ကျွန်တော်က နယ်ကဗျ။ ဒါပေမဲ့ ဆယ်တန်းရောက်တော့ တက္ကသိုလ်ကောင်းကောင်းရောက်အောင် ရန်ကုန်မှာသွားနေဆိုပြီး ကျွန်တော့် အဒေါ်ဆီကို လွှတ်ထားလိုက်တယ်။ ကျွန်တော့် အဒေါ်ကလည်း သူတစ်ယောက်ထည်းမို့ အဖော်ရတယ် ဆိုပြီး ခေါ်လိုက်တာလည်းပါပါတယ်။ ကျွန်တော့် အမေရဲ့ ညီမပေါ့။ သူကလည်း အထက်တန်းပြ ကျောင်းဆရာမ ဆိုတော့ တခြားကျူရှင်တက်စရာ မလိုပဲနဲ့ အိမ်မှာတင် စာလုပ်လို့လဲ ရတာပေါ့။
အဒေါ်ဆိုတဲ့ ဒေါ်မြတ်မျိုးမြင့် က အသက် သုံးဆယ်ငါးလောက်ရှိပြီ။ အသားက ညိုညို ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း ဘော်ဒီတောင့်တောင့်ပဲ ပြောကြပါစို့။ အိမ်ထောင်ကျတာ ခုနှစ်နှစ်လောက်ရှိပြီ။ ယောက်ျားက သင်္ဘောသားဆိုတော့ အိမ်မှာ မရှိတာ များတယ်လေ။ ကလေးလည်း မရှိသေးဘူး။ ရုပ်ကတော့ အချောကြီးမဟုတ်ပေမဲ့ ကြည့်ပျော်ရှုပျော်ရှိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့ကိုယ်လုံးက တော်တော်ထည်တယ်။ နို့ကြီးတွေက ဖောင်းကြွလုံးတင်းနေပြီး ဖင်ကြီးကလည်း ကားစွံ့နေတဲ့ နည်းတဲ့ အိုးကြီး မဟုတ်ဘူး။ အရပ်ကလည်း ငါးပေ လေးလက်မ လောက်ဆိုတော့ ကျွန်တော်တို့ လူပျိုပေါက်တွေနဲ့ ဆို မတိမ်းမယိမ်းပဲ။
ညဖက်ဆိုရင် အိမ်မှာ ကျွန်တော်ရယ်၊ ဇော်မင်းအောင်ရယ်က အတူတူ စာလုပ်ကြပြီး ဒေါ်လေး မြတ်က ဂိုက်လုပ်ပေးတယ်။ ကျွန်တော်တို့ နားတော့ အမြဲ မနေပါဘူး၊ မသိလို့ စာမေးရင် လာပြောတယ်။ အရေးကြီးမယ်ထင်တဲ့ ဟာတွေကို သင်ပေးတယ်။ အဲလိုမျိုးပေါ့။
ဇော်မင်းအောင် ဆိုတာကလည်း ဒေါ်လေးမြတ် သူငယ်ချင်း အစ်မရဲ့ သား။ ကျွန်တော့် ဒေါ်လေးမြတ်အိမ်နဲ့ တစ်လမ်းကျော်မှာနေတာ။ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်က ကျောင်းမှာလည်း တစ်တန်းထဲ ဆိုတော့ တွဲဖြစ်ကြတယ်။ လူပျိုကလည်း လူပျိုပေါက်ဆိုတော့ ဂွင်းလည်း စထုတတ်နေကြပြီမို့ မိန်းမ မြင်ရင် ဒီစော်လေး မိုက်လိုက်တာ၊ ချလိုက်ရရင်ကောင်းမှာပဲ ဆိုတာက၊ သူနဲ့ ကျွန်တော်နဲ့ ပြောနေကြဖြစ်နေပြီ။ အဲတော့ ဒီကောင်က စော်အကြီးကြီးတွေ ခပ်တောင့်တောင့်တွေကို ပိုကြိုက်မှန်း သိလာတယ်။ ဒီကောင်မိုက်တယ် ပြောလိုက်ရင် စော်ကြီးတွေက သုံးဆယ်ကျော် လေးဆယ်နားနီးတွေ။
ကျွန်တော်တောင် ဒီကောင့်ကြောင့် ကျောင်းက ဆရာမ တောင့်တောင့် တွေကို မှန်းပြီး ထုတတ်လာတယ်။ အရင်တုန်းက တောသား ဆိုတော့ ဆရာဆိုတာ မိဘနဲ့ တဂိုဏ်းထဲ ဆိုပြီး ငရဲကြီးမှာ စိုးလို့ ရဲရဲတောင် မကြည့်ရဲ။ နောက်တော့ ဒီကောင့်ရဲ့ သွားရည်တမြှားမြှား နဲ့ ဒီဆရာမကြီး မိုက်လိုက်တာကွာ၊ ဖင်ကြီးတွေက နည်းတာကြီး မဟုတ်ဘူး။ ဖင်ထောင်ပြီး ဆော်လိုက်ရရင်တော့ အီစိမ့်နေမှာပဲ ဆိုတဲ့ လေတွေ ကြားရဖန်များတော့ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်လည်း တွေးရင်း ပုံဖေါ်ရင်း မှန်းထုမိလာတော့တယ်။
ကိုယ့်အဒေါ်တောင် အဒေါ်ရင်းမို့ စိတ်ထဲ တခါမှ မတွေးမိပေမဲ့ ဒီကောင်ကတော့ မှန်းမှာပဲ ဆိုတာ ကျွန်တော် သိတယ်။ အဲဒါကတော့ ကျွန်တော့် အဒေါ်ဆိုတော့ ဒီကောင် ဖွင့်ပြောမှာ မဟုတ်ပေမဲ့ သူ့စိတ်ဓာတ်ကို သိနေတဲ့ ကျွန်တော်ကတော့ သူမှန်းမယ်ဆိုတာ သေခြာပေါက် လောင်းရဲပါတယ်။
ညဘက်စာလုပ်ချိန် အိမ်ကို မပျက်မကွက်လာပြီး ကျွန်တော့်အဒေါ် သူ့ကို ကျောပေးပြီး လျှောက်သွားတာနဲ့ ဖင်တုံကြီးတွေကို မျက်လုံးက အခိုးထွက်အောင် ကြည့်တတ်တာ။ အစကတော့ ကျွန်တော်မသိအောင် ခိုးကြည့်သေးတယ်။ နောက် သူကြည့်နေတာ ကျွန်တော်သိတော့ သူ့ကို ခြေထောက်နဲ့ကန်ပြီး မျက်မှောင်ကုပ်ပြလိုက်တယ်။ သူက ကျွန်တော် စိတ်ဆိုးပုံ မပေါ်တော့ စပ်ဖြည်းဖြည်းနဲ့ လုပ်ပြီး နောက်ပိုင်း ပေါ်တင်ပဲ ကြည့်တော့တယ်။
နောက်ပိုင်း သူက မေးတယ် အောင်စိုး မင်းရော မင်းအဒေါ်ကို မမှန်းဘူးလားဆိုတော့ ဟာကွာ ငရဲကြီးအောင် မင်းကလည်း မမှန်းပါဘူး ဆိုတော့ သူက ပြောပြတယ် ငရဲမကြီးပါဘူးကွ၊ ရှေးက ဘုရင်တွေဆို မောင်နှမ အဖေတူ အမေကွဲတွေ အဒေါ်တွေတောင် မိဘုရားမြှောက်ပြီး ယူကြသေးတာ နောက်ပိုင်း ဆေးပညာအရ မျိုးပွားလာတာတွေက မကောင်းဘူး ဆိုပြီး အဲဒါတွေကို လူတွေက အားမပေးတော့တာတဲ့။
ဒီကောင် ဘယ်တွေက လျှောက်ဖတ်ထားသလဲ မသိဘူး။ အဲဒါ ကလေးမယူပဲနဲ့ နှစ်ဦးသဘောတူလုပ်ရင် ပြဿနာ မရှိဘူးဆိုပဲ။ လုပ်တဲ့ အဆင့်ကို မတက်ချင်ရင်တောင် မှန်းတာလောက်ကတော့ ကိစ္စမရှိပါဘူးတဲ့။ ငါလည်း ငါ့အဒေါ်တွေကို မှန်းတာပဲတဲ့။ ဆိုပြီး သူ့အဒေါ်တွေကို ဘယ်လိုချောင်းပြီး ထုတဲ့ အကြောင်း ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ် ပြောပြတော့ ကျွန်တော်လည်း နှာတွေ တင်းထလာတာပေါ့။ မင်းမယုံရင် ငါပြမယ် တနေ့လာခဲ့ဆိုပြီး ပိတ်ရက်တရက်မှာ ကျွန်တော့်ကို ခေါ်တယ်။
သူတို့ အိမ်က နှစ်ထပ်အိမ်၊ သူ့အဒေါ် ဆိုတာက ကျွန်တော့် ဒေါ်လေးမြတ်နဲ့ သူငယ်ချင်း။ သူတို့က အောက်ထပ်မှာနေတယ်။ ဇော်မင်းအောင်တို့ မိသားစုက အပေါ်ထပ်မှာနေတယ်။ သူ့အဒေါ်က ကလေးနှစ်ယောက် အမေ။ အဲဒီ အဒေါ်က အိမ်နောက်ဖေးမှာ ရေထွက်ချိုးတယ်။ အဲဒါကို အိမ်အပေါ်ထပ် သူ့အခန်းထဲကနေ ချောင်းရုံပဲ။ အဲဒီ အဒေါ်က ကလေးအမေ ဆိုတော့ ရေချိုးရင် သိပ်သိုသိုသိတ်သိတ် မရှိဘူး။ သူတို့ နောက်ဖေးကလည်း ဝါးကပ်နဲ့ ကာထားတာမို့ ဘေးအိမ်တွေက မမြင်ရဘူးလေ။ အဲတော့ ရေချိုးနေရင်း ဆပ်ပြာတိုက်ရင် ထမိန်ကို ဖြေချပြီး နို့ကြီးတွေကို ဆပ်ပြာ အားရပါးရတိုက်တာပဲ။
ကျွန်တော် သူနဲ့ အတူချောင်းရင်း လီးက မတရားကို တောင်လာတယ်။ မင်းရော မင်းအဒေါ်ကို မချောင်းဘူးလားလို့မေးတော့ ကျွန်တော်က ဟ ဘယ်လို ချောင်းမလဲ သူက ရေချိုးခန်းထဲ ချိုးတာလို့ ပြောလိုက်ရတယ်။ သူက ညဘက်တွေ ဘာတွေရော အိပ်တော့ ထမိန်တွေ ဘာတွေ မလှန်ဘူးလားတဲ့။ မင်းတို့က တစ်အိမ်လုံး နှစ်ယောက်ထဲ နေတာ၊ မင်းညဘက် ထမချောင်းကြည့်ဘူလားတဲ့။ အဲဒီကောင်က ကြံကြံဖန်ဖန် တွေးတဲ့ကောင်။
ဒါပေမဲ့ သူပြောတာက ကျွန်တော့်နားထဲ ရိုက်ရိုက်သွင်းနေသလို ဖြစ်နေတော့ တရေးနိုးပြီး နှာတအားတင်းလာတဲ့ တစ်ည ခြေဖြားထောက်ပြီး ဒေါ်လေးမြတ် အခန်းနားကို သွားချောင်းမိတယ်။ ဒေါ်လေးမြတ် အခန်းက တံခါးမရှိပဲ အခန်းစီးပဲ ရှိတော့ အထဲက အလင်းရောင် လင်းကနဲ လင်းကနဲ ဖြစ်နေတာ တွေ့ရတယ်။ အဲဒါကြောင့် တီဗီကြည့်နေတာပဲလို့ သိတယ်။ ညဦးက အစောကြီး အိပ်ယာဝင်သွားပြီး ညသန်းခေါင် တီဗီထကြည့်တယ်ဆိုတာ ဒေါ်လေးမြတ်အတွက် ထူးထူးဆန်းဆန်းလုပ်ရပ်မဟုတ်လား၊ ကျွန်တော့်ကိုဆို တီဗီခဏပဲကြည့် အချိန်မဖြုံးနဲ့ စာကြည့် အိပ်ယာစောစောဝင် အမြဲပြောတတ်တဲ့ ဒေါ်လေးမြတ် သူကျတော့ တီဗီထကြည့်နေပါလားပေါ့။
အခန်းထဲ ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ တီဗီမှာ အောကား ဖွင့်ထားရုံမကဘူး နားမှာ နားကြပ်လဲ တတ်ထားလိုက်သေးတယ်။ အဲတော့ ကျွန်တော်လည်း တော်ရုံတန်ရုံ အသံထွက်မှာ စိုးရိမ်စရာမရှိပဲ သူ့ကို ပြန်ချောင်းလို့ ရသွားတယ်။ အောဗီဒီယိုတွေက တော့ ထုံးစံအတိုင်းပေါ့၊ လိုးကြဆော်ကြတာ ပေါ်တင်ကြီးတွေ။
ဒေါ်လေးမြတ်ပဲ စိတ်ဝင်စားစရာ၊ သူက ညဝတ် အင်္ကျီဂါဝန်လိုလို တဆက်ထည်းဟာကြီး ဝတ်ထားတာ ကုတင်ပေါ်မှာ တစောင်းလှဲရင်း လက်ကို ပေါင်ကြားထည့်ထားတယ်။ လက်က လှုပ်နေတော့ သူ့အဖုတ်ကို သူပွတ်နေတယ်ဆိုတာ အသိသာကြီးပဲ။ အပေါ်ပိုင်းကလည်း အထဲက ဘရာဇီယာဝတ်မထားတော့ နို့ကြီးတွေက တုံတုံ တုံတုံနဲ့၊ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို ကြည့်ရင်း လုံချည်အောက်က ထောင်နေတဲ့ လီးကြီးကို လုံခြည်အသားလေးပတ်ပြီး ထုနေလိုက်တာ ခဏလေးနဲ့ လရေတွေ လုံခြည်ထဲ ပန်းထွက်ရင်း ပြီးသွားတော့တယ်။
နောက်နေ့ကျတော့ ဇော်မင်းအောင်ကို ပြောပြလိုက်တော့၊ ဆရာမ လိုနေပြီကွ၊ သူ့ယောက်ျား သင်္ဘောပေါ်တက်သွားတာလည်း ကြာပြီ ဆိုတော့၊ သူလည်း ငတ်နေမှာပေါ့ကွာ။ ငါသူ့ဆန္ဒဖြည့်ပေးလိုက်ချင်လိုက်တာကွာ ဆိုလို့ ကျွန်တော်က ခွေးမသား၊ လျှောက်ပါးစပ်အရသာခံ ပြောနေတယ် ဆိုပြီး ဆဲလိုက်ရသေးတယ်။
အဲဒါ ဒီကောင်က မင်းက ငါနောက်နေတယ်ထင်လို့လား၊ မင်း အသာလေး မသိချင်ယောင်ဆောင်နေ၊ ဆရာမကို ငါကြိုးစားကြည့်မယ်၊ ဘယ်လိုလဲတဲ့။ မင်း သတ္တိရှိရင်တော့ မင်းဘာသာလုပ်ပေါ့ ငါက မပါဘူးဟေ့ကောင်၊ ဆိုတော့ အေး ငါကလည်း မင်းကို မပါခိုင်းပါဘူး၊ တချို့ဟာတွေ မင်းမသိချင်ယောင်ဆောင်နေလို့ပဲ ပြောတာပါ။
