🏵️အခန်း ( ၁ )🏵️
“ဟဲ့ ဟဲ့ နင် တင်မောင်လတ် မို့လား”
အလုပ်က မိတ်ဆွေတစ်ယောက် သူ့ အိမ်တက်မင်္ဂလာ ဖိတ်တာမို့ မသွားမဖြစ် သွားရင်း မမျှော်လင့်ဘဲ ကျောင်းတုန်းက နာမည်ကို ခေါ်ပြီး မေးလိုက်တာကြောင့် အရင်တုန်းက သူငယ်ချင်းမှန်း တန်းကနဲ သိလိုက်သည်။ လောလောဆယ် ဒီကလူတွေက သူ့ကို မိုက်ကယ် လို့ဘဲ သိကြတာကိုး။ ခေါ်တဲ့သူကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ တန်းကနဲ မှတ်မိလိုက်သည်။ ပုံစံက ပြောင်းသွားပေမဲ့ ဒီအပြုံးနဲ့ ဒီအသံက အရင်တုန်းကလို မပြောင်း
“ဟာ မဝေ၊ ထင်မထားဘူး၊ ကြည့်စမ်း မှတ်တောင်မမှတ်မိချင်ဘူး”
“ခစ် ခစ်၊ ငါတို့ မျိုးရိုးကိုက ကြီးလေ လှလေဟ၊ နင်ကတော့ဟယ် တခါတည်း ဘာမှကို မပြောင်းဘူး၊ အရင်က အတိုင်းဘဲ၊ ဘာဆေးတွေများ စားပြီး ဒီလောက်တောင် နုနေရတာလဲဟ။ ဒါနဲ့ နင်က ကျောင်းပြီးကတည်းက ယူအက်စ် ထွက်သွားတာ မဟုတ်လား၊ အခု ဘယ်တုန်းက ပြန်ရောက်နေတာလဲ။ တခါတည်း ငါတို့ကိုတောင် မဆက်သွယ်ဘူး”
“သိပ်မကြာသေးဘူး၊ ၃ လလောက်ဘဲ ရှိသေးတယ်။ ငါလုပ်နေတဲ့ ကုမ္ပဏီက ဒီမှာ ဘရန့်ချ် တစ်ခု အသစ်လာဖွင့်တော့ ငါ့ကို ဒီပို့လိုက်တာ”
“အေး ကောင်းတယ်၊ တို့နိုင်ငံကြီး တိုးတက်နေပြီဟ၊ အရင်ကလို မဟုတ်တော့ဘူး။ ဒါနဲ့ နင်ကတော့လေ တော်တော့်ကို မေ့မေ့ပျောက်ပျောက် နေနိုင်တဲ့ အကောင်။ တခါတည်း ထွက်သွားပြီးတော့လဲ တစ်ခါမှ မဆက်သွယ်ဘူး၊ ပြန်ရောက်လာတာလဲ မဆက်သွယ်ဘူး”
“မဟုတ်ပါဘူးဟာ၊ ဒီလောက်ကြာပြီဟာ၊ ငါ့မှာ နင်တို့ လိပ်စာဘယ်ရှိတော့မှာလဲ။ နင်တို့က ကျောင်းတုန်းက အဆောင်မှာ နေတဲ့ဟာကို”
“လာခဲ့၊ လာခဲ့ ငါတို့ဝိုင်းကို၊ အေးဆေးစကားပြောရမယ်။ ဒါနဲ့ နင်ဘယ်သူနဲ့ လာတာလဲ”
“ငါတစ်ယောက်တည်းလာတာ၊ ဒီမှာ လောလောဆယ် ငါ့တစ်ယောက်တည်းဟ”
