အချစ်ကျောင်းတော်သား

ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်ကို ကျောင်းစောင့် ငနီဆိုသူ နေ့တိုင်းလိုလို သူ့အခန်းထဲမှာ ဆွဲဆွဲစားနေကြောင်း ကျော်မျိုးနိုင်တစ်ယောက် သူငယ်ချင်းတွေထံမှ တစ်ဆင့်စကား ကြားဖူးခဲ့တာကြာပြီ။ ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်မှာ သူတို့ကျောင်းကို အရင်နှစ်ကမှပြောင်းရွှေ့လာသော အင်္ဂလိပ်စာပြ ဆရာမတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ အသက် ၃၀ ဝန်းကျင်ခန့်ရှိပြီး ရုပ်ရည်ရူပကာ ချောမောလှပသလို သူမရဲ့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် အဆက်အပေါက်ကလည်း တောင့်တင်းဖွံ့ထွားပြီး ရွှေရင်ထွားထွား တင်ပဆုံအိုးကြီးများ ပြည့်ပြည့်ကားကားနှင့် မြင်သူတကာ ဏှာထန်စေနိုင်လောက်သည့် ပုရိသယောက်ျားသားများအကြိုက် ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားပင် ဖြစ်သည်။ မွန်တရုတ်စပ် ဖြစ်ကာ အသားဖြူဖြူ အရပ် ၅ ပေ ၄ လက်မခန့်ရှိပြီး နိုင်ငံကျော် ရုပ်ရှင်မင်းသမီးတစ်ယောက်နှင့်ပင် တစ်မိတည်းဖွား ညီအစ်မအလား ထင်မှတ်မှားရသူ ဖြစ်သည်။

ကျော်မျိုးနိုင်တို့လို ဆယ်တန်းတစ်နှစ်ကျ ကျောင်းသားကြီးတွေရော ၈ တန်း ၉ တန်းအရွယ် ကြီးကောင်ဝင်စ ကျောင်းသားတွေသာမက တစ်ကျောင်းလုံးက ဆရာအရင့်အမာကြီးတွေပါမကျန် ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ အချိုးအဆစ်ကျနလှပသော ကိုယ်လုံးအလှနှင့် ဆူဖြိုးပြည့်ဝသော အိုးကြီးတွေကို တဏှာဆပွား စိတ်ဝင်တစားရှိကြသည်။ မြင်သူတိုင်း သွားရည်တမြားမြားကျရသည့် အလှပိုင်ရှင် မိန်းမချောတစ်ဦးပဲ ဖြစ်သည်။

အထူးသဖြင့် စာသင်ချိန်တွေမှာဆိုလျှင် ဝှိုက်ဘုတ်ဖက်ကိုလှည့်ကာ စာတွေရေးပြနေသော ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်၏ တအိအိ လှုပ်ယမ်း တုန်ခါနေသော အိုးပြည့်ပြည့်ကားကားကြီးနှစ်ဖက်ကို ရင်သပ်ရှုမောငေးကြည့်ပြီး စိတ်နဲ့မပြစ်မှားဖူးသူဟူ၍ မရှိပါချေ။ ကျောင်းဆင်းပြီး အိမ်ပြန်ရောက်တာနှင့်ပင် လွယ်အိတ်ကို ကမန်းကတန်းပစ်ချ အိမ်နောက်ဖေးရှိ အိမ်သာခန်းထဲ အပြေးအလွှားဝင်ရောက်ပြီး အာသာဖြေ ဂွင်းထုရတာလည်း အကြိမ်ကြိမ်မမောနိုင်အောင်ဘဲ ဖြစ်သည်။ ယုတ်စွအဆုံး သူတို့ယောက်ျားလေးတွေသာမကဘဲ အတန်းထဲက ယောက်ျားလျာ သူငယ်ချင်းမလေး ချိုလဲ့ရီကပင် ဆရာမအိုးကြီးတွေကို သိပ်ခိုက်သည် ဆရာမနှင့်အတူနေရလျှင် သေပျော်ပြီ ဟူ၍ နှုတ်မှ ထုတ်ဖော်ပြောကြားရသည်အထိ ဖြစ်သည်။

အကြောင်းတိုက်ဆိုင်သည့်တစ်နေ့မှာတော့ ငနီနှင့်ဆရာမတို့ရဲ့ ဖြစ်ပျက်ပုံ ဇာတ်လမ်းစုံကို ကျော်မျိုးနိုင် ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ မျက်စိနှင့်တပ်အပ် ပက်ပင်းမြင်တွေ့လိုက်ရပြီ ဖြစ်သည်။

ကျော်မျိုးနိုင် သင်္ချာဆရာမဒေါ်နန်းရွှေ ခိုင်းထား၍ ဆဋ္ဌမတန်းကျောင်းဆောင် ပြုပြင်ရန်ကိစ္စအတွက် လက်သမားအဖွဲ့ခေါ်ဖို့ ကျောင်းစောင့် ကိုနီ (ငနီ) ထံကို သွားရောက်အကြောင်းကြားရာ အိမ်ရှေ့မှာ လူသူတစ်ယောက်မှ မတွေရသဖြင့် ငနီတစ်ယောက်တည်းရှိနိုင်သည့် အိမ်အတွင်းဖက်ဆီကို လက်သမားသုံးပစ္စည်း တန်ဆာပလာတွေ ဖြစ်ကြသည့် တူတွေ လွှတွေ တံစဉ်းတွေ ရွှေဘော်နှင့် ဆောက်တွေ သံတံရွင်းတွေ မြေတူးဂေါ်ပြားတွေ အားလုံးကို ကျော်ခွပြီး အသာလျှောက်ဝင်လာခဲ့သည်။ သူ့ဆီ မကြာမကြာ လာလည်နေကျဖြစ်၍ ဘယ်နေရာ ဘာရှိတယ် ငနီသောက်လက်စအရက်ပုလင်း ဘယ်နားထားတယ် ဆိုတာကစ သိနှင့်ပြီးလည်းဖြစ်သည်။

အခန်းတစ်ခုရှေ့အရောက်မှာ အတွင်းမှ အသံဗလံတချို့ကြားရာ ကျော်မျိုးနိုင်ရဲ့ ခြေလှမ်းတွေ တုံ့ကနဲ တန့်ရပ်လို့သွားသည်။ အသံကြားရာ အရပ်ဆီကို သူခိုးလျှောက်သလို ခြေသံလုံလုံနှင့် ချွတ်နင်းလျှောက်လာခဲ့ပြီး အခန်းနံရံမှာနားကပ်၍ အသေအချာ အာရုံစူးစိုက် နားထောင်ကြည့်မိသည်။

“အိ အ ကျွတ်ကျွတ် နာ တယ် ကိုနီ ဖြေးဖြေး အ အ သူ့ဟာကြီး ဘယ် ဘယ်နေရာကို လိုက် ထိုးထည့် နေတာလဲလို့ ဟင့် အိ အ အမေ့ အား အ”

အမျိုးသမီးတစ်ယောက်အသံကြားရ၍ “ဒါ ဒါ အလုပ်ဖြစ်နေတဲ့အသံပဲ ကိုနီ စော်တစ်ပွေပွေ ခေါ်ဖြုတ်နေတာထင်တယ် သူဖာအမြဲချတယ် ဆိုတာ ဟိုကောင်တွေပြောသံကြားဖူးတယ် ဧကန္တ ကောင်မကို အပေါက်တွေဘာတွေများ မှားပြီး ချော်ချက်ထိုးမိနေလားမသိ” လို့ တွေးရင်း စိတ်ထဲက ကြိတ်အူမြူးသွားကာ ချောင်းကြည့်ပေါက်ကို လိုက်ရှာကြည့်ရာ အခန့်သင့်ဆိုသလိုပင် သူ့အိပ်ခန်းတံခါးကို အသေအချာပိတ်မထား၍ ခပ်ဟဟဖြစ်နေသည့်အဖြစ်ကို ရှာရှာဖွေဖွေ မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။

ကျော်မျိုးနိုင် အခန်းတံခါးဝနားသွားပြီး ဟနေသော တံခါးနှစ်ချပ်ကြားနေရာလေးကနေ အတွင်းထဲကို တိတ်တိတ်လေး ခိုးချောင်း ကြည့်လိုက်မိသည်။
URGENT – Short Bitcoin now! The price going down to $51,000

“ဟာ “

သူ ရုတ်တရက် ခေါင်းနပန်းကြီးပြီး ခန္ဓာကိုယ်ထဲရှိ သွေးတွေပါ တမုဟုတ်ချင်း ဆူပွက်သွားသလိုပင်။ ဘယ်လိုမှ မယုံနိုင်စရာအဖြစ်။ သေချာအောင်ဆိုပြီး ကိုယ့်မျက်လုံးကိုယ် အထပ်ထပ်အခါခါပြန်ပွတ်၍ မျက်လုံးနှစ်လုံးစလုံး အသေအချာ ပြူးပြဲ စိုက်ကြည့်လိုက်မိသည်။ ဆရာမမှ ဆရာမအစစ်။ ဆရာမ ဒေါ်မြတ်ဝတ်ရည် သေချာပါသည်။

သူမတစ်ကိုယ်လုံး မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းပုံစံနှင့် အဝတ်အစားနတ္ထိ ခန္ဓာကိုယ်ဗလာကျင်းနေလျက်ရှိကာ ကြီးမားဖွံ့ထွား၍ အနည်းငယ်မျှပင် အိတွဲကျခြင်းမရှိသေးသည့် ရင်သားဆိုင်အိအိကြီးနှစ်မြွှာ ဆူခြင်းကျုံခြင်းမရှိ သွယ်လျပျောင်းနွဲ့လွန်းသည့်ခါး ထိုမှသည် အောက်ပိုင်းရပ်ဝန်းဆီ ဝေ့ဝဲကြည့်လိုက်လျှင် မြင်သူတကာ မျက်စိပသာဒဖြစ်စရာ အစွမ်းကုန် ထည်ဝါကြွားဝင့်ကားစွင့်လျက်ရှိကြသည့် တင်ပါးဆိုင်အသားစုံ့ကြီးနှစ်ဖက်တို့ကို အထင်အရှား မြင်တွေ့နိုင်ပေသည်။

ဆရာမ၏ ကနွဲ့ကလျဟန်နှင့် ဘေးတစောင်းလှဲအိပ်ကာ အပေါ်ဖက်ကို ဘေးတိုက်အနေအထားနှင့် တစ်ဖက်ထောင်တစ်ဖက်ချပုံစံ ခပ်ကားကားလေး ဖြဲဟမြှောက်ထောင်ပေးထားသော ဖြူဖွေးဝင်းမွတ်သည့် ဆင်စွယ်ဆင်နှာမောင်း သဏ္ဍာန် ပေါင်တန်ကြီးနှစ်ဖက်အကြားမှ တောအုပ်ပျိုငယ်အလား အမွေးနက်နက်များ တစ်စုတစ်ဝေးတည်း ဝန်းရံပေါက်ရောက်လျက်ရှိရာ အဓိက အင်္ဂါအစိတ်အပိုင်း ဖြစ်သော မို့ဖောင်းကြွရွနေသည့် စောက်ဖုတ်ပြင်ကျယ်ကြီးကို နှလုံးတဆတ်ဆတ် မတ်တပ်ကနေ ချက်ချင်း မွှေ့ယမ်းကုန်းဟပ်ပစ်ချင်စရာ ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း ဘွင်းဘွင်းရှင်းရှင်းကြီး တွေ့မြင်လိုက်ရလေသည်။

ငနီကိုယ်တိုင်လည်း သူမနည်းတူပင် ဖင်ပြောင်ကြီးအတိုင်းသား ဖြစ်နေပြီး အလုပ်ကြမ်းမျိုးစုံ လုပ်၍ နေပူခံရဖန်များလွန်းတာမို့ ကြေနီရောင် အသားအရေမျိုး ရှိသော ငနီ၏ ဖင်ပြောင်ကြီးအောက်မှနေ၍ ဟီးလေးခိုတွဲလျက်ရှိသော သူ၏ဂွေးဥပျဉ်းတွဲကြီးနှစ်လုံးကိုပါ အတိုင်းသား တွေ့မြင်ရပြန်ရာ ကျော်မျိုးနိုင် အသည်းထဲ အူထဲ ကျလိကျလိနှင့် ရယ်ချင်ပက်ကျိ ဖြစ်သွားမိသည်။

ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည် ဝတ်ဆင်လာသည့် အဖြူအစိမ်း ကျောင်းဝတ်စုံကလေးကမူ သူတို့နှစ်ယောက် လုံးထွေးနေကြသည့် နဘေးမှာ အပုံလိုက် အကွင်းလိုက်ကျနေကာ သူမကိုယ်တိုင် ပြီးစလွယ် ချွတ်ပုံချထားဟန် တူပေသည်။ ဆရာမရဲ့ အတွင်းခံဖြစ်မည်ဟု ယူဆရသော ပန်းနုရောင် ပင်တီကလေးတစ်ထည်သာ အခန်းခြေရင်းဖက်မှာ အထီးတည်း ကျနေသည်။

ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်ရော ကိုနီ (ငနီ)ပါ အခန်းအလယ်ရှိ လျှာထိုး ပျဉ်ခင်းကြမ်းပြင်ထက်မှာ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ပူးထပ် ခွမှောက်လျက်သား မြင်မကောင်းအောင် ရှိနေကြကာ ငနီရဲ့ပေါင်ကြားမှ သူ၏ထွားထွားလျားလျား ရှိပုံရသော လိင်တန်ဆာချောင်းကြီးမှာ ဆရာမ၏အင်္ဂါဇပ် တစ်နည်း ရှေ့ပေါက်မဟုတ်ဘဲ အနောက်ဖက်ရှိ အစာဟောင်းစွန့်ပယ်ရာဋ္ဌာန ဟုဆိုရမည့် စအိုပေါက်ကလေးထဲကို စီးစီးပိုးပိုး ကြပ်ကြပ်သိပ်သိပ်နိုင်လွန်းစွာဖြင့် လဒစ်လုံးထက်ဝက်ခန့်ပင် အတင်းအကြပ် ထိုးသွင်းနှစ်မြှုပ် ထားသည့်အဖြစ်ကို တအံ့တသြ မြင်လိုက်ရသည်။

“ဟာ ဒီဘဲ ဆရာမဖင်ကို လိုးနေပါလား ဒီလီးနဲ့ဆို သေချာပေါက် ဖင်ကွဲမှာပဲ”

သူတွေးနေစဉ်မှာပင် ငနီ ဆရာမဖင်ပေါက်ထဲ ဝင်နေသော လီးကြီးကို ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်လုံးကို ဘေးတစောင်း လှဲအိပ်လျက် အနေအထားအတိုင်း ဆရာမဖင်ဆုံအိအိနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ဖြဲလျက် ဖင်သားနှစ်ဖက်အကြားရှိ ဖင်စအိုဝစူတူတူထဲကို လီးချောင်းကြီး ထပ်မံ ဖိဆောင့်လိုးထည့်လိုက်ပြန်တာ တွေ့ရသည်။

“အင့် အ ကိုနီရယ် အ မ မညှာဘူး အင့် နာ နာတယ် ချွတ်ပါ မြန်မြန် ကိုနီ့ဟာကြီး ကျွန်မ ဖင်နဲ့ မ မတော်ဘူး အင့်ဟင့်ဟင့်”

“အို မတော် ရှိမလား ဝတ်ရည်ရယ် ခဏလေး စောက်ဖုတ်က လိုးနေကျဆိုတော့ တစ်ခါမှမလိုးဖူးသေးတဲ့ဖင်ပေါက်ကို လိုးကြည့်တာ အပေါက်ကကျဉ်းပေမယ့် ဖင်ကိုဖွင့်ပေးတတ်ရင် လိုးရမခက်ပါဘူး”