အဲဒီနောက်ပိုင်းမှာ အဲဒီကောင်က တကယ့်ကို လှုပ်ရှားလာတာ။ ကျွန်တော့်ကို မျက်ရိပ်မျက်ခြေပြတာနဲက ကျွန်တော်က မျက်စေ့ကို တခြားကို ကြည့်နေသလို လွဲလွဲထားရတယ်။ အဲဒါတွေက ဘာတွေလဲ ဆိုရင် ဒေါ်လေးမြတ်က စာလာပြရင် မသိတာတွေ မေးသလိုနဲ့ ဒေါ်လေးမြတ်နား တအားကပ်တာ ပေါင်ချင်းတွေ ဘာတွေ ထိအောင်ထိပေါ့။ နောက်ပြီးတော့ ဒေါ်လေးမြတ်က ကျွန်တော်တို့ကို စာပြတယ် ဆိုတာလည်း အရင်က ပြောခဲ့သလိုပဲ ဂိုက်သဘောမျိုးပဲ လုပ်တာ။ ကျွန်တော်တို့ ဘာသာ စာလုပ်နေတဲ့ အချိန် သူက အိမ်အလုပ် လုပ်စရာရှိတာ လုပ်နေတာ။ အဲဒါမျိုးမှာ ဇော်မင်းအောင်က မခိုင်းပဲနဲ့ကို ထထပြီး ဒေါ်လေးမြတ်ကို သွားကူတတ်တယ်။
ဒေါ်လေးမြတ်က မင်းစာလုပ်တာ ပျက်နေမယ်ဆိုတော့ ရပါတယ် ကျွန်တော်လုပ်ပြီးပြီ နောက်ပြီး ဆရာမ ရှင်းပြထားတာ အရမ်းကောင်းလို့ ကျွန်တော် သဘောပေါက်သွားပြီ တချို့ဟာတွေ အိမ်မှာ ဆက်လုပ်လို့လည်း ရပါတယ်။ အဲဒါမျိုးတွေနဲ့ပေါ့။ ဒေါ်လေးမြတ်နဲ့ နီးနီးကပ်ကပ် နေနိုင်သလောက် နေပြီး ဝိုင်းကူလုပ်ပေးတတ်တယ်။ နောက်ပိုင်း ဒေါ်လေးမြတ်က မပြောတော့တဲ့အပြင်၊ သူအကူညီလိုရင်တောင် ဇော်မင်းအောင်ကိုပဲ ခေါ်ခေါ်ခိုင်းတတ်တော့တယ်။
အဲလို နေလာပြီး လပိုင်းလောက်မှာပဲ ဇော်မင်းအောင်က ကျွန်တော့်ကို ပြောပြတယ်။ ဒေါ်လေးမြတ်ကို သူဝင်တာ အောင်မြင်နေပြီတဲ့။ အခွင့်အရေးပေးတာနဲ့တောင် ဆော်လို့ရနေပြီတဲ့။ ကျွန်တော်ကတော့ မယုံပါဘူး ဒီကောင် အာနေတယ်ပေါ့။ မဖြစ်နိုင်တာကြီး မင်းက ဘာလို့ ပြောနိုင်ရတာလည်းဆိုတော့။ အခု ငါဆရာမကို ကိုင်လို့ ရနေပြီဟ။ အင် ဟုတ်ရဲ့လားဆိုတော့။ ဟုတ်တာမှ ဟုတ်ဟုတ်ဟုတ်ဟုတ်နဲ့တောင် မြည်နေသေးတယ်တဲ့။
သူ့အပြောကတော့ ဆရာမကို အိမ်အလုပ်တွေ ကူလုပ်ရင်းနဲ့ အမြဲတမ်း ပွတ်သီးပွတ်သတ် နေရာကနေ ဟိုပုတ်ဒီပုတ်၊ ဟိုထိဒီထိလုပ်တယ်တဲ့။ အဲဒါကို ဒေါ်လေးမြတ်က မသိသလို နေတော့ နောက်ပိုင်း သူ့လီးမာမာနဲ့ မသိမသာ ထောက်တာတို့ ပွတ်တာတို့ လုပ်တယ်တဲ့။ အဲဒါကိုတောင်မှ မသိသလိုပဲ သူကို ခေါ်ခေါ်ခိုင်းနေလို့ တစ်နေ့မှာ စွန့်ပြီး ဖက်နမ်းလိုက်တယ်တဲ့။ အဲဒါတောင် စိတ်မဆိုးဘူးတဲ့၊ မင်းအိမ်ရှေ့မှာ ရှိတယ် မကဲနဲ့တဲ့။ အဲဒါပဲ ပြောတယ်တဲ့။
ကျွန်တော်က ဘယ်လိုမှ မယုံနိုင်ဘူးလေ။ အဲဒါနဲ့ မင်းကိုငါ သက်သေပြမယ် နောက်နေ့ ငါတို့ စာကြည့်နေတုန်း မင်း တစ်ခုခု အကြောင်းပြပြီး ခဏထွက်သွားလိုက်၊ နောက်အိမ်ဘေးက အပေါက်ကနေ လာချောင်းတဲ့။
ကျွန်တော်တို့ အိမ်က ပျဉ်ကာဆိုတော့ အပေါက်လေးတွေကတော့ ရှိတယ်လေ။ ကိုယ့်အိမ်ကို ကာထားတဲ့ ဝါးကပ်ခြံစည်းရိုးနဲ့ အိမ်နဲ့ ကြားမှာ သုံးပေလောက်လွတ်တယ်။ ပုံမှန်ကတော့ အဝတ်လှန်းတဲ့ တန်းတွေပဲ ရှိတာလေ။ အဲတော့ သူပြောတဲ့အတိုင်းပဲ နောက်နေ့ညကျတော့ စာလုပ်နေကြတုန်း၊ ဒေါ်လေးမြတ်ကို ကျွန်တော့်အတန်းထဲက သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် စာအုပ်ငှားထားတာ မေ့ပြီး မတောင်းလိုက်မိလို့ သူ့အိမ်ပါသွားကြောင်း၊ အဲဒီကောင်အိမ်မှာ ပြန်သွားယူလိုက်ဦးမယ်၊ အဲဒီကောင်က ဈေးနားလေးမှာ နေတာဆိုတော့ သွားလေတဲ့ နင်တို့ နှစ်ယောက်စလုံးသွားမှာလား မြန်မြန်ပြန်လာကြတဲ့။ ကျွန်တော်က ဟင့်အင်း ကျွန်တော်တစ်ယောက်ထဲ သွားမှာ မြန်မြန်ပဲ ပြန်လာပါမယ် လို့ ပြောလိုက်ပြီး အိမ်က ထွက်လာခဲ့တယ်။
အိမ်က ထွက်တာနဲ့ ခြံတခါးကခေါင်းလောင်းကို အသံမြည်အောင် လှုပ်လိုက်ပြီ။ အိမ်ဘေး ခြံစည်းရုံးကြားကို ဝင်လာခဲ့လိုက်တယ်။ မီးဖိုချောင်ခန်းကို ချောင်းလို့ မြင်ရတဲ့ နေရာမှာ အပေါက်ရှာပြီးတော့ ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ မီးဖိုချောင်က မီးချောင်းရောင်နဲ့ လင်းထိန်နေလို့ ဒေါ်လေးမြတ်ကို တွေ့နေရတယ်။ ဒေါ်လေးမြတ်က မီးဖိုထဲမှာ ထုံးစံအတိုင်း ဟိုလုပ်ဒီလုပ် ရေစစ်ထားတဲ့ ပန်းကန်တွေ ဘီဒိုထဲ ပြန်ထည့်လုပ်နေတာ တွေ့ရတယ်။
ဒေါ်လေးမြတ်က အိမ်နေရင်း လက်ပြတ်ဘလောက်စ်အင်္ကျီနဲ့၊ အောက်က ထမိန်အသား ပျော့ပျော့လေး ဝတ်ထားလို့ လက်မောင်းသား ပြည့်ပြည့်လုံးလုံးလေးတွေနဲ့ ကားစွံ့လုံးကောက်နေတဲ့ တင်ပဆုံကြီးတွေကို ကိုယ့်မျက်လုံးနဲ့ တတန်းထဲမှာ တွေ့နေရတယ်။ ဇော်မင်းအောင် ဘယ်ရောက်နေလဲလို့ စဉ်းစားနေတုံးမှာ အဲဒီကောင် မီးဖိုထဲ ဝင်လာတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။
“ဟေ့ စာမလုပ်နေဘူးလား ဘာလာလုပ်တာလည်း”
“စာလုပ်နေတာပဲ ဆရာမကလည်း အခုညှောင်းလာလို့ ခဏ အညှောင်းပြေ ထလာတာ”
ကျွန်တော့် စိတ်ထဲမှာတော့ ကြည့်ရသေးတာပေါ့ကွာ ခွေးမသား ငါ့ကို အာထားတာ ဆိုပြီ စောင့်ကြည့်နေမိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒေါ်လေးမြတ်ရဲ့ ပြုံးထေ့ထေ့ မျက်နှာက ကျွန်တော့်ကို ဇဝေဇဝါတော့ နည်းနည်းဖြစ်စေပါတယ်။ ပိုဆိုးသွားတာက ဇော်မင်းအောင်က ဒေါ်လေးမြတ် အနောက်နားကို ကပ်သွားတော့ မျက်စောင်းလေး တစ်ချက်လှည့်ထိုးပြီး ပြောလိုက်တဲ့ စကားသံက ကျွန်တော့်ကို တော်တော်သံသယဖြစ်စေခဲ့ပါတယ်။
“ဟေ့၊ အညှောင်းပြေ ထလာတယ်ဆိုပြီး လူအနားကို ဘာလာကပ်တာလဲ”
“အော် ဆရာမကလည်း သိရက်သားနဲ့ ကျွန်တော်က ဆရာမကို ချစ်လို့ဟာကို”
“ဟဲ့ ရှုးတိုးတိုး သူများတွေ ကြားသွားပါဦးမယ် ဟယ်၊ ပါးစပ်ထဲ ရှိတာတွေ လျှောက်ပြောမနေနဲ့၊ ငါ့မှာ ယောက်ျားရှိတယ်ဟဲ့”
“အော် ဆရာမ ကလည်း ယောက်ျားရှိတော့ရော ချစ်လို့ မရဘူးလားလို့”
ပြောပြောဆိုဆို ဇော်မင်းအောင်က ဒေါ်လေးမြတ်အနောက်ကို တအားကပ်လိုက်ပြီး ဒေါ်လေးမြတ် လည်ဂုတ်လေးကို အနောက်ကနေ နမ်းလိုက်တယ်။ ကျွန်တော်ထင်တာကတော့ ဒေါ်လေးမြတ်နောက်လှည့်ပြီး ဇော်မင်းအောင်ပါးကို ဖြောင်းကနဲနေအောင် ရိုက်လိုက်မယ်လို့ ထင်တာပေါ့။ ဟောဗျာ ဒေါ်လေးမြတ် မျက်နှာက ပြုံးစေ့စေ့လေးက မပျက်ပါလား။
ဇော်မင်းအောင်က သူ့ရှေ့ပိုင်းနဲ့ ဒေါ်လေးမြတ် ဖင်ကြီးတွေနဲ့ ခါးလေးကို လက်နဲ့ ပတ်ကိုင်လိုက်တာတွေ့လိုက်ရတယ်။ ဒီကောင့်လီးက ဘယ်လိုနေမလဲ ဆိုတာ မမြင်ရပေမဲ့၊ ကျွန်တော့်လီးကြီးကတော့ တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး မာတောင်နေပြီ။
ဇော်မင်းအောင် လက်တွေက ဒေါ်လေးမြတ် ဂျိုင်းအောက်ကနေ လျှိုဝင်ပြီး ဒေါ်လေးမြတ်ရဲ့ ရင်သားတွေကို အင်္ကျီပေါ်ကနေ အုပ်ကိုင်လိုက်တာ တွေ့ရတော့ ကျွန်တော့်လီးက လရေတွေတောင် ထွက်ကျချင်သွားတယ်။ ဒူးတောင် မခိုင်ချင်တော့ဘူး။
ဒီကောင့်နေရာမှာသာ ငါဖြစ်လိုက်ပါတော့လို့ တွေးနေမိပြီး ကိုယ့်လီးကို ကိုယ် လုံခြည်ပေါ်ကနေ ပွတ်နေမိတော့တယ်။ သူတို့ချင်းပြောတဲ့ စကားသံတွေကလည်း တိုးသွားတော့ ကျွန်တော့်မှာ တော်တော့်ကို နားစိုက်ပြီးထောင်နေရတယ်။
“ကျွန်တော် အိမ်ရှေ့တံခါး ကလန့်ချခဲ့ပါတယ် ဆရာမရဲ့၊ အောင်စိုး ပြန်လာရင် ခြံတံခါးက အသံကြားရမှာပဲလေ”
ကြည့်ရတာ ဒေါ်လေးမြတ်က ကျွန်တော် ရုတ်တရက် ဝင်လာမှာစိုးလို့ ထင်ပါတယ်။ နောက်တော့ ဇော်မင်းအောင်က ပိုင်စိုးပိုင်နင်းနဲ့ ဒေါ်လေးမြတ်ကိုယ်ကို သူနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြစ်အောင် ဆွဲလှည့်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆွဲပြီး တော့ သိမ်းကျူံးဖက်လိုက်တယ်။ ခဏလေး ကွာသွားတဲ့ အချိန်လေးမှာပဲ ကျွန်တော်ထင်တဲ့အတိုင်း ဇော်မင်းအောင်ရဲ့ ပုဆိုးအောက်မှာ လီးကြီးက ထိုးထောင် ထနေတာကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။
နောက်တော့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖက်ထားကြတော့ ဒီကောင့်လီးကြီးက ဒေါ်လေးမြတ် စောက်ဖုတ်နေရာလောက်ကို ထောက်နေမှာပဲလို့ တွေးလိုက်မိပြီး ကျွန်တော့်လီးကိုလည်း တင်းတင်းလေး ဆုပ်ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း ဆောင့်ပေးနေမိတော့တယ်။
ကျွန်တော့် မျက်လုံးရှေ့မှာလည်း ဘယ်လိုမှ မယုံကြည့်နိုင်လောက်အောင်ပဲ ဇော်မင်းအောင်နဲ့ ဒေါ်လေးမြတ်တို့ကတော့ အင်္ဂလိပ်ကားတွေထဲက မင်းသားနဲ့ မင်းသမီးလို နှုတ်ခမ်းချင်းတွေ စုပ်နမ်းနေကြပြီ။ ဇော်မင်းအောင် လက်ဖဝါးတွေက ဒေါ်လေးမြတ်ရဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေကို ထမိန်ပေါ်ကနေ ဆုပ်နှယ်နေတာ တွေ့နေရတယ်။ ဇော်မင်းအောင်က ဖင်တွေကို ဆုပ်နှယ်ရင်းက ဒေါ်လေးမြတ် ထမိန်ကို အပေါ်ဆွဲမနေတာ တွေ့ရတယ်။