နှစ်ယောက်သား အဓိကကျတာလေး ပြောရင်း စားသောက်ဖွယ်ရာတွေ တင်ထားတဲ့ စားပွဲရှည်ဆီက ကိုယ်စားချင်တဲ့ အစားအစာတွေကို တစ်ခါသုံး ပန်းကန်ပြားထဲ ထည့်ယူရင်း
“အခု ဒီမှာလည်း အရင်ကလို မဟုတ်တော့ဘူးနော်၊ ခေတ်မှီလာပြီ”
“ဘာကိုပြောတာလဲ”
“အော် ဒီလိုပုံစံ ကျွေးတာကိုပြောတာပါ၊ ဘူဖေးဆန်ဆန် နိုင်ငံခြားစတိုင်”
“အင်း ဟုတ်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ တချို့အိမ်တွေကတော့ အရင်ထုံးစံအတိုင်းပါဘဲ”
“မဝေက အလှုလိုက်စားနေကြထင်တယ်”
“ခွိ ခွိ ခွိ ခစ် ဟိတ် လျှောက်မပြောနဲ့ တိုးတိုး”
စကားတပြောပြောဖြင့် တင်မောင်လတ်တစ်ယောက် မဝေတို့ ၀ိုင်းသို့ ပါလာသည်။
“လာ လာ မိတ်ဆက်ပေးရမယ်၊ ဒါ ငါနဲ့ အတူတူနေတဲ့ မခိုင် နဲ့ မဇင်၊ ဒီတစ်ယောက်က မခိုင်၊ နာမည်ရင်းက ချိုချိုခိုင် တဲ့၊ ဒီတစ်ယောက်ကတော့ မဇင်၊ သူ့နာမည်က ဇင်မာတင့်”
“ဒါက ငါ့ ဟိုးးးး (အမူအရာပါပါ လေသံကို ဆွဲပြောရင်း) ကျောင်းတုန်းက သူငယ်ချင်း တင်မောင်လတ် တဲ့၊ ကျောင်းပြီးကတည်းက ယူအက်စ် ထွက်သွားတာ၊ အခု သူ အလုပ်နဲ့ ဒီပြန်လာတာ မကြာသေးဘူးတဲ့”
သုံးယောက်သား အပြံးကိုယ်စီနဲ့ ခေါင်းညှိမ့် အသိမှတ်ပြုပြီးနောက် အစားစားရင်း မဝေက စကားဆက်တယ်။
“နင်လည်း ဟိုမှာ အိမ်ထောင်တွေ ဘာတွေ ကျရောပေ့ါ”
“အင်း၊ ကလေးတစ်ယောက်ရှိတယ် ယောကျ်ားလေး။ အခု ၈ တန်းတက်နေပြီ၊ နင်ရော”
“အင်းပေါ့ဟ၊ ငါ့မှာလည်း သမီးတစ်ယောက်တည်း နင့်သားထက်တော့ နဲနဲငယ်မယ်ထင်တယ်၊ သူက အခုမှ ၇ တန်းဆိုတော့”
“သူတို့မပါဘူးလား”
“သူတို့က နယ်မှာ၊ ငါ့ယောကျ်ားက သူ့စီးပွားနဲ့သူ၊ ငါက ဒီရန်ကုန်မှာ တစ်ယောက်တည်း အလုပ်လာလုပ်တာ၊ သူတို့လဲ ဒီအတိုင်းဘဲလေ၊ အဲဒါ ငါတို့ ၃ ယောက် အိမ်တစ်လုံးငှားပြီ စုနေကြတာ၊ အိမ်ကိုတော့ တစ်လတစ်ခေါက်၊ ၂ လ တစ်ခေါက်လောက် ဟောလီးဒေးနဲ့ ကြုံတာနဲ့ ခွင့်နဲ့ပေါင်းပြီး ပြန်တာပေါ့”
“ဒါဆို ဟိုကောင် ငါ့သူငယ်ချင်း . . .”