ငနီပြောပြီး ဖင်ပေါက်ထဲကို လီးကြီးမရမက ထိုးသွင်းနေသလို သူ့လက်တစ်ဖက်က မြတ်ဝတ်ရည်၏ ပေါင်တန်တစ်ဖက်ကို မြှောက်ထောင် ထိန်းကိုင်ထားလျက်၊ ကျန်တစ်ဖက်ဖြင့် သူမရဲ့ခန္ဓာကိုယ်အထက်ပိုင်းရှိ ကျွဲကောသီးအလတ်စား အရွယ် ထက်ပင်မကသော နို့အုံအိအိကြီးနှစ်လုံးကို နို့အခြေကရော အပေါ်ကိုကော့ထောင်နေသည့် နို့သီးချွန်တက်တက် ကလေးနှစ်ခုကိုပါ အပြတ်ချေနယ် ပေးနေလိုက်ရာ မြတ်ဝတ်ရည် အတော်ကလေး ဖီလင်တက်လာဟန်နှင့် လှုပ်ရှားမှုတွေ တစ်စတစ်စ ငြိမ်သက်လာပြီး သူလည်း အောက်ကလီးကြီးကို လဒစ်လုံးမြုပ်ရုံ တစ်လက်မချင်း သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်နှင့် (ချော့လိုးလိုးသည့်ပုံစံ) တဖြည်းဖြည်း လုပ်နိုင်လာတာ တွေ့ရသည်။

“အ အ ကို နီ ရယ် အမေ့ အိ ဖြေး ဖြေး တ တအား မ မဆောင့်နဲ့ နော်”

“အေးပါ ငါ စောက်ရမ်း မဆောင့်ပါဘူး ဖြေးဖြေး လိုးမှာပါ နင်မနာစေရဘူး ဟုတ်လား ကဲ ဒီဖက်လှည့် “

“ပြွတ်ပြွတ် ပြွတ်”

နမ်းစုပ်သံများ ကြားရပြီးနောက် ငနီလည်း အနောက်ကနေ ခါးကို ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်နှင့် ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ကာ လီးကို ဇပ်ကနဲ ဇပ်ကနဲ ကော့ကော့ထိုးပေးနေရာ ကြာလာလေ တဖြည်းဖြည်းအရှိန်ရကာ လီးအဝင်ချောလာပြီး ငနီလည်း လိုးရတာ အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာဟန်နှင့်

“ခဏလေး ဝတ်ရည် နင်ဖင်ကုန်းလိုက်စမ်းပါ ငါအနောက်ကနေ ဖင်ကြည့်ပြီး လိုးချင်လို့”

ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်လည်း သူ့ကို အရှက်ကုန်နေသူပီပီ သူ့ကိုလည်ပြန်လှည့်ကြည့်ကာ မျက်စောင်းလဲ့လဲ့တစ်ချက်ထိုးပြီး …

“ကျွတ် ကိုနီရယ် အားအားရှိ ဒီဖင်ပဲကြည့်နေ ရှင် ကျွန်မဖင်ရော စောက်ပတ်ရော တစ်ခုမကျန်အောင် ကြည့်လိုက်လိုးလိုက် လုပ်နေတော့တာပဲ ကြာရင် လူလည်း လုံးပါးပါးတော့မယ် ဟွန်း”

မကျေမနပ်ပုံစံနှင့် မဲ့ရွဲ့ပြောလိုက်ပေမယ့် သူမကိုယ်လုံးအိအိကြီးကို လေးဖက်ထောက် မှောက်ခုံရက်လုပ်ကာ ဖင်ကြီးကို အနောက်ဖက်သို့ ပစ်ပြီး ရက်ရက်ရောရော ကုန်းထောင်ပေးလိုက်သည်။ ဆရာမဖင်သားဆိုင်ကြီးနှစ်ဖက်မှာ အပေါ်ဖက်သို့ ခပ်ကြွကြွလေး ငေါ့ထောင်နေကာ စောက်ပတ်ရော ဖင်စအိုပေါက်ရော ကြိုက်တာလိုး ဆိုသည့်သဘောနှင့် အပေါက်ဝလေးဖွင့်ပြီး ကော့ကော့ကြီး လုပ်ထားတာ တွေ့ရသည်။ သူမစောက်ပတ်က လရည်ဝနေ၍ လိုးလို့လည်း တော်တော်ကောင်းမည့် ပုံစံပဲ ဖြစ်သည်။

သူမ ဖင်ကုန်းကုန်းချင်းမှာပဲ အခွင့်အခါကောင်းစောင့်နေသည့် ငနီလည်း သူ့လီးကိုသူ တံတွေးများ တထွီထွီနှင့်ထွေးထည့်လိုက်ကာ လချောင်းတုတ်တုတ်ကြီးရဲ့အပေါ်မှာရော ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ဖင်စအိုတဝိုက်မှာပါ တံတွေးရွှဲနေအောင် လက်ခုပ်နှင့်ခံယူ၍ သုတ်လိမ်း ပစ်လိုက်ရင်း လီးဒစ်ထိပ်ကို ဆရာမရဲ့ဖင်ပေါက်ဝ၌တေ့ကာ အနောက်ကနေ ခပ်ပြင်းပြင်း ဖိဆောင့်လိုးချလိုက်သည်။

လီးထိပ်ကြီး ဘု ဗွပ်ကနဲ ဆောင့်ချလိုက်သံနှင့်အတူ ဆရာမဖင်ပေါက်ထဲကို လီးကြီးတဝက်နီးနီးလောက် ရုတ်တရက် ကျွံနစ်တိုးဝင်သွားသည်။ တံတွေးများက ချောဆီအဖြစ်ရှိနေတာမို့ ရှောကနဲ စအိုအတွင်းထဲထိ ဝင်ရောက်သွားပေမယ့် လဒစ်ထိပ်ခေါင်းပြဲလန်ကာ လက်တစ်ဆုပ်နီးနီးရှိမည့် လီးတုတ်တုတ်ကြီးက သူမဖင်ဝနှင့်မဆန့်အောင် တစ်ကြပ်နေတာတော့ အမှန်ပဲဖြစ်သည်။ ဆရာမမျက်နှာလေး ရှုံ့ရှုံ့မဲ့မဲ့ဖြစ်နေချိန်မှာပင် ငနီတစ်ယောက် သူမဖင်သားအိအိကြီးကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နှင့် အားရပါးရ ဖိဖြဲလျက် အပေါ်စီးကနေ လီးကိုနှဲ့ကာနှဲ့ကာဖြင့် တစ်ချက်ချင်းတစ်ချက်ချင်း ဖင်ကိုနှိမ့်လိုက်ချလိုက် မြှောက်လိုက်ကြွလိုက်နှင့် စတင်လိုးဆောင့်သွင်းနေပြီ ဖြစ်သည်။

“အား အ အိအိ အမေ့ အင့်ဟင့်ဟင့် နာ နာတယ် ကိုရယ် ဖြေး ဖြေး လိုးပါ အင့်အ ကျွတ်ကျွတ် “

“ဘု ဖွတ် ဇွပ် ဘုတ် ဖတ် ဗလပ် ဘွတ် ဖွတ် ဘုတ် ဘတ် ဖတ် ဘွပ် ဗလပ်ဘုဘွပ်”

“ဟင့် အိ အ အ လိုးလိုး ဖင်ကွဲအောင်လိုး ဒီလောက် ဖင်လိုးချင်ရင် အစကတည်းက စောက်ပတ်မလိုးဘဲ ဖင်ပေါက်ချည်းသက်သက် လိုးပါတော့လား ကျွန်မ ဖင်ပြဲအောင်ခံပေးမယ် အိ အိ အ ဟင့် အင့် အိ အိ ကို ကိုနီ အ အ လာ့ လာ့ အဆုံးထိ မ မသွင်းနဲ့ လေ အို သေပါပြီနော် လူကို နဲနဲမှ မညှာဘူး အင့် ဟင့် ဟင့်ဟင့် လိုး လိုး နာနာလိုး ရှင့်လီးကြီး တဆုံးသာ ထည့်လိုးပလိုက် ဟင်းဟင်း”

ဆရာမ အသံခပ်အုပ်အုပ်နှင့် မခံချိမခံသာ ကြိတ်ညည်းနေပေမယ့် နာကျင်လွန်းလို့ပဲလားမသိ။ သူမအသံက တဖြည်းဖြည်းနှင့် ပိုကျယ်လာ၍ ငနီ သူမပါးစပ်ကို လက်နှင့် အလျင်အမြန်ဖိအုပ်ကာ ပါးစပ်ကိုပိတ်ထားလိုက်ရသည်။

ငနီ လိုးချက်က လက်လန်သည်။ ပက်စက်သည်။ သူ့ဖင်မဲပြောင်ပြောင်ကြီး အပေါ်ကို မြှောက်ကာမြှောက်ကာနှင့် လီးတစ်ဆုံး မဝင်ဝင်အောင် အတင်းကာရော တရစပ် ဖိသိပ်လိုးပစ်နေရာ ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ဖင်ပေါက်မှာ လီးအဝင်အထွက်လုပ်လိုက်တိုင်း ပြဲကနဲပြဲကနဲ အာတာပြဲဖြစ်လို့သွားပြီး လီးအဝင်မှာ စအိုနှုတ်ခမ်းသားတွေအားလုံး အထဲကိုကျွံဝင်သွားလိုက် လီးပြန်အနှုတ်မှာ နှုတ်ခမ်းသားတွေက အပြင်ကိုတစ်ပြုံလုံး လီးနှင့်အတူ အုံကြွကပ်ပါပြီး ပြန်အံထွက်လာလိုက်နှင့် အသည်းတယားယား ရင်တဖိုဖို ဖြစ်အောင် အားပါးတရ မြင်တွေ့ရှုစား နေရတော့သည်။

အစပိုင်းမှာ ကြပ်သိပ်နေသလောက် ဖင်လိုးကျွမ်းသော ကာမမုဆိုးကြီးငနီရဲ့ ပိုင်နိုင်ကျွမ်းကျင်သည့် ချော့လိုး ထောက်လိုး ညှောင့်လိုး လိုးချက်များအောက်မှာ ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ဖင်စအိုကလေးမှာ လီးအဝင်လမ်း တဖြည်းဖြည်းပွင့်ကာ ငနီလီးကြီး ဘုကနဲဗွပ်ကနဲ ဖွတ်ကနဲဘွတ်ကနဲ ရှောရှောရှူရှူ ဝင်ထွက်နိုင်ပြီဖြစ်သည်။

ဆရာမလေး သနားစရာဖြစ်နေသည်။ ပွဲက ဘယ်လိုမှ ကြည့်၍မကောင်းတော့။ ငနီကလည်း ဆရာမလေးကို တစ်ချက်ကလေးမှ အလျှော့မပေးဘဲ သူမစောက်ပတ်ကို ညစ်တီးညစ်ပတ် နည်းလမ်းမျိုးစုံနှင့် နေ့တဓူဝ အားရအောင်လိုးခဲ့ရသူပီပီ ယခုလိုဖင်လိုးမှုကို မဆွကပင် သူ့စိတ်ထဲကကြိတ်ပြီး ကြံစည်အားခဲထားသည့်အတိုင်း ဆရာမဖင်သားအိအိကြီးနှစ်ဖက်အား အားရပါးရဘဆုပ်ဆွဲကိုင်ပြီး အနောက်မှနေ၍ ဆောင့်ဟယ်ညှောင့်ဟယ်နှင့် ကိစ္စပြီးမြောက်ဖို့အရေးအတွက် ကြိုးစားပမ်းစား အားထုတ်စခန်းသွားနေလေတော့သည်။

အချိန်ကြာလေ သူ့လီးတစ်ချောင်းလုံး ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည် ဖင်စအိုပေါက်ကြပ်တည်းတည်းလေးထဲကို အရင်းနား မရောက်တရောက် အထိ ပိုမိုအဝင်နက်လာလေပင်ဖြစ်သည်။ ဆရာမလေးခင်မျာမှာလည်း နာကျင်မှုဒဏ်ကိုပဲ တဖြည်းဖြည်းခံနိုင်ရည် ပိုရှိလာတာလား ဒါမှမဟုတ် အရသာရှိရှိ ဖင်ခံကောင်းကောင်းနှင့်ပဲ ဇံတ်မှိတ်ကုန်းခံနေလေသလား မပြောတတ်ပါ။ အဖြေမှန်ကို သူမကိုယ်တိုင်သာ သိပေလိမ့်မည်။ သူမခေါင်းကလေး ဘယ်ညာယမ်းခါပြီး ဖင်ကြီးနှစ်ဖက်ကို ကော့ထောင်တွန်းထိုးကာဖြင့် သူမနှုတ်မှနေ၍ တအားအား တအိအိ အဆက်မပြတ် ရေရွတ်ညည်းညူသံတွေကမူ ငနီရဲ့ဆောင့်လိုးချက်များနှင့်အညီ အခန်းတစ်ခုလုံးကို လွှမ်းမိုးထွက်ပေါ် နေတာကတော့ အမှန်ပဲဖြစ်သည်။

ဒီအချိန်မှာ အခန်းဝကနေ သူတို့နှစ်ယောက်ဖြစ်ပျက်သမျှကို တိတ်တဆိတ်ခိုးချောင်းကြည့်နေသည့် ကျော်မျိုးနိုင်ခင်မျာမှာတော့ သူ့လီးတောင်လွန်းလှ၍ အောက်က ဘောနှစ်လုံးပါ အောင့်တောင့်တောင့်ဖြစ်လာခဲ့ရပြီး မနေနိုင်မထိုင်နိုင် သူ့ကျောင်းစိမ်းပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်ကာ ဘာအခုအခံမှ ဝတ်မထားသဖြင့် အတွင်းကနေ လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ် ဖြောင်းကနဲ အပြင်ကိုကန်ထွက်လာသည့် ပီဘိ လတ်ဆတ်သန့်စင်လွန်းလှသည့် လူပျိုရိုင်းကလေး၏ လချောင်းတန်ကို ညာဖက်လက်နှင့် အားပါးတရ လှမ်းကိုင်ဆုပ်ဆွဲကာ လက်ကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် တဖတ်ဖတ်နှင့်နေအောင် လီးသားရေကို ဆွဲချည်ဆန့်ချည်နှင့် အဆက်မပြတ် ဂွင်းရိုက်ပစ်လိုက်မိတော့သည်။

လီးက သူ့လက်နှင့်ထိကိုင်လိုက်ချိန်မှာပင် တဖျင်းဖျင်းနှင့် ပူပူနွေးနွေးကြီးဖြစ်ကာ အကြောအခြင်တွေ ရုန်းကြွထောင်ထလာရပြီး လှုပ်ရှားမှုအောက်မှာ တဖြည်းဖြည်း မာတောင်တောင့်တင်းလျက် တလိမ့်လိမ့် ဆိမ့်ကျင်တက်လာရာက လီးထိပ်ရှိ လက်ညှိုးထိပ်တစ်ခုစာ အကွဲကြောင်းကလေး ဆီကနေ ပျစ်တိပျစ်ချွဲနိုင်လှသည့် လရည်ညိုညစ်ညစ်တွေက ဒိန်ခဲဒိန်ဖတ်များနှယ် တဖတ်ဖတ်နှင့် အခန်းနံရံဆီ တစ်ရှိန်ထိုးကြီး ပန်းလွှတ်ထွက်သွားရသည်။