ဒေါ်လေးမြတ်က သူ့ရဲ့ လက်တွေနဲ့ ဇော်မင်းအောင် လက်တွေကို တွန်းချနေတာလည်း တွေ့ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဇော်မင်းအောင်ရဲ့ လက်တစ်ဖက်က ထမိန်အောက် ရောက်သွားပြီး ဒေါ်လေးမြတ် ဖင်ကြီးကို ဆုပ်နှယ်နေတယ်။ ကျွန်တော့်နေရာကဆို ဒေါ်လေးမြတ်ရဲ့ ပေါင်တစ်ချောင်းကို အရင်းနားထိ လှမ်းမြင်နေရတယ်။ ကျွန်တော့် လက်တွေက လုံခြည်စနဲ့ အုပ်ကိုင်ထားတဲ့ လီးကို မပြတ်ထုပေးနေမိပြီ။
နောက်တော့ ဒေါ်လေးမြတ်က ဇော်မင်းအောင်လက်တွေကို ဘေးမဲ့ပေးထားလိုက်ပြီးတော့ သူ့လက်တွေကလည်း ဇော်မင်းအောင် လီးကြီးကို ပုဆိုးပေါ်ကနေ လှမ်းကိုင် ပြီး ပွတ်နေတာတွေ့လိုက်ရတော့ ကျွန်တော်လည်း စိတ်မထိန်းထားနိုင်တော့ဘူး။ လီးထဲက တအားယားလာပြီမို့ ပုဆိုးမှာ မပေအောင် လှန်ပြီး အိမ်နံရံကိုပဲ လရေတွေ ပန်းထုတ်ပြီး ပြီးသွားလိုက်ရတယ်။
ဒီတစ်ခါ လရေတွေ ထွက်သွားတာ များလွန်းလို့ လူတောင် မူးနောက်နောက် ဖြစ်ချင်သွားတယ်။ အထဲကို ပြန်ချောင်းတော့ ဇော်မင်းအောင်နဲ့ ဒေါ်လေးမြတ်တို့က နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နေရာကနေ လက်တွေက သူ့ဟာကိုယ်ကိုင် ကိုယ့်ဟာသူကိုင် လုပ်နေကြတာ တွေ့ရတယ်။ သူတို့လည်း တော်တော်အရှိန်တက်နေကြပုံပဲ။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်လည်း တစ်ချီပြီးသွား အိမ်လည်း ပြန်ဝင်ဖို့ သင့်ပြီမို့ လမ်းကြားကနေ ပြန်ထွက်လာလိုက်တယ်။ ပြီးမှ ခြံတခါးက ခေါင်းလောင်းကို အသံမြည်အောင်လှုပ်ပြီး အိမ်ရှေ့တံခါးကို သွားထုလိုက်တော့တယ်။
ခဏနေတော့ ဇော်မင်းအောင် တံခါးလာဖွင့်ပေးရင်း တိုးတိုးလေး မင်းကလည်းကွာ လီးမှပဲ မြန်လိုက်တာ နည်းနည်းလေး အချိန်ပေးလိုက်ရင် ငါဘာဂျာပေးလို့တောင် ရတော့မယ် ဆိုပြီး မကျေမနပ်ပြောလေတယ်။ ဒေါ်လေးမြတ်ကတော့ ဟန်ဆောင်ကောင်းလိုက်တာ ဘာမှကို မဖြစ်သလိုပဲ။
နောက်တော့ ဇော်မင်းအောင်က ပြောလာတယ် သူတို့ ဒီစနေမှာ နှစ်ယောက်ထဲ တွေ့ကြဖို့ကို ဒေါ်လေးမြတ်က သဘောတူထားကြောင်း ကျွန်တော့်ကို အကြောင်းတစ်ခုခု ရှာပြီး အပြင်မှာ အကြာကြီးနေအောင် လုပ်ထားနိုင်ရင် သူက ဒေါ်လေးမြတ်ကို လိုးဖို့ အခွင့်အရေးရမည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောတယ်။
ကျွန်တော်က ချောင်းကြည့်ချင်သော်လည်း ပထမဆုံး အကြိမ်တော့ သူလွတ်လွတ်လပ်လပ် ကြိုးစားပါရစေတဲ့။ အဆင်ပြေသွားရင် နောက်အခါတွေကျရင် မင်းချောင်းလို့ရအောင် စီစဉ်ပေးပါ့မယ်ဟု ပြောတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး လောလောဆယ် ဘာအကြံမှ မထွက်သေးသဖြင့် နောင်လာနောင်ခါဈေးဟု သဘောထားကာ အခွင့်အရေးကိုသာ စောင့်နေကြတာပေါ့။
သောကြာနေ့ကျတော့ ဇော်မင်းအောင်တစ်ယောက် ပြူးပြူးပြာပြာဖြင့် ကျွန်တော့ကို အစီစဉ်တစ်ခု လာပြောတယ်။ သူ့အမေက သူတို့ ဝယ်ထားတဲ့ ခြံကို သွားမယ်တဲ့။ သူ့အဖေလည်း မအားတော့ သူလိုက်ဖို့ ပြင်ထားတယ်။ အဲဒါကို သွားခါနီးမှ နေမကောင်းဘူး ကျွန်တော့်ကို အစားခေါ်သွားဆိုပြီး လူလဲလိုက်ရင်ကောင်းမလား။ ဒေါ်လေးမြတ်ကလည်း သဘောတူမှာဆိုတော့ တစ်ချက်ခုတ် နှစ်ချက်ပြတ် ဖြစ်ရကြောင်း၊ ပြောတယ်။
ဇော်မင်းအောင်တို့မှာ လှည်းကူးဘက်တွင် ခြံကြီးတစ်ခြံ ဝယ်ထားပြီး အသီးအနှံ့ပင်များ ပန်းပင်များ စိုက်ထားတာရှိတယ်။ သူတို့မှာ လူငှား ခြံစောင့်များ ရှိပေမဲ့ သူတို့ အိမ်က တစ်လတစ်ခါလိုလို သွားကြည့်လေ့ရှိတယ် ။ သီးနေတယ့် သစ်သီးသစ်ဥ တို့ကိုလည်း သယ်လာတတ်တယ်။ ပန်းတွေကိုတော့ သူတို့ရဲ့ လူငှားတွေက ဈေးကို သွားသွားပို့ပေးရောင်းတယ်။ ကျွန်တော်က ဇော်မင်းအောင်တို့နဲ့ တခါတလေ လိုက်သွားလေ့ရှိတယ်။ ခြံကြီးက အကျယ်ကြီး ဖြစ်ပြီး သစ်ရိပ်ဝါးရိပ်များဖြင့် တိတ်ဆိတ် အေးချမ်းတယ်။ သူတို့ လူငှားတွေ အတွက် အိမ်တန်းလျား သပ်သပ်ရှိပြီး သူတို့ သွားရင် နေဖို့ အိမ်ကလေး တစ်လုံးလည်း ရှိတယ်။ တခါတလေ စနေ တနင်္ဂနွေ တစ်မိသားစုလုံး ပျော်ပွဲစားထွက်သလိုလဲ သွားနေလေ့ရှိတတ်တယ်။
ဇော်မင်းအောင်က အဲလို အတင်းပြောလာတော့ ကျွန်တော်လည်း စဉ်းစားမိတယ်။ အင်း သူနဲ့ ဒေါ်လေးမြတ် အဆင်ပြေသွားရင်တော့ ငါ့ကို ကောင်းကောင်းချောင်းဖို့ ဒီကောင်လုပ်ပေးမှာ သေချာမှာပဲ ဆိုတော့ ဒီပထမဆုံးအကြိမ်တော့ သည်းခံလိုက်ဦးမယ်လေ ဆိုပြီး သဘောတူလိုက်မိတယ်။
ကျန်တဲ့ အသေးစိတ်တွေ ကျော်လိုက်ပြီး အဲ့ဒီနေ့ကျတော့ ဇော်မင်းအောင် အမေ ဒေါ်သီတာအောင် နဲ့ ကျွန်တော်နဲ့ လှည်းကူးက သူတို့ခြံဘက်ကို အမြန်ကားလေးနဲ့ ထွက်လာခဲ့ကြတယ်။ သူတို့မှာ ကားရှိပေမဲ့ ဇော်မင်းအောင် အဖေက အလုပ်ရှိလို့ အမြန်ကားလေးနဲ့ပဲ လာခဲ့ကြတာ။ မနက်စောစော ထွက်လာတာတောင်မှ ကားက ထိုင်ဖို့နေရာရအောင် စောင့်လိုက်ရသေးတယ်။ နောက်တော့ အလယ်တန်းမှာရော တွယ်စီးတဲ့ သူတွေရောနဲ့ ကားလေးက ငပိသိပ်ငချဉ်သိပ် ဖြစ်လာခဲ့တယ်။
ကျွန်တော့် စိတ်ထဲမှာတော့ အိမ်မှာ ဇော်မင်းအောင် နဲ့ ဒေါ်လေးမြတ်တို့ ဒီနေ့ ပထမဆုံးအကြိမ် လိုးပွဲစတော့မယ် ဆိုတာကို တွေးလိုက်မိရင်း လီးက အရမ်းတောင်လာမိတယ်။ အဲလို နှာထလာတော့ ကိုယ်နဲ့ ပေါင်ချင်းပူးကပ်နေတဲ့ ဇော်မင်းအောင် အမေ ဒေါ်သီတာအောင်ကို သတိထားမိလာတယ်။ ကျွန်တော် က ကြီးကြီးသီ လို့ခေါ်တဲ့ ဒေါ်သီတာအောင်ကို တစ်ခါမှ ကျွန်တော့် စိတ်ထဲမှာ မမှန်းခဲ့ဖူးဘူး။ ကြီးကြီးသီရဲ့ ညီမ ဒေါ်လေးနီ လို့ခေါ်တဲ့ ဒေါ်နီလာအောင်က ဒေါ်လေးမြတ်ရဲ့ သူငယ်ချင်းလေ။ အဲဒီ ဒေါ်လေးနီကိုတော့ ကောင်းကောင်း မှန်းလေ့ရှိတယ်။
ဒေါ်လေးနီက ထွားထွားတောင့်တောင့်ကြီးလေ။ အရပ်လည်း မြင့်၊ ဖင်ကြီး နို့ကြီးတွေက လည်း ကြီးတော့ ကျွန်တော်ဂွေးထုရင် ဒေါ်လေးမြတ်နဲ့ ဒေါ်လေးနီက ရုပ်ရှင်မင်းသမီးတွေပြီးရင် သူတို့ တစ်ယောက်တစ်လှည့်စီ အမှန်းခံရဆုံးပဲ။ နောက်ပိုင်း ဇော်မင်းအောင် ခေါ်ပြလို့ ဒေါ်လေးနီ ရေချိုးတာ သွားချောင်းပြီးတဲ့ နောက်ပိုင်း သူ့ကို မှန်းထုတာ ပိုများလာတယ်။ အဟက်။
ကြီးကြီးသီက အဲလို ထွားထွားတောင့်တောင့်ကြီးမဟုတ်ဘူး။ အရပ်လည်း နည်းနည်းပုတယ် ခပ်ဝဝ လို့ခေါ်ရမယ်။ အသားညိုညို ကျွဲကော်ကိုင်း မျက်မှန်ကြီးနဲ့ ခတ်တည်တည် နေတတ်ပြီး ရပ်ကွက်ထဲ တရားနာတို့ ဘာရွတ်ပွဲတို့ ညာရွတ်ပွဲတို့ ဆိုလည်း ရှေ့ဆုံးက။ အခုလည်း ခြံထဲသွားတာ ဥပုဒ်နေ့မို့တဲ့ ယောဂီထမိန်နဲ့ ပုတီးလည်ပင်းမှာ ဆွဲလို့။ ဥပုဒ်တော့ မယူဖူးတဲ့၊ သူက အစာအိမ်ရှိလို့ နည်းနည်းတော့စားရမှဆိုပဲ။
ခြံထဲမှာ နေ့လည်နေ့ခင်း အေးချမ်းတုန်း ပုတီးစိတ်ရအောင်တဲ့ သူများတွေ သူ့ကို လှမ်းမေးတော့ ပြန်ပြောတာ ကြားရတာပဲ။ အဲဒါမျိုးဟာတွေကြောင့်ပဲ ကျွန်တော့်စိတ်ထဲမှာ ဘယ်လိုမှ မနေလို့ မှန်းခဲ့တဲ့ထဲ မပါခဲ့တာ။ ဒါပေမဲ့ အခုလို့ ဇော်မင်းအောင်နဲ့ ဒေါ်လေးမြတ်တို့ အကြောင်းတွေးပြီး တင်းနေတဲ့ အချိန်မှာတော့ ဘယ်မိန်းမ မဆို လိုးလို့ရရင် လိုးပစ်ချင်စိတ်ပေါက်နေပြီလေ။ ဒီကြားထဲ ပေါင်ချင်းက ဖိကပ်ပြီး ထိနေတော့ မိန်းမ အသားဆိုတာ ထိလိုက်ရင် အိနေပြီး အဖိုအမ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်မဟုတ်လား။ ကြီးကြီးသီကို လည်း လိုးချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်လာရတာပေါ့။
ကားကလည်း ကြပ်၊ ကြီးကြီးသီက သူ့ဘေးက ဘဲကြီးကို ကိုယ်တစောင်းလှည့် ကျောပေးထားပြီး သူ့ညာဘက်လက်ကို ကျွန်တော့် နောက်ကျောက ကားဘောင်ပေါ် တင်ထားလို့ သူ့နို့ကြီးတွေက ကျွန်တော့် လက်မောင်းကို ထိထိနေတယ်။ အစပိုင်း ကျွန်တော်က ကိုယ်ကို ကြုံ့ထိုင်ပေမဲ့ နောက်တော့ အသာလျှော့ထားလိုက်ပြီး ထိနိုင်သလောက်ထိ ဖိနိုင်သလောက် ဖိထားလိုက်တယ်။ မျက်စေ့ကိုလည်း မှေးထားပြီး အိပ်ငိုက်သလို ဟန်ဆောင်ထားလိုက်တယ်။ ကြီးကြီးသီကလည်း သားအောင်စိုး အိပ်ငိုက်နေရင် ကြီးသီ့ကိုယ်ကို မှီထားဆိုတော့ ကျွန်တော့် အကြိုက်ပေါ့လေ။