“အင်း၊ နင်လည်း ထွက်သွားပြီးရော ငါလည်း သူနဲ့ ပြတ်တာဘဲ၊ အခုယောကျ်ားက ငါတို့နယ်ကလေ”
“ဘယ်လိုဖြစ်ကြတာလဲ၊ အခု ဒီကောင်ကြီးရော”
“မသိပါဘူး၊ မြိတ်ကလား ထားဝယ်ကလား အမျိုးသမီးနဲ့ ညားပြီး အဲဒီကို ပြောင်းသွားတယ် ကြားတာဘဲ”
“ဟုတ်လား၊ နောက်မှ နင့်ကို ဒီအကြောင်းတွေ ပြန်မေးရမယ်”
“အာ မပြောချင်ပါဘူး ချေးခြောက်ရေနူး၊ ဒါနဲ့ နင်ကရော ဘယ်က အမျိုးသမီးနဲ့ အိမ်ထောင်ကျတာလဲ ဘိုမနဲ့လား”
“ဘိုမ မဟုတ်ပါဘူး၊ မြန်မာမပါဘဲ၊ ဒါပေမဲ့ သူကဟိုမှာဘဲမွေးပြီး ဟိုမှာဘဲ ကြီးခဲ့တာဆိုတော့ ဘိုမ သဘောပါဘဲ”
အဲဒီကနေစလို့ တစ်ယောက်အကြောင်း တစ်ယောက် မသိတာတွေ တော်တော်များများ ပြောဖြစ်ကြတယ်။ ဟိုရောက်ဒီရောက်၊ ဟိုတစ ဒီတစပေါ့။ ဒါ့အပြင် သူ့နဲ့ အတူနေတဲ့ သူ့သူငယ်ချင်းတွေ အကြောင်းပါ အဆစ်ပါသေး။ အတိုချုပ်ကတော့ သူနဲ့ အတူနေတဲ့ သူတွေထဲမှာ မဇင်က အပျိုကြီးတဲ့။ မခိုင်ကတော့ ကလေးမရှိဘူးတဲ့၊ မရတာဆိုဘဲ။
…………………………………………………….
🏵️အခန်း ( ၂ )🏵️
“အစ်မ၊ အစ်မ လူကတော့ တော်တော်မိတယ်နော်၊ မင်းသားတောင်ရှုံးမယ့်ပုံ”
သုံးယောက်သား အိမ်ပြန်ရောက်တာနှင့် မခိုင်က မအောင့်နိုင်သည့် လေသံဖြင့် ကိုလတ် အကြောင်း စပြောသည်။
“ဟာ ဟ နင့်မင်းသားတွေလောက်တော့ ကိုလတ်တို့က သနားတောင် သနားတယ်၊ သူက ကျောင်းကတည်းက ဒီပုံဟ၊ ငါတို့ ကျောင်းတက်တုန်းက ကောင်မတွေများ သူ့နားမှာ ဝိုင်းနေတာ”
“အစ်မရော ဝိုင်းတဲ့အထဲ မပါဘူးလား ခိ ခိ ခိ ခိ”
“ဟဲ့ ငါတို့က သူငယ်ချင်း ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်၊ အမလေး ရည်းစားမဖြစ်တာဘဲ ကျေးဇူးတင်ရမယ်ဟ၊ နင်တို့ဘာသိလို့လဲ၊ သူ့နဲ့ ဖြစ်သွားတဲ့ ကောင်မဆို မကြာဘူး ကွဲတာဘဲ”
“အမလေး”
“အယ်”
“ဟဲ့ ဟဲ့ ဟဲ့ ငါပြောတာ သူ့နဲ့ ကွဲတာ အဲ အဲ ပြတ်တာကိုပြောတာ၊ အာ ကောင်မတွေ နင်တို့ထင်သလို ငါပြောတာ မဟုတ်ဘူးဟ၊ တခါတည်း”
“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်”
“ခိ ခိ ခိ ခိ အစ်မကလဲ၊ ဘာဖြစ်လို့ ကွဲ ကွဲ၊ ဟို အစ်မ ပြောသလို ကွဲတာလဲဟင်”