ကျော်မျိုးနိုင်လည်း အံတကြိတ်ကြိတ်နှင့် အရှိန်မပျက် ဆက်ကာဆက်ကာ ဂွင်းထုနေပြီး တင်းထားသမျှ လရည်လက်ကျန်တွေကို တစ်စက်ကလေးမှ မကျန်အောင် ဖျစ်ညှစ်ပန်းထုတ်လိုက်ပြီးမှ သူ့လက်ကို ရပ်လိုက်သည်။ လရည်တွေ အခန်းနံရံမှာရော အောက်မှာပုံချွတ်ချထားသည့် သူ့ပုဆိုးပေါ်မှာပါ အစုလိုက်အပြုံလိုက်ကြီး ပေကျံကုန်တော့သည်။

လူပျိုပေါက်နုနုထွတ်ထွတ်ကလေး ဆိုပေမယ့် ဂွင်းထုသက်ရင့်ကာ လဒစ်ထိပ်ပင် အညိုစွဲနေပြီဖြစ်သည့် သူ့လီးက ချက်ချင်းပဲ အရှိန်လျော့ကာ ပျော့ကျသွားသည်။ လဒစ်ထိပ်ပွင့်ဖြစ်၍ ဒစ်အောက်ခြေအထိ လီးသားရေပြဲလန်ကာတွန့်ခေါက်နေပြီး ဒစ်ထိပ်ကားကြီး တစ်လုံးတည်း ပြုးတူးပြဲတဲဖြစ်ကျန်ခဲ့သည်။ ကျော်မျိုးနိုင်လီးက ယခုလို မတ်တောင်နေရာကနေ ပျော့ကျသွားချိန်မှာပင် အရှည် ၆ လက်မခွဲ သာသာ ၇ လက်မ နီးနီးလောက် ရှိနေသေးသည်။ သူ့လီးက လူရဲ့ခန္ဓာကိုယ်အရွယ်အစားနှင့် ဘယ်လိုမှမလိုက်ဖက်ပါချေ။

ကျောင်းနေဖက် ဘော်ဒါဘော်ကျွတ်တွေထဲမှာ လီးအကြီးဆုံးဟု သတင်းမွှေးသူ ဖြစ်ပြီး ကာမစိတ်ကြွ၍ လီးတောင်လာချိန်မှာ လီးအရှည် ၈ လက်မသာသာခန့် တုတ်လည်းတုတ် ရှည်လည်း ရှည်သည့်လီး ဖြစ်သည်။ လူပျိုဖော်ဝင်စ နှစ်ဆယ်ပင်မပြည့်သေးသည့် ယောက်ျားပျို တစ်ယောက်အနေနှင့် လူနှင့်လီးက မတန်မရာဖြစ်နေသလိုထင်ရပြီး လူမူကြို လီးတက္ကသိုလ် ဆိုသည့်စကားအတိုင်း မိန်းမတကာတို့အား ရင်ဖိုလှိုက်မောဖွယ်ရာ အတွေ့ဓာတ်ကိုပေးစွမ်းစေနိုင်မည့် အလွန်ပင်ဆွဲဆောင်မှုရှိလှသည့် ရှာမှရှားသော တုတ်တုတ်ထွားထွား လီးကြီး တစ်ချောင်းပါပေ။

ဒါကလည်း သူ့အဖေဖက်မှ သွေးပါ၍ဖြစ်သည်။ ကျော်မျိုးနိုင်၏ ဖခင်ဖြစ်သူမှာ အိန္ဒိယတိုင်း မဒရပ်နယ်သား ကျော်မျိုးနိုင်၏အဘိုးနှင့် ကပြားသွေးနှောသည့် သူ၏အဘွားဖြစ်သူတို့ထံမှ ပထန်သွေး ၈၀ ရာခိုင်နှုန်းလောက် ပါလာသူတစ်ယောက်ဖြစ်ရာ အရပ်အမောင်း ကောင်းကောင်း ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် တောင့်တောင့်နှင့် တိုက်ခိုက်ရေးသမားကောင်း တစ်ယောက်ကဲ့သို့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ရုပ်ရည်မျိုး ရှိသူဖြစ်ပြီး လီးလည်းတကယ်ကြီးသူ ဖြစ်တာမို့ ဒီနေရာမှာ ကျော်မျိုးနိုင်နှင့် သားအဖချင်း တော်တော်ကလေးဆင်တူသည်ဟု ပြောရမည်ဖြစ်သည်။

ကျော်မျိုးနိုင်ရဲ့ဖခင်ဖြစ်သူ ဂိုပါးကတော့ ခြေမြန်တပ်ရင်းတစ်ခုမှာ တကကအဆင့်နှင့် စစ်တပ်မှ ထွက်လာသူ တစ်ယောက် ဖြစ်ကာ ဉာဏသမားမဟုတ်သည့် ကာယသမား တစ်ယောက် ဖြစ်သည်နှင့်အညီ ဘဝကို ခက်ခဲကြမ်းတမ်းစွာ ရုန်းကန်ဖြတ်သန်း လာသူဖြစ်သည့်အလျောက် အနေအထိုင်အစားအသောက်ကအစ ဆင်ခြင်မှုမရှိ၍ အစာအိမ်ရောဂါစွဲကပ်ပြီး အသက်ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နှင့်ပင် ဆုံးပါးသွားခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ လီးမရှိလျှင်မနေတတ်သည့် သူ့မိခင်ဖြစ်သူ ကတော့ ဖခင်သေပြီးမှ နောက်အိမ်ထောင် ထပ်ပြုခဲ့သဖြင့် ကျော်မျိုးနိုင်လည်း ငယ်စဉ်ကတည်းက ပထွေးနှင့်နေခဲ့ရသည်။ ပထွေးလက်မှာပဲ ကြီးပြင်းခဲ့ရသည်။

ကျော်မျိုးနိုင်၏မိခင်မှာလည်း ကပြားသွေးနှောသူဖြစ်ရာ အသားလတ်လတ် နှာတံခပ်ပေါ်ပေါ် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် တောင့်တောင့် တင်းတင်းနှင့် ဘောလိဝုဒ် ရုပ်ရှင်မင်းသမီးများကဲ့သို့ ရူပါတကယ်ချော တကယ်လှသည့် ဒေါင်းတင်မောင်းတင် အမျိုးသမီးကြီး တစ်ယောက် ဖြစ်ရာ သူမငယ်စဉ်က ချစ်သူခင်သူ ဝိုင်းဝိုင်းလည်ကာ ယောက်ျားထည်လဲ တွဲနိုင်ခဲ့သူဟူ၍ မိခင်ကိုယ်တိုင်ရဲ့ ပြောကြားချက် အရ ကျော်မျိုးနိုင် သိခဲ့ရသည်။ ယခုလက်ရှိ အမေနှင့် တရားဝင်ပေါင်းသင်းနေသော ပထွေးကြောင့်သာ သူတို့ သားအမိ နှစ်ယောက် အပူအပင် အကြောင့်အကြ မရှိ သက်တောင့်သက်သာ နေနိုင်ခဲ့ကြပြီး ကျော်မျိုးနိုင်လည်း ပထွေးလောင်းရိပ်အောက်မှာ တိုင်းရင်းသားစစ်စစ် တစ်ယောက်အဖြစ် ကြီးပြင်းရှင်သန်ခွင့် ရလာခဲ့သည်။

သူ့အရပ်လည်း တော်တော်မြင့်သည်။ အထက်တန်းကျောင်းက ဘတ်စကက်ဘောကစားသမားများကဲ့သို့ အရပ် ၅ ပေ ၈ လက်မခန့်ရှိရာ ကျောင်းသားတွေထဲမှာ အရပ်အတော်ကလေးမြင့်သူဟု ပြောရမည့်သူ ဖြစ်သည်။ ရုပ်ကတော့ အဖေဖက်ကို လုံးလုံးလျားလျား လိုက်လို့ပဲလား မသိ။ အခြားကျောင်းသားလေးတွေနှင့် နှိုင်းယှဉ်လျှင် စာတတ်ပေတတ် ဖြစ်မည့်ပုံစံ ပျော့ညံ့နုဖတ်၍မနေဘဲ မျက်နှာပေါက် ခပ်ကြမ်းကြမ်း မာရေကြောရေနိုင်သည့် ရုပ်ရည်မျိုးရှိသူဖြစ်သည်။

ကျော်မျိုးနိုင်က ဉာဏ်ရည်အားဖြင့် သိပ်ကောင်းလှသူ မဟုတ်၍ စာမေးပွဲတွေ အလီလီ ကျခဲသူဖြစ်သည်။ ခုနစ်တန်း ရှစ်တန်း တစ်နှစ်စီ စာမေးပွဲကျပြီး ကိုးတန်းနှစ်ချင်းပေါက်အောင်ကာ ယခု ဆယ်တန်း ဒုတိယနှစ်ကျောင်းသားဖြစ်သည်။ အသက်က ၁၈ နှစ်ကျော်လွန်၍ ၁၉ နှစ်ပင် ဝင်လာခဲ့ပြီ။ ဆယ်တန်းကိုလည်း ပျော်ပျော်ကြီး ဆက်ကျသွားမည့် ကျောင်းပျော်ကျောင်းဆွေးတစ်ယောက် ပုံမျိုး ရှိပေသည်။ ပညာရေးဖက်မှာ မဖြစ်ထွန်းပေမယ့် အခြားနေရာတွေမှာတော့ သူတကာထက် ထူးချွန်သူဖြစ်သည်။

ဆေးလိပ် အရက်ကွမ်းယာ အစုံရသည်။ ဘာလာလာ တစ်ခုမှမငြင်းဘဲ အကုန်လုပ်တတ်သည်။ စော် ထားဖူးသည်။ ဖြုတ်လည်း ဖြုတ်ဖူးသည်။ ဆရာကောင်း သမားကောင်း တွေ့၍ ဖာလည်းနှစ်ကြိမ်သုံးကြိမ်မက ချဖူးသူဖြစ်သည်။ ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်ကို သူစိတ်ဝင်စားမိသည်မှာလည်း ဆရာမအိုးကြီးတွေကို အပီဖြုတ်ချင်၍ ဖြစ်သည်။ ကျောင်းသားနှင့်ဆရာမ ဆိုသော အတားအဆီးက ရှိနေပေမယ့် သူ့အလိုအလျောက် ဖြစ်ပေါ်လာသည့် ကာမဂုဏ်နှင့်စပ်လျဉ်း၍ ပြင်းပြထက်သန်စွာ ခံစားလိုသည့် ရမ္မက်စိတ်ကို ဘယ်လိုမှ ထိန်းချုပ်၍ မရနိုင်ပေ။

ခုတော့ ပက်ပင်းတွေ့ခွင့်ရပြီ။ တကယ်တမ်း တွေ့မယ့်တွေ့တော့လည်း ဆရာမတစ်ယောက် ငနီရဲ့ရင်ခွင်အောက်မှာ ပြားပြားမှောက် ရသည့် အခြေအနေမျိုးနှင့် ရင်ဆိုင်တွေ့ရခြင်းဖြစ်သည်။ ငနီ သူမကို ရိုးရိုးတန်းတန်း စောက်ပတ်လိုးရုံသာမဟုတ်ဘဲ နောက်ပေါက်ဖွင့် ဖင်ပေါက်ကိုပါ စိတ်ရှိဆော်နေ၍ သူ့စိတ်ထဲမယ် အတိုင်းမသိ နှစ်ထောင်းအားရဖြစ်နေမိကာ အာစရိဟုဆိုထိုက်သော သူနှင့်တစ်ခါတစ်ရံ ဖာအတူချဖက်ဖြစ်ဖူးသည့် ကာမမုဆိုးကြီး ငနီ့ကို အထူးပဲအားကျနေမိသည်။ ငနီလီးနှင့်သူ့လီးမှာ ယှဉ်၍ကြည့်လျှင် သိပ်မကွာလှဟု သူထင်သည်။ အရှည်ရော လုံးပတ်ပါ သိပ်မကွာတာမို့ ပါကင်ဖွင့်မရတဲ့လီးဟူ၍ ငနီကိုယ်တိုင် သူ့ကိုသမုတ်ခဲ့ဖူးသည်။

ငနီတစ်ယောက် ဆရာမကို အပီကိုင်ကာလိုးနေပြီဖြစ်၍ အခြေအနေပေးလျှင် သူပါ ရောယောင်ပြီး ဆရာမနှင့်အတူ ချစ်ရေယာဉ်ကြောထဲ မျောပါ စခန်းသွားခွင့်ရနိုင်ပေလိမ့်မည် ဟူ၍လည်း စိတ်ထဲက တစ်ထစ်ချယုံကြည်နေမိသည်။

ငနီကား ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ဖင်ကို တဖန်းဖန်းနှင့်အသံထွက်အောင် အနောက်ကနေ တရစပ်တွယ်ကာ စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးကောင်း နေတုန်းပင် ဖြစ်သည်။ ဆရာမတစ်ယောက် မရှူနိုင်မကယ်နိုင် တအိုးအိုး တအင်းအင်းနှင့် နှုတ်မှနေ၍ အဆက်မပြတ် ရေရွတ် မြည်တမ်းလျက် ဖင်ဆုံအိအိကြီးနှစ်ဖက်စလုံး ကော့ပျံနေအောင် အလူးအလှိမ့် ဝေဒနာခံစား အလိုးခံနေပုံက ကြည့်ရက်မြင်ရက်စရာပင် မရှိတော့ပါ။

ကျော်မျိုးနိုင် သူတို့နှစ်ယောက် လိုးဆော်နေပုံကို ကြည့်ကောင်းကောင်းနှင့် မျက်တောင်မခတ်စတမ်း ချောင်းမြောင်း ငေးကြည့် နေဆဲမှာပင် နှစ်ယောက်သား လှုပ်ရှားမှုတွေ တဖြည်းဖြည်း သွက်လက်မြန်ဆန်လာကြပြီးနောက် ငနီလည်း သူမကို ဖင်အနောက်ကနေ စအိုထဲလီးကြီးထည့်ကာ စိမ်ပြေနပြေ တစ်ကြောင်းချင်း ဆွဲလိုးနေရာကနေ တရှူးရှူးတရှဲရှဲနှာမှုတ်သံများ ထွက်လာရပြီး သူ့ခါးကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ကော့လိုက်ညှောင့်လိုက်နှင့် ဇယ်ဆက်သလို တအုန်းအုန်း တဘုန်းဘုန်း ဝုန်းဒိုင်းကြဲ လိုးလာတာ တွေ့ရတော့သည်။

ဆရာမကိုယ်တိုင်လည်း တဏှာသွေးအလွန်ကြွလာဟန်နှင့် ငနီ သူမဖင်ပေါက်ထဲကို လီးပြဲကြီးနှင့် အဆက်မပြတ် လိုးဆောင့်ချက်များ အတိုင်း သူမဖင်ကြီးကိုလည်း တယမ်းယမ်းလုပ်၍ ဖင်နောက်ပြန်တွန်းညှောင့် ကော့ဆောင့်ပေးလာရာ မကြာမီ နှစ်ယောက်သား သူနိုင်ကိုယ်နိုင် အပြိုင်ကြဲလိုက်ကြရာက ရာဂဇောအဟုန် ငယ်ထိပ်ကပ်ပြီး ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် အဖြစ်မျိုးနှင့် ငနီလည်း သူ့လရည်တွေကို ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ဖင်သားအိအိနှစ်ဖက်ပေါ် တဗြစ်ဗြစ် ပန်းထုတ်လိုက်ရာက မြတ်ဝတ်ရည်ကိုယ်တိုင်လည်း သူမစောက်ပတ်မှ စောက်ရည်များကို ဖြစ်ဖြစ်မြည်အောင် အပြင်ကိုပန်းထုတ်လိုက်ပြီး နှစ်ယောက်ပြိုင်တူပင် ပန်းတိုင်ကို တက်လှမ်းရောက်ရှိသွားကြလေသည်။

ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည် တစ်ကိုယ်လုံး ရှေ့ကိုဟပ်ထိုးလဲပြိုကျသွားပြီးနောက် ငနီလည်း သူမအနောက်ကနေ ထပ်ချပ်မကွာပင် ဆရာမကိုယ်ပေါ် ထပ်မှောက်အိပ်လျက်သားကျကာ နှစ်ယောက်သား ပူးပူးကပ်ကပ်ဖိထပ်လျက် အတန်ကြာအောင် ငြိမ်နေကြလေသည်။

ကျော်မျိုးနိုင်လည်း စိတ်ထဲကနေ မိမိဘာလုပ်ရမည်ဆိုသည်ကို တစ်ယောက်တည်းကြိတ်၍ စဉ်းစားအကြံထုတ်နေရာက နောက်ဆုံး အကောင်းဆုံးအကြံတစ်ခု ရပြီး ပုဆိုးကို အလျင်အမြန် ကောက်ဝတ်လိုက်ကာ သူတို့နှစ်ယောက်ရှိရာ အခန်းထဲကို အမှတ်မထင်ပင် လှစ်ကနဲ ဝင်ချသွားလိုက်ပါသည်။

“ကိုနီ ဗျို့ ကို … နီ နီ အဲ ဆ ဆရာမ … ဟာ … ဒါ ဒါက ဘယ် ဘယ် လို “

“အယ်တော့ ကို ကို နီ … ထ ထ ဒုက္ခပါပဲ”

ဆရာမတစ်ယောက် ရုတ်တရက် ဖြစ်ပေါ်လာသောအခြေအနေမို့ ခြေမကိုင်မိလက်မကိုင်မိ မျက်ကလူးဆန်ပျာ ဖြစ်သွားသည်။ ကိုနီလည်း ထိုနည်းလည်းကောင်းပင်။

နှစ်ယောက်သား ဖင်ထဲမှာ မချွတ်စတမ်း လီးတပ်လျက်သား ထပ်မှောက်အိပ်နေရာက ပျာပျာသလဲ ကုန်းရုန်းထလိုက်ကြကာ ဆရာမက သူ့မျက်နှာကိုပင် စေ့စေ့မကြည့်ရဲဘဲ သူမတို့နှင့် မလှမ်းမကမ်းမှာ ပုံရက်သားကျနေသည့် ကျောင်းစိမ်းထမီကို အလျင်အမြန်ဆွဲယူကာ သူမရင်ဘတ်နှင့်ပေါင်ကို မလုံမလဲ ဖုံးကွယ်ထားလိုက်ပါသည်။ ထမီကလုံးထွေးနေတာမို့ လုံခြုံမှုတော့မရှိဘဲ သူမပေါင်တစ်ဖက်ကိုရော သလဲသီးပမာဏ ရင်သားဆူဖြိုးဖြိုးကြီးနှစ်မြွှာနှင့် ပေါင်တန်နှစ်ခုဆုံရာကြားအရပ်မှ သန်စွမ်းနက်မှောင်ထူထဲသည့် စောက်ဖုတ်မွေး တစ်စွန်းတစ်စကိုပင် အတိုင်းသားကြီး တွေ့မြင်နေရလေသည်။

ငနီလည်း နောက်ကိုလှည့်ကြည့်ပြီးနောက် ကျော်မျိုးနိုင်တစ်ယောက် အခန်းထဲကို မပြောမဆို ရောက်ရှိနေမှန်းကို သိလိုက်ရ၍ မျက်စိမျက်နှာပျက်ပျက်နှင့် …

“ဟာ ငနိုင် သားကြီး … ဘယ် ကဘယ်လို ရောက် ရောက်လာတာလဲ အပြင်ထွက်စမ်းကွာ ဒီကိစ္စ မင်းနဲ့မဆိုင်ဘူး”

ကျော်မျိုးနိုင် ခေါင်းတယမ်းယမ်းခါပြီး …

“မဟုတ်သေးဘူးနော် ကိုနီ ကျွန်တော်ဖွလိုက်ရမလား ခင်ဗျားနဲ့ဆရာမနဲ့ ဟောဒီလိုလုပ်နေတာ ကြာပြီ ကျွန်တော်ချောင်းကြည့်နေတာ အားလုံးမြင်တယ် သိတယ်”

“နေ နေပါဦး ဟျောင်ရ စောက်ရမ်းတွေ လျှောက်မလုပ်နဲ့ ငါရောသူရော ဒုက္ခရောက်သွားမှာ အေးဆေး ညှိလိုက်ရအောင်ကွာ”

“ဘာလဲ ခင်ဗျား မုန့်ဖိုးပေးပြီး ပြန်လွှတ်မလို့လား ကျုပ် သူငယ်နှပ်စား မဟုတ်ဘူးဗျ ဟဲဟဲဟဲ”

ကျော်မျိုးနိုင် မခိုးမခန့်နှင့် ရယ်သည်။ ဆရာမရော ငနီရော ဘာပြော၍ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိတော့။ ဆရာမဆိုလျှင် ထိုင်ရအခက် ထရအခက် ငိုရအခက် ရယ်ရအခက်နှင့် ကျော်မျိုးနိုင်မျက်နှာကိုတောင် စေ့စေ့ရင်ဆိုင်ပြီး မကြည့်ဝံ့တော့။ သူမအရှက်တွေလည်း ကုန်ပြီ။

ဟုတ်သည်။ ဒီကောင်ဟာ သူပြောတဲ့အတိုင်းပဲ သူငယ်နှပ်စား တစ်ယောက်တော့ မဟုတ်ဘူး။ သူ့ထက်အပုံကြီးငယ်သော ကျောင်းသားလူငယ် တစ်ယောက်ဖြစ်ပေမယ့် အကင်းတော့ပါးသည်။ အကုန်နှံ့နှံ့စပ်စပ်ရှိကာ စော်တွေဘာတွေဆိုလည်း အတူဖြုတ်ဖူးတာ သတိရမိသည်။ လီးလည်း သူနှင့်မတိမ်းမယိမ်းရှိသည့်ကောင်။ ငနီ တစ်ခုခုကို စဉ်းစားမိသွားပြီး ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည် ရှိရာဖက်ကို အကဲခတ်သလို လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ သူ့ကို တစ်စုံတစ်ရာ ပြောလိုဟန်နှင့် အဓိပ္ပါယ်ပါပါ ပြန်လည်စူးစိုက်ကြည့်နေသော ဆရာမရဲ့ ရွှန်းလဲ့လဲ့မျက်ဝန်းတစ်စုံကို အသေအချာမြင်လိုက်ရပေသည်။

ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်လည်း ကိုယ်ပေါ်ကထမီကို ခပ်သွက်သွက်ပင် ရင်လျားဝတ်ဆင်ထားလိုက်ပြီဖြစ်သည်။ သူမရင်ထဲမှာတော့ မလုံမလဲစိတ်တွေကြောင့် သွက်သွက်ခါရူးချင်လောက်အောင် ဗြောင်းဆန်နေရပြီး ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်စေတော့ရယ်လို့များ စိတ်ကို ဒုန်းဒုန်းချထားမိပြီလား မပြောတတ်တော့ပါ။

“ကဲ ပြောစမ်း မင်း ခုလာတာ ကိစ္စတစ်ခုခုရှိလို့လား”

ကျော်မျိုးနိုင် ခေါင်းညိတ်ပြီး သင်္ချာဆရာမဒေါ်နန်းရွှေက ဆဋ္ဌမတန်းကျောင်းဆောင်ပြင်မည့်ကိစ္စ လက်သမားအဖွဲ့ခေါ်ရန် ငနီ့ကို တာဝန်ပေးလိုက်ကြောင်း ဆရာမမှာသည့်အတိုင်း ၏သည်၍မလွဲ ပြန်လည်ပြောပြလိုက်သည်။

ငနီ ခေါင်းတညိတ်ညိတ်နှင့်နားထောင်နေပြီး သူ့စကားဆုံးတော့မှ …

“ထားလိုက်တော့ ဒီကိစ္စ မနက်ဖြန် လက်သမားတစ်ဖွဲ့လုံး ခေါ်ခဲ့မယ်လို့ ဆရာမကို ပြန်ပြောလိုက် ကျော်မျိုးနိုင် အခုမင်းအပြင်ကို ခဏ ထွက်ပေးစမ်းကွာ ဒီမှာ ဆရာမနဲ့ ငါနဲ့ နှစ်ယောက်ချင်း ပြောစရာရှိလို့ “

“ကောင်းပြီလေ တစ်ခုတော့ရှိတယ် ခင်ဗျား ဟိုဟိုဒီဒီ ဉာဏ်ဆင်ပြီး ကူလီကူမာတော့ လုပ်မယ်မကြံနဲ့နော် ကိုနီ ကျွန်တော့်အကြောင်း သိပါတယ်”

“အေးပါကွာ သားကြီး ခဏလေး အချိန်ခဏလေးပေး”

ကျော်မျိုးနိုင်ကို ချော့မော့ဖျောင်းဖျပြီး အပြင်ကို ခဏထွက်ခိုင်းလိုက်၍ ကျော်မျိုးနိုင်လည်း ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာအောက်ပိုင်း ရပ်ဝန်းဆီကို ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်လုပ်ကာ အခန်းထဲက မထွက်ချင်ထွက်ချင်နှင့် အပြင်ဖက်ထွက်လာသည်။

ဆရာမခင်မျာလည်း ထမီရင်လျား ဝတ်ထားရင်းနှင့်တောင်မှ ကျော်မျိုးနိုင်ထံမှ အကြည့်ရိုင်းရိုင်းများက သူမ ရင်သားကြီးနှစ်မြွှာနှင့် ခါးအောက်ပိုင်း အသားဆိုင်များဖက်ဆီကို တရစ်ဝဲဝဲရောက်လာခဲ့၍ မနေတတ်မထိုင်တတ်ဖြစ်နေကာ ရင်ကိုပဲ လက်နှစ်ဖက်ကာပြီးဖုံးရမလို ပေါင်ခွကြားရှိ စောက်ရည်တွေ ရွှဲနစ်စွာစီးအိုင်ထွက်ကျနေသော စောက်ဖုတ်ရှိရာကိုပဲ မလုံမလဲ သူမလက်ဖဝါးကလေးနှင့် အုပ်ကွယ် ဝှက်ထားရမလိုဖြစ်ပြီး ကျော်မျိုးနိုင်ဆီကို မျက်စောင်းကလေးတခဲခဲနှင့် အခန်းထဲမှာ ကျန်ခဲ့သည်။

ကျော်မျိုးနိုင် အပြင်မှာ စောင့်နေသည်။

“ဆရာမကို လိုးချင်တယ် ဆရာမစောက်ဖုတ်ကို လီးကြီးကြီးနဲ့ လိုးခွဲပစ်လိုက်ချင်တယ်”

သူ့စိတ်ထဲမှာ ဖြစ်ပေါ်နေသော ရမ္မက်စိတ်ကို ဘယ်လိုမှ ထိန်းချုပ်၍မရ။ ကြောက်မက်ဖွယ် ရမ္မက်စိတ်ပင်ဖြစ်သည်။ ဒီစိတ်ကြောင့်ပင် လူတော်တော်များများ ဘဝတွေ စုတ်ပြတ်သတ်ကုန်သည်အထိ ပျက်စီးချင်တိုင်း ပျက်စီးခဲ့ရသည်။ ရမ္မက်နွံထဲမှာမျောပါပြီး အတိုင်းအဆမရှိ နစ်မွန်းချင်တိုင်း နစ်မွန်းကြရသည်။ မုဒိန်းတွေဘာတွေကျင့်ကြ လုကြယက်ကြ သတ်ကြဖြတ်ကြ ထောင်ထဲရောက်သူ ရောက်ကြရသည်။

ယခုတလော နေပြည်တော်မှာ ဟိုးလေးတကျော်ဖြစ်ပွားသွားခဲ့သည့် Victoria (ဗစ်တိုးရီးယား)ခေါ် အသက် ၂ နှစ် ၁၁ လသာ ရှိသေးသော ကလေးမလေးကို သက်ငယ်မုဒိန်းမှုကျူးလွန်သည့်ဖြစ်စဉ်မှာလည်း ဤသဘောနှင်နှင်သာဖြစ်ပေသည်။ အင်အားကြီးမားထက်သန်စွာ ဖြစ်တည်လာသော ကာမဂုဏ်ချဉ်ခြင်းရမ္မက်ကို အချိန်မီတားဆီးထိန်းချုပ်နိုင်စွမ်း မရှိခဲ့လျှင် အကွပ်မဲ့ကြမ်းကဲ့သို့ ဗရမ်းဗတာဖြစ်ကာ မိမိ၏အသက်တာကိုရော ဘဝရှင်သန်မှုကိုပါ အကြီးအကျယ် ဒုက္ခရောက်စေမည်ဖြစ်သည်။

ကျော်မျိုးနိုင်လည်း စောစောက သူကိုယ်တိုင် မျက်ဝါးထင်ထင်တွေ့ခွင့်ရခဲ့သော ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်၏ ဖင်အိုးကားကြီးများနှင့် ဖင်ဝစူတူတူ နက်မှောင်ထူထပ်သော အမွေးအမြှင်များ ဝန်းရံနေသည့် ဖောင်းဖောင်းရွရွ စောက်ဖုတ်မျက်နှာပြင်ကျယ်ကြီးကို မျက်စိထဲ ပြန်လည်မြင်ယောင်ပြီး သူ့ပုဆိုးခါးပုံစကို အသာဖြေချလိုက်ကာ ပေါင်ကြားထဲကိုလက်နှိုက်၍ လီးပြန်တောင်လာအောင် လချောင်းကြီးကို ဆွကာဆွကာဖြင့် ရှည်လမျောဖြစ်နေသော လီးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင် ပွတ်သပ်ဆွဲဆန့်ကာ ဂွင်းတိုက်ကစားနေမိသည်။

သွေးသားလန်းဆန်းတက်ကြွဆဲ အာရုံခံစားမှုသစ်လွင်နိုးကြွဆဲ လူငယ်တစ်ယောက်ပီပီ အချိန်သိပ်ကြာကြာ နှုးဆွရခြင်းမရှိဘဲ သူ့လီးက တစ်မုဟုတ်ချင်း ပြန်တောင်မတ်လာသည်။ လီးတန်ရှည်ဆန့်ထွက်လာသလို လီးလုံးပတ်ကလည်း ရမ္မက်ဇောအဟုန်ကြောင့် နဂိုအနေအထားထက်ပင် နှစ်ဆသုံးဆခန့် ပိုမိုကြီးထွားလာသလိုထင်ရသည်။