လှည်းကူးက ခြံရောက်တော့ ခြံက အလုပ်သမားတွေ ချက်ပြုတ်ထားတဲ့ ထမင်းဟင်းနဲ့ စားကြတယ်။ ပြီးတော့ ကြီးကြီးသီက ခြံထဲ လိုက်ကြည့်ပြီးတော့ ခဏနားရအောင် ဆိုပြီး သူတို့ အိမ်ကိုသွားကြတယ်။ အဲဒီအိမ်လေးက ပုံမှန်က သော့ခပ်ထားပြီး သူတို့လာမှ ဖွင့်ပေးတာ။ အလုပ်သမားတွေက သူတို့ တန်းလျားမှာပဲ နေကြတယ်။ အိမ်ကလေးက သိပ်မကျယ်ဘူး ဧည့်ခန်း၊ အိပ်ခန်းနှစ်ခန်းနဲ့ မီးဖိုချောင် ရေချိုးခန်း အိမ်သာ ဒါပဲ ရှိတယ်။ အခန်းတွေက ကုတင်တွေ မရှိဘူး၊ ဖျာတွေပဲ ခင်းထားတယ်။ တစ်ခန်းကို စတိုခန်းလို သုံးထားပြီး ပစ္စည်းတွေ ဖုံတွေနဲ့ မို့ နောက်တစ်ခန်းမှာပဲ ဖျာနှစ်ချပ်ခင်း ခေါင်းအုံးတစ်လုံးစီ ချလိုက်ကြတယ်။
သားအောင်စိုး အိပ်လိုက်၊ ကြီးသီ ပုတီးစိတ်လိုက်ဦးမယ် ဆိုပြီး သူ့အတွက်ခင်းထားတဲ့ ဖျာကလေးမှာ ထိုင်ဘုရားရှစ်ခိုးပြီး ပုတီး စိတ်နေတော့ သူနဲ့ နှစ်ပေလောက်အကွာမှာ ပက်လက်လှဲအိပ်နေတဲ့ ကျွန်တော်က အိပ်လို့ မပျော်၊ ကားပေါ်မှာ ထန်လာတဲ့ စိတ်က ခုလို တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ အိမ်တစ်လုံးထဲမှာ ကျားနှင့်မ နှစ်ယောက်ထဲ ဆိုတဲ့ အသိက ပိုပြီး တော့ ကျွန်တော့် စိတ်ကို ဒုက္ခပေးနေတယ်။ လီးကလည်း တအားတောင်ပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီနဲ့ ပွန်းတာတောင် နာနေပြီမို့ ခုန အိမ်သာသွားရင်း ရေချိုးခန်းက တန်းမှာ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်ပြီး လှန်းထားခဲ့တယ်။ အခု အိပ်ပျော်နေသလို ဟန်ဆောင်ပြီး၊ ဘေးနားမှာ ထိုင် ပုတီးစိတ်နေတဲ့ ကြီးကြီးသီကို မျက်လုံး မှေးထားပြီး ကြည့်နေမိတယ်။
ကြီးကြီးသီရဲ့ ယောဂီရောင် ထမိန်အောက်က ပေါင်လုံးကြီးတွေ၊ အင်္ကျီအဖြူလက်ရှည် ရင်ဖုံးအောက်က အသက်ရှုလိုက်တိုင်း မောက်မောက်တက်လာတဲ့ နို့ကြီးတွေကို ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်း ကျွန်တော့် မျက်စေ့ထဲမှာ ကြီးကြီးသီက မယ်ဗမာလောက်ကို လှလာသလိုပဲ။ ဇော်မင်းအောင်တော့ ဒေါ်လေးမြတ်ကို ဘယ်လို ချူပ်နေပြီ ဆိုတာကို အတွေးထဲ ပုံဖေါ်တွေးလိုက်တာနဲ့ လီးကြီးက မာတောင်တက်လာတာပေါ့။
ခဏနေတော့ ကြီးကြီးသီ ပုတီးစိတ်ပြီးသွားတော့ ဦးချလိုက်ပြီး ထလိုက်တော့ လှစ်ကနဲ ပေါ်သွားတဲ့ ခြေသလုံးသားနဲ့ ပေါင်အတွင်းသား ညိုဝင်းဝင်းလေးတွေက ကျွန်တော့် စိတ်ဆင်ရိုင်းကို မလုပ်သင့်တာတွေ လုပ်ဖို့ နိုးဆွပေးလိုက်သလိုပါပဲ။ အဲဒါနဲ့ ကြီးကြီးသီ ပြန်မလာခင်ပဲ ကျွန်တော့်ပုဆိုးကို ပေါင်ရင်းနားထိ မတင်ပြီး မာတောင်နေတဲ့ လီးကြီးကို လွတ်လပ်ရေး ပေးလိုက်တယ်။ လီးကြီးက အလံကြီးလို ထောင်နေပြီပေါ့။
မကြာခင်ပဲ ကြီးကြီးသီ အနောက်ဖေးဘက်က ပြန်လာတဲ့ ခြေသံကြားလိုက်ရတယ်။ ရင်တွေ တဒုံးဒုံး ခုံနေရင်း ကျွန်တော့်စိတ်ထဲက တော့ ဟိုက်ငါမှားပြီ ဆိုပြီး ပုဆိုးပြန်ဖုံးမယ်လို့ တွေးလိုက်တုန်း ကြီးကြီးသီဖတ်ကနဲ အခန်းထဲ ရောက်လာတာကို မျက်လုံးမှေးမှေးလေးထဲက မြင်လိုက်ရတယ်။
ကြီးကြီးသီကလည်း အခန်းထဲ ဝင်လိုက်တာနဲ့ ကျွန်တော့်လီးကြီးကို တန်းမြင်တယ်၊ သူ့မျက်လုံးတွေက ရုတ်တရက် ဝိုင်းစက်သွားပြီး ရောက်နေတဲ့ နေရာမှာပဲ ခြေစုံရပ်နေတာ မြင်နေရတယ်။ နောက်တော့ သား အောင်စိုး၊ သား အောင်စိုး ဆိုပြီး လှမ်းခေါ်တယ်။ ကျွန်တော် အိပ်နေသလားလို့ စမ်းတာနေမယ်။ ကျွန်တော်က ဆက်အိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင် နေလိုက်တယ်။ ခဏနေတော့ ခြေဖွဖွလေး နင်းပြီး ကျွန်တော့် အနားလျှောက်လာတယ်။ အနားမှာ ရပ်ကြည့်နေတာကို တွေ့နေရတယ်။ ကျွန်တော် ရင်တော်တော်ခုန်နေပြီ။
နောက်တော့ ကျွန်တော့ဘေးမှာ ဆောင့်ကြောင့်လေးထိုင်လိုက်ရင်း ကျွန်တော့်ပုခုံးကို အသာလာလှုပ်ပြီး နိုးပြန်တယ်။ သားအောင်စိုး ပေါ့။ အဲဒီမှာ ကျွန်တော် ဘာစိတ်ရိုင်းဝင်သွားလဲ မသိဘူးဗျာ ဗြတ်ကနဲ ကြီးကြီးသီလက်ကို ဆွဲပြီး သူ့ကိုယ်လုံးကို ဖက်ပစ်လိုက်မိတယ်။ သူ့ဆီက အိုကနဲ အသံထွက်လာတယ်။ နောက် သူ့ကိုယ်လုံးကို လိမ့်ချလိုက်ပြီး သူ့ပေါ် ကျွန်တော်ခွတက်လိုက်ကာ သူ့မျက်နှာ အနှံ့ကို လျှောက်နမ်းနေမိတယ်။
ကြီးကြီးသီကလည်း အတင်းရုန်းတယ် ဟင် အောင်စိုး မင်းဘာလုပ်တာလဲပေါ့။ ရုန်းရင်းကန်ရင်း သူ့ထမိန်လည်းပြေ။ ကျွန်တော့လီးကြီးက လည်း သူ့ပေါင်အတွင်းသားတွေကို ဟိုထိုးဒီထိုးဆိုတော့ နည်းနည်း ငြိမ်သွားသလိုပဲ သူ့ကိုယ်လုံးကလည်း တုန်ခါနေတယ်။ မင်းမင်း မိုက်ရိုင်းတယ်ကွာ ၊ ငရဲကြီးလိမ့်မယ် မလုပ်နဲ့တဲ့ပေါ့။
အဲဒီအချိန်မှာ ကျွန်တော့်စိတ်ထဲ ဘာမှ မရှိတော့ဘူး လီးကို တစ်ခုခုထဲ ထည့်ချင်တာပဲ သိတော့တယ်။ ကြီးကြီးသီရဲ့ ပေါင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကို ကျွန်တော့်ဒူးနဲ့ ဖြဲကားလိုက်ပြီးတော့ လီးကို သူ့စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့လိုက်တယ်။ စောက်ဖုတ်က အမွှေးတွေ အထူကြီး ဖုံးနေပေမဲ့ နည်းနည်း စိုတိုတိုလေး ဖြစ်နေလို့ အပေါက်ကိုတော့ မှန်းလို့ရနေတယ်။
ကျွန်တော့်လီးကြီးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ ထိန်းကိုင်ရင်း ကြီးကြီးသီရဲ့ စောက်ဖုတ်ဝကို တေ့ပြီး ထိုးချလိုက်တော့တယ်။ အ ကနဲ အသံနဲ့ အတူပဲ ကြီးကြီးသီ လက်တွေက ကျွန်တော့်ကို တွန်းဖို့ ကြိုးစားလာတယ်။ ကျွန်တော်ကလည်း အတင်းဖက်ထားပြီး ဖင်ကိုပဲကော့ပြီး လီးကြီးကို ထိုထည့်ပစ်လိုက်တယ်။
ကောင်းလိုက်တဲ့ အရသာဗျာ၊ အထဲမှာ နွေးနေတာပဲ။ အဲဒါနဲ့ လမ်းကြောင်းလည်း မှန်သွားရော ဖင်ကို ကော့ကော့ပြီး ဆောင့်ပေးတာ ခဏနေတော့ ကြီးကြီးသီ ကျွန်တော့်ကို အသားကုန် ဖက်လာတော့တယ်။ ပါးစပ်ကလည်း တအီးအိးနဲ့ပေါ့။ နောက် ထပ်ဆောင်ရင်း ဆောင့်ရင်းနဲ့ ကျွန်တော့် လီးထိပ်က လရေတွေ ပန်းထွက်ပြီး တချီပြီးသွားတော့တယ်။ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ရက်နဲ့ပေါ့။
ကျွန်တော်က တချီသာပြီးသွားတယ် ပထမဦးဆုံး အကြိမ်ဆိုတော့ ဘယ်ဝမလဲဗျာ။ နောက်တစ်ခါလည်း မရတော့မှာစိုးလို့ ကြီးကြီးသီရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲက လီးကို မထုတ်ပဲနဲ့ စိမ်ထားရင်း ကြီးကြီးသီကိုလည်း ဖက်ထားရင်း သူ့လည်ပင်းတွေ နားရွက်တွေကို လျှောက်နမ်းနေမိတယ်။ ကြီးကြီးသီကတော့ မျက်စေ့ကို မှိတ်ထားတယ်။ ကြီးကြီးသီ နှုတ်ခမ်းတွေကို သွားနမ်းလိုက်မှ မျက်လုံးပွင့်လာတယ်။
“ကောင်လေး ဖယ်အုံး”
“ဟင့်အင်း ဖယ်သေးဘူး ၊ ဝသေးဘူး ကြီးသီ”
“ဟယ် မကောင်းဘူးထင်တယ်၊ နင်က ငါ့သားနဲ့မှ ရွယ်တူကို ငါအလိုလိုက်မိတာ မှားပြီထင်တယ်”
ပြောရင်း ဆိုရင်း လှုပ်ရှားရင်းနဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်ထဲက ကျွန်တော့် လီးက ပြန်မာလာတယ်၊ သူလည်း သိတယ် မျက်နှာက ရှက်တက်တက် ဖြစ်နေတဲ့ပုံနဲ့။
“ဒုက္ခပါပဲ ဒီကလေးနဲ့တော့”
ကျွန်တော်က ခုနကပဲ ဘယ်လို ဆောင့်လိုးရမယ်ဆိုတာကို သဘောပေါက်သွားပြီ ဆိုတော့ ဖင်ကို ကြွရင်း ကြွရင်းနဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်း စလိုးပေးပါတယ်။ ကြီးကြီးသီလည်း ကျွန်တော့် ခါးကို သူ့ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးနဲ့ ညှပ်ထားရင်း သူ့ဖနှောင့်တွေနဲ့ ကျွန်တော့် ပေါင် နောက်ပိုင်းတွေကို ဆွဲဆွဲယူနေတော့ ဆောင့်ရတာလည်း ပိုကောင်းလာတယ်။ နောက်တော့ အရှိန်ရလာပြီး ကျွန်တော်လည်း အားကုန်ဆောင့်၊ သူလည်း အံလေးကြိတ်ပြီး ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးလာတယ်။
အခန်းထဲ မှာ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ တဖတ်ဖတ်ဆောင့်သံနဲ့ အသက်ရှုသံ ပြင်းပြင်းသာ ဖုံးလွှမ်းနေပါတော့တယ်။ အဲဒီ ဒုတိယအချီကတော့ ပထမအချီထက်စာရင် နည်းနည်း ပိုကြာတယ်လို့ ပြောလို့ရပါတယ်။ အဲဒီအချီ ပြီးတာနဲ့ နှစ်ယောက်စလုံးခြေကုန်လက်ပန်းကျသွားပြီး တကယ်ကို အိပ်ပျော်သွားကြပါတယ်။
“ဟဲ့ ထ ထတော့ သားအောင်စိုး၊ နေစောင်းတော့မယ်၊ ခြံထဲ လုပ်စရာရှိတာလေးတွေ လုပ်ပြီး အိမ်ပြန်ကြရအောင်”
ကြီးကြီးသီ လှုပ်နိုးတော့မှ ကျွန်တော်လည်း အိပ်ယာက နိုးလာပါတယ်။ တရေးကောင်းကောင်း အိပ်လိုက်ရလို့လားမသိဘူး လူလည်း အားပြည့်ပြီး လီးကြီးကလည်း ပုဆိုးအောက်မှာ ထောင်မတ်နေပါတယ်။ ကြီးကြီးသီက လည်း အဝတ်အစားတွေ သေသေသပ်သပ် ပြန်ဝတ်ပြီးနေပါပြီ။
“ကြီးသီ ဒီမှာ ကြည့်ပါဦး”
ကျွန်တော့် ပုဆိုးကို လှန်ပြီး ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးကြီးကို ပြလိုက်ပါတယ်။
