ဖယ်ခိုင်းလိုက်သည်။ သူလဲ အိတုံကိုယ်ပေါ်မှ အသာထကာ လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ အိတုံလဲ အဖုတ်ကို အသာပိတ်ကာ အတွင်းခံယူရင်း ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။ သူလဲ စားပွဲပေါ်မှ တစ်ရှူးကိုယူကာ လီးကိုသုတ်လိုက်ပြီး အမှိုက်ပုံးထဲ ထည့်လိုက်သည်။ အတန်ကြာတော့ အိတုံလဲ ရေချိုးခန်းထဲမှ တဘတ်ကိုပတ်ကာ ကုတင်ပေါ်သို့ တက်လာပြီး သူ့ကို ဖက်ထားလိုက်သည်။ သူလဲ အိတုံကို ကိုလုပ်တာကောင်းလား မေးရာ ရှက်ဝဲဝဲနှင့် ခေါင်းကို ငြိမ့်ပြလေသည်။ သူလဲ အိတုံကို သူ့ဘဲနဲ့အကြောင်းမေးတော့ ပြောပြသည်။ နှစ်ယောက်သား စကားပြောရင်းနဲ့ အိပ်ချင်လာတာမို့ အိပ်ပျော်သွားကြသည်။ အိပ်ရာမှနိုးတော့ ဆယ့်နှစ်နာရီ ကျော်ပြီ။ ရေချိုးအဝတ်အစားလဲကာ နေ့လည်စာ စားပြီး အိတုံကို တောင်ကြီးတက္ကသိုလ်မှ ဘူမိဗေဒ ဌာနသို့ လိုက်ပို့ကာ ဆရာတွေနှင့် သွားတွေ့သည်။ စာတမ်းပြုစုဖို့အတွက် အကူအညီတောင်းရသည်။ သူလဲ အိတုံကို ညနေမှ လာခေါ်မယ်ပြောပြီး သူ့ဆိုဒ်ထဲရှိရာသို့ပြန်သွားကာ သတင်းပို့စရာရှိတာပို့ လုပ်စရာရှိတာတွေလုပ်ကာ ညနေလေးနာရီထိုးတော့ ကားယူကာ ကျောင်းသို့ သွားပြီး အိတုံကို သွားခေါ်ရသည်။ ဆရာမတွေရဲ့ အကူအညီနှင့် အိတုံအတွက် နေစရာအဆောင်ကို ငှါးရသည်။ သန်ဘက်ခါမှပြောင်းတော့မည်ဟုပြောပြီး နှုတ်ဆက်ကာ ဟိုတယ်သို့ ပြန်လာကြသည်။ ဟိုတယ်ရောက်တော့ ကဲကြပြန်သည်။နှစ်ယောက်သား ခုမှညားသည့် လင်မယားလိုပင်။ အိတုံရဲ့ ကိုယ်ကြပ် အင်္ကျီအဝါကိုချွတ်ကာ ဘရာအဖြုကိုပါ တခါတည်းချွတ်ရင်း နို့တွေကို စို့လိုက်သည်။ နို့တွေကို တလုံးပြီးတလုံးလအားရအောင်စို့ပြီး စကပ်အနီကို ချွတ်လိုက်ရာ ပင်တီအသားရောင်လေးသာ ကျန်တော့သည်။ ပင်တီဂွဆုံတွင် အရည်များဖြင့် ကွက်နေသည်။ သူလဲ ပင်တီပေါ်ကနေ အဖုတ်ကို အသာပွတ်လိုက်ရင်း သူ့အဝတ်တွေကိုချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ အိတုံပါးစပ်ထဲသို့ လီးကိုထည့်ပေးလိုက်ရာ အိတုံကလဲ အလိုက်သိစွာ လွေပေးသည်။ သူလဲ ပင်တီကို အသာလိပ်ကာ ချွတ်လိုက်ရင်းအဖုတ်မွှေးတွေကို ဆွလိုက် အစေ့ကို ကလိလိုက်လုပ်နေသည်။ အတော်ကြာတော့ အိတုံလဲ ပါးစပ်ထဲမှလီးကို ထုတ်ကာ ပက်လက်လှန်ချလိုက်ပြီး အိတုံကို အပေါ်က နေခိုင်းလိုက်သည်။ အိတုံလဲ သူ့အပေါ်ကနေခွကာ လီးကိုလက်နဲ့ကိုင်ပြီး အဖုတ်ဝတွင်တေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချလိုက်သည်။ လီးက အဖုတ်ထဲသို့ တရစ်ချင်း ဝင်သွားသည်။ အိတုံမှာ အဆုံးထိမထည့်ရဲပဲ တစ်ဝက်လောက်တွင်ပြန်ကြွလိုက် ပြန်ထိုင်လိုက် လုပ်နေသည်။ အချက်နှစ်ဆယ်လောက်တွင် အဝင်ချောလာပြီး အရည်တွေ ရွှဲလာတာမို့ အံကိုကြိတ်ကာ အဆုံးထိ ထိုင်ချလိုက်သည်။ ”အာ့ ကျွတ်ကျွတ်” မျက်နှာမှာ ရှုံမဲ့သွားရင်း သူ့ရင်ဘတ်ကို ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ငြိမ်နေသည်။ သူလဲ နို့တွေကို လက်နဲ့အသာအုပ်ကာ နယ်ပေးလိုက်သည်။ခဏကြာတော့ သူမလဲ ဖြည်းဖြည်းဆောင့်လိုက်သည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ခံနိုင်လာသည်မို့ ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်လိုက်သည်။ သူလဲ အောက်ကနေ နို့တွေကို ဆိတ်လိုက် စို့လိုက် ညှစ်လိုက် လုပ်ပေးရင်း ကော့ကောပေးလိုက်ရာ သားအိမ်နှင့် သွားသွားထောက်မိသည် ထင်သည်။ မျက်နှာ ရှုံ့မဲ့သွားသည်။ ”အင့် အင့် ကောင်းတယ် ကိုမင်းရယ် ဟင့်ဟင့်” ”ကြိုက်လား အိတုံ ကို့နဲ့ လိုးရတာ ကောင်းလား” ”အင်းကောင်းတယ် ကြိုက်တယ် ကိုမင်းနဲ့ လုပ်ရတာ အရမ်းကောင်းတယ် ဟင့် ဟင့် ” တဖြည်းဖြည်းနှင့် ကောင်းလာပြီမို့ အားနဲ့အင်နဲ့ကို ဆောင့်နေလေသည်။ ဆောင့်ချက်တွေ ကြာလာသည်နှင့်အမျှ အိတုံပြီးတော့မည်မို့ သူလဲ ပက်လက်အနေအထားမှ အသာထာကာ အိတုံနို့ကိုစို့ရင်း တင်ပါးတွေကို ဖြစ်ညှစ်လိုက်သည်။ စအိုဝကို လက်ညှိုးနဲ့ ကလိရင်း အသာ ဖိထည့်လိုက်သည်။ လက်ညှိုးကို တောင့်ထားတာမို့ အပေါ်ကဆောင့်ချလိုက်ရာ လက်တစ်ဆစ်ခန့် ဝင်သွားသည်။ ”အာ့ ကိုမင်း ဘာလုပ်တာလဲ နာတယ်ကွာ ” အရမ်းကြီးလဲ မငြင်းဆန်တာမို့ သူလဲ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်နေလိုက်သည်။ အိတုံလဲ အပေါ်ကနေ ဆောင့်ချက်တွေက တဖြည်းဖြည်းစိတ်လာသည်။ ပါးစပ်ကလဲ တအင်းအင်းနဲ့ မြည်ရင်းအားနဲ့ကို ဆောင့်နေသည်။ သူလဲ နို့ကို အားနဲ့စို့ရင်း စအိုထဲက လက်ညှိုးတချောင်းလုံး ဝင်နေသည်ကို ထုတ်လိုက် ထည့်လိုက် ခပ်သွက်သွက် လုပ်နေသည်။ အိတုံလဲ အဖုတ်ထဲက လီးကို တရစပ် ညှစ်လာရင်း စအိုထဲက လက်ကိုလဲ ညှစ်လာသည်။ ”အာ့ ပြီးပြီး ကိုမင်း တုံတုံ ပြီးပြီဟား ရှီး ကောင်းလိုက်တာကွာ ဟား” အားရပါးရ ဆောင့်ရင်းနဲ့ သူ့အပေါ်ကို အရုပ်ကြိုးပြတ် ပြိုကျလာသည်။ မာရသွန် အပြေးသမား တစ်ယောက်လိုပင် မောဟိုက်ကာနေပြီးပါးစပ်မှလဲ ညည်းနေသည်။ လက်တွေက သူ့ကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားသည်။ သူလဲ အိတုံကျောပြင်ကို အသာပွတ်သပ်ပေးပြီး နှစ်သိမ့်လိုက်သည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အမောပြောလောက်ခါမှ ”အိတုံ ကိုမင်း မပြီးသေးဘူး” ”ဟင် တကယ်လား ဟင့် သူက အားကို ကြီးလွန်းပါတယ် တကယ်တည်း” ”ကိုမင်းကို ကုန်းပေး” အိတုံလဲ သူခိုင်းသည့်အတိုင်း သူ့အပေါ်ကနေ အသာထလိုက်တော့ အဖုတ်ထဲမှ လီးက ကျွတ်သွားပြီး အရည်တွေက အောက်သို့ကျလာသည်။ သူမလဲ ထမိန်တထည်ကို ယူကာ သုတ်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်တွင် အသာကုန်းပေးလိုက်သည်။ သူ့ဘဲနှင့် လုပ်နေကြမို့ ထင်သည် အချိုးတကျရှိသည်။ သူသိပ်ပြင်ပေးစရာမလို။ သူလဲ ကုတင်ပေါ်မှာ သူ့ကိုဖင်ပေးပြီးကုန်းနေတဲ့ ခယ်မကို မြင်လိုက်ရတော့ စိတ်ထဲတွင် တမျိုးဖြစ်သွားကာ အိတုံ ဖင်ကို ဖြန်းခနဲ့ ရိုက်လိုက်သည်။ ”အ့ ဘာလုပ်တာလဲ ကိုမင်း နာတယ်” သူလဲ ဘာမှမပြော။ ခပ်ဆက်ဆက် ရိုက်လိုက်ပြန်သည်။ လေးငါးချက် ဆက်တိုက် ရိုက်လိုက်တော့ ဖြူဝင်းသော တင်ပါးနှစ်ဖက်က လက်းငါးချောင်းရာကြီး နီရဲနေသည်။ မျက်ရည်တွေလဲ ဝဲကာ ငိုမဲ့မဲ့ ဖြစ်နေသည်။ ”နာလို့လား” ”နာတာပေါ့ ကိုမင်းကလဲ အရမ်းရိုက်တာပဲ သူ့အသား မဟုတ်တိုင်း” ”အိတုံဖင်လေးက လှလို့ ရိုက်မိတာ။ ဖင်ပေါက်လေးကလဲ ချစ်စရာလေး လုပ်ချင်စရာကွာ” ”အာ ကိုမင်းနော် မညစ်ပတ်နဲ့ ဖင်တော့ မလုပ်နဲ့တော့ တခါမှ မခံဘူးဘူး” သူလဲ ဖင်ကိုရိုက်ရင်း ”မလုပ်ပါဘူး နောက်မှ” ပြောရင်း အိတုံနောက်ဖက်တွင် အသာဝင်လိုက်ရင်း ဖင်ကို ဖြဲကာ စအိုကို တံတွေးထွေးလိုက်ရင်း လီးကိုအဖုတ်ဝကိုတေ့ကာ ခပ်ဖြည်းဖြည်းချင်းသွင်းလိုက်သည်။ ”ဟ့ အာ့ အာ့ ကိုမင်းရယ် ” သူလဲ ဖင်ကို ဖျန်းခနဲ ရိုက်လိုက်ရင်း မေးလိုက်ရာ အိတုံက ”မနာပါဘူး တမျိုးဖြစ်သွားလို့ ဖင်ကို အရမ်းရိုက်တာပဲကွာ။ ဖင်က ပုတ်တော့မယ် ဟင့်” သူလဲ လိးကိုအဆုံး ထိထည့်လိုက်ပြီး တစ်ဝက်ခန့်ပြန်ထုတ်ကာ ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်ထည့်လိုက်ပြန်သည်။ အိတုံက တခါအော်တိုင်း သူဖင်ကို တစ်ချက်ရိုက်ကာ မေးသည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အိတုံလဲ ဖင်ရိုက်ခံရတာကို နှစ်ခြိုက်လာသည် ထင်သည်။ နာသည်ဟု မပြောတော့ပဲ ရမက်သံက ပါလာသည်။ သူလိုချင်သည်ကလဲ ဒါပင်။ သူ တခါတလေကျရင် အဲလိုခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆက်ဆံချင်သည်။ သူ့မိန်းမကျတော့မရပေ။သူလဲ သူ့မိန်းမကျ မလုပ်ချင် မလုပ်ရက်တာလဲ ပါသည်။ ကိုယ်ချစ်လို့ ယူထားတာကိုး။ ခယ်မကျတော့ သူစိတ်ထဲက ရှိတဲ့အတိုင်းကို လုပ်လိုက်သည်။ ခယ်မဆိုတဲ့ အသိကလဲ ပါနေသည်။ သူအိတုံ ဖင်ကိုရိုက်လိုက် ဆောင့်လိုက် စအိုကို ကလိလိုက်နဲ့ အိတုံလဲ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကောင်းလာပြန်သည်။ ဖင်ရိုက်ခံရတာကို နှစ်ခြိုက်လာသည်။ ခပ်ကြမ်းကြမ်း တစ်ခါရိုက်ခံရတိုင်း စိတ်က ဆစ်ခနဲ့ ဖြစ်ဖြစ်သွားပြီး စွဲလန်းလာသည်။ စအိုကလဲ တစ်စို့စို့နဲ့ အရသာတမျိုး ပေးလာသည်။ ကိုမင်းကလဲ တရစပ်ဆောင့်လိုက် ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်လိုက်ရိုက်လိုက် လုပ်နေလေ သူမအတွက် အရသာပေးလေဖြစ်နေသည်။ သူ့ဘဲနှင့်တုန်းက အဲ့လိုမခံစားဘူးချေ။ သူ့ရည်းစားလဲ လူငယ်တယောက်ပေမို့ နည်းပေါင်းစုံ သူနှင့်လုပ်ဖူးပေမယ့် ကိုမင်းလောက် အရသာ မပေးစွမ်းနိုင်။ တစ်ခုခု လိုနေသလို။ ခုကိုမင်းနဲ့ တွေ့မှ သူမ လိုအပ်နေတာကို ရလိုက်သလိုပင်။ သူမလဲ မရှက်တော့ပေ။ ပါးစပ်ကနေ ခပ်ကြမ်းကြမ်းကို ဆောင့်ခိုင်းလိုက်သည်။ နေမင်းလဲ ပြီးချင်လာပြီမို့ အိတုံကို အထဲမှာ ပြီးရမလားမေးရာ ခေါင်းညိမ့်တာမို့ သူလဲ ဖင်နှစ်ဖက်ကို ခပ်ဆက်ဆက် လေးငါးချက်ရိုက်ကာ ဖင်ကိုခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ဖြဲလိုက်ရင် နောက်ကနေ ခပ်ကြမ်းကြမ်းကို ဆောင့်ချလိုက်သည်။ သူ့ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် အိတုံခမျာ လှိုင်းထန်နေတဲ့ကြားက လှေငယ်လိုပင် လှူးလွန့်နေသည်။ သရီးစတပ်ကေ ဆံပင်တွေက ဝဲခါနေရင်း ပါးစပ်ကလဲ တအားအားနဲ့အော်နေသည်။ ဆောင့်ချက်တွေ ကြာလာသည်နှင့် အမျှ သူရော အိတုံပါ ပြီးချင်လာသည်။ သူလဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်းမနားတမ်း ဆောင့်ချလိုက်ရာ အိတုံပြီးသွားသည်။ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပြီးသွားသည်ထင်သည်။ လက်တွေက မွေ့ရာခင်းကို တင်းနေအောင် ချေမွရင်း ပါးစပ်က အားခနဲ အားခနဲ့အော်နေကာ သူ့လီးကို ဖြစ်ညှစ်နေသည်။ သူလဲ လီးကိုတဆုံးထုတ်ကာ တဆုံးဆောင့်ထည့် လေးငါးချက် လုပ်လိုက်ရင်း သုတ်ရည်တွေက အဖုတ်ထဲသို့ အရှိန်ထိုးဝင်သွားကာ ပြီးသွားသည်။ နှစ်ယောက်သား ဘေးတိုက် လှဲချလိုက်ရင်း အမောဖြေရင်း အိတုံနို့တွေကို ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။ အိတုံလဲ သူ့ကို နောက်ပြန် သိုင်းဖက်ရင်း သူ့မျက်နှာကို နမ်းလိုက်သည်။ အတော်လေးကြာတော့ အိတုံက သူ့ကို အသာဖယ်ကာ အိမ်သာထဲ ဝင်သွားသည်။သူလဲ နောက်ကနေ လိုက်ဝင်သွားရာ ”ကိုမင်း ဘာလုပ်တာလဲ လို့ ဒီမှာ သန့်ရှင်းရေး လုပ်မလို့” ”ကိုလဲ လုပ်မယ်” ပြောကာ ရေပန်းကိုယူပြီး အိတုံကို ဆေးပေးလိုက်သည်။ အိတုံလဲ သူ့လီးကိုဆေးပေးသည်။ ဆေးနေရင် ”ဟင့် သူ့ဟာကြီးက အကြီးကြီး ဒါကြောင့် မမ စွဲနေတာနေမှာ” ပြောရင်းစသည်။ သူလဲ ညည်းရော မကြိုက်ဘူးလားမေးရာ မကြိုက်ပါဘူး ပြောပြီး ရီနေသည်။ နှစ်ယောက်သား ရေချိုးခန်းထဲမှာ ရေအတူ ချိုးလိုက်သည်။ ရေချိုးပြီး အဝတ်လဲကာ အပြင်သို့ ထွက်ကာ စားသောက် လည်ပတ်ပြီး ညကိုးနာရီကျော်တော့ ဟိုတယ်သို့ ပြန်လာကြသည်။ ဟိုတယ်ရောက်တော့ နှစ်ယောက်သား လိုးကြပြန်သည်။ အပေးအယူမျှသည်မို့ လုပ်ရတာကောင်းသည်။ လုပ်ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား အိပ်ပျော်သွားကြသည်။ မနက်အိပ်ရာက နိုးတော့ လင်းဆွဲလေးပြောကာ လုပ်ကြပြန်သည်။ ပြီးတော့ ရေချိုးအဝတ်လဲကာ အိတုံကို ကျောင်းလိုက်ပို့ပြီး သူလဲ အလုပ်ထဲ ပြန်သွားလိုက်သည်။ ညနေကျ အိတုံကိုခေါ်ကာ ဟိုတယ်သို့ပြန်လာ လုပ်ကြသည်။ နောက်ရက် မနက်တော့ အိတုံ အဝတ်အစားအိတ်တွေယူကာ အဆောင်သို့လိုက်ပို့ပေးပြီး သူလဲ အလုပ်ထဲသို့ ပြန်လာလိုက်သည်။
ညဖက်တွင် နှစ်ယောက်သား လိုင်းပေါ်မှာ စကားပြောဖြစ်သည်။ သူလဲ မိန်းမနဲ့ သမီးဆီ ဖုန်းဆက်လိုက် အိတုံနဲ့ ချက်လိုက် လုပ်နေရသည်။အလုပ်ကိုလဲ မလစ်ဟင်းရအောင် ဂရုစိုက်ရသည်။တစ်ပတ်ကို နှစ်ခါတော့ အိတုံနဲ့ လုပ်ဖြစ်ကြသည်။လုပ်သည့်အခါတိုင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆက်ဆံသည်။အိတုံကလဲ နောက်ပိုင်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောဆိုတက်လာသည်။ ခပ်ကြမ်းကြမ်း လုပ်ရတာကိုသဘောကျကြောင်း ပြောတာမို့ သူ့အတွက် အကြိုက်ပင်။ အိတုံရောက်ပြီး တစ်လခွဲ ကျော်ကျော်လောက်တွင် ကိုမင်း မိန်းမနဲ့ သမီးက ကိုမင်းဆီ အလည်လာတာမို့ သူတို့နှစ်ယောက် ပုံမှန်တိုင်း ဆက်ဆံရသည်။ မိန်းမနဲ့ သမီးက ဆယ့်ငါးရက်လောက်နေသည်။ နေသည့် ကာလတစ်လျှောက် သူ့အတွက် သုခဘုံလေးပင်။ သမီးရဲ့ တွက်တီးတွက်တာ အသံလေးတွေက သူ့အတွက် အားဖြစ်စေသလို မိန်းမရဲ့ ပြုစုကြင်နာမှုတွေက သူ့အတွက် ခွန်အားတိုးပွားရသည်။ ပြန်ခါနီး ညမှာတော့ လင်မယား နှစ်ယောက်သား အတိုးချကာ လုပ်ဖြစ်ကြသည်။ သူမိန်းမကို နောက်ပေါက်တောင်းတာ တော်တော်နဲ့ မပေးပေ။နောက်ပိုင်း သူ မရမက တောင်းလွန်းလို့ ပေးသည်။သူလုပ်ခွင့်ရပေမယ့် နောက်ရက်မှာ နာလို့ သူ့ကိုအပြစ်ပေးသည့် အနေနဲ့ တစ်လလောက် မပေးတော့။ မိန်းမက ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆက်ဆံရတာကိုမနှစ်သက်။ အရှက်က ကြီးသည်။ နောက်ပိုင်းတွင်မှ ကိုတုံးလုံချွတ်နဲ့ သူလုပ်ခွင့်ရသည်။ အိမ်ထောင်ကျကာစက ဘယ်လိုမှ စည်းရုံးလို့မရ။ သူ့ကို ချစ်လွန်းလို့သာ လိုက်လျောခဲ့ပေမယ့် အရှက်က သည်းသည်။ စလို့မရ။ သူ့လီးကို တော်တော်နဲ့ စုပ်ခိုင်းလို့မရ။ သူစိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ သင်ပြပေးတာကြောင့် တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူလိုချင်တဲ့ အနေအထား ရောက်လာရသည်။ နောက်ပိုင်းတွင် အပေးအယူ မျှလာသည်။ နောက်ပေါက်ကို တခါပေးပြီးကတည်းက တော်တော်နဲ့ မပေးတော့။ သူစိတ်ပါလွန်းမက ပါမှသာ ပေးသည်။ ဘာပဲပြောပြော ကိုမင်းက သူ့မိန်းမကို အတော်ချစ်သည်။ သူ့မိန်းမကလဲ သူ့ကို