ကျေနပ်လောက်သည့် အခြေအနေရောက်သည်အထိ လီးကိုဆွဲဆန့်ပြုပြင်ကာ အထက်လှန်အောက်ချ လျှောတိုက်ဂွင်းရိုက်ဆောင့်ပြီး လီးအတောင်ဆုံးဖြစ်သည့် အနေအထားမှာ သူ့လက်ကို ဆတ်ကနဲရပ်တန့်ထားလိုက်ပြီး ပုဆိုးကိုအသာပြန်ဖုံးထားလိုက်သည်။ ဒါက ဆရာကြီးများ၏ သင်ကြားချက်အရ ဖြစ်ပြီး ယခုလို ဂွင်းထုလိုက် ရပ်လိုက် မကြာခဏလုပ်ခြင်းအားဖြင့် အိမ်ထောင်တစ်ခု၏ ရှေ့တန်း တိုက်ခိုက်ရေးသမားများ ဖြစ်ကြသော မိမိတို့ယောက်ျားသားများ၏လီးက တောင်မတ်စွမ်းအားပိုကြီးကာ မိန်းမဖြစ်သူနှင့် ကာမနှီးနှော ဆက်ဆံရာမှာလည်း စွမ်းအားသန်သန် လိုးရှိန်မြင့်မြင့်နှင့် သုက်ကိုအကြာကြီး ထိန်းကာ အချိန်ကြာကြာ ဆွဲလိုးနိုင်မည်ဖြစ်ကြောင်း ရပ်ကွက်ထဲက ကာလသားကြီးများထံမှာ သူ အသေအချာသင်ကြားခဲ့ရသည်။

ကျော်မျိုးနိုင် ဒီလိုမကြာခဏလုပ်သည်။ သူ့လီးကို လေ့ကျင့်ပေးသည်။ အရွယ်ငယ်ပေမယ့် လေ့ကျင့်သားကျလာလေလေ တစ်ခါထက်တစ်ခါ သိသိသာသာ ပိုမိုအဆင်ချောအောင် လိုးနိုင်လေလေဖြစ်တာကို သူ့ကိုယ်တွေ့သိမြင်ခဲ့ရသည်။ လိင်ကိစ္စနှင့်ပတ်သက်၍လည်း သူ့ကိုယ်သူ တဖြည်းဖြည်းနှင့် ယုံကြည်မှု ပိုရလာသည်။

အဆင်သင့်ဆိုသလိုပင် ငနီရဲ့အိမ်ခန်းတံခါး ကျွီကနဲပွင့်လာပြီး ငနီနှင့် ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်တို့ အိပ်ခန်းထဲကနေ နှစ်ယောက်အတူတူ ထွက်လာကြတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ငနီမျက်နှာ စပ်ဖြီးဖြီးဖြစ်နေသလို ဆရာမပုံစံကြည့်ရတာလည်း စောစာကကဲ့သို့ ကြက်မကြီး လည်လိမ်သလို ဖြစ်မနေတော့ဘဲ အနည်းငယ် ရွှင်ပျလာဟန်ရှိသည်။ အကြောင်းတစ်ခုခုတော့ ရှိရမည်။

ငနီ အပြင်ရောက်တာနှင့် သူ့လက်ကိုဆွဲပြိး …

“ငနိုင် မင်း ဒီနေ့ကိစ္စ နှုတ်လုံကို လုံရမယ်နော် ကတိပေးမလား”

ပြောလိုက်ရာ ကျော်မျိုးနိုင်လည်း …

“ကျွန်တော်ပြောပြီးပြီလေ ကိုနီရ”

“မင်း ကတိပေးနိုင်လား ဒါပဲပြော ဒီမှာဆရာမလေးလည်းရှိတယ်”

“ဟာ ဒါ ဒါတော့ မပေးနိုင်ဘူး”

“မင်း ဆရာမကို ချချင်လား သား”

ကျော်မျိုးနိုင် ကြောင်တက်တက်ဖြစ်သွားသည်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ ဒီမေးခွန်းကိုမေးလိုက်သူက ကိုနီမဟုတ်ဘဲ သူ့နံဘေးမှာလာရပ်လိုက်သည့် ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်ကိုယ်တိုင် ဖြစ်နေခြင်းကြောင့်ပင်။

“ဟာ ဆ ဆရာ မ ကျ ကျနော် အင်း အဲ … “

“ပြောလေ မင်း ပြောမှသိရမှာ မင်းဆရာမကို ချချင်တယ်မဟုတ်လား”

“ဒါ ဒါက ဟို ဟို … အဲ “

ကျော်မျိုးနိုင် ခွေးအလှည်းနင်းထားသလို စကားတွေ အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့နှင့် အာစေး အမိခံထားရသလိုဖြစ်နေသည်။

“ပြော ပြောလိုက်လေ ငနိုင် မင်း ယောက်ျားမဟုတ်ဘူးလား”

ငနီလည်း ဘေးကနေ သူ့ကိုအချွန်နှင့် မပေးလိုက်သည်။ ကျော်မျိုးနိုင်လည်း ခေါင်းငိုက်စိုက်ချကာ အဖြေခက်နေရာက ကိုနီက ဒီလို ပြောလိုက်တာကြောင့် မထူးဘူးဆိုပြီး စိတ်ကို ဇွတ်မှိတ်အားတင်း၍ ဆရာမကိုလှည့်မကြည့်ဘဲ အခြားတစ်ဖက်ကို မျက်နှာလွှဲပြီး …

“ချမယ်ဗျာ ဘာဖြစ်ဖြစ်”

ပြောလိုက်ရာ …

“ကောင်းပြီ ဒီလိုမှပေါ့ ကဲ ဝတ်ရည် ဒီကောင့်ကို အထဲခေါ်သွားလိုက် ငနိုင် မင်းလိုချင်တာရပြီဆိုတော့ ခုနတို့ပြောတဲ့ ကတိတစ်ခုတော့ မဖြစ်မနေ ပေးရမယ်နော်”

“ဟုတ်တယ် သား နိုင်နိုင် ဆရာမတို့ကို မင်း အရင်ဆုံးကတိတော့ပေးပါ တို့ကိစ္စ ဘယ်သူမှလျှောက်မပြောပါဘူးလို့ ဒီအတွက် နှုတ်ပိတ်ခ အနေနဲ့ မင်းကို ဖြစ်ချင်တာဖြစ်ခွင့် ဆရာမပေးမယ် စိတ်ချလိုက် ကဲ ဘယ့်နှယ်လဲ”

ကျော်မျိုးနိုင်လည်း ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်တစ်ကိုယ်လုံးကို ခုမှပဲ ရဲရဲတင်းတင်းဝေ့ဝိုက်ကာ စူးစိုက်ငေးကြည့်လိုက်ရင်း တံတွေးတစ်ချက်ကို ဂွက်ကနဲနေအောင်မျိုချပစ်လိုက်ရာက …

“ပေး အင်း ပေးပါတယ် ဆရာမ အဲဒီကိစ္စ ဘယ်သူ့မှလျှောက်မပြောပါဘူး “

“အို လိမ္မာလိုက်တာ ကလေးရယ် ဒီလိုမှပေါ့ ဟင်းဟင်း ကဲ လာ အချိန်တော့ သိပ်မရဘူး မင်း ဆရာမနောက်ကလိုက်ခဲ့”

မြတ်ဝတ်ရည် ကျော်မျိုးနိုင်အနားကို ကပ်လာပြီး သူ့လက်တစ်ဖက်ကိုဆုပ်ကိုင်ကာ ကျေးဇူးတင်စကားပြောဆို၍ အခန်းထဲ ဆွဲခေါ်လိုက်ရင်း တစ်ဆက်တည်း ငနီဖက်ကိုပါလှည့်ကာ …

“ကိုနီ ရှင် အထဲလိုက်ဝင်မလာနဲ့နော် အပြင်မှာပဲ စောင့် ကြားလား ဝင်လာရင်တော့ အသိပဲ”

ကိုနီ ပြုံးစစနှင့် သူ့ခေါင်းကိုညိတ်ပြီး …

“အေးပါ ဝတ်ရည်ရာ ငါနားလည်ပါတယ်ဟ လုပ်စရာရှိတာသာ ရဲရဲလုပ် တစ်ခုတော့ရှိတယ် နင် ဒီကောင့်ကိုတော့ လုံးဝလျှော့မတွက်နဲ့ ဒီကောင်က ဆရာအဆင့် ရှင်းလား ငါပြောတာ”

“ဟုတ်ကဲ့ပါ ရှင် ဟုတ်ကဲ့ပါ ဟွင်းဟွင်း “

“ကဲ လာဟေ့ နိုင်နိုင်”

ဆိုပြီး ငနီ့အရှေ့မှာပဲ ကျော်မျိုးနိုင်ရဲ့လက်ကို ပြောင်ပြောင်တင်းတင်းဆွဲခေါ်ကာ အခန်းထဲဝင်လာခဲ့လိုက်ရာ ကျော်မျိုးနိုင်လည်း သူမ၏ကြီးမားကားစွင့်လှသော ဖင်အိုးကြီးနှစ်ဖက်နှင့် သူ့ခန္ဓာက်ုယ်အရှေ့ပိုင်းတို့ ထိလုထိခင်အနေအထားနှင့်ပင် ဆောင်သဉ္ဇာဘုံခန်းထဲကို လိုက်ပါလာခဲ့ရလေသည်။

“ကဲ အပေါ်ဖက်ရွှေ့ ထိုင်လိုက် ဆရာမမင်းကို သနားလို့ နှုတ်ပိတ်ခပေးတာနော် ကြားလား နိုင်နိုင်”

ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည် ပြောလိုက်ခြင်းပင်။ နှစ်ယောက်သား အခန်းထဲကိုရောက်လာပြီး ဆရာမက ကျော်မျိုးနိုင်ကို ခုနက သူမနှင့်ငနီတို့ နှစ်ယောက် ချစ်ဗျူဟာကျင်းခဲ့ကြသည့် ငနီအသင့်ခင်းထားသော ဂွမ်းကပ်အခင်းတစ်ခုပေါ်မှာ ဝင်ရောက်ထိုင်ခိုင်းလိုက်တာ ဖြစ်သည်။

ကျော်မျိုးနိုင်ဆိုပြီး အရင်က ခပ်မာမာခေါ်ဝေါ်လာခဲ့သလောက် ခုများကျတော့လည်း နိုင်နိုင်မှနိုင်နိုင် တစ်နိုင်တည်းသီးနေအောင် ခပ်ချွဲချွဲလေး ခေါ်ပြီး စကားပြောဆိုနေရာ ချက်ချင်းလက်ငင်းပင် ဆက်ဆံပုံပြောင်းလဲသွားသည့်အဖြစ်ကို ကျော်မျိုးနိုင်လည်း သတိထားမိပြီး ဘာမှမပြောဘဲ ခေါင်းကတညိတ်ညိတ်နှင့်ပင် ဆရာမထိုင်ခိုင်းသောနေရာမှာ အသာဝင်ထိုင်ချလိုက်ပါသည်။

ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည် သူမကိုယ်ပေါ်မှ အဖြူရောင်လက်စက ကျောင်းရင်ဖုံးအင်္ကျီကြယ်သီးများကိုဖြုတ်ကာ အပေါ်အင်္ကျီကို ကိုယ်ပေါ်ကနေ အသာချွတ်ချလိုက်သည်။ အောက်ခံဘရာစီယာအောက်မှ ရုန်းကန်ထွက်လုမတတ်ဖြစ်နေသော ဆရာမရဲ့စနေနှစ်ခိုင် (ဝါ) ရင်သားထွားအိအိနှစ်မြွှာကို ကျော်မျိုးနိုင်မျက်စိရှေ့မှောက်မှာ အတိုင်းသား တွေ့မြင်လိုက်ရလေသည်။

“မမကို ဘော်လီ ကူချွတ်ပေးဦး”

“ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ “

သူ့ကိုယ်သူ မမဟု ရည်ညွှန်းပြောဆိုလိုက်သော ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်ကို ကျော်မျိုးနိုင် ဘယ်လိုသုံးနှုန်းခေါ်ဝေါ်ရမှန်း မသိတော့။ လူက ထူထူပူပူဖြစ်နေသည်။ မကြာမီ လိုးရတော့မည်ဆိုသောအသိက ဇောကပ်နေတာမို့ သူ့ခါးအောက်ပိုင်း ပေါင်ခွကြားရှိလီးက ဖျင်းဖျင်းဖျင်းဖျင်းနှင့် တစ်မျိုးကြီးဖြစ်ကာ ထောင်ထလာတာ အမှန်ပင်။ တင်ကြိုမျှော်လင့်ထားခြင်းမျိုးမရှိဘဲ လောလောဆယ် သူကြုံတွေ့လိုက်ရသည့် အခြေအနေများကြောင့်လည်း လူပျိုပေါက် ကလေးသာသာအရွယ်မျှသာရှိသေးသော သူ့အဖို့ အသည်းအသန် စိတ်လှုပ်ရှားမိတာကို အပြစ်လို့ ဆိုစရာတော့မရှိပါချေ။

ရာဂစပ်လျဉ်းသည့် ခန္ဓာကိုယ်အသွးအသား ဖောက်လွဲဖောက်ပြန်မှုကိစ္စဟူသည် အရွယ်သုံးပါးမရွေး အချိန်အခါမရွေး ဖြစ်ပေါ်လာန်ုင်သည့် ထူးဆန်းသည်ဟုမဆိုနိုင်သည့် ခန္ဓာဗေဒဆိုင်ရာ ဖြစ်ရိုးဖြစ်စဉ် ဓမ္မတာတစ်ခုပေပဲ မဟုတ်လား။

ကျော်မျိုးနိုင် သူ့ဖက်ကို နောက်ကျောလှည့်ပေးလိုက်သည့် ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ဘော်လီချိတ်ကို စိတ်ရှည်လက်ရှည်ပင် တစ်ခုချင်း ချိတ်ဖြုတ်ပေးလိုက်သည်။ ဘော်လီကျွတ်ပြီး အပေါ်ပိုင်း နိကက်ဖြစ်နေသောခန္ဓာကိုယ်နှင့် သူ့ဖက်ကိုဘှည့်လာသည့် ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ရင်သားဆိုင်အိအိကြီးနှစ်မြွှာကို ကျော်မျိုးနိုင်တစ်ယောက် မျက်တောင်မခတ်စတမ်းဘဲ ငေးကြည့်နေမိသည်။ နို့ကြီးနှစ်လုံးမှာ ဆုပ်ညှစ်ချေနယ်ပစ်ချင်စရာကောင်းလောက်အောင်ပင် အယ်အယ်ထွားထွားကြီးများဖြစ်သည်။

နို့သီးခဲကျစ်ကျစ်ကလေး နှစ်ခုက လက်တစ်ဆုပ်စာပင်မကသော နို့အုံနှစ်ဖက်ထိပ်ဆီမှာ စပျစ်သီးခဲကလေးနှစ်လုံးပမာ သွားရည်ယိုချင် စဖွယ် အပေါ်ငေါ့ထောင်လို့နေတာ တွေ့ရလေသည်။ အသားအရေဖြူဝင်းသူမို့ သူမနို့အုံကြီးနှစ်ဖက်ရဲ့အခြေမှာ သွေးကြောစိမ်းစိမ်း ကလေးများ ယှက်ဖြာလို့နေသည်ကိုပင် အတိုင်းသား တွေ့မြင်နိုင်ပေသည်။

“ကိုင်လေ ဖျစ်ချင်ဖျစ် ကိုင်ချင်ကိုင် စို့ချင်သလောက်စို့ အားလုံး မင်းသဘောပဲ စိတ်ရှိလုပ် ဆရာမ အဲ မမ မင်းကို အကုန် လိုက်လျော ပေးမယ်”

“ဆ ဆရာမ ရယ် ချစ် ချစ် ချင်စရာကြီးဗျာ “

သူ့စကားတွေ အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ ဖြစ်နေသည်။ ရင်ပဲကြပ်သလိုလို တံတွေးတွေဘာတွေပဲ နင်သလိုလို လည်ချောင်းထဲ တစ်ခုခု ဆို့ပိတ်နေသလိုဖြစ်နေသည်။ သူ့ခြေရင်းဖက်မှာ ပုဆစ်ဒူးတုပ်ပုံစံနှင့် ထိုင်နေသော ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ လက်တစ်ဖက်က သူ့ခေါင်းပေါ်ရောက်လာပြီး ဆံပင်တွေကို လာရောက် ဆုပ်ဆွဲကုပ်ဖွလိုက်ချိန်မှာပဲ ကျော်မျိုးန်ုင်ရဲ့လက်နှစ်ဖက်ကလည်း ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ရင်သားဆိုင်နှစ်ဖက်ဆီ အလိုအလျှောက်ရောက်ရှိသွားရကာ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အားပါးတရ ဆုပ်ညှစ်ဖျစ်ချေပေးနေမိပြီဖြစ်သည်။

“အဟင်းဟင်း ဟင်း အို အို ကဲ ကဲလိုက်တာကွယ် ဘယ်ကတည်းက ခုလိုကိုင်ချင်နေတာလဲ မသိပါဘူး”

ကျော်မျိုးနိုင် ဆရာမမျက်နှာကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။ ဆရာမရဲ့မျက်လုံးကလေးများ ရီဝေစွာဖြင့် သူ့ကိုစိုက်ကြည့်နေတာတွေ့ရပြီး သူမအကြည့်များက ရမ္မက်အခိုးအငွေ့များယှက်ဖြာနေသည်ဟု သူ့စိတ်ထဲမှာ ခံစားလိုက်ရကာ လိုးချင်စိတ်များ ထိန်းမရအောင် ဖြစ်ပေါ်လာသည်။

“ချယ် ထ ထမီ ချွတ်ပါလား ဟင်”

“အို ဘာ ဖြစ်လို့ “

“ကြည့်ချင်လို့ပေါ့ “

“ဘာကြည့်ချင်တာလဲ ပြော နို့နှစ်လုံး ဖွင့်ပေးထားတာပဲ စို့လေ ကလေး ပါးစပ်နဲ့စို့ ပေးဦး”

“စို့မှာပေါ့ နို့လည်းစို့မယ် ဟိုဟာလဲ ကြည့်ချင်တယ်”

“အမလေးနော် ဘာများလဲ သားရဲ့”

“ချယ့် စောက်ပတ်ကြည့်မလို့ “

“ဟယ် ကြည့်စမ်း ခွေးဆိုးလေး မင်းက စောက်ပတ်ကြည့်ပြီး ဘာလုပ်မလဲ ကြည့်ရုံကြည့်မှာလား “

“ဟင့်အင်း ကြည့်လည်းကြည့် လိုးလည်းလိုးမယ်”

ဆရာမရဲ့လက်တစ်ဖက် သူ့ငယ်ထိပ်ပေါ် ဒေါက်ကနဲ ရောက်လာသည်။ ကျော်မျိုးနိုင် ဆရာမလက်ခေါက်စာမိသွားသည်။

“သွား ပါးစပ်ကြီးက အရွယ်နဲ့ မလိုက် ပြောရဲလိုက်တာကွာ ပြန်ပြောစမ်း ဘာလုပ်ချင်တယ်”

“ကျ ကျနော် ဆရာမကို လ လိုး လိုး ချင်တယ်”

“ဘာရယ် “

“လိုးချင်တယ် လို့”

“ခိခိ ခစ်ခစ်ခစ် “

ဆရာမကိုယ်ကလေး တသိမ့်သိမ့်ခါအောင်ရယ်သည်။ ကျော်မျိုးနိုင်အနားကပ်ထိုင်လာပြီး သူ့ပါးတစ်ဖက်ကို မချင့်မရဲဟန်နှင့် လက်ညှိုးလက်မနှင့်ဖျစ်လိမ်ဆွဲလိုက်ကာ ရုတ်တရက် နှုတ်ခမ်းကလေးတိုးကပ်ပြီး ရွှတ်ကနဲနေအောင် နမ်းလိုက်ရင်း ဆရာမက …

“ချယ် အလကား စတာပါကွယ် နိုင်နိုင် စိတ်မဆိုးနဲ့နော် ပြီးတော့လည်း … “

“ပြီးတော့ ဘာလဲဟင် ချယ်”

“ချယ် အဲဒါပြောမလို့ မင်း ငါ့ကို ချယ်ခေါ်လိုက် ဆရာမခေါ်လိုက် လုပ်မနေနဲ့ကွာ မကြာခင်ပဲ တို့နှစ်ယောက် လင်လိုမယားလို နေရတော့မှာကွ ခုန မင်းပြောသလို လိုးရတော့မှာ အပိုလုပ်မနေနဲ့ ချယ် မင်းကို နိုင်နိုင်ပဲခေါ်မယ် ချယ့်ကိုလည်း အင်း မင်းနဲ့ဆို မောင်လေးနဲ့မမအရွယ်ဆိုတော့ မမလို့ပဲခေါ် ကြားလား သား”

“ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ ချယ် အဲ မ မမ အဟင်း ဟင်း”

“ကောင်းပြီ ဒါဖြင့် မင်း ဟိုဖက်ခဏလှည့် ချယ် က ကိုယ့်တပည့်အရှေ့မှာ မျက်နှာပြောင်ပြောင်နဲ့ ထမီချွတ်ရမှာလေ ဒီတော့ ချယ့်ဖက်ကလည်း စိတ်မရဲသလိုကြီးဖြစ်တာပေါ့လို့ အဟင်း ဟင်းဟင်း”

“ဟုတ် ရပါတယ် ကျွန်တော် လှည့်ပေးထားမယ်”

ကျော်မျိုးနိုင် သူမကိုကျောခိုင်းပြီး တစ်ဖက်ကို လှည့်လိုက်သည်။

အမှန်တော့ သူမ လုံးဝ စိတ်မရဲတာမဟုတ်။ မြတ်ဝတ်ရည်ကဲ့သို့ အခွက်ပြောင်သော မိန်းမစားမျိုးဆိုတာက အပြစ်ပြောစရာမရှိအောင် ရုပ်ကလေး နုပျိုချောလှသလောက် တဏှာရာဂအလွန်ထက်သန်ပြီး ကာမဂုဏ်အာရုံခံစားရာမှာလည်း အတိုင်းအဆမရှိသူပင်ဖြစ်ရာ ဘယ်ယောက်ျား တစ်ယောက်ရဲ့အရှေ့မှာမဆို ဖင်ပေါ်ခေါင်းပေါ် နေဝံ့သူတစ်ဦးဖြစ်သည်။ ဖင်ရောစောက်ပတ်ရော လှန်ပြဖြဲပြလုပ်ရဲသူ တစ်ဦးပဲဖြစ်သည်။ ယခု ကျော်မျိုးနိုင်ကိုလည်း ကြောင်က ကြွက်ကို ကစားနေသည့်နှယ် မချိတရိ ကလိတိတိလေးဖြစ်အောင် အမူပိုပိုနှင့် မာယာကြွယ်ပြီး မူလကျီတူလကျီ လုပ်နေခြင်းသာဖြစ်သည်။

သူတစ်ဖက်ကို လှည့်လိုက်တာနှင့် မြတ်ဝတ်ရည်လည်း ထမီကို ဗြုန်းကနဲနေအောင် ကွင်းလုံးကျွတ်ချွတ်လျှောချလိုက်ပါသည်။

“ရပြီ ပြန်လှည့်တော့”

ဆိုပြီး ထမီကို နဘေးဖက်ဆီ ခြေဖျားနှင့်အသာခတ်ထုတ်ပစ်လိုက်ကာ သူမကိုယ်ပေါ်မှာ နောက်ဆုံးကျန်နေသည့် အတွင်းခံပင်တီကို ကုန်း၍ချွတ်နေစဉ်မှာပင် ကျော်မျိုးနိုင်လည်း သူမဖက်ကိုလှည့်လိုက်ရာ လုံးဝန်းပြည့်ဖြိုးလှသည့် ဖင်ဆုံအိအိနှစ်ဖက် အဖုံးအကွယ်မဲ့စွာဖြင့် ပြောင်သလင်းခါနေပြီး ကုန်းကုန်းကွကွလုပ်ပေးထားတာမို့ ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ တုန်အိအိဖြစ်နေသော ဖင်သားကြီးနှစ်ဖက်အကြားမှ မဲနက်၍အဖုတ်လိုက်ဖြစ်တည်နေသော စောက်မွေးဦးစွန်းဖုတ်ကလေးကိုပါ ရမ္မက်သွေးကြွဖွယ်ရာ အထင်းသားအရှင်းသား အသေအချာ ရှုစားခွင့်ရလိုက်လေသည်။

ကျော်မျိုးနိုင်လက်က သူ့ပေါင်ကြားကို ယောင်ယမ်းစမ်းပြီး တောင်မာနေပြီဖြစ်သော သူ၏လီးကို အရင်းအညှာဖက်ကနေ ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ကာ ဖျစ်ညှစ်ပွတ်သပ်လိုက်မိသည်။ သူ တအား လိုးချင်နေပြီ။

မြတ်ဝတ်ရည် မခို့တယို့ပုံစံနှင့် မတ်တပ်ရပ်လျက်ကပင် သူ့ဖက်ကိုမျက်နှာချင်းဆိုင်လှည့်လာသည်။ ကျော်မျိုးနိုင်နှင့် မျက်လုံးချင်းဆိုင်၍ အကြည့်မှာ သူမမျက်နှာဝယ် ရမ္မက်နှင့်သက်ဆိုင်သော အရိပ်ကလေးတချို့ဖြတ်ပြေးသွားကြသည်။ ကျော်မျိုးနိုင်ရဲ့ မျက်လုံးအကြည့် များက သူ့ဆရာမဖြစ်သူရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းအရပ်ရှိ ပေါင်တန်နှစ်ခုတွေ့ဆုံရာအကြားမှ အမွေးနက်နက်များစုဝေးဝန်းရံကာ ဖောင်းဖောင်းမို့မို့လေး ခုံးထနေသော လက်တစ်အုပ်စာပင်မကသည့် စောက်ဖုတ်ပြင်ကြီးကို စူးစိုက်ရောက်ရှိလို့သွားသည်။

“စိုက်ကြည့်မနေနဲ့ ကိုယ်တော် ရှက်စရာကြီး ဟင်း ဟင်းဟင်း ကဲပါ မင်းလည်း ချွတ်တော့”

“ဟုတ် ကဲ့ မမ”

ကျော်မျိုးနိုင် ကျောင်းစိမ်းလုံချည်ကို ခါးမှနေ၍ ချွတ်ချလိုက်သည်။ အတွင်းခံမပါ ဝတ်လေ့ဝတ်ထမရှိတာမို့ စောက်ဖုတ်အနံ့ရရုံနှင့်ပင် ချိုကြွနေပြီဖြစ်သော သူ့လီးက ပြဲလန်နေသော လဒစ်ကြီးအပြူးသားနှင့် ပုဆိုးခြုံအောက်ကနေ ဖြောင်းကနဲ အပြင်ကို ကန်ထွက်လာသည်။

“ဟားး … “

ဆရာမလေးနှုတ်ခမ်းကလေး ဝိုင်းစက်သွားကာ သူမနှုတ်ဖျားမှ အို ဟုပင် အသံမထွက်ဘဲ ဟားးကနဲ အာမေဋိတ်သံနှင့် တအံ့တသြ ရေရွတ်လိုက်မိသည်။

မြတ်ဝတ်ရည် မယုံနိုင်အောင် ဖြစ်သွားသည်။ ကြည့်စမ်း အရွယ်နှင့်မလိုက် ကြီးမားဖွံ့ထွားလိုက်တဲ့လီး။ ငနီ့လီးထက် မကြီးဘူး ဆိုလျင်တောင်မှ နည်းနည်းလေးမှ လျှော့မည့်ပုံစံမျိုးမရှိ။ ဒီလီးမြင်ရုံနှင့်ပင် သူမရဲ့ကံကြမ္မာသည် ဆိုးသည်ဟုထင်မှတ်နေရာကနေ အကောင်းဖက်ကို ရောက်ရှိခဲ့ပြီဆိုတာ မြတ်ဝတ်ရည် အသေအချာ သဘောပေါက် လိုက်မိပြီ။

“နိုင် နိုင် အို ကြည့်စမ်း မင်းလီး တကယ်ကြီးတာပဲ ချယ် အဲ မမတော့ လူကဲခတ်မှန်သွားပြီထင်တယ် ကလေးရယ်”

ပါးစပ်က ပြောလည်းပြော သူမလက်တစ်ဖက်က ကျော်မျိုးနိုင်ရဲ့လီးတန်ရှိရာ ပေါင်ခွကြားထဲကို လျှပ်တပြက်တိုးဝင်သွားပြီး လချောင်းတုတ်တုတ် ရှည်လမျောကြီးကို အရင်းကနေ လှမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်မိလေသည်။

ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည် သူ့လီးကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် ကျကျနနကြီးဆုပ်ကိုင်ပြီး လီးတစ်ချောင်းလုံးကို လဒစ်ထိပ်ကနေအရင်းအဆုံးအထိ လက်နှင့်ဆကာဆကာဖြင့် အသေးစိပ်လိုက်လံလှည့်ပတ်ကြည့်ရှုနေသည်။

“ကိုနီက မင်းကို ဆရာအဆင့်တဲ့ ဟုတ်လား”

“ဟာ မဟုတ်တာ ဒီလူကြီး သက်သက်လိုက်ကြပ်နေတာ”

“မင်း စော်ချဖူးလား”

“ဟင့်အင်း”

“မှန်မှန်လိမ်နော်”

“အာ ချယ် အဲ မ မမ ကလဲ”

ကျော်မျိုးနိုင် ဘူးခံငြင်းရင်း ဆရာမလက်ထဲမှ လီးကြီးက ဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲ တုန်ခါလှုပ်ယမ်းသွားသည်။ ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည် ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး ပြုံးလိုက်ပြီး သူ့မျက်နှာကို မျက်လုံးကလေးမှေးစင်း၍ကြည့်လိုက်ကာ ပြီတီတီလေသံနှင့် …

“ဟော ကြည့် “

ဆိုပြီး …

“မင်းဟာကြီးက သူဆော်ချဖူး ဖြူတ်ဖူးတဲ့အကြောင်း ဝန်ခံနေတာ တွေ့လား အို ထားလိုက်ပါ မင့်လီးကြီး တအားတုတ်ဖီးနေတာပဲကွာ ဒစ်ကြီးကလည်း ထိပ်ပြဲကြီး ကုလားလီးဒစ်ကျနေတာပဲ သားရေကိုခုလို ဖြဲလိုက်လှန်လိုက်ရင်ကို အသည်းယားစရာ ဟင်းဟင်း ချစ်လိုက်တာ မောင်လေးရာ ဟင်း ပြွတ်ပြွတ် ပြွတ်”

မြတ်ဝတ်ရည် ပါးစပ်က တဖွဖွပြောဆိုရင်း ဣန္ဒြေကလေးသော်မှ မဆယ်နိုင်ရှာဘဲ ကျော်မျိုးနိုင်၏လီးထိပ်ကို သူမနှုတ်ခမ်းလွှာကလေး နှစ်ချပ်စုကာဖိကပ်ပြီး ပြွတ်ပြွတ် ပြွတ် ဟူ၍ အသံထွက်အောင်ပင် တယုတယနမ်းစုပ်ပစ်လိုက်လေသည်။