“ဟယ် ကောင်လေး ဒုက္ခပါပဲ အချိန်မရှိတော့ဘူး သွားသွား သေးသွားပေါက်လိုက်တော့”
“ကြီးသီ အဲဒါ သေးပေါက်ချင်လို့ တောင်တာ မဟုတ်ဘူး၊ မထခင် တချီ အမြန်လေး လုပ်လိုက်ရအောင်နော်”
“ဟင့်အင်းကွာ နောက်မှပဲလုပ်တော့ မင်းဟာလဲ ငါတော့ မှားပြီထင်ပါတယ်”
“ခဏလေးပါ ကြီးသီရယ် လာ အင်္ကျီတွေ မကြေအောင် လေးဘက်ထောက်ပေး ကျွန်တော် အနောက်ကပဲ ဒေါ့ကီဆွဲမယ်”
“ဘာလဲဟဲ့ ဒေါ့ကီဆွဲမယ်ဆိုတာ”
“ဟာ ကြီးသီကလည်း ခွေးလိုးလိုးမယ် ဆိုတာကို ဘိုလို ပြောတာပါ”
“ဟယ် ခက်တော့တာပါပဲ”
ဒါပေမဲ့လည်း နောက်ဆုံးတော့ ကျွန်တော် ဘယ်လိုမှ ထမဲ့ကိန်း မမြင်တာနဲ့ လေးဘက်ထောက် ကုန်းပေးရှာပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ကြီးသီရဲ့ ဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကြား အောက်ဖက်က ပြူထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဝကို လီးတေ့ပြီး ဗီဒီယိုတွေထဲ မြင်ဘူးတဲ့ အတိုင်း ဒေါ့ကီ ဆောင့်လိုးမိနေပါတော့တယ်။
လီးကြီး က စောက်ရည်တွေကြောင့် တပလွတ် ပလွတ် မြည်နေတာရော၊ ကျွန်တော့် ပေါင်ခြံနဲ့ ကြီးသီ ဖင်တုံကြီး တဖတ်ဖတ် မြည်နေတာရော ပင့်ပင့်ဆောင့်လိုက်တိုင်း အီးအီး အော်နေတဲ့ ကြီးသီ ငြီးသံကရော လီးကြီးမှာ ခံစားရတဲ့ အီစိမ့်နေတဲ့ အရသာကို ပိုပြီး အားဖြည့်ပေးနေသလိုပါပဲ။ ဒီတစ်ခါလည်း တော်တော်လေးကို အချိန်ထိန်းထားနိုင်လို့ ကြီးသီတောင် ကြမ်းပြင်ပေါ် မျက်နှာကို မှောက်ချပြီး ဖင်ကြီး ထောင်ပေးလာပါတော့တယ်။
ဖင်ဘူးတောင်းထောင်လို့၊ ယောဂီအရောင် ထမိန်က ခါးပေါ် ကွင်းလိုက်လှန်နေပြီး ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးက တုံကနဲ တုံကနဲ ဖြစ်သွားအောင် ဆောင့်နေရတာ ကိုယ့်သူငယ်ချင်း အရင်းရဲ့ အမေပါလား ဆိုတာတွေးမိသွားတာနဲ့ လီးကြီးက တုံကနဲ ဖြစ်ပြီး လရေတွေ တဖြုတ်ဖြုတ် ပန်းထွက်ကုန်တော့တာပါပဲဗျာ။
နောက်နေ့ ကျောင်းရောက်တော့ ဇော်မင်းအောင် တစ်ယောက် ကျွန်တော့်ကို သူနဲ့ ဒေါ်လေးမြတ်အကြောင်း ပြောချင်နေတာ သွားကြီး အဖြီးသားနဲ့ပေါ့ဗျာ။ ကျွန်တော်ကတော့ သူ့အမေကို လိုးခဲ့ရတော့ မျက်နှာတော့ နည်းနည်းပူနေတာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ဘယ်လိုမှ ဘယ်သူမှ ထင်စရာအကြောင်း မရှိဘူးဗျာ။ အဲတော့လည်း ကျွန်တော်က ကိုယ့်ကိုယ်ကို လိပ်ပြာလုံနေတာပေါ့။
ဇော်မင်းအောင်နဲ့ ဒေါ်လေးမြတ် အကြောင်းကလည်း သိချင်နေတော့ နေလည်စာ စားချိန်ရောက်တာနဲ့ ဇော်မင်းအောင်နဲ့ လူသူဝေးတဲ့ တစ်နေရာမှာ စားစရာ ထုတ်စားကြရင်း သူပြောပြတဲ့ ဇာတ်လမ်းကို နားထောင်ရတော့တာပေါ့ဗျာ။
ဇော်မင်းအောင်က ကျွန်တော်နဲ့ သူ့အမေတို့ ထွက်သွားပြီးတာနဲ့ ကျွန်တော်တို့ အိမ်ကို ရောက်လာတော့တာပဲတဲ့။ ဒေါ်လေးမြတ်ကလည်း ဘယ်လောက်တောင် ထန်နေလဲဆိုတော့ သူရောက်တာနဲက အိမ်ရှေ့တံခါး ပိတ်လိုက်ပြီး ဒေါ်လေးမြတ် အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်ကြတာပဲတဲ့။ သူကလည်း ဒေါ်လေးမြတ် စောက်ဖုတ်ကို ယက်ပေးပြီး၊ ဒေါ်လေးမြတ်ကလည်း သူ့လီးကို စုပ်ပေးတယ်တဲ့။ နောက်တော့ လေးချီလောက် လိုးဖြစ်တယ်တဲ့။
ဒေါ်လေးမြတ် ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ပေးတုန်း အနောက်ကနေ သူ့ဖုန်းနဲ့ ခိုးရိုက်ထားတာ ဆိုပြီး ကျွန်တော့်ကို ပြတယ်။ လှလိုက်တဲ့ ဖင်ကြီးဗျာ။ အမွှေးတွေလည်း ပြောင်နေအောင် ရိပ်ထားလို့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းကြီးက ပေါင်နှစ်လုံးကြားက ပြူးထွက်နေတယ်။ အရည်ကြည်တွေနဲ့လဲ့နေတယ်။ ကျွန်တော့ လုံခြည်ထဲမှာတောင် လရေတွေ ထွက်ကျချင်သွားတယ်။
ဟေ့ကောင် ငါ့ကို ရှယ်လုပ်ကွာ၊ ငါလည်း ကြည့်ပြီး ထုချင်လို့ ဆိုလို့ ကျွန်တော့်ဖုန်းကို အဲဒီပုံ ရှယ်လုပ်ပေးတယ်။ သူ့အပြောအရတော့ ဒေါ်လေးမြတ်က တော်တော်ထန်တယ်ဆိုပဲ၊ အဲလောက်ထန်တဲ့ မိန်းမက ယောက်ျား နဲ့ ဝေးနေရတာ ကြာတယ်ဆိုတော့ ဆာနေတာပေါ့။ အဲတော့ နီးနီးကပ်ကပ် ရှိနေတဲ့ ယောက်ျားလေးနဲ့ဆို စိတ်တွေက ထလာပြီး ငြိတတ်တာပဲတဲ့။
ဇော်မင်းအောင်က ငါသာ မင်းနဲ့ အတူတူ မရှိရင် ဆရာမက မင်းနဲ့တောင် ဖြစ်နေလောက်ပြီတဲ့။ သူ့မှာက ရွေးစရာရှိတော့ တူအရင်းအစား တူသူငယ်ချင်းကို ရွေးရတာပေါ့တဲ့။ အဲကောင်က ဆရာကြီး လာလုပ်ပြနေတယ်။ သူပြောတာ ဟုတ်မဟုတ်တော့ မသိပေမဲ့ ကျွန်တော်ကတော့ ဒေါ်လေးမြတ်ကို တအားကို လုပ်ချင်နေတယ်။
နောက် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ရေချိုးခန်းထဲမှာ ကိုယ့်ဖုန်းထဲက ဒေါ်လေးမြတ် ဖင်ကြီးကို ဖွင့်ကြည့်ပြီး ဂွင်းထုပစ်လိုက်ရတယ်။ အား ကျွန်တော် ဘယ်လို လုပ်ချင်မှန်း မသိဘူးဗျာ။ ကိုယ့်အဒေါ်ရင်းဆိုတဲ့ ဟာကြီးကြောင့်များလား မသိဘူး။
ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ဖိုင်နယ် စာမေးပွဲကလည်း နီးလာတော့ သောကြာ စနေ ညတွေမှာ ဇော်မင်းအောင်က အိမ်မှာ လာအိပ်ပြီး စာကျက်မယ်ဆိုပြီး သူ့အိမ်ကို ပြောထားတော့ သူ့အိမ်ကလည်း ခွင့်ပြုတယ်။ သူက ကျွန်တော့်ကို ချောင်းဖို့ အကွက်ထွင်ပေးမယ် ပြောထားတော့ ကျွန်တော်လည်း ရင်ခုန်နေရတာပေါ့။
သောကြာနေ့ ညဘက် ကျွန်တော်တို့ စာလုပ်နေကြတော့ ညကိုးနာရီလောက်မှာပဲ ဒေါ်လေးမြတ်က အိပ်တော့မယ် နင်တို့ စာလုပ်ပြီးရင် မီးတွေ အကုန်ပိတ်ပြီးမှ အိပ်ကြနော်လို့ မှာသွားတယ်။ ည ၁၂ နာရီလောက်ကျမှ ကျွန်တော်တို့ စာကြည့်တာ ရပ်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ကို အပေါ်တက်အိပ်တော့လို့ ဇော်မင်းအောင်က ပြောတယ်။
မင်း အိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်ဦး၊ ဆရာမ က သေချာအောင် လာတက်ကြည့်ရင် ကြည့်မှာ၊ နောက် ၁၅ မိနစ်လောက်ကြာမှ ဆင်းလာခဲ့၊ မင်း အသေအခြာ မြင်ရအောင် ငါ မီးဖွင့်ပြီး လိုးမှာလို့ပြောတယ်။ အဲဒါနဲ့ ကျွန်တော်လည်း အပေါ်ထပ်တက်ပြီး ကိုယ့်အိပ်ယာမှာ ကိုယ်အိပ်နေလိုက်တော့တယ်။
စာလည်းလုပ် လူလည်း ပင်ပန်းနေလို့လား မသိဘူး အိပ်ယာပေါ် လှဲလိုက်တာနဲ့ အိပ်ပျော်သွားလိုက်တာ နောက်တော့ ဘာကြောင့်မှန်း မသိဘူး ဖြတ်ကနဲ နိုးလာတယ်။ နိုးနိုးချင်းပဲ ဇော်မင်းအောင်နဲ့ ဒေါ်လေးမြတ်တို့ကို သတိရလိုက်မိတယ်။ ဘေးနားက နာရီကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ နာရီဝက်လောက် အိပ်ပျော်သွားတာပဲ။ အဲဒါနဲ့ အိမ်အောက်ထပ်ကို အသာခြေဖျားထောက် ဆင်းလာခဲ့တော့တယ်။
ဒေါ်လေးမြတ် အခန်းက အသံသဲ့သဲ့ ကြားနေရတယ်။ ဟိုက် တော်သေးတာပေါ့ ငါတော့ နောက်ကျသွားပြီထင်တာ။ သူတို့ လုပ်တုန်းပါလား ဆိုပြီးအခန်းဝနား လိုက်ကာကြားကနေ ချောင်းကြည့်လိုက်တယ်။ အခန်းထဲမှာ မီးလုံးသေးသေးလေး ဖွင့်ထားပေမဲ့ ညက မှောင်နေတော့ အခန်းထဲမှာ လင်းထိန်နေသလိုပဲ အကုန်မြင်နေရတယ်။
ဇော်မင်းအောင်က ပက်လက်အိပ်လို့ ဒေါ်လေးမြတ်ဖင်ကြီးကုန်းပြီး လီးစုပ်နေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ ကျွန်တော် လုံခြည်လှန်ပြီး မာတောင်နေတဲ့ ကိုယ့် လီးကို ကိုယ်လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိတယ်။
ဒေါ်လေးမြတ် နို့ကြီးတွေက ဇော်မင်းအောင် ပေါင်တွေပေါ်မှာ ပွတ်နေပြီး ပေါင်လုံးကြီးတွေကလည်း မီးရောင်အောက်မှာ ဖွေးနေတယ်။ ခွေးမသား ဇော်မင်းအောင်က ဒေါ်လေးမြတ် ခေါင်းကို ကိုင်ထားပြီး တစ်ချက် တစ်ချက် သူ့ဖင်ကိုကော့ပြီး ဒေါ်လေးမြတ် ပါးစပ်ကို လီးကြီးထိုးထည့်နေတာ တွေ့ရတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ကိုယ့်လီးကို တအားဆုပ်ကိုင်ပြီး ထုနေမိပြီဗျာ။
အဲဒီအချိန်မှာပဲ ဇော်မင်းအောင်က ကုန်းထပြီး ဒေါ်လေးမြတ်ကို ခုနအတိုင်းပဲ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ခိုင်းထားပြီး အနောက်ကနေ ဒေါ့ကီ ဆွဲတော့တာပဲ။ ကျွန်တော့် စိတ်တွေက သိပ်ထနေတော့ ဇော်မင်းအောင်တို့ မပြီးသေးခင် ကျွန်တော့် လီးက လရေတွေ ပန်းထွက်ပြီး ပြီးသွားတယ်။
လရေတွေ အကုန်လုံး ကြမ်းပြင်ပေါ် ကျကုန်တယ်။ အဲတော့မှ လှန့်ပြီး နောက်ဖေးက အဝတ်စုတ်တစ်ခု သွားယူပြီး ကြမ်းကို လာသုတ်လိုက်ရတယ်။ ကပ်စေးစေး ဖြစ်နေလို့ ရေနည်းနည်း ဆွတ်ပြီး သုပ်လိုက်ရတယ်။ ပြီးလို့ ပြန်ချောင်းလိုက်တော့ သူတို့က ပြီးတောင် ပြီးနေပြီ။ ဒေါ်လေးမြတ်ကို ဇော်မင်းအောင်က အနောက်ကနေဖက်ပြီး နားနေကြတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ခြေဖျားထောက်ပြီး အပေါ်ထပ် ပြန်တက်လာခဲ့တော့တယ်။