အရမ်းချစ်ကာ သစ္စာရှိသည်။ သူတို့ အိမ်ထောင်သက် ခြောက်နှစ်ကျော်အတွင်း စကားအကြီးအကျယ် မများဘူး။မိန်းမက သူ့ကို အစစအရာရာ အားကိုး ယုံကြည်သည်။ သူတို့ အိမ်ထောင်ရေးမှာ အိမ်ဆည်းလည်းလေး သမီးကလေး ဝင်လာတော့ ပိုတောင်ဆိုးသည်။ သမီးက သူ့ကို အရမ်းချစ်သလို ချွဲလဲ ချွဲတာမို့ သူလဲ သမီးအတွက် ဘာပူဆာဆာပင်။ သမီးက နောက်နှစ်ဆို ကျောင်းတက်ရတော့မည်။မိန်းမနဲ့ သမီး ပြန်သွားတော့ သူ့ရင်ထဲ ဟာတာတာ ဖြစ်ကျန်ခဲ့သည်။ မိန်းမကလဲ ကားထွက်ကာနီးတော့ မျက်ရည်အဝဲသား။ သမီးကလဲ တူတူပင်။ ကားဂိတ်သို့ အိတုံပါ သူ့အစ်မကို လိုက်ပို့လေသည်။ကားက ထွက်သွားတော့ အိတုံကို အဆောင်လိုက်ပို့ပေးလိုက်သည်။ နောက်တပတ်ကျတော့ အိတုံနဲ့ ပြန်ချိန်းတွေ့ကာ လုပ်ဖြစ်ကြပြန်သည်။ အိတုံလဲ ပလွေပေးတာ အတော့ကို ကျွမ်းကျင်လာသည်။ သူတခါတလေ အိတုံပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးတက်သည်။ သူလဲ အိတုံကို လက်နဲ့ပြီးအောင် လုပ်ပေးတက်သည်။ နောက်ပေါက်ကိုတော့ မလုပ်သေး။ အိတုံကလဲ ကြောက်နေတာပါမည်။ ကြောက်မည့်သာ ကြောက်တာ သူ အိတုံရဲ့ စအိုကို ချဲ့ချဲ့ပေးတာ လက်နှစ်ချောင်းက အသားလေးဝင်သည်။ သူတို့နှစ်ယောက် ဆက်ဆံရေးက လင်မယားတွေထက်ပင် ပွင့်လင်းသည်။ တခါတလေ အိတုံကို ကိုယ့်ဟာကိုယ် ပွတ်ခိုင်းပြီး သူကရှေ့ကနေ ဂွင်းထုသည်။ အိတုံကလဲ ပြောပါသည်။ သူနဲ့ကျမှ ဘာဖြစ်မှန်းကို မသိ အရှက်ကို မရှိတော့ဘူးဟု။ သူတို့လင်မယား လုပ်တုန်းက သူချောင်းကြည့် ကတည်းက သူ့ကို စိတ်ဝင်စားသွားမိသည်လို့ပြောသည်။ သူ့ဘဲလီးက သူ့လောက်မကြီး သူ့လိုလဲ ခပ်ကြာကြာ မလုပ်နိုင်ကြောင်း ပြောသည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အိတုံလဲ စာတမ်းပြုစုတာ ပြီးကာ ပြန်ရတော့မည်။ ပြန်ခါနီးရက်တွင် ဟိုတယ်တွင် ညလုံးပေါက်ကို လိုးကြသည်။ နည်းမျိုးစုံးအောင်ကို လုပ်သည်။ အိတုံက သူ့ရဲ့ sex slave ဖြစ်မှန်းမသိ ဖြစ်နေသည်။ သူခိုင်းသမျှ အကုန်လုပ်သည်။ သူမရဲ့ ရည်းစားကလဲ ပြန်လာခါနီးပြီ။ ပြန်ရောက်ရင် ယူကြတော့မည် ပြောသည်။ မယူခင် တစ်ခါလောက်တွေ့ချင်တယ်ဟု သူ့ကိုပြောသည်။ သူကလဲ အချိန်ရရင် လာတွေ့မယ် အဲ့ကျရင် ဖင်ပါချမယ်ပြောတော့ သူမက လက်သင့်ခံသည်။ နောက်ရက်မှာ သူအိတုံကို ရန်ကုန် ကားပေါ်သို့ တင်ပေးလိုက်သည်။ အိတုံလဲ ပြန်သွားရော သူလဲ ငတ်သွားသည် ပြောရမည်။ အလုပ်ကိုသာ အာရုံစိုက်ကာ လုပ်နေသည်။ ညဖက်တွင် မိန်းမနဲ့ သမီးနဲ့ ဖုန်းပြော video call နဲ့ပြောလိုက် အိတုံနဲ့ ချက်လိုက် အချိန်ဖြုန်းနေရသည်။ ဒီလိုနဲ့ နောက်ပိုင်းတွင် သူလဲ အလုပ်တွေကရှုပ် အိတုံကလဲ သူ့ရည်းစား ပြန်ရောက်လာပြီး မင်္ဂလာဆောင်ရန်အတွက် အလုပ်တွေက ရှုပ်နေသဖြင့် အဆက်အသွယ် ပြတ်သွားရသည်။ တောင်းသောနေ့တွင် မိန်းမက သွားလိုက်သေးသည်လို့ပြောသည်။ နောက်နှစ်လလောက်ကြရင် မင်္ဂလာရက် သတ်မှတ်ထားသည်ဟု ပြောသည်။ သူ့စိတ်ထဲတွင် နှမြောသလိုတော့ ဖြစ်သွားမိပေမယ့် သူနဲ့မှ သက်ဆိုင်မှု မရှိတာ။ အတူ ရှိနေတုန်းက အားရအောင် လုပ်ခဲ့ရပြီးပြီမို့ ကျေနပ်သင့်သည်လို့ သူ့ဟာသူ ပြောရသည်။ သူအိတုံနဲ့ အတူရှိနေစဉ်က အိတုံဖင်ကို မလုပ်လိုက်ရတာကိုတော့ မကျေမနပ် ဖြစ်မိသား။ ဒါလဲ သူ့ညံ့ဖျင်းမှု မဟုတ်လား။ ခုမှလွတ်တဲ့ငါး ကြီးမနေချင်တော့တာမို့ အလုပ်ကိုသာ အာရုံစိုက်ကာ လုပ်နေလိုက်သည်။ ဒီလိုနဲ့ သူလဲ ပြန်ပြောင်းရခါနီးပြီ။ သူ့ရဲ့အလုပ်တွေကလဲ ပြီးသွားပြီမို့ ရုံးချုပ်က ပြန်ခေါ်တော့မည်။မိန်းမနဲ့ သမီးကလဲ သူပြန်လာခါနီးပြီမို့ အရမ်းပျော်နေသလို သူလဲ ပျော်မိသည်။ သူ့ဆရာသမားကတော့ ပြောသည်။ အလုပ်ကို ပြန်ခါနီးပြီဆိုပြီး ပြီးပြီရော မလုပ်ဖို့နဲ့ အရင်တိုင်း ကြိုးစားလုပ်ဖို့ လူကြီးတွေက ရာထူးတိုးပေးဖို့ လုပ်နေသည်ဆိုခြင်းကြောင့် အပျော်ပေါ် အပျော်ဆင့်ရပြန်သည်။ ဒီလိုနဲ့ သူပြန်ပြောင်းရခါနီး ရက်နှစ်ဆယ်ခန့် အလိုလောက်မှာ အိတုံက သူ့ဆီ ဖုန်းဆက်လာသည်။နောက်လဆိုရင် သူမင်္ဂလာဆောင်ရတော့မှာမို့ သူနဲ့တွေ့ချင်မိကြောင်း ပြောသည်။ သူလဲ တွေ့ချင်မိသေးသား။ ပြီးတော့ သူလဲ အလုပ်ကိစ္စနှင့် ရန်ကုန်သို့ တစ်ပတ်ခန့် သွားရဦးမည်မို့ အဆင်ပြေသည်။ ဒါကြောင့်သူက အိတုံကို ရည်းစားမရှိဘူးလား မေးရာ သူ့ကောင်လေးက အလုပ်နဲ့ စင်ကာပူသို့ သွားကြောင်း၊ နောက်လဆန်းမှ ပြန်လာမှာဖြစ်ကြောင်းပြောသည်။ ဒါနဲ့သူလဲ သူလာနိုင်မည့်ရက်ကို ပြောကာ အဆင်ပြေနိုင်လားမေးရာ အိတုံက အိုကေတယ် ပြောတာနဲ့ သူတို့တွေ့နိုင်မယ့်ရက်ကို ညှိကာချိန်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူလဲအိတုံကို ဒီတစ်ခါတွေ့ရင် နောက်ပေါက်ကို လုပ်ချင်တယ်လို့ ပြောထားလိုက်သည်။ ဒီလိုနဲ့ သူလဲ ရန်ကုန်တွင် လုပ်ရမည့် ကိစ္စများအတွက် ယူစရာရှိတဲ့ စာရွက်စာတမ်း မှတ်တမ်းများကိုယူကာ ရုံးက ကားနှင့်ပင် ရန်ကုန်သို့ တစ်ယောက်တည်း ဆင်းလာခဲ့လိုက်သည်။ ရန်ကုန်ရောက်တော့ ကုမ္ပဏီက စီစဉ်ပေးထားသည့် ဟိုတယ်မှာပင် တည်းလိုက်သည်။ နောက်ရက်တွင် သူ့အလုပ်ကိစ္စများအတွက် လုပ်စရာရှိတာတွေလုပ် တွေ့စရာရှိသည့် လူများနှင့် တွေ့လိုက်သည်။ အလုပ်ကိစ္စက ထင်ထားသည်ထက် ပိုပြီး အဆင်ပြေချောမွေ့သည်။ ညဖက် ဟိုတယ် ပြန်ရောက်တော့ သူ့ဆရာသမားဆီကို ဖုန်းဆက်ကာ အစီရင်ခံလိုက်သည်။ ဆရာသမားက မနက်ကျရင် တရားဝင်သတင်းပို့ရန်နှင့် လူကြီးဆီ တိုက်ရိုက် ဖုန်းဆက်ကာ အရင်သတင်းပို့ဖို့ ပြောတာနဲ့ လူကြီးဆီကို ဖုန်းဆက် သတင်း ပို့ရသည်။ နောက်ရက်တွင် ရုံးကို တရားဝင်ကြေးနန်းပို့ကာ မပြီးပြတ်သေးတာကို ဆက်လုပ်ရပြန်သည်။ နေ့လည် သုံးနာရီလောက်တွင် အရေးတကြီး လုပ်စရာကိစ္စများ ပြီးပြတ်သွားပြီ။ကျန်တဲ့အလုပ်ကတော့ မလုပ်လဲရ လုပ်လဲရ အလုပ်တွေမို့ အေးဆေးဖြစ်ကာ နားလို့ရပြီ။ သူကုမ္ပဏီကိုတော့ နောက်သုံးရက်နေရင် ပြန်မယ်လို့ ပြောထားသည်။ ပြီးသူအိတုံဆီသို့ ဖုန်းဆက်လိုက်သည်။ မနက်ဖြန်တွေ့ရအောင်ဟု။ အိတုံကလဲ အိုကေဟု ပြောသည်။သူလဲ ဟိုတယ်သို့ ပြန်လာကာ ခဏနားကာ ရေချိုးအဝတ်လဲကာ ဘုရားသို့ သွားကာ ဘုရားရှိခိုးလိုက်သည်။ ညနေစာကိုတော့ ကုမ္ပဏီက လိုက်ကျွေးသည်။ ပြီး KTV သို့ ခရီးဆက်ကြပြန်သည်။ ညဆယ့်နှစ်ကျော်မှ ပြန်လာကာ အိပ်လိုက်သည်။မနက် ခြောက်နာရီကျော်တော့ အိတုံက သူ့ဆီဖုန်းဆက်သည်။ သူရေချိုးပြီးရင် ဆူးလေသို့ ထွက်လာကာ ဆူးလေမှာ စောင့်နေမယ် လာခေါ်ပေးဖို့ပြောသည်။ သူလဲ အိုကေလို့ပြောပြီး အိပ်ရာမှထကာ မျက်နှာသစ်ရေချိုး အဝတ်လဲကာ မနက်စာ စားရင်း စောင့်နေလိုက်သည်။ ခုနှစ်နာရီကျော်တော့ အိတုံက ဖုန်းဆက်ကာ သူရောက်တော့မည်ဟု ပြောသည်။ သူလဲ ကားယူကာ ဆူးလေဖက်သို့ ထွက်လာလိုက်သည်။ ဆူးလေရောက်တော့ အဝါဖျော့ဖျော့ အပျော့စား ဝမ်းဆက်အကြပ်ဝတ်ထားကာ လှနေသော အိတုံကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူလဲ အိတုံကိုလှမ်းခေါ်လိုက်ကာ ကားပေါ်ရောက်တော့ ”အိတုံ ဘာစားပြီးပြီလဲ” ”ဘာမှ မစားရသေးဘူး ရေချိုးပြီးတာနဲ့ တန်းထွက်လာတာ” ”အဆောင်ကို ဘယ်လိုပြောခဲ့လဲ” ”ဘာမှမပြောခဲ့ဘူး။ သူငယ်ချင်းတွေဆီ သွားမလို့ ဆိုပြီး ပြောခဲ့တယ်” သူလဲ ဘာမှ ဆက်မမေးတော့ပဲ မနက်စာစားရန်ဆိုင်တစ်ဆိုင်သို့ မောင်းသွားလိုက်သည်။ ဆိုင်ရောက်တော့ ကားကိုပါကင်ထိုးကာ သော့ပိတ်ပြီးနှစ်ယောက်သား ဆိုင်ထဲသို့ ဝင်လာလိုက်သည်။ ဆိုင်ထဲရောက်တော့ ချောင်ကျကျ နေရာတွင် ထိုင်လိုက်ပြီး အိတုံအတွက် မနက်စာကို မှာပေးလိုက်သည်။ သူကစားပြီးပြီမို့ ဆေးလိပ်ပဲ သောက်နေလိုက်သည်။ စားနေရင်းနဲ့ အိတုံကို သူ့ကောင်လေးအကြောင်း မေးနေသည်။ အိတုံက သူ့ကောင်လေးက နိုင်ငံခြားဖက်စပ် ကုမ္ပဏီတစ်ခုတွင် အလုပ်လုပ်နေသည်ဟုပြောသည်။ လစာကောင်းသည်လို့ ပြောသည်။ သူလဲ အဲ့ကုမ္ပဏီတွင် အလုပ်ဝင်ဖြစ်မည်ဟု ပြောသည်။ သူတို့တာမွေဖက်တွင် တိုက်ခန်းတစ်ခုငှါးပြီး ယူပြီးသည့်နောက်တွင် နေမည်လို့ပြောသည်။စကားပြောရင်းနဲ့ စားလို့ပြီးသောအခါတွင် ပိုက်ဆံရှင်းကာ ပြန်ထွက်လာကြသည်။ သူ့အရှေ့က သွားနေသော အိတုံကို ကြည့်ရင်းနဲ့ ထမိန်စကပ် အကြပ်အောက်က လှုပ်ခါနေသောတင်သားလုံးလုံး ကျစ်ကျစ်လေးတွေကို မြင်တော့ သူ့စိတ်က ထန်လာရသည်။ မင်္ဂလာ မဆောင်ခင် ခယ်မရဲ့ ဖင်ကို လုပ်ရတော့မည်မို့ သူ့အောက်က ညီလေးက ထလာရသည်။ ကားပေါ်ရောက်တော့ ဟိုတယ်ဆီကို တန်းမောင်းလာသည်။ ကားလမ်းတွေက ကြပ်နေတာမို့ သတိထား မောင်းရသည်။ ဟိုတယ်ရောက်တော့ သူ့အခန်းဆီကို တန်းသွားလိုက်သည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ အခန်းတံခါးလော့ချကာ ရေခဲသေတ္တာထဲက အအေးဘူးထုတ်ကာ အိတုံကိုပေးတော့ မသောက်ချင်တော့ဘူး ပြောတာနဲ့ ပြန်ထည့်ထားလိုက်သည်။ အိတုံလဲ ပါလာတဲ့အိတ်ကို စားပွဲပေါ်တွင် တင်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်တွင်ထိုင်ကာ သူ့ကိုကြည့်နေသည်။ သူလဲ ကုလားထိုင်ပေါ်တွင် ထိုင်ကာ အိတုံကို ”အိတုံ ကို့ကို သတိမရဘူးလား မှန်မှန်ပြောနော်” ”ရတယ်။ ကိုမင်းကို သတိရလို့ တွေ့ချင်တယ် ပြောတာပေါ့ ကိုမင်းကလဲ။ နောက်ဆို ဒီလို တွေ့ရတော့မှာမှ မဟုတ်တာ” ”အဲလိုဆိုရင် ခုတွေ့တဲ့အချိန် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး လုပ်ကြမယ်လေ။ အိတုံရဲ့ နောပ်ပေါက်ကို ကိုလုပ်မယ်နော် ဒီတစ်ခါတော့ မငြင်းနဲ့တော့။ ငြင်းလဲ ကိုကတော့ ရအောင်လုပ်မှာ ဟဲဟဲ” ”ကိုမင်း သဘောပါဆိုမှ ကိုမင်းကလဲ။ ဒါပဲနော် အရမ်းကြီးနာအောင် မလုပ်နဲ့။ အိတုံ ကြောက်တယ်” ”ဟုတ်ပါပြီဗျာ” ပြောရင်း သူအိတုံဆီကို ထသွားကာ အိတုံကို ထခိုင်းလိုက်ပြီး ဖက်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အိတုံရဲ့ ဖင်တွေကို ပွတ်သပ်ရင်း ဖြစ်ညှစ်လိုက် ပင်တီကြိုးကို ဆွဲလိုက်လုပ်နေရင်း ”ကို အိတုံကို ကုန်းခိုင်းပြီး ဖင်ကိုဖြဲပြီး နောက်ပေါက်ကို အားရပါးရ လိုးချင်နေတာ” ”ဟင့် ကိုမင်းကလဲ နားရှက်စရာကြီးကွာ” ”ဘာရှက်စရာရှိလဲ ကိုတို့ နှစ်ယောက်ပဲရှိတာ။နောက်ဆို ဒီလိုမျိုး ကြုံရဖို့ဆိုတာ မလွယ်တော့ဘူး” ”ဟုတ်ပါတယ်။ အဲ့ဒါကြောင့် အိတုံက ကိုမင်းအကြိုက်ကို လိုက်လျောမယ်လို့ ပြောတာပေါ့” ”ကဲ အိတုံ ကို့လီးကို စုပ်ပေးစမ်းကွာ” အိတုံလဲ သူ့အင်္ကျီကိုချွတ် စွပ်ကျယ်ပါ ချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးသူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ကာ အတွင်းခံကို ပါချွတ်လိုက်ရာ သူ့ရဲ့ အောင်မြင်လှတဲ့ လီးကြီးက အနှောင်အဖွဲ့ မှ လွတ်သွားသလို ငေါက်ကနဲ့ ဖြစ်သွားသည်။ ”အမလေး ကြောက်စရာကြီး သူ့ဟာကြီးက ဘယ်ချိန်ကတည်းက ငတ်နေလဲ မသိဘူး။ ဟင့် စားရတဲ့ကလေး ငတ်တယ်ဆိုတာ ခိခိ” ပြောရင်းနဲ့ အိတုံပါးစပ်ကို ဟကာ လီးကို ငုံလိုက်သည်။ လီးထိပ်ကို လျှာလေးနဲ့ တို့ကာ လျက်လိုက် လီးတစ်ခုလုံးကို ပါစပ်ထဲထိ ထည့်လိုက် စုပ်လိုက်လုပ်နေသည်။ သူလဲ အိတုံ ဆံပင်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ခပ်တင်းတင်း စုကိုင်ကာ ခါးကို ကော့ကော့ပေးလိုက်သည်။ တော်တော်လေးကြာတော့ ကုတင်စွန်းပေါ်ကို ခေါင်းကိုတင်ကာ အိတုံနှုတ်ခမ်းကို စူထားခိုင်းကာ လီးနဲ့ ပါးစပ်ကို လိုးလိုက်သည်။ အိတုံကလဲ သွားတွေနဲ့ မခြစ်မိအောင် လုပ်ပေးသည်။ ခဏကြာတော့ လီးကို ပါးစပ်ထဲမှ ထုတ်လိုက်ကာ အိတုံ အင်္ကျီ ကို ချွတ်လိုက်ပြီး ထမိန်စကပ်ကိုပါ ချွတ်လိုက်သည်။ ဘရာ အနီလေးနဲ့ ပင်တီအနီလေးသာ ကျန်တော့သည်။ ပင်တီက စိုကာ ကွက်နေသည်။ ”ဟ ဘယ်တုန်းက အရည်တွေ ထွက်လာတာလဲ အိတုံ” ”ကိုမင်း လီးကို စုပ်ရင်းနဲ့” ”ကြိုက်လား လီးစုပ်ရတာ” ”အင်း” သူလဲ ဘရာကိုချွတ်ကာ နို့တွေကို စို့လိုက်သည်။ အိတုံလက်ကို ကိုင်ကာ သူ့အဖုတ်ပေါ် တင်ပေးလိုက်ရာ အိတုံလဲ ပင်တီပေါ်ကနေ အဖုတ်ကို ပွတ်လိုက်အစေ့ကို ချေလိုက်လုပ်နေသည်။ ခဏနေတော့ အိတုံပါးစပ်က တဟင်းဟင်းနဲ့ ဖြစ်လာပြီး ပေါင်က စုလိုက်ကားလိုက် ဖြစ်လာသည်။ သူလဲ နို့စို့နေရာမှအသာထကာ ပက်တီကို ချွတ်လိုက်သည်။ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို မြှောက်ကာ အိတုံလက်တွေနဲ့ ချိတ်ခိုင်းပြီး အဖုတ်ကို ဖြဲခိုင်းလိုက်သည်။ အဖုတ်ဝမှာ အရည်တွေနဲ့ စိုနေသည်။ သူလဲ အစေ့ကိုလက်နဲ့ ကလော်လိုက်ပြီး ကလိလိုက်ရာ အိတုံ ပါးစပ်မှ အဖျားတက်သလို ညည်းရင်းဖင်က မြှောက်တက်သွားသည်။ ကျန်လက်တဖက်က အဖုတ်ထဲသို့ ထည့်ကာ ထုတ်လိုက်ထည့်လိုက်လုပ်နေသည်။ အရည်တွေက ရွှဲလာတာမို့ လက်တစ်ချောင်းကနေ နှစ်ချောင်း နှစ်ချောင်းကနေ သုံးချောင်းပူးကာ သွင်းထုတ်လုပ်နေသည်။ အစေ့ကိုလဲ ကလိနေသည်။ အရည်တွေက အဖုတ်ကနေတဆင့်ဖင်ဝသို့ စီးကျလာသည်။ အဖုတ်ထဲမှ လက်ကို ထုတ်ကာ စအိုဝကို လက်ခလယ်နဲ့ ဖိကာထည့်လိုက်သည်။ အရည်တွေကလဲ ရွှဲနေတာမို့ လက်ခလယ်က ချောကနဲဝင်သွားသည်။ ခပ်သွက်သွက် ကစားပေးလိုက်သည်။ အိတုံလဲ တကိုယ်လုံး တုန်ကာ ပါးစပ်မှလဲ ညည်းနေသည်။ သူလက်တစ်ချောင်းကနေ ထုတ်ကာ ဖင်ဝကို တံတွေး ထွေးချလိုက်ရင်း လက်နှစ်ချောင်းပူးကာ ဖိထည့်လိုက်သည်။ နည်းနည်းကြပ်နေသည်။ သူအစေ့ကို ခပ်နာနာဖိချေကာ ဆွလိုက်ပြန်တော့ ဖင်ဝက ပွင့်သွားတာမို့ လက်နှစ်ချောင်းက တစ်ဝက်ထိဝင်သွားသည်။ သူတံတွေ ထပ်ထွေးလိုက်ပြန်သည်။ ”အာ့ ကိုမင်း ဖြည်းဖြည်းနော် ဖင်က နာတယ် ဟင့်” သူလဲ တစ်ဝက်လောက်ကို ခပ်သွက်သွက် သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက် လုပ်နေရင်း အစေ့ကို ကလိနေသည်။ အိတုံလဲ အဖုတ်ကို ဖြဲထားရင်း လက်တစ်ဖက်က နို့ကိုချေနေသည်။ မျက်လုံးတွေက မှိတ်ကာ ပါးစပ်က အဆက်မပြတ် အော်ညည်းနေသည်။သူလဲ လက်နှစ်ချောင်းကို အဆုံးထိဝင်အောင်ဖိထည့်လိုက်တော့ ဖင်က ညှစ်ထားပြန်တာမို့ အစေ့ကို ကလိလိုက်သည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဖင်ထဲက လက်နှစ်ချောင်းကို လက်သင့်ခံလာတာမို့ သွင်းထုတ်က တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ချောလာသည်။ ”ကိုမင်း လုပ်ပေးတော့ကွာ အိတုံကို လုပ်ပေးတော့ မရတော့ဘူး အိတုံခံချင်နေပြီ” သူလဲ မကြားချင်ယောင်ဆောင်ကာ ကလိနေလိုက်သည်။ ဖင်ဝကို တံတွေး ထပ်ထွေးလိုက်ရင်း အဖုတ်က အရည်ကို လက်မှာသုတ်ကာ လက်နှစ်ချောင်းကနေ သုံးချောင်းစုကာ ဖင်ဝကို ဖိထည့်လိုက်တော့ ”အား နာတယ် နာတယ် ကိုမင်း အရမ်းနာတယ် အားရှီး” ”ဖင်ဝကို မရှုံထားနဲ့ ဖွင့်ထား လက်က ဖင်ကို ဖြဲပေးထား” အိတုံ လက်တွေက စအိုကို ဖြဲထားလိုက်ရင်း ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ သူလဲ စားပွဲပေါ်မှ ကွန်ဒုံးကို ဖောက်ကာ လက်သုံးချောင်းမှာ စွပ်လိုက်ပြီး ကွန်ဒုံးက အရည်တွေကို ဖင်ဝကို သုတ်လိုက် အဖုတ်ကအရည်တွေကို ဖင်ဝမှာ လိမ်းလိုက်သည်။ ဖင်ဝက အရည်တွေနဲ့ ရွှဲသွားပြီး သူလဲ ဖင်ဝကို ဖိကာထည့်လိုက်ပြန်သည်။ အရည်တွေနဲ့မို့ ဖင်ထဲသို့ တစ်ထစ်ချင်း ဝင်သွားသည်။ အိတုံ မျက်နှာက ရှုံ့မဲ့နေရင်း အံကိုကြိတ်ကာ ခံနေသည်။ လက်သုံးချောင်းက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ တစ်ဝက်လောက် ဝင်သွားသည်။ သူလဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ထုတ်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ထည့်လိုက်သည်။လက်တစ်ဖက်ကလဲ အစေ့ကို ချေပေးနေသည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အိတုံလဲ ဖင်ဇိမ်ခံတက်လာပြီထင်သည်။ ဖင်ကို အလိုက်သင့် ဖွင့်ပေးတက်လာသည်။ ”ကိုမင်း အိတုံကို လိုးပေးပါတော့ ခံချင်နေပြီ” ”ကောင်းလား” ”ကောင်းတယ် အရမ်းကောင်းတယ်” ”ဘယ်က ကောင်းတာလဲ ခုက” ”အစေ့ကလဲ ကောင်းတယ်။ ဖင်ထဲကလဲ အရမ်းကောင်းတယ်” ”ဖင်လိုးတာ ခံမှာ မှတ်လား” ”အင်း ခံမယ် ဖင်ကိုလဲ လိုးပေးပါ။ အဖုတ်ထဲကိုလဲ လိုးပေးပါတော့ ကိုမင်းရယ် အိတုန် အရမ်းခံချင်နေပြီ” သူလဲ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး အိတုံကို ဆွဲထူလိုက်ကာ ”ကဲ အိတုံ အပေါ်ကနေ ဆောင့်ပေး” သူပက်လက် လှန်လိုက်သည်။ အိတုံလဲ သူ့အပေါ်သို့ခွမည်လုပ်တော့ ”ကိုယ့်ကို ကျောပေးလိုက်” အိတုံလဲ သူ့ကိုကျောပေးကာ ပေါင်ကို ကားလိုက်ပြီး သူ့လီးကိုကိုင်ကာ အဖုတ်ဝတွင်တေ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချလိုက်သည်။ ”ဟ ကျွတ်ကျွတ် ကြီးလိုက်တာ ကိုမင်းရယ် အထဲမှာ ပြည့်ကျပ်သွားတာပဲ” ”ကြိုက်လား အဲလိုကြီးတာ” ”အင်းကြိုက်တယ် ဟာ့ အ့ အ့ အင့်အင့်” ”ဗျစ် ဗျစ် ဗွတ်ဗွတ်” အိတုံအပေါ်ကနေ ဆောင့်ပေးရင်း ပါးစပ်ကလဲ အသံစုံ မြည်နေသည်။ အခန်းထဲမှာ အသံမျိုးစုံမြည်နေသည်။ သူလဲအောက်ကနေ အိတုံခါးကို ကိုင်ကာ အလိုက်သင့် ဆောင့်ပေးနေသည်။ တော်တော်လေးကြာတော့ အိတုံကို သူ့ဖက်လှည့်ခိုင်းလိုက်သည်။ အိတုံလဲ လီးတပ်ရက်နဲ့ လှည့်လာသည်။ မျက်နှာကတော့ ရှုံ့မဲ့နေသည်။ ပြီးတော့ ဆက်ဆောင့်နေသည်။ သူလဲ အိတုံနို့တွေကိုချေပေးလိုက်သည်။ အိတုံကို သူ့အပေါ်သို့ ဆွဲမှောက်လိုက်ကာ နို့တွေကိုစို့ရင်း အောက်ကနေ ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ လက်က ဖင်ထဲကို နှိုက်နေလိုက်သည်။ ဆောင့်ချက်တွေကြာလာတော့ အိတုံ ပြီးချင်လာသည်။ သူလဲ ဆောင့်တာကို ရပ်လိုက်တော့ အိတုံအားမလို အားမရ ဖြစ်ကာ အပေါ်ကနေ ဆောင့်လိုက်ရာ သူလဲ အိတုံကို ဖက်ကာ အိတုံကို လှဲချလိုက်ပြီး အဖုတ်ထဲက လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ”ကိုမင်း ဘာလုပ်တာလဲလို့ ပြီးတော့မယ့်ဟာကိုကွာ ဟင့် ” သူလဲ ဘာမှမပြောပဲ အိတုံပေါင်နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ်တင်လိုက်ပြီး အဖုတ်ဝကို လီးတေ့ကာ အားကုန်ဆောင့်ချလိုက်ရာ အိတုံ အားခနဲ အော်သွားရသည်။ထို့နောက် မနားတမ်းဆက်တိုက် ဆောင့်ချလိုက်သည်။ အိတုံခမျာ အော်ညည်းသံနဲ့အတူ ပြီးသွားသည်။ အပြီးကြီး ပြီးတာမို့ထင်သည် သူ့လီးကိုအားကုန်ညှစ်ထားရင်း သူ့ကိုသွေးရူးသွေးတန်းနဲ့ အတင်းဖက်ထားသည်။ ပါးစပ်ကလဲ ဘာတွေပြောနေမှန်းမသိ။ သူလဲ အလိုက်သင့် ငြိမ်နေလိုက်သည်။တော်တော်လေးကြာတော့ အိတုံ ကုတင်ပေါ်သို့ ပြန်ကျသွားသည်။ ”ကောင်းလားအိတုံ” ”ကောင်းလိုက်တာ ကိုမင်းရယ်။ ဒီလို မခံစားရတာကြာပြီ။ လူကိုနှုံးသွားတာပဲ။ ကိုမင်းက အရမ်းလုပ်တက်တာပဲ” ”ဟိတ် ဇိမ်ခံမနေနဲ့ဦး။ ကိုယ်မပြီးသေးဘူး ဖင်ချဦးမှာ အမောပြေရင် ထတော့” ”ဟင့် သူ့စိတ်ကြီးပဲ။ ဒါပဲနော် အရမ်းကြီး နာအောင် မလုပ်နဲ့။ သူ့ဟာကြီးက အကြီးကြီးနဲ့ သူများဖင်ကွဲသွားမှ ကျော်မကောင်း ကြားမကောင်း ဖြစ်နေမယ်” ”စိတ်ချပါ။ မကွဲစေရဘူး။ တော်ကြာမှ ဖင်ပဲချပေးပါ ဖြစ်နေမယ် ဟဲဟဲ” သူလဲ အိတုံအဖုတ်ထဲမှ လီးကို ထုတ်လိုက်ရာ အဖုတ်ထဲမှ အရည်တွေက စီးကျလာသည်။ အိတုံကို ကုတင်ပေါ်မှ ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။ ဖင်ကို ထောင်ပြီး ကိုယ်ကို ဝပ်ထားခိုင်းလိုက်သည်။ အဖုတ်ထဲက အရည်တွေနဲ့ ဖင်ဝကို သုတ်လိုက်သည်။ ဖင်နှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့တချက်ခြင်း ခပ်ဆက်ဆက် ရိုက်လိုက်ရာ အိတုံပါးစပ်က တအားအားနဲ့ ညည်းနေသည်။ သူ့ရိုက်ချက်တွေကြောင့် ဖြူသော တင်ပါးတွေက နီရဲလာသည်။ အိတုံကို ဖင်ဖြဲခိုင်းလိုက်သည်။ ပြီး ဖင်ဝကို လီးထိပ်နဲ့ အသာဖိထောက်လိုက်ရင်း ”ဖင်ဝကို ရှုံမထားနဲ့ အလိုက်သင့် ဖွင့်ထား” အိတုံလဲ ဖင်ဝကို လျော့လိုက်ရာ သူလဲ လီးကို အသာဖိထည့်လိုက်သည်။ ခုန ဆွထားတဲ့ အရှိန်ကြောင့်ရော အရည်တွေက ရွှဲနေတာမို့ လီးထိပ်တစ်ခုလုံးက လျှောခနဲ ဝင်သွားသည်။ ”အာ့ ကျွတ်ကျွတ် ” ”နာလို့လား” ”မနာဘူး ရတယ် ကိုမင်း ထည့်ပါ” အိတုံရဲ့ ဇကလဲမသေး နာနာကျင်ကျင်ကို ကြိုက်နှစ်သက်သူမို့ပင်။ အဲ့လို ဖြစ်အောင်လဲ ကိုမင်းအစဖော်ပေးခဲ့တာပင်။ ကိုမင်းလဲ လီးကို ထပ်ထည့်လိုက်သည်။ ဖြေးဖြေးချင်း နှဲ့နှဲ့သွင်းလာရာ လီးတစ်ဝက်ကျော်ကျော် ဝင်လာတော့ ဖင်ဝက တင်းခနဲရှုံသွားသည်။ ”အ့ ကိုမင်း ဖြည်းဖြည်း အရမ်းနာလို့ ဟင့်ဟင့် ကျွတ် ကျွတ်” သူလဲ အသာရပ်ကာ အစေ့ကို ကုန်းပြီး ကလိလိုက်သည်။ လီးကို ဖြည်းညှင်းစွာ ထုတ်လိုက်သည်။ ”အ့ ဟ ဟကျွတ်ကျွတ်” သူဒစ်နားထိလောက် ထုတ်လိုက်ပြီး ရပ်ထားလိုက်သည်။ အိတုံရဲ့ စအိုကြွက်သားတွေက သူ့လီးကိုတင်းကျပ်စွာ ညှစ်ထားသည်။ သူလဲ ကျောပြင်ကိုပွတ်လိုက်ပြီး အစေ့ကို ကလိပေးလိုက်သည်။ ခဏကြာတော့ စအိုညှစ်အားက တဖြည်းဖြည်းလျော့လာတော့ သူဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ထည့်လိုက်ပြန်သည်။ လီးတစ်ဝက်လောက် သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်နေလိုက်သည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ စအိုကြွက်သားတွေက လီးကြီးကို လက်ခံလာသည်။ အဝင်အထွက်က ချောမွေ့လာသည်။ အိတုံလဲ နာကျင်သည့်ဖက်မှ ကောင်းမွန်ခြင်းကို ခံစားလာရသည်။ နာနာကျင်ကျင် ညည်းနေသည့်အသံက ပြောင်းလာကာ လိုချင်တက်မက်သည့်အသံကို ပြောင်းလာသည်။ ဖင်ကို ဖြဲပေးထားတဲ့လက်တွေက ခပ်တင်းတင်း ဖြစ်လာသည်။ ဖင်က နောက်ကို မသိမသာ ဆောင့်ပေးလာလေသည်။ ကိုမင်းလဲ ဖင်ဝကို တံတွေးထွေးချလိုက်ပြီး လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ထပ်ထည့်လိုက်ပြန်သည်။ ခုနကလောက် မနာတော့သည်မို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း လီးကအဆုံးထိ ဝင်သွားကာ ဖင်နဲ့ ဆီးခုံ ပူးကပ်သွားသည်။ ”အိတုံ ဖင်ခံရတာ ကောင်းလား” ”ခုနက အရမ်းနာတယ်။ ခုမနာတော့ဘူး။ တစ်မျိုးပဲ။ ခံနိုင်လာတော့ နာတာကိုက အရသာလေး။ ကောင်းတယ်” ကိုမင်းလဲ လီးကို တစ်ဆုံးထည့်လိုက်ရာ ”ဟ့အာ့အာ့ ဖြည်းဖြည်း ကိုမင်း နာတယ်” ဖင်ထဲကို တစ်ရစ်ချင်းချော့ကာ လီးတစ်ဆုံးထည့်လိုက်သည်။ ဖြည်းဖြည်းချင်း တစ်ဆုံးထုတ် တဆုံးထည့်ကာ အစေ့ကိုလဲ ကလိနေတာမို့ အဖုတ်ထဲကအရည်တွေကလဲ စီးကျကာနေသည်။ ”ကိုမင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆောင့်ပေးကြည့်လေ။ အိတုံ ခံနိုင်လာပြီ အရမ်းကြီး မဆောင့်နဲ့ဦး” ကိုမင်းလဲ လီးကို တစ်ဝက်လောက်ထုတ်ကာ ထည့်လိုက်ပြန်သည်။ တစ်ဝက်ထုတ် ပြန်ထည့်ကို ခပ်ဆက်ဆက် လုပ်လိုက်ရာ ”အ အ အ ကျွတ်ကျွတ် ကိုမင်း အဟင့်ဟင့် ဘယ်လိုကြီးလဲကွာ တမျိုးကြီးပဲ လုပ်လုပ်” ကိုမင်းလဲ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ စအိုကြွက်သားတွေက လီးကို လက်ခံလာပြီမို့ လီးတချောင်းလုံးထုတ် ပြန်ထည့်ကို ခပ်သွက်သွက် လုပ်ပေးလိုက်ရာ အိတုံ ပါးစပ်မှ အော်သံ တမျိုးလေးကို ကြားနေရသည်။ကောင်းလို့ အော်နေသည်မို့ သူလဲ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ စအိုရဲ ကျဉ်းကြပ်တဲ့ ညှစ်အားကြောင့် သူလဲ ပြီးချင်သလို ဖြစ်လာသည်။ လိုးရခဲတဲ့ ခယ်မရဲ့ အပျိုစင် ဖင်ပါကင်လေးကို အရင်ဆုံး လုပ်ခွင့်ရတာမို့ ဒီလောက်မြန်မြန်နဲ့ သူမပြီးချင်သေးပေ။ ဒါကြောင့် သူစအိုထဲမှ လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်ရာ ”အာ ကိုမင်း ဘာလုပ်တာလဲလို့ သူများကောင်းနေတဲ့ဟာကိုကွာ” ”ညောင်းလာလို့ကွာ။ နေရာပြောင်းမလို့ ဒီလို ကုန်းကုန်းကွကွကြီးနဲ့ ဆောင့်ရတာ ညောင်းလာလို့” ပြောရင်း သူကုတင်အောက်ကို ဆင်းလိုက်သည်။ အိတုံလဲ မကျေမနပ်နဲ့ သူ့ကိုကြည့်နေတာမို့ အိတုံကိုကုတင်စပ်ကိုခေါ်ကာ ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။ အိတုံလဲ မကျေမနပ်နဲ့ မွေ့ရာပေါ် ဒူးထောက်ကာ ကုန်းပေးလိုက်သည်။ သူလဲ ဖင်နဲ့ လီးကို တစ်တန်းတည်းဖြစ်အောင် ပြင်လိုက်ပြီး ပေါင်တွေကို ချဲကာ ပြင်လိုက်သည်။ ဖြူဝင်းတဲ့ ဖင်ကို လက်နဲ့ ခပ်ဆက်ဆက် ရိုက်ချလိုက်ရင်း ”အိတုံ ဖင်ခံရတာ ကောင်းလား” ”အာ့ စပ်တယ် ကိုမင်းရဲ့ ဟင့် သူများ သားသမီးကို ဖင်လဲချသေးတယ် ရိုက်လဲ ရိုက်တယ် မမနဲ့ တိုင်မယ် အဟင့်” ”မေးနေတာဖြေလေ ဖင်ခံရတာ ကောင်းလား” ”ကောင်းပါတယ်ရှင့် ဖင်ခံလို့ ကောင်းပါတယ် သူလိုးတာ အရမ်းခံလို့ ကောင်းပါတယ် ကဲ ကျေနပ်ပြီလား ဟင်း” သူဖင်ကို ခပ်ဆက်ဆက်နဲ့ တဖျန်းဖျန်း ရိုက်လိုက်သည်။ အိတုံလဲ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ရမက်တွေက ထန်လာသည်။ နောက်ဆုံး ”ကိုမင်း လိုးပေးတော့ကွာ ဖင်ကို ။ အရမ်းခံချင်နေပြီလို့ ” ”ဖင်ကိုဖြဲပေးဦး” အိတုံလဲ ဖင်ကိုဖြဲလိုက်ပြန်သည်။ စအိုဝက ပြဲဟဟလေး ပေါ်လာတော့ တံတွေး ထွေးချလိုက်ရင်း လီးနဲ့တေ့လိုက်ပြီး ထည့်လိုက်သည်။ ဖြည်းဖြည်းချင်းညှောင့်လိုးလေး လိုးနေရင်းနဲ့ ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ ဖြဲထားတဲ့ လက်တွေကို ဖယ်ခိုင်းလိုက်ပြီး ဖင်ကို ရိုက်လိုက် လုပ်လိုက်လုပ်နေသည်။ ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်နေရာမှ ခပ်မြန်မြန် ဆောင့်ပေးလိုက်ရာ အိတုံလဲ အသည်းခိုက်အောင် ကောင်းလာသည်မို့ တအားအားနဲ့ အော်ရင်း လိုးခိုင်းနေသည်။ သူလဲ ဆောင့်ချက်တွေ ကြာလာသည်နဲ့အမျှ ပြီးချင်လာသည်။ ဒါကြောင့် အိတုံ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို အားနဲ့ ခပ်တင်းတင်း ညှစ်ကိုင်လိုက်ရင်း အားကုန်ဆောင့်လိုက်သည်။ အိတုံလဲ ပြီးချင်လာသည်မို့ စအိုကြွက်သားတွေက လီးကို ဖြစ်ညှစ်လာသည်။ သူလဲ မညှာတော့ပဲ ဆောင့်ချလိုက်သည်။ လီးတစ်ခုလုံးတောင့်တင်းလာကာ တကိုယ်လုံးမှ အကြောတွေတင်းတောင့်လာပြီး သုတ်ရည်တွေက ဖင်ထဲကို တရှိန်ထိုး ပန်းထည့်လိုက်သည်။ အိတုံရဲ့ စအိုကလဲ လီးကို ဆက်တိုက် ညှစ်ထားသည်။ သူလဲ ပြီးသွားပြီ။ နှစ်ယောက်သား ဖိုထိုးထားသလို မောဟိုက်နေကာ တကိုယ်လုံလဲ ချွေးတွေ ရွဲနေသည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အိတုံလဲ လဲကျလာသည်မို့ သူလဲ အလိုက်သင့် အိတုံဘေးမှာ လှဲချလိုက်သည်။ လီးကတော့ ဖင်ထဲမှာ တပ်ရက်နဲ့ပင်။ အိတုံနို့တွေကို ခပ်တင်းတင်း ညှစ်ကိုင်ရင်း ကစားနေလိုက်သည်။ အိတုံလဲ သူ့ကိုလှဲ့ကာ နမ်းလိုက်သည်။ ”ကောင်းလိုက်တာ ကိုမင်းရယ်။ လူလဲ နှုံးသွားတာပဲ။ လူဆိုးကြီး။ သိပ်လုပ်တက်တာပဲ။ ဒါကြောင့် မမက အသည်းစွဲနေတာနေမယ် ဟင်း” ”အိတုံကော မစွဲဘူးလား” ”စွဲတာပေါ့လို့ အဲ့ဒါကြောင့် မရှက်နိုင်ပဲ သူ့အလိုကိုလိုက်ပြီး သူခေါ်တဲ့နေရာ လိုက်တာပေါ့” ”အဲ့ဒါဆို ဒီနှစ်ရက်လုံး ကိုမင်း စိတ်ကြိုက် လိုးမယ်။ ခံနိုင်မလား” ”ကိုမင်း သဘောပါဆို။ အဲ့ဒါကြောင့် ကိုမင်းဆီ လာတာပေါ့။ နောက်ဆိုရင် တွေ့ရဖို့ လွယ်မှ မလွယ်တော့တာကို” နှစ်ယောက်သား ပြောရင်းနဲ့ တင်းတင်းဖက်ထားကြသည်။ တော်တော်လေးကြာတော့ အိတုံလဲ သူ့ကိုဖယ်ခိုင်းလိုက်ရာ ဖင်ထဲမှ လီးကို ထုတ်လိုက်တော့ ”ကျွတ်ကျွတ် နာတယ် ကိုမင်းရယ်” သူ့လီးကိုကြည့်ပြီး ”ဟင် သူ့ဟာကြီးက ဒီလောက် လုပ်ရတာကို မလျော့သေးဘူး လွန်ကိုလွန်တယ်” ချစ်စဖွယ် မျက်စောင်းထိုးရင်း လီးကို ခပ်ဖွဖွလေးပုတ်ကာ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။ သူလဲ နောက်ကနေ လိုက်ဝင်သွားရင်း ”ကိုယ့်ကိုလဲ ဆေးပေးကွာ” ”ကိုမင်းရေ ဖင်က စပ်ဖြင်းဖြင်းနဲ့ ရေထိတိုင်း စပ်နေတယ်။ အိမ်သာတက်ရင် ဒုက္ခပဲဟင့် သူ့ကြောင့်” လီးကိုရိုက်လိုက်ပြီး ရေဆေးပေးလိုက်သည်။ ခပ်တင်းတင်းကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်သလို လုပ်ပေးနေတာကြောင့် လီးက