“အား မမ ရယ် “

ကျော်မျိုးနိုင် ပေါင်နှစ်ဖက် ကားကနဲ ဖြစ်သွားကာ လီးကြီးကို ဆတ်ကနဲအပေါ်ငေါ့ ထိုးပစ်လိုက်ရာ ဆရာမနှုတ်ခမ်းနှင့် သူ့လီးက ကျကျနနပင် မိတ်ဆက်လို့သွားရတော့သည်။ မြတ်ဝတ်ရည် သူမရသည့်အခွင့်အရေးကို လုံးဝလက်လွှတ်မခံတော့ပေ။ တပည့်ကျော်ဖြစ်သူ ကျော်မျိုးနိုင်ရဲ့ပေါင်နှစ်ဖက်အကြားကို ခေါင်းတိုးဝင်လိုက်ရင်း လီးကြီးကို လက်နှင့်ဖျစ်လိုက်ဆုပ်လိုက်နယ်လိုက် အလျားရှည်သထက် ပိုရှည်လာအောင် အထက်အောက်ဆွဲဆန့်ကာ ယောက်ျားလေးများဂွင်းထုသကဲ့သို့ ရှေ့သွားနောက်ပြန် စုန်ချည်ဆန်ချည် ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆွဲဆောင့်ထုရိုက်ပေးနေရင်း ကျော်မျိုးနိုင်ရဲ့လီးထိပ်ဒစ်လုံးကို သူမနှုတ်ခမ်းကလေးဟပြီး အသာအယာပင် စုပ်ငုံပစ်လိုက်ပြန်သည်။ လီးထိပ်လုံးက သူမပါးစပ်ထဲကို အခန့်သင့်ပင်ဝင်ရောက်သွားသည်။

“အူး ဆ ရာ မ အ မ မမ ရယ် ကောင်းတယ် ကောင်းလိုက်တာ စုပ် စုပ်ပါ အ ကျွတ်ကျွတ်”

ကျော်မျိုးနိုင် ကတုန်ကယင်ပြောရင်း လီးကို ဆရာမနှုတ်ခမ်းဝဆီ ကော့ကာကော့ကာ ထိုးပေးလိုက်ရာ မြတ်ဝတ်ရည်လည်း သူ့ရဲ့ဒစ်လုံးထိပ်ကို တစ်ချက်နှစ်ချက်ဖိစုပ်လိုက်ရာက အတန်ကြာတော့ ခေါင်းကလေးထောင်ထလာပြီး …

“မောင်လေး မင်း လီးကြီး မမကို တကယ် စုပ်ခိုင်းတယ်ပေါ့ ဟုတ်လား”

“ဟုတ် ဟုတ် အဲ အဲဒါ မ မမ မကြိုက်လို့လား ဟင်”

“အိုး ရတယ် ကိစ္စ မရှိဘူး မင်းစုပ်စေချင်ရင် ငါစုပ်ပေးရမှာပေါ့ မိန်းမဆိုတာ ယောက်ျားလီးကို စုပ်ပေးရမယ့်တာဝန်ရှိတယ် ဒါပေမယ့် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အလှည့်ဆိုတာတော့ရှိရမယ် ကြားလား မောင်လေး “

“ကျ ကျနော် မမစောက်ပတ်ကို မှုတ်ပေးမယ် ယက်လည်းယက်ပေးချင်တယ်”

မြတ်ဝတ်ရည် မျက်နှာကလေး ပြုံးရွှင်သွားသည်။

“တကယ်လား မင်းတကယ်ပြောတာလား မင်းကလေး မှုတ်ချင်တယ်ဆိုရင် အခုပဲစလိုက်ရအောင်လေ မမ မင်းအပေါ်ကနေ တက်ခွစီးပေးမယ် စစ်စတီနိုင်းတဲ့ ကြားဖူးရဲ့မဟုတ်လား မောင်လေး”

“ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ သိ သိပါတယ် မမ အပေါ်ကနေလီးစုပ် ကျနော်ကလည်း အောက်ကနေ စောက်ပတ်ယက်ပေးမယ် “

“အိုခေ ဒါပဲပေါ့ ဟင်းဟင်း ဟင်း မင်းကိုတော့ မမသိပ်ချစ်သွားပြီ မောင်လေး ဒီလိုမှပေါ့ ယောက်ျားဆိုတာ လိုးချင်တိုင်း တစ်လိုးတည်း လိုးနေလို့တော့မရဘူး လိုးရုံလိုးတာ ခွေးတွေ နွားတွေ မြင်းတွေ အို ဘယ်တိရစ္ဆာန်မဆို စောက်ပတ်ထဲလီးထည့် လိုးတတ်တာချည်းပဲ တစ်ဖက်လူအကြိုက် အပြုအစုကလေးတွေပါဦးမှ ယောက်ျားကောင်းရဲ့အင်္ဂါရပ်နဲ့ညီတာ ငါ့မောင်ရဲ့ ကဲ လာစမ်း”

ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည် ဏှာထန်လိုက်သမှ ပြောရက်စရာမရှိအောင် ထန်သည်။ ပိုးစိုးပက်စက် အထန် အထန်တစ်လိုင်းတည်းလို့တောင် ပြောရမည်လားမသိ။ အခုလည်းကြည့်။ တစ်ခါမှ မလိုးဖူးသေးသော တပည့်ကျော်ကလေးရဲ့လီးကို လက်ကမလွှတ်ဘဲ သူ့အပေါ်ကနေကျော်ခွပြီး ကောင်လေးရဲ့ မျက်နှာ တည့်တည့်အပေါ်ကို သူမရဲ့ဖားခုံညင်းကဲ့သို့ မို့မောက်ဖောင်းကြွ၍ နေသော စောက်ပတ်ကြီးနှင့် နီးနီးစပ်စပ် ဖိကပ်မိအောင် အပေါ်စီးကနေ ဖိမှောက်အိပ်ချလိုက်ပြီး ကျော်မျိူးနိုင်ရဲ့လီးရှိရာဖက်ကို မျက်နှာလှည့်ကာ ဆယ်ကျော်သက်ချာတိတ်ကလေးရဲ့ စံချိန်မီဟုဆိုအပ်သည့် လီးကြီးကို အားပါးတရ ပါးစပ်ထဲအပြည့်ထည့်ငုံကာ ကုန်းစုပ်ပစ်လိုက်လေသည်။

ကျော်မျိုးနိုင် တစ်ချက်တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ သူလည်း ဆရာမဖင်အိုးကားကြီးနှစ်ဖက်ကို ခုမှပဲ စိတ်တိုင်းကျဖျစ်နယ်ကိုင်ခွင့်ရပေပြီ။ ဖင်ကိုင်ခွင့်ရရုံသာမက သူ့မျက်နှာပေါ်တည့်တည့်ကို ရောက်ရှိလာသော ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့စောက်ပတ်ကြီးကိုပါ နီးနီးကပ်ကပ် ကြည့်မြင်ရှုစားခွင့်ရကာ ချိုအီအီအနံ့အသက်တစ်မျိုးဖြင့် နှာဝကို ကလူ၏သို့ မြှု၏သို့ ဆွဲဆောင်ညှို့ငင်လျက်ရှိသော နူးညံ့ကောက်ကွေးသည့် အမွေးအဖုတ်လိုက်နှင့် ဆရာမ၏စောက်ပတ်မျက်နှာပြင်ကြီးကို အာသာငမ်းငမ်း မွတ်သိပ်တပ်မက်ခြင်း ကြီးစွာဖြင့် တရှိုက်မက်မက် ပါးစပ်နှင့်နမ်းစုပ် လျှာထုတ်ယက်သပ်လျက် အကွဲကြောင်းကလေးဘေးနှစ်ဖက်ရှိ ထူထူထဲထဲ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ချပ်ကိုရော အကွဲကြောင်းထိပ်တွင် အထီးတည်း ငေါ့ထောင်တည်ရှိနေသည့် လက်သန်းထိပ်လုံး ပမာဏခန့်ရှိမည့် နီညိုညိုအဆင်းရှိသော စောက်စိထိပ်ဖူးကြီးကိုပါ တပြွတ်ပြွတ်တပြပ်ပြပ် အသံများထွက်အောင်ပင် နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုဖြင့် ဖျစ်ညှပ်ကာ လျှာနှင့်လှန်လှောထိုးဆွ၍ သွားနှင့်မနာမကျင်အောင်ကိုက်ငုံခဲကာဖြင့် မိမိတတ်သမျှမှတ်သမျှ နည်းဗျူဟာစုံစွာ အပြတ်အသတ် လှုပ်နှူးဆွပေးနေမိလေတော့၏။

စောက်ရည်တွေတွေ ကျဆင်းလာသည်။ ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်လည်း ဘယ်လိုမှ တင်းမခံနိုင်ရှာပါ။ ဘယ်လောက်အတွေ့အကြုံရှိသည်ဟု ဆိုဆို ကာမခလုတ်ဖြစ်သော ဗီဇံခေါ်အစေ့အား အနှူးအဆွခံရခြင်းအားဖြင့် မပြေနိုင်သည့် ရမ္မက်ချဉ်ခြင်းတွေ အဆိပ်ငမ်းဖမ်းသလို တုန်တခိုက်ခိုက် မခံချိမခံသာဖြစ်အောင် အလူးအလဲဖြစ်ပေါ်ခံစားလာရမြဲပဲ မဟုတ်လား။

အူးအူး အိအီးအီး အ အားအား ဟူသော မပီမသ ဗလုံးဗထွေး ညည်းညူသံတွေက သူတို့နှစ်ယောက်အနက် မည်သူ့ထံမှ ပေါ်ထွက်လာသည် ကိုပင် ခွဲခြားပြောဖို့ရန် ခက်လှပေတော့၏။

အပြင်မှာ စောင့်နေသည့်ငနီသည်လည်း ဝါသနာဗီဇကြီးမားလှသူ ဖြစ်သည်နှင့်အညီ မိမိအတွက် ကောင်းခန်းရောက်အောင်စောင့်ရင်း နှစ်ယောက်သားရဲ့လှုပ်ရှားမှုမှန်သမျှကို အစကနေအဆုံး မျက်ခြေမပြတ်ပင် အကဲခတ်စောင့်ကြည့်ကာ သူ့ခါးကြားမှ တစ်ခုတည်းသော ကိုယ်ပိုင်လက်နက်ဖြစ်သည့် ၈ လက်မဆိုဒ် တစ်လုံးထိုး ပစ္စတိုကြီးအား တသသနှင့် ရှိနေပေသည်။ လိုးရည်ဝပြီးသောလီးက စားရလေငတ်လေ ဆိုသည့်အစားထဲက ဖြစ်သည်ပဲ မဟုတ်ပါလား။

အခန်းထဲမှာလည်း ကျော်မျိုးနိုင်ရဲ့လီးကြီး ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့အာငွေ့ရပြီး ရာဂအဟုန်ဖြင့် တဖြည်းဖြည်း တောင်မာပြောင်လက် လာသလို ငနီ၏လရည်တည်း ဟူသော မဟာသြသဓဆေးဖြင့် ပြည့်ဝကုံလုံလျက်ရှိသော မြတ်ဝတ်ရည်၏ ဖူးဖူးယောင်ယောင် အစွမ်းကုန် ပွင့်အာလျက် ရှိသည့် စောက်ပတ်သည်လည်း ကျော်မျိုးနိုင်၏လျှာအစွမ်းပြကာ ဝေ့လိုက်ဝိုက်လိုက် ထိုးလိုက်မွှေလိုက် အစုပ်အမှုတ် ကောင်းမှုဖြင့် စောက်ရည်များရွှဲစိုအိုင်ဖွဲ့၍နေသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများက ပွစိပွစိနှင့် အချက်ပြလျက်ရှိကြကာ ဆန့်ကျင်ဖက် ဖိုလိင်အင်္ဂါ၏ အင်ဂျင်ထဲတိုးဝင်မည့် ပစ္စတင်ချောင်းကြီးသဖွယ် အသွင်းအထုတ်လုပ် မွှေနှောက်ခလောက်ဆန် လိုးသွင်းမှုကို အကြီးအကျယ် မွတ်သိပ်တောင့်တလျက် ရှိနေချေပြီ။

“အား အ အ မ မရတော့ဘူး မောင်လေး ဒီအတိုင်းသာဆို မမ အရည်အထွက်လွန်ပြီး ပြီးသွားလိမ့်မယ် တော်ပြီ မ မယက်နဲ့တော့ ရပ် ရပ်လိုက်တော့ မင်းလီးကိုသာ မမစောက်ဖုတ်ထဲ တစ်ချောင်းလုံးဝင်အောင် ထည့်လိုးပစ်လိုက်တော့ကွာ”

“ဟုတ် ဟုတ် ကဲ့ မမ”

ကျော်မျိုးနိုင် သိပ်လိမ္မာသည်။ ဒီလိုတပည့်မျိုး မရစဖူးမို့ မိမိကံကောင်းလွန်းလှသည်ဆိုပြီး အတွေးနှင့်ပင် တစ်ချီပြီးချင်ချင်ဖြစ်ရသည်။ စောစောက ငနီဒဖင်လိုးပြီးသားမို့ ဒီတစ်ချီတော့ဖြင့် ကျော်မျိုးနိုင်လီးကြီးကို မိမိစောက်ပတ်ထဲစိမ်သွင်းကာ အတိုးအဆုတ် အနှုတ်အသွင်း မိမိစိတ်တိုင်းကျ ပြုလုပ်စေလျက် စောက်ပတ်ယားယံမှုကို ဖြေဖျောက်ရပေတော့မည်ဟူ၍ မြတ်ဝတ်ရည်စိတ်ထဲ ကြိတ်ပြီး အားခဲထား မိပေသည်။

ကြမ်းပြင်တည်းဟူသော မွေ့ရာထက်တွင် တင်ပဆုံလုံးအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို အကျအနအထိုင်ချပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကို ပက်လက်ဒူးထောင်ပုံစံ ဆင်စွယ်ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား တစ်ဖက်တစ်ချက်ဆီသို့ ဖြဲကားပေးလိုက်ခြင်းအားဖြင့် ဖိုလိင်အင်္ဂါဝင်ပေါက်ဖြစ်သော မစေ့တစေ့ မဟတဟ နှုတ်ခမ်းသားထူအိအိနှစ်ချပ်အကြားမှ စောက်ပတ်လိုဏ်ကမူဝကလေးက လှစ်ကနဲ တံခါးချပ်ဖွင့်ပြလိုက်သလို ဖြစ်သွားလေရာ ကျော်မျိုးနိုင်လည်း ဆရာကောင်းတပည့်ပီပီ ပက်လက်ဒူးနှစ်ဖက်ထောင် ပေါင်ကားပုံစံဖြစ်လျက်ရှိသော မိန်းမလုပ်သူ ဆရာမ မြတ်ဝတ်ရည်၏ ဒွါရဖြစ်သည့် စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ချပ် အလယ်တည့်တည့်မှ လီးဝင်ပေါက်ကလေးဆီသို့ မိမိ၏ လချောင်းတုတ်တုတ် ဒစ်ထိပ်ပြဲကြီးကို တည့်တည့်မတ်မတ် ချိန်ရွယ်ပြီး ဒစ်လုံးကို ဘယ်ဝိုက်ညာဝိုက် ထိုးကာမွှေ့ကာဖြင့် စောက်ရည်များ ရွှန်းရွှန်းဝေဝေလျှံကျလာအောင်ပြုရင်း အနေတော်ဖြစ်ပြီဟု ယူဆရချိန်တွင်မှ သူ့လီးကို အရင်းကနေ ကိုင်ပြီး စောက်ပတ်အဝဆီကို ဆတ်ကနဲဖိကာ အသားကုန်ဆောင့်လိုးသွင်းလိုက်လေသည်။

လီးက အဝင်လမ်းချောကျိပြီးသား ဖြစ်နေသည့် မြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့စောက်ခေါင်းထဲကို တစ်တစ်ကြပ်ကြပ်နှင့်ပင် စောက်ခေါင်းနံရံတွေကို တထုတ်ထုတ် ဟိုထိဒီငြိထိတိုက်ကာ အရင်းဆုံးအထိ ရှောထိုးဝင်ရောက်သွားသည်။ လီးရှည်လမျောဖြစ်၍ သူမ၏သားအိမ်ကိုပင် ဒုတ်ကနဲ နေအောင် ထိတိုက်မိသည့်အဖြစ်။

“အ ရှီး အလာ့ လာ့ ကျွတ် အိ ဟီး အသေလိုးရသလားဟဲ့ ငါ့မောင်ရယ် မင်းဟာက ကြီးသလောက် သိပ်ရှည်လွန်းတယ် သားအိမ်တောင် သွားထောက်နေပြီ တကယ်ပဲ ကိုငနီ့လီးနဲ့နင်လားငါလားပြောရမယ် “

မြတ်ဝတ်ရည် ညည်းသံရှည်ကြီးဆွဲပြီး ပြောလိုက်ရာ ကျော်မျိုးနိုင်လည်း ပျာပျာသလဲနှင့် …

“နာ နာလားဟင် ချယ် ကျွန်တော် ပြန်ထုတ်လိုက်ရမလား”

မေးလိုက်တော့ …

“နာ နာတယ် ခဏ ပြန်ထုတ်ဦး ဖြေးဖြေးချင်းပဲ ဆောင့် အစမှာ ခုလို တစ်ချက်တည်း လီးတစ်ဆုံးဆောင့်လိုးတော့ မခံနိုင်ဘူး တကတည်း လူနဲ့လီးက မလိုက်ဖက်လိုက်တာကွယ် မင်းဟာ ကြီးတယ်ကွယ့်”

“ကျ ကျွန်တော် တောင်း တောင်းပန်ပါတယ် မမရယ်”

“ကဲ ထုတ် ပြီးမှ တစ်ချက်ချင်း ပြန်လိုး ဖြေးဖြေးနော် သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ် လီးက တအား ကြပ်နေတာ ဟွင်း”

ကျော်မျိုးနိုင် လီးပြန်ဆွဲထုတ်သည်။ နောက်တစ်ကြိမ် လီးပြန်ဆောင့်မသွင်းခင် သူ့ရှေ့မှာ အတိုင်းသားမြင်နေရသော ဆရာမရဲ့ ကျွဲကောသီးကြီးနှစ်လုံးလို အယ်အယ်ထွားထွား ရှိလှသော ရင်သားဆိုင်ကြီးနှစ်မြွှာဆီကို သူ့လက်ကရောက်ရှိသွားပြီး တစ်ဖက်စီဆွဲညှစ်ကိုင်လိုက်သည်။ ဟင်း ကနဲ ခါးလေးကော့တက်သွားရာက မြတ်ဝတ်ရည်က …

“အို ဟုတ်ပေသားပဲ နို့လေးစို့ချင်သေးလား မောင်လေး စို့စို့ နို့သီးကလေး အသေအချာကိုက်ခဲပြီးစို့ပေး ကြားလား”

ခပ်ညုညုလေသံနှင့်ပြောလိုက်ရာ ကျော်မျိုးနိုင်လည်း ဖိုးကျိုင်းတုတ်ဖြစ်ပြီး နို့နှစ်ဖက်ညှစ်လိုက်နယ်လိုက် ကုန်းစို့လိုက်နှင်ါ အတော်ကလေးအလုပ်များသွားသည်။

“အို ခိခိ ယားယားတယ်ကွာ ဘယ်လိုကလေးလည်း မသိဘူး ဟင်း မမ နို့ကိုများ ဒီလောက်ငတ်ကြီးကျရသလားကွယ့်မောင်လေးရဲ့ခိခိ ခစ်ခစ်ခစ်”

“မမရယ် အရမ်းလှတာပဲ ဘယ်လိုလှမှန်းမသိဘူး ဒီနို့ကြီးစို့ချင်နေတာ ကြာပြီ အဟင်းဟင်းဟင်း “

“မမနို့ကြီး ကြိုက်လား”

“ကြိုက်တယ် မမ”

“ကြိုက်ရင် နို့နှစ်လုံးပြုတ်ထွက်သွားအောင်နယ်ပေးစို့ပေး နို့သီးလေးချေပေး မင်းလီးကြီးကိုလည်း ဖြည်းဖြည်းချင်း နှဲ့နှဲ့ပြီးလိုးလေ မမပေါင်ကားပေးမယ်”

ဟုတ်ကဲ့ မမ ဆိုပြီး ကျော်မျိုးနိုင်လည်း နို့နှစ်ဖက်ဆွဲပြီး အောက်ကနေလီးကြီးကော့ကာပင့်ကာ နှဲ့လိုးလိုးလေတော့ရာ မြတ်ဝတ်ရည် အသည်းခိုက်မတတ် အကြိုက်တွေ့သွားရသည်။

“အားအ အ ဟုတ် ဟုတ်ပီ နဲနဲလေး အားစိုက်လိုက် မမပေါင်နှစ်ဖက်ပေါ်လက်ထောက်ပြီး လိုး အို လေ မင်းအားရသလိုလိုးစမ်းပါကွယ် လီးကြီး ဒစ်ပေါ်အောင်ဆွဲထုတ် အထဲလိုးထည့် အင်းအင်း ဟုတ် ဟုတ်ပီ အ အ ကောင်း ကောင်းတယ်င်ေလေး မ မရပ်နဲ့ ဆက်လိုး အိအီး အီး ဟုတ်ပီ လိုး လိုးတတ်လိုက်တာ နိုင်နိုင်လေးရယ် ဟင်း မမအနားလာစမ်း ပါးစပ်ကလေးဟ အင်းအင်း ပြွတ်ပြွတ် ခုလို နှုတ်ခမ်းလေး စုပ်စုပ်ပြီးလိုး မမနို့ကြီးတွေလည်း လက်နဲ့ဖျစ်ချေပေးစမ်းကွယ် အို အား အ အင့်အင့်ကျွတ်ကျွတ် အားရလိုက်တာ ကလေးရယ် ခုလိုမှန်းသိရင် အစကတည်းက ခေါ်လိုးခိုင်းလိုက်မှာ သိလား အဟင့်ဟင့်ဟင့်”

“မ မမမှ မပြောတာ ကျွန်တော် မမဖင်ကြီးကြည့်ပြီး လိုးချင်တာ အရမ်းပဲ တ တကယ်ပြောတာ”

“စွတ် ဖွတ် စွိဇွပ် ဘုတ် ဖွတ် ဘွတ် ဗွပ် ဗလပ်လပ် ဘုတ် ဘတ်ဖတ် ဖွတ် ဘုတ် ဘတ်ဖွပ် ဗွပ် ဗလွတ် လွတ် ဖွတ် ဘလွတ် ဘု ဖွပ် ဘွပ်”

စောက်ရည်သံ လိုးဆောင့်သံ အသားဆိုင်ချင်းပွတ်တိုက်ရိုက်သံတွေအကြားမှာ နှစ်ယောက်သား ကယုကယင်ဖက်ကြနမ်းကြ စကားတွတ်ထိုးမိကြရင်း အရှိန်ကလေးပါလာကြသည်။ ခန္ဓာကိုယ် ပိန်ပိန်ပါးပါး အရပ်ရှည်ရှည်နှင့် ခြေသလုံးပုလွေရိုးကဲ့သို့ရှိသူ ကျော်မျိုးနိုင်အနေနှင့် အသက်အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် လိုးအားဆောင့်အားရှိသလို သုတ်ထိန်းနိုင်စွမ်းလည်း ပြည့်ဝသူဖြစ်ကြောင်းကို မြတ်ဝတ်ရည် အချိန်နှင့်အမျှ တဖြည်းဖြည်း ရိပ်စားသိရှိလာသည်။ ဆော်မလိုးရင်တောင် ဖာတော့လိုးဖူးရမည်။ မိန်းမအသားတော့ တစ်ကြိမ်မက စားကို စားဖူးရမည်လို့ တစ်ထစ်ချတွက်ဆလိုက်မိသည်။

ကျော်မျိုးနိုင်ရဲ့ခါးကို အောက်ကနေ အားပါပါဆွဲဖက်၍ ဖင်သားကြီးနှစ်ဖက်ကို လူးကာလှိမ့်ကာ စကောဝိုင်းလှည့်ပတ်ကော့ထိုး ပင့်ညှောင့်ပေးရာ သူကလည်း အလိုက်သိသိပင် ခါးလေးကိုယိမ်းနွဲ့ကစားပြီး အဖြောင့်မလိုးဘဲ ဘယ်ထိုးညာထိုး ပင့်ထိုးဝိုက်ထိုး လိုသလိုရွှေ့ပြောင်းကစားပြီး ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် လိုးပေးလာတာတွေ့ရပြန်သည်။

“မင်းလိုးတာ အချိုးကျလှပါလား မောင်လေး ဖာတွေသွားသွားလိုးနေလား ဒါမှမဟုတ် ဘယ်သူသင်ပေးလဲ ဘယ်ကဟာမလဲ မမကို ပြောစမ်းပါ မမ သိချင်လို့မေးတာ”

“ဒါ ဒါက ဟိုဟို …”

“ပြော ဘာဆင်ခြေပေးမလို့လဲ ကိုနီသင်ပေးလား ကိုနီ့မယားသင်ပေးလား”

“ဟာ မ မဟုတ်တာ မမရယ် ကိုနီ့မိန်းမ ကျ ကျွန်တော့်နဲ့ မဆိုင်ပါဘူး ဟို လေ တခြား မိန်းမတစ်ယောက်သင်ပေးတာပေါ့”

“ပြောစမ်း မမကြားချင်တယ် မင်းလိုးပုံက ကိုနီနဲ့လိုးရတာနဲ့ ဘာမှမကွာခြားဘူး အရွယ်ရောက်ပြီး ပညာစုံတဲ့ အိမ်ထောင်သည် လူကြီးတစ်ယောက် လိုးနေသလိုပဲ ချက်ကောင်းလည်းထိတယ် ခုလို အကြာကြီး သုက်ထိန်းပြီးလိုးတာ ဘယ်ကလေးမှ မစွမ်းပါဘူး”

“မမ ကျွန်တော်လိုးတာ ကြိုက်လား”

“လိုးတာလည်းကြိုက် လီးကြီးလည်းအကြိုက်ပဲ မင်းကို မမအနားမှာပဲနေစေ့ချင်တယ် စာသင်ဖို့ဆိုပြီး အိမ်ကိုနေ့တိုင်းလာနိုင်တယ် “

“ကျွန်တော့်ကို ခုလို ပေးလိုးမှာလား”

“မင်းကလဲ ဒုန်းဝေးလိုက်တာလွန်ရော မမဆီလာရင် မင်းသိမှာပေါ့ တစ်နေ့ဘယ်နှစ်ခါလိုးချင်သလဲ ပြောလိုက်”

မြတ်ဝတ်ရည် စကားကို နားနှင့်ဆတ်ဆတ်ကြားရတော့ ကျော်မျိုးနိုင်စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပါ။ ဖင်ကိုလှုပ်တုပ်လှုပ်တုပ် ခါးကိုနှိမ့်လိုက်ကြွလိုက် နှဲ့ကာနှဲ့ကာ အဆက်မပြတ် ဇယ်ဆက်သလို လိုးကောင်းကောင်းနှင့်လိုးရင်း …

“အား အ အ မ မမ ကျ ကျွန်တော် ပြီး ပြီးချင်လာပြီ ဟိုဟာ ထွက် ထွက် ထွက်တော့မယ် မ မရ တော့ အား အားဟား”

“ဆောင့် လိုးလိုး လိုးစမ်း တရစပ်လိုး မရပ်နဲ့ ဆောင့် လရည်ထွက်ချင်လား အထဲမှာပန်းထည့်လိုက် မမ ဆေးကြိုသောက်ခဲ့ပြီးသား စိတ်ကြိုက်လိုး လိုးစမ်း အား အား ကောင်း ကောင်းတယ် ဆောင့် အင့် ဟင့် ဟင်ဟင် များ လိုက်တဲ့လရည်တွေ မရပ်နဲ့ဦး ဆက်လိုး ဆက်လိုးပေးင်ေလေး အားအ အ ထိ ထိတယ် အား အရှီး အိအိ ဟုတ် ဟုတ်ပြီ ဟင်းဟင်း လိုးထည့်လိုက်ကွာ လီးတစ်ဆုံးထည့်ပြီး မမအဖုတ်ထဲစိမ်ထားလိုက် အား ချစ် ချစ်တယ် ချစ်လိုက်တာ မောင်လေးရယ် အ ဟင်း ဟင်းဟင်း”

လူငယ်ပီပီ ဒီလောက်လိုးနိုင်တာပဲ မဆိုးလှဟု သူမ ထင်သည်။ မြတ်ဝတ်ရည်လည်း သူ့နောက်ကို မမီမကမ်းလိုက်ပြီး သူမစောက်ခေါင်းထဲမှ စောက်ရည်များ တဖြောဖြောပန်းညှစ်ထုတ်ကာ ပြီးလိုက်ရသည်။ အချိန်ကိုက်ပါပဲ။ သူမလက်များက ကျော်မျိုးနိုင်ကို တအားဖက်တွယ်ထားသလို ကျော်မျိုးနိုင်လည်း သူမကိုယ်ပေါ်မှာ မှောက်အိပ်ချလိုက်ကာ အောက်ကလည်း မြတ်ဝတ်ရည် စောက်ပတ်ထဲကို သူ့လီးစိမ်ထိုးထားရင်း အတန်ကြာအောင် ဇိမ်ယူမှိန်းနေလိုက်ကြသည်။

မြတ်ဝတ်ရည် သူ့ကို နို့စို့ခိုင်း၍ ကျော်မျိုးနိုင်လည်း အကြိုက်တွေ့ကာ နို့နှစ်လုံးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ညှစ်နယ်ပြီး တစ်ဖက်စီဆွဲဆွဲစို့ပေးလိုက်ရာ သူမခမျာ အောက်ကနေ လူးကာလှိမ့်ကာနှင့် အပြတ်ကိုထွန့်လူးကော့ပျံနေပါတော့သည်။

အမှန်က မြတ်ဝတ်ရည်တစ်ယောက် ယခုမှပင် အချီပြည့်ပြီးခွင့်ရလိုက်ခြင်းဖြစ်ကြောင်းကို ကျော်မျိုးနိုင် လုံးဝရိပ်စားမိခြင်းမရှိလိုက်ပါ။ တစ်ဖက်ကလည်း နို့စို့ရုံသက်သက်မဟုတ်ဘဲ လီးချောင်းတစ်ချောင်းလုံးကိုပါ သူမစောက်ပတ်ထဲ အပြည့်အဝထည့်စိမ်ပေးထားမိခြင်းက မြတ်ဝတ်ရည်အတွက် ကောင်းဖို့ဖြစ်သွားပြီး ကျော်မျိုးနိုင်ကို အထူးပင် ကျေးဇူးတင်မိသွားရပြန်သည်။

“ကဲ ထ မောင်လေး အနောက်မှာ ရေသွားဆေးလိုက်ဦး မင်းလီးမှာလည်း ပေပွနေပြီ”

“မမရော ကျွန်တော် ရေဆေးပေးရမလား”

“ဆေးစရာမလိုဘူး မင်းဆရာမကို ငါတစ်လှည့်လိုးဦးမှာ ဟားဟား”

ဒီစကားပြောလိုက်သူကတော့ အခန်းထဲကို ဘယ်အချိန်က ဝင်ရာက်လာမှန်းမသိသည့် ကျောင်းစောင့်ကြီး ငနီကိုယ်တိုင်ပဲ ဖြစ်လေသည်။

ပြီးပါပြီ။