စာမေးပွဲတွေပြီးလို့ နွေကျောင်းပိတ်ရက် ရောက်လာတော့ ကျွန်တော် အိမ်ခဏ ပြန်ရမယ်ပေါ့ဗျာ။ ဒါပေမဲ့ ဒေါ်လေးမြတ် အိမ်မှာက ဘယ်သူမှ အဖော်ရှိတာ မဟုတ်တော့ အကြာကြီး ပြန်လို့ မရဘူးပေါ့။ ဒီတစ်ခါ ဒေါ်လေးမြတ်က သူလည်း ကျွန်တော်တို့ မြို့ကို လိုက်လည်မယ်တဲ့။ ဇော်မင်းအောင်ကို အိမ်စောင့်ဖို့ ထားခဲ့ပြီး ကျွန်တော်တို့ တူအရီး နှစ်ယောက်ပဲ ထွက်လာခဲ့ကြတာပေါ့။
ဒေါ်လေးမြတ် နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ခရီးသွားရတော့ အရင်တုန်းကလို စိတ်မဟုတ်တော့တဲ့ ကျွန်တော်က တော့ ရင်တခုန်ခုန် လီးတထောင်ထောင်ပေါ့။ ခရီးက သိပ်အဝေးကြီးလည်း မဟုတ်ဘူး။ ကားပေါ်တွေ လှေပေါ်တွေမှာ အသားချင်းထိရတော့ ကျွန်တော့်ကိုယ်မှာ ကြက်သည်း တဖြန်းဖြန်းပေါ့။ ဒေါ်လေးမြတ်ကတော့ ရိပ်မိမယ် မထင်ဘူးလေ။ နေ့ချင်းပဲ ကျွန်တော်တို့ မြို့ကို ရောက်တာပေါ့။ နယ်က အမျိုးတွေကလည်း ပျော်ကြတာပေါ့။ ဒေါ်လေးမြတ်က လာလည်ခဲတာကိုး။ ဟိုအိမ်က ထမင်းစားဖိတ်လိုက် ဒီအိမ်က ထမင်းစားဖိတ်လိုက်နဲ့ အချိန်ကို မရနိုင်ဘူး။ ကျွန်တော်ကလည်း မတွေ့ရတာ ကြာလှပြီဖြစ်တဲ့ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ တွေ့ဖို့ကိုတောင်မှ ဒေါ်လေးမြတ် ညဘက် အိမ်မှာ နားတဲ့ အချိန်ကျမှပဲ သွားတွေ့ဖြစ်တော့တယ်။
တစ်ည သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ထန်းရည်လေး ဘာလေးချ၊ အာရိုက်တာ မိုးချူပ်သွားပြီး လမိုက်ညမို့ အိမ်ကို စမ်းတဝါးဝါးနဲ့ ပြန်လာရတယ်။ အိမ်အနောက်ဘက် ခြံစည်းရိုးနားမှာ ဒီတိုင်းပဲ သေးကော့ပန်းနေတုန်း အိမ်နောက်ဝန်းထဲက နွားတင်းကုပ်ဘက်မှာ မီးရောင်လေး လက်ကနဲ တချက်တွေ့လိုက်ရတော့ ဒီအချိန်ကြီး ဘယ်သူများလည်း မသိဘူးဆိုပြီး စပ်စုချင်စိတ်နဲ့ အနားကပ်သွားပြီး ထရံပေါက်က သွားချောင်းတော့ ယောက်ျား တစ်ယောက်နဲ့ မိန်းမတစ်ယောက် လိုးနေကြတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။
မိန်းမက ခါးလောက်မြင့်တဲ့ ဝါးတန်းလေးကို ကိုင်ထားရင်း ဖင်ကြီးကို နောက်ပစ်ထားတာကို ယောက်ျားက အနောက်ကနေ ဆော်နေတာ။ မိန်းမ အသားက ဖန်မီးအိမ်အရောင်အောက်မှာ ဝင်းနေပြီး အနောက်က ဆော်နေတဲ့ ဘဲကြီးအသားအရည်က တော့ ညိုမောင်းနေတယ်။ ဒါပေမဲ့ ပေါင်တန်တွေက ကြွက်သား အပြည့်နဲ့ အားကောင်းမောင်းသန် ဆောင့်ဆောင့်ပြီး လိုးနေတာ တွေ့ရတယ်။ မိန်းမရဲ့ ပေါင်လုံးကြီးတွေကလည်း ချောမွတ်နေပြီး အနောက်က လူကြီး ဆောင့်လိုက်တိုင်း ဖင်ကြီးတွေက အိကနဲ တုံတုံခါသွားတယ်။
ကျွန်တော် ချောင်းနေတဲ့ အချိန်မှာ သူတို့က တော်တော် ခရီးရောက်နေကြပြီဗျ၊ ပြီးကာနီးလို့လား မသိဘူး ခပ်သွက်သွက်ကို ဆောင့်လိုးနေတယ်။ နောက်တော့ ယောက်ျားကြီးက ရုတ်တရက် ဆောင့် သူ့လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး နောက်ဆုပ်ရပ်လိုက်တယ်။ အမျိုးသမီးကလည်း ချက်ခြင်း နောက်လှည့်ပြီး ယောက်ျားကြီးရှေ့မှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချလိုက်ပြီး ယောက်ျားကြီးရဲ့ စောက်ရည်တွေနဲ့ ရွှမ်းပြောင်နေတဲ့ လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ငုံစုပ်လိုက်တယ်။အဲဒီတော့မှ မီးရောင်နဲ့ အမျိုးသမီးရဲ့ မျက်နှာကို မြင်လိုက်ရတယ်။
“ဟိုက် ဒေါ်လေးမြတ်ပါလား”
သူတို့ ကြည့်ရတာ အတိုင်အဖောက် ညီလွန်းလို့ ဒါဟာ သူတို့ အတွက် ပထမဆုံးအကြိမ် မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ ကျွန်တော် သဘောပေါက်လိုက်တယ်။ ခဏလေး အတွင်းမှာပဲ ဒေါ်လေးမြတ် ပါးတွေ ဖောင်းလိုက် ပိန်လိုက်နဲ့ လည်ချောင်းလည်း လှုပ်နေတော့ လရေတွေကို မျိုချနေတယ်ဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်။
“အားးးးး ကောင်းလိုက်တာ မြတ်လေးရယ်။ အဲဒါကြောင့်လည်း ကိုရီး မေ့လို့ မရတာပေါ့”
ယောက်ျားကြီး အသံကြားလိုက်ရတော့ ကျွန်တော် တော်တော် တုန်လှုပ်သွားမိတယ်။ အဲဒါ ကျွန်တော့် အဖေ အသံပဲ။ ဒေါ်လေးမြတ်က တကယ်တော့ သူ့ခယ်မပဲ။ ခယ်မ ကို ဘယ်အချိန်ထဲက ဗျင်းနေလဲ မသိဘူး။ ကျွန်တော် ဖုန်းထုတ်ပြီး ဖုန်းထဲက ကင်မရာနဲ့ချိန်ပြီး ဗီဒီယို ရိုက်လိုက်တယ်။ အလင်းရောင်က နည်းလို့ သေခြာမမြင်ရပေမဲ့ ဒေါ်လေးမြတ် မျက်နှာကိုတော့ သေခြာမြင်ရတယ်။
အဖေက ဒေါ်လေးမြတ် ပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးလိုက်ပုံပဲ။ ဒေါ်လေးမြတ်က သေခြာစုပ်ပြီးတော့ လီးကြီးကိုတောင် ယက်ပေးနေတယ်။ ပြီးသွားတော့မှ အဖေက ဒေါ်လေးမြတ်ကို ဆွဲထူပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲဖက်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော်လည်း ဖုန်းကို ပိတ်လိုက်ပြီး အိမ်ဘက်ကို အပြေးလေး ပြန်လာလိုက်တယ်။ အဲလိုနဲ့ ကျွန်တော်တို့ ရန်ကုန်ကို ပြန်လာခဲ့ကြတယ်။
ရန်ကုန်ပြန်ရောက်တော့ ဇော်မင်းအောင် တို့လည်း မရှိကြဘူး ဘုရားဖူး ထွက်သွားကြတယ်ဆိုလား၊ တစ်မိသားစုလုံး မရှိဘူး။ ကျွန်တော်လည်း သူငယ်ချင်းက သူပဲတွဲနေတာရှိတော့ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ပျင်းနေတာပေါ့။ ဖုန်းထဲက ဒေါ်လေးပုံတွေ ရယ် အဖေ့ကို သူမ ပုလွေမှုတ်ပေးနေတဲ့ ပုံရယ်ကို ပြန်ပြန်ကြည့်ပြီး ဂွင်းထုနေမိတာပေါ့။
တနေ့တခြား ဒေါ်လေးကို လိုးချင်စိတ်တွေပဲ ထကြွနေရတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဘယ်လိုမှ အစွမ်းအစက မရှိဘူး။ ဇော်မင်းအောင် အမေနဲ့တုန်းကတော့ တိုက်ဆိုင်လို့၊ နောက်ပြီးတော့ တစိမ်းမိန်းမလေ၊ အခုက ကိုယ့်အဒေါ် အရင်းဆိုတော့ ဘယ်လိုမှ မစရဲဘူးလေ။ အဲဒီကြားထဲမှာ ဒေါ်လေး နောက် ယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့ လိုးနေတာကို တွေ့လိုက်ရပြန်တော့ ကျွန်တော် တော်တော့်ကို အံအားသင့်သွားတယ်။ ဇော်မင်းအောင်လို ကျွန်တော့် အရွယ် ကောင်လေးနဲ့ရော၊ ကျွန်တော့် အဖေလည်းဖြစ် သူ့မတ်လည်းဖြစ်တဲ့ သူနဲ့ရော ဖြစ်တာကို သိရလို့ စိတ်ထဲမှာ တော်တော်ထန်နေတုန်း အခု နောက်တစ်ယောက်နဲလည်း ဖြစ်နေတာ တွေ့လိုက်ရတော့ တော်တော့်ကို တဏှာကြီးပါလားလို့ သိလိုက်ရတယ်။
အဲဒီ နောက်တစ်ယောက်က ကိုမောင်လေး တဲ့။ အသက် ၃၀ ကျော်ကျော်လောက်ရှိမယ်။ ခပ်ပုပု အညာသား။ သူက ဒေါ်လေးမြတ် ယောက်ျား သင်္ဘောသားက ထောင်ပေးထားတဲ့ တက္ကစီကို မောင်းနေတာ။ ဒေါ်လေးမြတ် ယောက်ျားကလည်း အဲဒီလူကို တော်တော်ယုံပုံရတယ် ကားကို တခါထဲ အပ်ထားတာ။ တစ်လ တစ်ခါပဲ ပိုက်ဆံကို ဒေါ်လေးမြတ်ဆီ လာလာပေးခိုင်းတာ။
တနေ့ ကျွန်တော် ရုပ်ရှင်သွားကြည့်ဦးမယ်လို့ ဒေါ်လေးမြတ်ကို ပြောပြီး ထွက်သွားတာ ရုပ်ရှင်ကလည်း လူတွေ တအားကြပ်တာနဲ့ စိတ်ပျက်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။ အိမ်ရှေ့မှာ ကိုမောင်လေး မောင်းတဲ့ တက္ကစီကား ရပ်ထားတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော့်စိတ်ထဲ ဘယ်လိုမှ မနေဘူး၊ အိမ်ရှေက တံခါးကို သွားဆွဲကြည့်လိုက်တော့ အထဲက ဂလန့်ချထားတာ တွေ့လိုက်ရတော့ ထူးဆန်းသွားတယ်။ ဒေါ်လေးအကြောင်း ချက်ချင်းစဉ်းစားမိပြီး အသာ အိမ်ဘေးကို ဆင်းလာခဲ့ပြီး ဇော်မင်းအောင် နဲ့ ဒေါ်လေးတို့ကို ချောင်းတဲ့ နေရာကနေ သွားချောင်းမိတယ်။
တွေ့ပါပြီဗျာ၊ ထမင်းစားပွဲပေါ်မှာ မှောက်ကုန်းနေတဲ့ ဒေါ်လေးကို အနောက်ကနေ ဖင်ပြောင်ကြီးနဲ့ ဆော်နေတဲ့ ကိုမောင်လေး ပေါ့။ ကြမ်းပေါ်မှာတော့ ဒေါ်လေး ထမိန်ရော ကိုမောင်လေး လုံချည်ရော ကွင်းလုံးပုံကျလို့။ ကိုမောင်လေးက အားရပါးရကို အနောက်ကနေ ဆောင့်လိုးနေတာ။ စားပွဲပေါ်မှာ ပန်းကန် ခွက်ယောက် ဘာမှ မရှိလို့ တော်တော့တယ်။ နို့မို့ ဆိုရင်တော့ အကုန်ပြုတ်ကျပြီး ကွဲကုန်မှာပဲလို့ တွေးမိတယ်။
နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီး ဆိုတော့ ကိုမောင်လေး ဖင်ရှုံ့ ဒူးကွေးပြီး ကော့ကော့ ဆောင့်နေတာကို အထင်းသား မြင်နေရတယ်။ လီးနဲ့ စောက်ဖုတ်ကို တော့ ကျွန်တော့် နေရာက မမြင်ရဘူး၊ ဒါပေမဲ့ လိုးနေတာကတော့ အသိသာကြီးမို့ ကျွန်တော့် လီးက လည်း တအားတောင်လာတယ်။ အဲ့ဒါနဲ့ ပုဆိုးအောက် လက်ထည့်ပြီး ဂွင်းထုနေလိုက်မိတယ်။