ပြန်မတ်လာပြန်ရာ ”အမလေး ကိုမင်းရယ် လွန်ကိုလွန်တယ် ခုလေးတင် ပြီးတာကို ခု ပြန်မတ်လာနိုင်သေးတယ်။ မနိုင်ဘူးကွာ တကယ်ပဲ” ”မကြိုက်ဘူးလား အဲ့ဟာကို” ”ကြိုက်မှကြိုက် ခိခိ” ပြောရင်း လီးကို ဆွနေသည်။ သူလဲ အိတုံကို ပါးစပ်ဟခိုင်းလိုက်ပြီး စုပ်ခိုင်းလိုက်ရာ အိတုံလဲ သူ့ကို စိတ်ပါလက်ပါ စုပ်ပေးလိုက်သည်။ သူလဲ စိတ်က ပြန်ပါလာကာ ခေါင်းကိုကိုင်ပြီး လီးကို အဖုတ်အမှတ်နဲ့ ညှောင့်နေလိုက်သည်။ ခဏနေတော့ အိတုံကို ဘိုထိုင်ကိုကိုင်ကာ ကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီး နောက်ကနေ လိုးလိုက်ပြန်သည်။ အိတုံလဲ စိတ်ပါလာပြန်သည့်မို့ နှစ်ယောက်သား စိတ်တူကိုယ်တူ လုပ်ကြပြန်သည်။ အိတုံကတော့ပြောသည်။ သူအဲ့လို ခဏလေးနဲ့ စိတ်ပါတာမျိုး မဖြစ်ဖုးခဲ့ သူနဲ့ကျမှသာ အဲ့လိုဖြစ်တာဟု။ နှစ်ယောက်သား ရေချိုးခန်းထဲမှာ တစ်ချီလုပ်ပြီး တော့ ရေချိုးလိုက်ကြသည်။ ပြီးတော့ အဝတ်တွေဝတ်ကာ အိပ်ရာပေါ်မှာ အနားယူလိုက်ကြရင်း အိပ်ပျော်သွားကြသည်။ အိပ်ရာကနိုးတော့ ဟိုတယ်ရီဆက်ရှင်ကို ဖုန်းဆက်ကာ ထမင်းနဲ့ဟင်းကို လာပို့ခိုင်းလိုက်ပြီး နေ့လည်စာ စားကြသည်။ စားပြီးတော့ တစ်ခါလုပ်ကြပြန်သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ ဖင်ကိုမလုပ်ဖြစ်သေး နာနေသေးတာမို့။ လုပ်ပြီး တရေး နှပ်လိုက်ကြသည်။ ညနေစောင်းတော့ ရေချိုးအဝတ်လဲကာ နှစ်ယောက်သား အပြင်ထွက်လည်ကြသည်။ အပြင်မှာပဲ ညစာစားပြီးပြန်လာကြကာ တညလုံးနီးပါး လုပ်ကြသည်။ တစ်ချီလုပ်လိုက် ခဏနားလိုက် ဆွလိုက် ပြန်လုပ်လိုက်နားလိုက်။ စားလိုက်သောက်လိုက် လုပ်လိုက်နဲ့ နှစ်ယောက်သား သုံးနာရီကျော်မှ အားဆေးသောက်ကာ အိပ်ကြသည်။ ဖင်ကို သုံးချီဆက်တိုက် လုပ်လိုက်သည်။ အိတုံလဲ ဖင်ခံရတာကို ဇိမ်တွေ့လာသည်။ နောက်ရက် မနက်နိုးတော့ အပြင်မှာ ခဏထွက်ကာ စားလိုက်ကြပြီး ဟိုတယ် ပြန်လာကာ လုပ်ကြသည်။ တနေကုန် အပြင်မထွက်ကြပေ။ တနေ့လုံးနီးပါး အိတုံရဲ့ ဖင်ကိုလိုးသည်။ အိတုံလဲ ဖင်ခံရတာကို ကြိုက်နေတာမို့ ဖင်ကိုပဲ လုပ်ခိုင်းသည်။ နှစ်ယောက်သား အရှက်ဆိုတာ မရှိကြတော့ပေ။ တနေကုန်နီးပါး အဝတ်ဆိုလို့ ကိုယ်မှာမကပ်တော့။ အိတုံကို ရိုက်ကာ လုပ်ရတာကိုသူလဲ သဘောကျသလို အိတုံကလဲ နှစ်သက်တာမို့ နှစ်ယောက်သား စိတ်တူကိုယ်တူလုပ်နေကြသည်။ ညနေကြတော့နားကာ အိပ်လိုက်ကြသည်။ ညရှစ်နာရီကျော်တော့ နိုးလာကြပြီး ရေချိုးအဝတ်လဲကာ ဘုရားသို့ သွားကြသည်။ ဘုရားကအပြန် ညစာဝင်စားပြီး ဟိုတယ်သို့ ပြန်လာကာ တညလုံး လုပ်ကြပြန်သည်။ မနက် သုံးနာရီကျော်မှ အိပ်ကြသည်။ မနက်ရှစ်နာရီကျော်တော့ နိုးလာကြပြီး မျက်နှာမသစ်တော့ပဲ နှုတ်ဆက်ပွဲအနေနဲ့ ဖင်ကိုလိုးလိုက်သည်။ အိတုံလဲ နောက်ဘယ်တော့မှ ထပ်တွေ့နိုင်မယ် မသိနိုင်တာမို့ စိတ်ကြိုက်ကို ကဲနေသည်။ သူလဲ ထိန်းကာလုပ်တာမို့ တော်တော်ကြာသည်။ ပြီးသွားတော့ နှစ်ယောက်သား ခဏနားကာ ရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာ ရေအတူ ချိုးကြသည်။ ရေချိုးရင်း အိတုံက ငိုနေတာမို့ သူချော့ရသေးသည်။ အခါအခွင့်သင့်ရင် တွေ့ကြမယ်လို့လဲ ပြောဖြစ်ကြသည်။ အိတုံကတော့ သူ့ကို အစွဲကြီး စွဲနေပြီ။ သူလဲ ချော့မော့ကာ နှစ်သိမ့်ရသည်။ ရေချိုးနေရင်းနဲ့ နှစ်ယောက်သား လုပ်ဖြစ်ကြပြန်သည်။ရေချိုးပြီး အဝတ်လဲကာ သူလဲ အိတုံကို သူ့အဆောင်နားထိ လိုက်ပို့လိုက်သည်။ နှစ်ရက်လုံး အကဲလွန်ကြတာမို့ အိတုံရဲ့ မျက်ကွင်းတွေလဲ ညိုကာ မျက်နှာက တော်တော် ချောင်ကျသွားသလို လမ်းလျှောက်ရင်လဲ ကွတတလေး ဖြစ်နေသည်။ ကားပေါ်က ဆင်းခါနီး သူ့ကိုအကြာကြီးနမ်းကာ နှုတ်ဆက်သည်။ အခွင့်သာခဲ့ရင် ခုလိုပြန်ဆုံချင်တယ်ဟုလဲ ပြောတော့ သူလဲ ခေါင်းငြိမ့်ကာ နှစ်သိမ့်လိုက်သည်။ အိတုံကားပေါ်က ဆင်းတော့ သူလဲ ဟိုတယ်သို့ ပြန်လာကာ အားဆေးသောက်ကာ အိပ်လိုက်သည်။ နေ့လည်ကျမှ နိုးလာပြီး ကုမ္ပဏီကို ဖုန်းဆက်ကာ သူမနက်ဖြန် ပြန်မည်ဟု ပြောလိုက်သည်။ အဝတ်လဲကာ သူလုပ်စရာ ကျန်တာလေးတွေကို လိုက်လုပ်လိုက်သည်။ ညနေစောင်းမှ ပြန်လာကာ ညနေစာကို အစောကြီးစားကာ မိန်းမဆီဖုန်းဆက်လိုက်သည်။ ဖုန်းဆက်ပြီးတော့ အိတုံဆီ ဆက်လိုက်ရာ အိတုံသူငယ်ချင်းက နေမကောင်းလို့ ဆေးသောက်ပြီး အိပ်နေတယ်လို့ပြောသည်။ သူလဲ အားဆေးသောက်ကာ ကုတင်ပေါ်မှာလှဲပြီး အိတုံနဲ့ဖြစ်ခဲ့တာတွေ စမြုံပြန်နေရင်း အိပ်ပျော်သွားသည်။ မနက် ခြောက်နာရီကျော်တော့ သူနိုးလာသည်။ နိုးတာနဲ့ ရေချိုးကာ သိမ်းစရာတွေသိမ်းပြီး မနက်စာ ထစားလိုက်သည်။ ပြန်ရောက်တော့ ကုမ္ပဏီကို ဖုန်းဆက်လိုက်ရာ ကုမ္ပဏီက လူတွေရောက်လာပြီး သူ့ကို လက်ဆောင်နဲ့ ပိုက်ဆံလာပေးသည်။ သူလဲ လိုအပ်တဲ့ စာရွက်စာတမ်းတွေနဲ့ လုပ်ရမည်များကို အသေးစိတ် ပြောပြလိုက်သည်။ ကိုးနာရီကျော်တော့ သူလဲ အဝတ်အိတ်တွေလက်ဆောင်ပစ္စည်းတွေကို ကားပေါ်သို့ တင်ကာ ကုမ္ပဏီက လူတွေကို နှုတ်ဆက်ပြီး အိတုံအဆောင်သို့ မောင်းလာလိုက်သည်။ အဆောင်ရှေ့ရောက်တော့ ဖုန်းဆက်လိုက်ရာ အိတုံက ထွက်လာသည်။မျက်နှာက ချောင်နေတုန်းပင်။ ခပ်နွမ်းနွမ်း ဖြစ်နေသည်။ သူလဲ နှုတ်ဆက်ကာ ပြန်တော့မည့်အကြောင်း ပြောလိုက်ပြီး တောင်ကြီးကို ပြန်လာလိုက်သည်။ တောင်ကြီးကို ရောက်တော့ လွှဲစရာရှိတာ လုပ်စရာရှိတာတွေကို လုပ်ရပြန်သည်။ သူပြန်ရတော့မည်မို့ သူနဲ့ ချိန်းမယ့်သူကို လွှဲရမည့်ကိစ္စ စာရွက်စာတမ်းတွေကို အသေးစိတ်လုပ်ရသည်။ ညဖက်မှာ မိန်းမဆီ ဖုန်းဆက်။ ပြီးအိတုံနဲ့ လိုင်းပေါ်မှာ စကားပြောရသည်။ ရုံးချုပ်ပြန်ရောက်ပြီးသိပ်မကြာခင်မှာ အိတုံကမင်္ဂလာဆောင်တာမို့ သူတို့မိသားစု သွားရသည်။သတို့သမီးဝတ်စုံနဲ့ လှနေတဲ့ အိတုံကို ကြည့်ရင်း သူ့စိတ်ထဲမှာ အိတုံနဲ့ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေကို တွေးရင်း သူ့ယောကျ်ားသာ သိရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ တွေးနေမိသည်။ ”မောင် ဘာတွေ တွေးနေတာလဲ။ ဖြူပြောတာ မကြားဖူးလား” ”ဟင် ဘာပြောလိုက်တာလဲ ဖြူ မောင်အသံတွေ ဆူနေလို့ မကြားလိုက်ဘူး” ”အော် အိတုံတို့ အတွဲက လိုက်တယ်လို့။ သူတို့တွေက တွဲလာတာလဲ ကြာပြီ။ သစ္စာလဲရှိတယ်။ ကောင်လေးကလဲ အရမ်းချစ်တယ်။ အိတုံကလဲ အရမ်းချစ်တယ်လို့။ ဖြူတို့ သူတို့အတွဲနဲ့ ဓာတ်ပုံ သွားရိုက်ရအောင်” သူလဲ လိုက်သွားရသည်။ အိတုံက သူ့အမျိုးသားနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးတော့ သူလဲ မျက်နှာပူပူနဲ့ နှုတ်ဆက်ရသည်။ ဓာတ်ပုံတွေ ရိုက်ကြသည်။ ပွဲပြီးတော့ မပြန်ကြသေး။ ရွှေကြိုးတားကြသေးတာနဲ့ ဘာနဲ့ ရှုပ်နေသည်။ သူကတော့ ပြန်ချင်နေသည်။ မျက်နှာပူလို့မို့။ အိတုံက သူ့အနားကပ်ပြောသေးသည်။ပိုက်ဆံတော့ မပေးတော့ဘူး လူတကိုယ်လုံးပေးထားတာမို့ဟု။ သူလန့်သွားကာ သူ့အမျိုးသားကိုလှည့်ကြည့်တော့ ဟိုက သူ့အာရုံနဲ့သူ။ သူ့သူငယ်ချင်း မိန်းကလေးတွေနဲ့ ပွဲကျနေသည်။ သူတို့မိသားစုလဲ နှုတ်ဆက်ကာ ဟိုတယ်သို့ ပြန်လာလိုက်သည်။ ညဖက် ဒင်နာ သွားတော့လဲ ယောကျ်ားလေးဝိုင်းက သပ်သပ်မို့ သူတို့က အသောက်ဝိုင်း။ မိန်းမကတော့ အရမ်းမူးအောင် မသောက်ခိုင်း။ အပြန် ကားမောင်းရမှာမို့ပင်။ သူလဲ ကိုးနာရီကျော်တော့ ပြန်လာလိုက်သည်။ သမီးကို သိပ်လိုက်သည်။ သမီး အိပ်သွားတော့ သူလဲ မိန်းမနားကပ်ကာ နူးလိုက်သည်။ ”ဟင့် မောင်နော်။ မဆိုးနဲ့။ သောက်လာပြီးရင် သူကဒါပဲ” ”သဲကလဲ မောင်က ဆိုးတာ မဟုတ်လူး။ ချစ်တာ မောင့်မိန်းမကို ချစ်တာ” ပြောရင်း ဖြူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ညင်သာစွား စုပ်နမ်းလိုက်ရင်း နို့တွေကို ကိုင်လိုက်သည်။ ဖြူက သမီးကို လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး ”မောင်း မီးနည်းနည်း မှိန်လိုက် ပြီးရင် သမီးကို စောင်ခြုံပေးလိုက်။ အဲကွန်းကို အအေးပိုလိုက်” သူလဲ သမီးရှိရာ ကုတင်ကိုသွားကာ စောင်ကို အသာခြုံပေးလိုက်ပြီး မီးကိူ မှိန်လိုက်သည်။ အဲကွန်းကို အအေးပိုလိုက်ကာ ဖြူရှိရာ ကုတင်ကိုလာကာ ကုတင်ပေါ်ရောက်တော့ ဖြူက အဝတ်တွေချွတ်ပြီးသွားပြီ။ သူလဲ အင်္ကျီနဲ့ ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်ကာ ဖြူက သူ့လီးကိုကိုင်ကာ ခပ်ဖွဖွလေးထုပေးရင်းနဲ့ နှုတ်ခမ်းကိုဟကာ အာငွေ့ပေးလိုက်သည်။ သူလီးက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မာလာသည်။ ဖြူကလဲ ကျွမ်းကျင်စွာ လွေပေးနေသည်။ သူလဲ ကောင်းလာတာမို့ ဖြူးပါးစပ်ထဲက ခဏထုတ်ကာ ကုတင်ပေါ်ပက်လက်လှန်လိုက်ပြီး 69 ပုံစံနဲ့ ဖြူက သူ့လီးကိုစုပ် သူကလဲ ဖြူ့ပိပိကို အားရပါးရ ဘာဂျာပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဖြူကအပေါ်ကနေ ဆောင့်ပေးသည်။ ဖြူက နို့တွေကို ကိုက်ကာ စို့ပေးရင် သဘောကျတာမို့ သူလဲ နို့တွေကို တလုံးပြီးတလုံ စို့ပေးလိုက်သည်။ ဖြူလဲ အပေါ်ကနေ စိတ်လိုက်မန်ပါကို ဆောင့်နေသည်။ ပါးစပ်ကလဲ ”မောင်ရယ် ကောင်းလိုက်တာ အာ့ ရှီး အ့အ့ အ့” ဖြူ့ကိုအသာထိန်းကာ ပက်လက်လှန်ချလိုက်ပြီး ဖြူခြေထောက်တွေကို ပုခုံပေါ်တင်ကာ ရှေ့ကိုငိုက်လိုက်တော့ ဖြူ့တင်ပါးတွေက မြောက်တက်လာသည်။ သူလဲ ခြေထောက်ကို ဆင်းချလိုက်ပြီး ”ဖြူ မောင့်အားရပါးရ ဆောင့်မယ်နော်” ”အင်း မောင့်သဘော ဆောင့်လေ။ ဖြူ့ကို မညှာနဲ့မောင် ဖြူပြီးချင်ပြီ” သူလဲ မီးစိမ်းပြလိုက်သည်မို့ စိတ်ကြိုက်ကို ဆောင့်နေလိုက်သည်။ အချက်ငါးဆယ်ကျော်တော့ ဖြူတကိုယ်လုံးတုန်လာကာ သူ့ကျောပြင်ကို ကုပ်ခြစ်လာပြီး သူ့လီးကို အဖုတ်ထဲကနေ ဆက်တိုက်ညှစ်နေသည်။ ပြီးတော့ ဟင်းခနဲ သက်ပြင်းချသံနဲ့အတူ လက်နှစ်ဖက်က ကုတင်ပေါ်သို့ ဘုတ်ကနဲ့ ကျသွားပြီး ”မောင်ရယ် အရမ်းကောင်းတာပဲကွာ။ မောင်မပြီးသေးဘူးမို့လား။ ဖြူဘယ်လို နေပေးရမလဲ” တခါတလေကျရင်လဲ ဖြူက အဲ့လိုပင်။ စိတ်ပါသည့်အခါများတွင် စိတ်လိုလက်ရ သူ့ခိုင်းသည့်အတိုင်းနေပေးတက်သလို စိတ်မပါသည့် အခါများတွင်တော့ ချော့ခိုင်းရသည်။ သူလဲ လီးကို အဖုတ်ထဲမှထုတ်ကာ ဖြူးကို ဒေါ့ဂီကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီး နောက်ကနေ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ဆောင့်လိုက်သည်။ ဖြူလဲ ညည်းသံတိုးတိုးလေးက သူ့ကိုအားပေးနေသလိုပင်။ ဖြူ့ရဲ့ ညည်းသံက သူများတွေနဲ့ မတူပေ။ သူ့နားထဲမှာ ချစ်စရာ အကောင်းဆုံဟု ထင်သည်။ သူကချစ်တာကိုး။ ဆောင့်ချက်ပေါင်း ကြာလာသည်နှင့်အမျှ သူလဲ ပြီးချင်လာသလို ဖြူလဲ နောက်တစ်ခါ ပြီးချင်လာသည်။ ”မောင် ဖြူပြီးချင်လာပြီ။ မလျှော့နဲ့ ဆောင့်ဆောင့် တူတူ ပြီးရအောင်ကွာ” သူလဲ ဆက်တိုက် ဆောင့်ချလိုက်သည်။ အဖုတ်ထဲမှာ နွေးခနဲ ဖြစ်သွားသလို သူလဲ သုတ်ရည်တွေက ထွက်သွားသည်။ ဖြူလဲ နောက်တကြိမ် ပြီးသွားသည်။ နှစ်ယောက်သား ထပ်ရက်သား မှိန်းနေလိုက်သည်။ ခဏကြာတော့ ”မောင်ဖယ်တော့ကွာ။ ဖြူအိပ်ချင်ပြီ။” ပြောပြီး သူ့ကိုဖယ်ကာ အိမ်သာထဲဝင်ကာ ရေဆေးသံ ကြားလိုက်သည်။ သူလဲ တစ်ရှူးယူကာ အင်္ကျီနဲ့ပုဆိုးကို ကောက်ဝတ်လိုက်ပြီး မှိန်းလိုက်သည်။တော်တော်လေးကြာတော့ ဖြူလဲ ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာကာ အဝတ်တွေဝတ်ပြီး သူ့ကို ကန်တော့ကာ သူဘေးနားဝင်ကာ လှဲလိုက်ပြီး သူ့ကိုဖက်ကာ အိပ်လိုက်သည်။ သူနိုးလာတော့ အိမ်သာတက်ချင်လာတာမို့ ဖုန်းကိုယူကာ အိမ်သာထဲဝင်ပြီး အိမ်သာတက်ရင်းနဲ့ လိုင့်ဖွင့်သုံးလိုက်ရာ မက်ဆေ့ချ်တွေ ဝင်လာသည်။ အိတုံဆီမှ ”ကိုမင်း အရမ်းသတိရတယ်ကွာ။ ကိုကို ကို့ချစ်ပေမယ့် သူနဲ့လုပ်တာ ကိုမင်းနဲ့လောက် မကောင်းဘူး။အိတုံ မပြီးလိုက်ဘူး။ သူက အရင်ပြီးသွားပြီး မူးမူးနဲ့အိပ်ပျော်သွားပြီ။ အိတုံကတော့ အိပ်မပျော်လို့ စာပို့လိုက်တာ။ ဒီစာလဲ နောက်ဆုံးပို့တာ ဖြစ်မှာပါ။နောက်ဆိုရင် အိမ်ထောင်ရေး သာယာအောင်လို့ လုပ်ရမှာမို့ စာမပို့ဖြစ်ရင်လဲ ကိုမင်း နားလည်မယ်ထင်ပါတယ်။ အခါအခွင့် သင့်ရင်တော့ ပြန်တွေ့ချင်ပါသေးတယ်။ ကိုမင်းနဲ့ အတူ နေခဲ့တဲ့ အချိန်လေးကို အမြဲ သတိရနေတယ်ဆိုတာတော့ ယုံထားပေးပါ။ ဒီစာကို ဖတ်ပြီးတာနဲ့ ဖျက်လိုက်နော်။ မမတွေ့သွားရင် ပြသနာ တက်လိမ့်မယ်။” သူလဲ စာကိုဖတ်ပြီး ဖျက်လိုက်သည်။ သူတွေးလိုက်မိသည်။ အိတုံလိုခယ်မမျိုးနဲ့ သူကြုံခဲ့ရပြီ။ ခယ်မရဲ့ပေါင်ကို တစ်ဝက်ပိုင်တယ်ဆိုတဲ့ စကားကိုလက်သင့်မခံပေမယ့် နောက်ခယ်မတွေကို သူ ညီမအရင်းလို စိတ်ထားနိုင်ပါမည်လား တွေးကြည့်မိသည်။ သူ ဖြူ့ရဲ့ ညီမတွေကို တစိယောက်ပြီးတစ်ယောက် စဉ်းစားလိုက်သည်။ ဖြူက တစ်ဦးတည်း သမီးမို့ ဝမ်းကွဲ ညီမတွေကို တွေးလိုက်ရာ နွယ်နီ အကြောင်းတွေးမိတော့ သူ့လီးက မတ်လာသည်။ သူလဲ လန့်ဖျန့်ကာ ဆက်မတွေးရဲတော့။ နွယ်နီဆိုတာ ဖြူ့ရဲ့ ညီမဝမ်းကွဲပင်။ ဖြူနဲ့ သိပ်မျက်နှာကြောမတည့်။ သူနဲ့ကတော့ လေပေးဖြောင့်သည်။ ကိုယ်လုံးက ငါးရံ့ကိုယ်လုံး။ ဖြူ့လိုပင်။ အသားက ဖြူ့လို မဖြူ။ နည်းနည်းညိုသည်။ ရည်းစားရှိသည်လို့ ကြားပေမယ့် မသေချာ။ ရှိတာတော့ရှိမည်။ မျက်နှာကတော့ ချစ်စရာကောင်းသည်။ ပြောရရင် sex ဆန်ဆန် နှုတ်ခမ်းနဲ့ ကိုယ်လုံးက သူ့အကြိုက်ပင်။ ဒါကြောင့် သူဆက်မတွေးတော့ပဲ ရပ်လိုက်ရင်း သက်ပြင်းဖူးခနဲချကာ အိမ်သာထဲက ထွက်လာလိုက်သည်။ သမီးကုတင်ဆီသွားလိုက်ပြီး စောင်ကို သေချာ ပြန်ခြုံကာ အဲကွန်းကို အအေးလျှော့လိုက်သည်။ သမီးကို ခပ်ဖွဖွလေးနမ်းကာ မိမိကုတင်ပေါ်တက်လိုက်ပြီး ဖြူ့ကို အသာနမ်းလိုက်ရင်း စောင်ကိုခြုံပေးလိုက်ကာ သူလဲ အိပ်လိုက်သည်။ အိပ်မပျော်ပေ။ မျက်စေ့ထဲမှာ တဝဲဝဲနဲ့ နွယ်နီ့ရဲ့ ပုံတွေ။ မလွယ်ပါလား ခယ်မချောလေးရေ……။ ပြီးပါပြီ။