ကိုမောင်လေးကလည်း ဒေါ်လေးခါးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ပြီး ဆွဲဆွဲဆောင့်တယ်၊ ဒေါ်လေးဆီက တအင့်အင့် အသံလေးပဲ ကြားရတယ်။ ကိုမောင်လေး ပေါင်ခြံနဲ့ ဒေါ်လေး ဖင်လုံးကြီးတွေ တဖတ်ဖတ် ရိုက်သံကတော့ ကျွန်တော် ချောင်းနေတဲ့ နေရာကတောင် ကြားနေရတယ်။ နောက်တော့ ကိုမောင်လေး ဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာပြီး အားကုန် ဆောင့်ထည့်လိုက်ပြီး သူ့ပေါင်ခြံကို ဒေါ်လေး ဖင်ကြီးတွေမှာ ကပ်ထားလိုက်တယ်။ ကြည့်ရတာ ဒေါ်လေး စောက်ဖုတ်ထဲ သူ့လရည်တွေ ညှစ်ထုတ်နေပြီထင်တယ်။ ကျွန်တော်လည်း လရေတွေ အိမ်နံရံကို ပန်းထုတ်ပြီး ပြီးသွားတယ်။
ကျွန်တော့် စိတ်ထဲမှာ ဒေါ်လေးမြတ် ဒီလောက်တဏှာကြီးပြီး လူတကာကို ကုန်းနေတာ ငါတစ်ယောက်ထဲ အဆင်မပြေ ဖြစ်နေတယ်လို့ တွေးနေမိတယ်။ တခါတလေ မုဒိန်းတောင် တက်ကျင့်ချင်စိတ် ပေါက်နေရတယ်။ နောက်တော့ ဇော်မင်းအောင်တို့ ပြန်ရောက်လာကြတဲ့ မနက် လဘက်ရည်ဆိုင်မှာ ထိုင်ရင်း မအောင့်နိုင်တော့ဘူး ဇော်မင်းအောင်ကို ကျွန်တော့် အတွေ့အကြုံတွေ အကုန်ပြောပြလိုက်မိတယ်။ ဇော်မင်းအောင် ကပြုံးရင်း
“ဆရာမက တအားထန်တာ အဲလိုပဲနေမှာဆိုတာ ငါထင်သားပဲ ၊ မင်းအခုထိ သူ့ကို တက်မလိုးသေးတာတောင် ငါက အံ့သြနေတာ”
“မင်းကလည်း ငါက သူ့တူအရင်းကြီးဟာကို ဘယ်လုပ်လို့ရမလဲကွ”
“မင်း တကယ် လုပ်ချင်စိတ် ရှိရင်တော့ ကြံလို့ရပါတယ်ကွာ”
ဟု ဇော်မင်အောင်က ကျွန်တော့်ကို ပြုံးစေ့စေ့ဖြင့် ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်တော့ ကျွန်တော် နည်းနည်းတော့ ရှက်သွားပေမဲ့ လူက တင်းနေတာမို့ မျက်နှာပူပူဖြင့်၊
“လုပ်တော့ လုပ်ချင်တာပေါ့ကွာ မင်းကလဲ”
“မင်းလုပ်ချင်တယ်ဆို ငါကြံပေးမယ်၊ လောလောဆယ်တော့ ဆရာမကို မလုပ်ရတာကြာလို့ လွမ်းနေပြီကွ၊ နေ့ခင်း ငါလာခဲ့မယ်၊ မင်း တစ်နေရာကို ရှောင်ပေးကွာ၊ တော်တော်နဲ့ ပြန်မလာနဲ့၊ ငါတနေကုန် ဆွဲမလို့ ဟဲဟဲ”
ဇော်မင်းအောင်က သူဆယ်နာရီလောက် သူ့အဖေ အိမ်က ထွက်တာနဲ့ လာခဲ့မယ်လို့ ပြောလိုက်တော့ ကျွန်တော်လည်း အကြံတစ်ခုရသွားပြီး၊
“အေး ငါ ဆယ်နာရီ မထိုးခင် ကပ်ထွက်သွားမယ်၊ မင်းက နေ့လည်စာ အိမ်ပြန်မစားတော့ဘူးလား”
“ဟာ ငါက ဆရာမဆီမှာ စားမှာပေါ့ကွ၊ ဆရာမကိုလည်းစား၊ ဆရာမရဲ့ နေ့လည်စာကိုလည်း စားမှာပေါ့ ဟဲဟဲ မင်းမှ မရှိတာ မင်းအစားပေါ့”
“အေးလေ ဒါဆိုလဲ ပြီးတာပဲ”
လို့ ခပ်ပေါ့ပေါ့ သဘောနဲ့ ပြောလိုက်ပါတယ်။ ဆယ်နာရီ မထိုးခင်ပဲ ရေမိုးချိုးပြီး ဒေါ်လေးကို
“ဒေါ်လေး ကျွန်တော် အပြင်မှာ တခြားသူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ချိန်းထားလို့ သွားလိုက်ဦးမယ်၊ ဇော်မင်းအောင်လည်း မနေ့ကမှ ပြန်ရောက်တော့ ကျွန်တော့်ကို လာမေးချင် မေးနေဦးမယ်၊ တကယ်လို့ လာမေးရင် ကျွန်တော် ညနေမှ ပြန်ရောက်မယ်လို့ ပြောပေးပါနော်”
ဒေါ်လေးမြတ် မျက်နှာက လက်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး မျက်လုံးတွေ အရောင်တောက်သွားတာ တွေ့လိုက်ရပါတယ်။
“အေးအေး ငါပြောလိုက်မယ်၊ သွားသွား”
ကျွန်တော်လည်း ရပ်ကွက်ထိပ်က ဈေးဘက် ခဏလျှောက်သွား အချိန်ဖြုံးလိုက်ပြီး ဆယ်နာရီကျော်တော့မှ ဇော်မင်းအောင်တို့ လမ်းဘက် ပြန်သွားပြီး အိမ်ရှိတဲ့ အထပ်ကို လှေခါးက တက်သွားပြီး တံခါးခေါက်လိုက်ပါတယ်။
တံခါးလာဖွင့်ပေးတဲ့ ဇော်မင်းအောင်ရဲ့ အမေ ဒေါ်သီတာအောင်က ကျွန်တော့်ကို တွေ့လိုက်တော့ မျက်နာလေး တစ်ချက် နီသလို ဖြစ်သွားပြီး
“ဟော မောင်အောင်စိုးပါလား သားတောင် ခုဏလေးတင်ကမှ ထွက်သွားတယ်ကွယ့်”
ကျွန်တော်က ခပ်တည်တည်နဲ့ အခန်းထဲ အရင်ဝင်လိုက်ပါတယ်။
“ဟုတ်ကဲ့ ကြီးသီ ကျွန်တော်သိတယ်၊ မနက်က သူနဲ့ လဘက်ရည်ဆိုင် ထိုင်ပြီးပြီ၊ သူဒီနေ့ ဘယ်သွားပြီး ဘာလုပ်မယ် ဆိုတာ ကျွန်တော်သိတယ်၊ ဘယ်လိုလဲ ကြီးသီ ခရီးသွားတာ ပျော်စရာကောင်းလား”
“အင်း ကောင်းပါတယ်၊ ခဏလေး သား ကြီးကြီး နောက်ဖေးမှာ ဟင်းအိုးတန်းလန်းမို့”
ဆိုပြီး မီးဖိုဘက်ကို ကမန်းကတန်း ထွက်သွားတာနဲ့ ကျွန်တော်လည်း အိမ်ရှေ့ တံခါးမကြီးကို ဂလန့်ချပြီး နောက်ဖေး မီးဖိုဘက်ကို လိုက်လာခဲ့ပါတယ်။ မီးဖိုထဲမှာ ဒေါ်သီတာအောင်က တည်ထားတဲ့ ဟင်းအိုးကို တစ်ချက်နှစ်ချက်မွှေပြီးတော့ ရေနည်းနည်း လောင်းထည့်လိုက်ပါတယ်။
“မွှေးနေတာပဲ ကြီးသီ ဘာဟင်းချက်တာလဲ”
“ဝက်သားနဲ့ မျှစ်ချဉ်လေ၊ ဇော်မင်းအောင် ပြန်လာရင် သူနဲ့ တစ်ခါထဲ စားသွားပါလား၊ အခု ရေများများထည့်ပြီး မီးပြင်းပြင်းလေးနဲ့ ထားထားလိုက်မယ် အဲဒါဆိုရင် စားမည့်အချိန် ကောင်းကောင်း နူးနေလောက်ပြီ”
“ဟုတ်ကဲ့ ကြီးသီ ကျွန်တော်ပဲ ကြီးသီနဲ့ စားရမယ်ထင်တယ်၊ ဇော်မင်းအောင်က နေ့လည်စာ ပြန်စားမှာ မဟုတ်ဘူးတဲ့”
“ဟုတ်လား ဒီကောင်လေး ကြီးကြီးကိုတော့ ဘာမှ မပြောသွားဘူး ကြည့် ဒီမှာတော့ ချက်လိုက်ရတာ”
ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ဒေါ်သီတာအောင် ရပ်နေတဲ့ ပန်းကန်ဆေး ဘေစင်နားသွားပြီး အနောက်မှာ ကပ်ရပ်လိုက်ပါတယ်။ ခုနကတည်းက မီးဖိုထဲကို သုတ်သုတ် လှမ်းထွက်သွားတဲ့ ဒေါ်သီတာအောင့် ဖင်လုံးကြီးတွေကို ကြည့်ပြီး ဟိုခြံထဲမှာ ဒေါ့ကီ ဆွဲခဲ့တာကို ပြန်သတိရမိတာနဲ့ လီးကလည်း ပုဆိုးအောက်မှာ မာနေတာ မဟုတ်လား၊ ခုတော့ အဲဒီ ဖင်ကြီး နှစ်လုံးကြားထဲ လီးကြီးကို သွားထောက်လိုက်ပြီး ဒေါ်သီတာအောင့် ပုခုံးလေးကို လည်း ဖက်လိုက်ပါတယ်။
“အင်း ဒီကောင် ဘယ်သွားပြီး ဘာလုပ်နေမယ် ဆိုတာက အစ ကျွန်တော်သိတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အဲဒါက အရေးမကြီးပါဘူး၊ အရေးကြီးတာက ကျွန်တော် ကြီးသီးကို လွမ်းနေတာ ကြာပြီ”
“အို အောင်စိုး မဟုတ်တာကွယ်၊ ဟိုတခါက မဖြစ်သင့်ပဲ ဖြစ်ခဲ့ရတာ၊ ကြီးကြီးတို့ နောက်တခါ ထပ်မမှားသင့်တော့ဘူးလေ”
ဒါပေမဲ့ ကြီးသီရဲ့ အသံလေးက ပျော့နေတယ်၊ ကျွန်တော့် ရင်ခွင်ထဲကလည်း အတင်းရုန်းထွက်သွားဖို့ မကြိုးစားဘူးဆိုတော့ ကျွန်တော့် လက်တွေက ဒေါ်သီတာအောင်ရဲ့ နို့ကြီးတွေကို သူဝတ်ထားတဲ့ အင်္ကျီပေါ်ကနေ အုပ်ကိုင် ဆုပ်နှယ်နေပြီလေ၊ ကျွန်တော့် အတွေးထဲမှာတော့ ဇော်မင်းအောင် ဒေါ်လေးကို လိုးနေပြီ ဆိုတဲ့ ပုံရိပ်ကို တွေးမိနေတော့ စိတ်ကို မထိန်းနိုင်တော့ပါဘူး။ ဒေါ်သီတာအောင့်လက်ကို ဆွဲပြီး သူတို့ လင်မယား အိပ်တဲ့ အိပ်ခန်းထဲ ဆွဲခေါ်လာခဲ့မိတော့တယ်။
“ဟဲ့ကောင်လေး ဘယ်က ဘယ်လို ဖြစ်ရတာတုန်း အိမ်ရှေ့တံခါး သွားပိတ်လိုက်ဦး”
“ကျွန်တော် တခါထဲ ပိတ်ခဲ့တယ် ကြီးသီ ဘာမှ စိတ်မပူနဲ့”
“ငလည်လေး နင် ဒီအကြံနဲ့ လာတာပေါ့လေ၊ ငါကြောက်လိုက်တာ လူတွေ သိကုန်ရင် ကိုယ်ကျိုးတော့ နည်းတော့မှာပဲကွယ်”
“ဘယ်သူမှ မသိစေရပါဘူး ကြီးသီကလည်း”
ကျွန်တော်က ပါးစပ်က ပြောနေပေမဲ့ လက်က မနားနေပါဘူး။ ကြီးသီရဲ့ အိမ်နေရင်း ဝတ်ထားတဲ့ ရင်ဖုံးအင်္ကျီကို ကြယ်သီးတွေ ချွတ်ပစ်ပြီး ဘရာဇီယာဂျိတ်ကိုပါ ဖြုတ်ပစ်လိုက်ပါတယ်။ နောက်တော့ တုန်ခါရမ်းပြီး ပေါ်လာတဲ့ ကြီးသီရဲ့ နို့ကြီးတွေကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ကုန်းစို့ပါတော့တယ်။
ကြီးသီ နို့ကြီးတွေက အလုံးကြီးကြီး ဘူးသီးတခြမ်းဖြတ် ထားသလို ရှည်ရှည်နဲ့ အောက်ကို နည်းနည်းလေးတော့ တွဲကျနေပါတယ်။ အရမ်းကြီး ရုပ်ဆိုးလောက်အောင် မဟုတ်ပါဘူး။ နို့သီးခေါင်း ညိုညို ကြီးတွေကတော့ လက်မလောက်ကို တုတ်ပါတယ်။ကျွန်တော့် လက်တစ်ဖက်က အားရပါးရနှယ်ရင်း ပါးစပ်ကလည်း အားရပါးရ စုပ်တော့ ကြီးသီတစ်ယောက် မျက်လုံးလေး မှေးစင်းလို့ တအင်းအင်း နဲ့ ငြီးငြူရင်း ကျွန်တော့်ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ထိုးဖွရင်း ဖက်လာပါတယ်။
ကျွန်တော်က အဲလို နို့စို့နေရင်းက သူတို့ လင်မယားအိပ်တဲ့ ကုတင်ကြီးနားကို တွန်းသွားလိုက်ပါတယ်၊ ကုတင်နား ရောက်တော့မှ သူ့ထမိန်ကိုလည်း ဖြေချ ကျွန်တော့် ပုဆိုးကိုလည်း ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော့်မှာတော့ အတွင်းခံဘောင်းဘီ မပါပေမဲ့ ကြီးသီမှာတော့ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ရှိနေတာမို့ ခါးသားရေမျှော့ကြိုးကနေ ဆွဲချပြီး ချွတ်လိုက်ရပါတယ်။ အမွှေး မဲမဲထူထူ အုပ်အုပ်ကြီး အလည်မှာ အရည်ရွှမ်းလဲ့နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းသား ညိုညို အတွင်းသား နီရဲရဲနဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။
ကြီးသီကို ကုတင်စောင်းမှာ ဖင်လေး တစောင်းထိုင်ခိုင်းပြီး ကျွန်တော် ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဝင်ရပ်ရင်း မာတောင်နေတဲ့ လီးကြီးကို အဖုတ်ဝမှာ တေ့လိုက်ပါတယ်။ ကြီးသီက ဒီအရွယ်ရောက်နေတာတောင် ရှက်သလိုလိုနဲ့ မျက်လုံးကို မှိတ်ထားပြီး ကျွန်တော့် လည်ဂုတ်ကို သူ့လက်တွေနဲ့ တွဲခိုလာပါတယ်။
ကျွန်တော်က ဒူးကို အသာကွေးပြီး ဖင်ကော့ညှောင့်လိုက်တော့ လီးက စောက်ဖုတ်ထဲကို အသာလေး ဝင်သွားပါတယ်။ အရမ်းအကြပ်ကြီး မဟုတ်ပေမဲ့ ချောင်လဂေါင်ကြီးလည်း မဟုတ်ပါဘူး။ ကျွန်တော့်လို လူပျိုပေါက် အနေနဲ့ကတော့ လိုးလို့ အရမ်းကောင်းနေပါတယ်။ အဲလို ကုတင်စောင်းတင်ထားတဲ့ ပုံနဲ့ပဲ မော်တော်ဆပ် မတ်တတ်ဆော်နေတာ ကြီးသီကတော့ တအင်းအင်းပေါ့။
နောက်တော့ ကျွန်တော်လည်း အားမရတာနဲ့ ကြီးသီကို ကုတင်ပေါ် ပက်လက် လှန်ခိုင်းလိုက်ပြီး သူ့ခြေသလုံးနှစ်ဖက် ပုခုံးပေါ်တင်ပြီး ကြွတက်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကုတင်စောင်းကပဲ မတ်တတ်ရပ်ပြီး အားရပါးရကို ဆောင့်ပစ်လိုက်တယ်။ ကြီးသီက တော့ တအစ်အစ်ပေါ့။
ကျွန်တော့် လရေတွေ ကြီးသီ စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထွက်ပြီး တချီပြီးသွားတော့ ကျွန်တော်တောင် တော်တော်လေး မောသွားတယ်။ ကြီးသီပေါ်ကို မှောက်ရက်လေး နားရင်း သူ့နို့ကြီးတွေကို စို့နေလိုက်တယ်။ ကြီးသီလည်း ခဏလေး နားရင်းက ကမန်းကတန်း ကျွန်တော့်ကို တွန်းလွှတ်ရင်း
“ဟဲ့ဟဲ့ ငါ့ဟင်းအိုး”
ဆိုပြီး နောက်ဖေးကို ပြေးပါတော့တယ်။ ပြေးရင်းနဲ့ ကြမ်းပေါ်မှာ ကွင်းလုံးကျနေတဲ့ ထမိန်ကို ကောက်ယူပြီး ရင်လျှားသွားသေးတယ်ဗျ။ အဟီး၊ ကျွန်တော်ကတော့ သူတို့ လင်မယားအိပ်ယာပေါ်တက်ပြီး ခဏမှိန်းနေလိုက်တော့တယ်။
ခဏမှိန်းနေလိုက်ပြီးတော့ ဇော်မင်းအောင်နဲ့ ဒေါ်လေးတို့ လိုးနေကြမှာပဲလို့ တွေးရင်း လီးက ပြန်မာလာတယ်။ ကျွန်တော်က ခုထိ ကိုယ်တုံးလုံးပဲဆိုတော့ လီးကြီးကို လက်နဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပွတ်ပေးနေတုန်း ဒေါ်သီတာအောင် အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာတယ်။
“ဟဲတော့ နင့်ဟာက ချက်ချင်းပဲလား၊ ခိခိ”
“ဟုတ်တယ် ကြီးသီ ကျွန်တော်တော့ မဝသေးဘူး“
ဒေါ်သီတာအောင်က ပြုံးပြုံးလေးကြည့်ရင်း ခဏနေဦးဆိုပြီး အပြင်ပြန်ထွက်သွားတယ်။ ခဏနေတော့ သဘက်အစိုလေးတစ်ခု ပါလာတယ်။ ကျွန်တော့် ခါးနား ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့်လီးကို သဘက်ရေစိုလေးနဲ့ သုတ်သင် သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးနေပါတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ ကိုယ့်သူငယ်ချင်း အမေက ထမိန်ရင်လျှားနဲ့ ကျွန်တော့်လီးကြီးကို သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးနေတာကို ကြည့်ရင်း လီးက ပိုမာလာခဲ့ပါတယ်။
ကျွန်တော် ဒေါ်သီတာအောင်ကို လီးစုပ်ပေးဖို့ ပြောရင် ရနိုင်မလားလို့ စဉ်းစားနေမိပါတယ်။ ပါးစပ်ကတော့ ပြောလို့ မထွက်ဘူးဗျ။ ကျွန်တော် အရင်က ထင်ထားတာက ကြီးသီလို အမျိုးသမီးမျိုးက ဆက်စ် (sex) တောင် လုပ်တော့မှာ မဟုတ်ဘူးလို့ ထင်ထားမိတာကိုး။ လီးစုပ် စောက်ဖုတ်ယက်တာတို့ကြတော့ လုံးဝကို မထင်ထားတာ။ ဟောဗျာ အခု ကျွန်တော့်လီးကို သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးပြီးတော့ လက်ကလေးနဲ့ ခပ်ဖွဖွ ထုပေးရင်း သူ့ခေါင်းကို ငုံ့ပြီး သူ့ပါးစပ်လေးနဲ့ ငုံလိုက်တော့ ကျွန်တော် ကြက်သည်းတဖြန်းဖြန်းတောင် ထသွားတယ်။
“အား ကြီးသီရယ် ကောင်းလိုက်တာ နွေးအိနေတာပဲ ကောင်းကောင်းလေး စုပ်ပေးစမ်းပါ”
ကြီးသီက ကျွန်တော့် ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ဒူးထောက်ထိုင်ရင်းက ငုံ့ပြီး လီးကို စုပ်ပေးနေရင်း ကျွန်တော့်ကို မျက်စောင်းတစ်ချက် ထိုးလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော့်မှာတော့ ပျော်လွန်းလို့ ပေါ့ဗျာ။ ဒါဆိုရင် ဖင်လည်း လိုးလို့ ရနိုင်တယ်လို့ တွက်ထားလိုက်တယ်။ မထင်တဲ့ ဟာတွေ ဖြစ်နေပြီ ဆိုတော့ ကိုယ်စိတ်ကူးယဉ်တာတွေကိုလည်း အကုန် လက်တွေ့ စမ်းသပ်ကြည့်ဖို့ စိတ်ထဲ ကူးနေမိပြီလေ။
ကျွန်တော့်လီးကြီးက ပိုမာတင်းလာသလိုပဲ။ ကြီးသီက သူ့လက်ဖဝါးနဲ့ အရင်းကို ကိုင်ပြီး ဒစ်ဖျားလေးနားမှာ နှုတ်ခမ်းကိုစေ့လို့ ခေါင်းကို အနှိမ့်အမြင့် လုပ်ပေးနေတယ်။ တစ်ချက်တစ်ချက်လည်း စုပ်လိုက်လို့ ကျွန်တော့် ဆီးလမ်းကြောင်းထဲ စစ်ကနဲ စစ်ကနဲတောင် ဖြစ်ဖြစ်သွားတယ်။ အရမ်းကို ကောင်းလွန်းလို့ ကျွန်တော့် လီးက ယားပြီးတော့ကို သုတ်လွှတ်ချင်လာခဲ့တယ်။
ကျွန်တော် ကြီးသီ ပါးစပ်ထဲ ပြီးသွားရင် စောက်ဖုတ်ကို နောက်တစ်ခါ မလုပ်ရမှာစိုးလို့ ကြီးသီ ဂျိုင်းနှစ်ဖက်ကနေမပြီး ကျွန်တော့် ကိုယ်ပေါ် ဆွဲတင်လိုက်တယ်။ ကြီးသီရဲ့ နူတ်ခမ်းအစုံကိုလည်း အငမ်းမရနမ်းစုပ်လိုက်မိတယ်။ ဖရိုဖရဲနဲ့ ပြေလျှော့နေပြီ ဖြစ်တဲ့ ကြီးသီရဲ့ ထမိန်ကိုလည်း ခြေမနဲ့ ညှပ်ကန်ချွတ်လိုက်မိတယ်။ နောက်တော့ ကြီးသီကို အိပ်ယာပေါ်မှာ ပက်လက်ဖြစ်အောင် လှိမ့်ချလိုက်ပြီး အပေါ်က တက်ခွလိုက်တယ်။ ကြီးသီက ဒူးထောင်ပေါင်ကားပေးလိုက်တဲ့ အလယ်မှာ ဝင်ပြီး လီးကို ကြီးသီ စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့လိုက်တယ်။ လှေကြီးထိုးပဲ ကောင်းကောင်း ဆောင့်လိုးနေမိတယ်။
ကျွန်တော့် လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်က ကြီးသီဖင်ကြီးတွေကို တစ်ဖက်တစ်ချက်စီ မပင့်ပြီး ဆွဲဆွဲ ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တယ်။ ကြီးသီက သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကျွန်တော့် ခေါင်းကို ဆွဲပြီး သူ့နို့တွေနဲ့ ကပ်ထားလို့ ပါးစပ်က လည်း နို့တွေကို စို့ပေးတယ်။ အချက် သုံးလေးဆယ်လောက် ဆောင့်ပြီးတော့ လရေတွေ ကြီးသီ စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထွက်ပြီး ပြီးသွားတော့တယ်။ ကျွန်တော့်လီးကြီးကို ကြီးသီ စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိ ထည့်စိမ်ထားရင်း ငြိမ်သွားတဲ့ ကျွန်တော့်ကို ဆံပင်တွေ လက်နဲ့ ထိုးဖွ ပွတ်သတ်ရင်း ကြီးသီက
“ကဲကောင်လေး မောသွားရင် ဝက်သားနဲ့ ထမင်းစား လိုက်ရအောင် ခဏနားပြီရင် ဟုတ်လား”
“အင်း ဟုတ်ကြီးသီ.. ကြီးသီရော ကောင်းလားဟင်”
‘အို ဘာတွေ ရှောက်မေးနေတာလဲ၊ မသိဘူး ခိခိ”
ခဏနေတော့ ကျွန်တော်တို့ ထကြပြီး ကျွန်တော်လည်း ရေတွေ ဘာတွေချိုး၊ ကြီးသီ ချက်ထားတဲ့ ဝက်သားဟင်းနဲ့ နှစ်ယောက်သား မြိန်မြိန်စားလိုက်ကြပါတယ်။ ပြီးတော့ သိတဲ့ အတိုင်းပေါ့။ ကြီးသီကို နောက်ထပ် နှစ်ချီလိုးပြီးမှ ကြီးသီ အိမ်က ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။
အဲ နည်းနည်းတော့ ပြောရဦးမယ် ကြီးသီက ကိုယ့်ကို လီးစုပ်ပေးထားတာဆိုတော့ အားနာပါးနာနဲ့ စောက်ဖုတ် ပြန်ယက်ပေးခဲ့ပါတယ်။ တစ်ခါမှ မယက်ဘူးတော့ နည်းနည်း အနံ့ကို အသက်အောင့်ပြီး တွေ့သမျှ လျှာမှီသမျှ နေရာတွေကို ယက်၊ စာအုပ်ထဲ ဖတ်ဖူးသလို အစေ့ရှိမယ်ထင်တဲ့နေရာကို လျှာနဲ့ထိုးပေါ့။ သူတော့ လူးကော့နေတော့ ကောင်းမယ် ထင်တာပါပဲ။ နောက်မှ ဘာဂျာကို အသေအခြာ ကျင့်ရဦးမယ်လို့တော့ စိတ်ထဲ တေးထားလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကြီးသီကို လေးဘက်ထောက်ခိုင်းပြီးတော့ ဒေါ့ကီပေါ့။ နောက်တချီက တော့ တပေါင်ကျော်ပေါ့။
ဆက်စ် (sex) တောင်လုပ်မှာ မဟုတ်ဘူးလို့ ထင်ထားတဲ့ အမျိုးသမီးကြီးကို တစ်နေ့ထဲ လေးချီဆွဲ၊ ကိုယ့်ကိုလည်း ပုလွေမှုတ်ပေးတာ ခံခဲ့ရလို့ မိန်းမတွေကို ကိုယ် အပေါ်ယံကနေ ထင်ခဲ့တဲ့ အထင်အမြင်တွေကို ပြန်သုံးသပ်ရတော့မယ်လို့လဲ စိတ်ထဲ ကောက်ချက်ချမိပါတယ်။
ပြီးပါပြီ။