“ကိုလတ်လား ရုပ်ချော ရှိုးကောင်းသလောက် တော်တော် ကဂျီကကြောင် နိုင်တာဟ။ သူက မိန်းကလေးတစ်ယောက်နဲ့ တွဲပြီး မကြာဘူး အရိုးများသလေး ချေးခါးသလေး ဖြစ်ရော။ ပြီးတော့ မကြာဘူး ပြတ်တာဘဲ”
“လုပ်ပါအစ်မရာ၊ ပြောပြစမ်းပါ အဲဒီကိုလတ်ကြီး အကြောင်း၊ ကျောင်းတုန်းက အစ်မနဲ့ တော်တော်ရင်းနှီးလား”
“အင်း ရင်းတော့ ရင်းနှီးပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ မပြောချင်ပါဘူးဟာ၊ ဒီကောင့်အကြောင်း”
“ဟိ ဟိ ဟိ ဟိ သိပြီ၊ သိပြီ၊ အစ်မမှာ သူနဲ့ ပတ်သက်ပြီး အတိတ်တွေ ဘာညာ ဘာညာတွေ ဟိ ဟိ ဟိ ဟိ”
“ဘာအတိတ်မှ မရှိဘူး၊ နင်တို့သိတဲ့အတိုင်း ငါက ပျော်ပျော်နေတတ်တာ၊ သူများတွေလို ပဲတွေ ဘာတွေများပြီး အထာတွေ ဘာတွေ ဇွတ်ကိုင်နေတာမဟုတ်ဘူး၊ ဒီတော့ သူနဲ့ ငါနဲ့က တကယ့်သူငယ်ချင်း အရင်းကြီးတွေလို ဖြစ်သွားတာပေါ့ဟ”
“အဲဒီတော့ဘာဖြစ်လဲ အစ်မ၊ ပြောပါ အစ်မကလဲ”
“မပြောချင်ပါဘူးဟာ၊ သူများအကြောင်း၊ ဒီကောင့်ကို ငါတို့ နာမည်ပေးထားတယ် သိလား၊ သစ်တုံး လို့”
“ခစ် ခစ် သစ်တုံး၊ သစ်တုံး ဟုတ်လား၊ သစ်တုံးကြီးလို မတုန်မလှုတ်၊ ငတုံး ငအ၊ ဘာမှ မသိတဲ့ လူကြီးမို့လား”
“နင့် ဘိုးအေ ဟုတ်ပါလိမ့်မယ် အားကြီးကြီး၊ သူက မိန်းကလေးတွေကို သစ်တုန်းလေး ကြိုက်တာမို့လို့ အေ၊ သိပြီးလား”
“အယ် . . ခိ ခိ ခိ ခိ၊ ဘယ်လို သစ်တုန်းလေးလဲ အစ်မ”
“တော်ပြီ မပြောပါဘူးဆို၊ အခု ငါတို့ သူနဲ့ မိတ်ဆွေ ဖြစ်သွားပြီဘဲ၊ နင်တို့ စောင့်ကြည့်၊ ငါတို့ သူ့ကို လိပ်စာပေးထားတာဘဲ၊ သူလည်း ပျင်းနေတာဆိုတော့ လာလည်မယ်လို့ သူပြောထားတာဘဲ၊ သူက ခင်ဖို့ ကောင်းပါတယ်ဟ၊ နင်တို့ ပေါင်းကြည့် သူ့ အကြောင်း သိလာလိမ့်မယ်”
“အင်းနော် အစ်မ၊ အစ်မ လူကြီးက တော်တော့ကို ခင်ဖို့ ကောင်းတာ၊ သူနဲ့ စကားပြောနေရင် အားလုံးကို မေ့နေသလိုဘဲ၊ ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်”
“ဟဲ့ ဟဲ့ ဟဲ့ ကောင်မတွေ”
“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်၊ ငါတို့ကိုလည်း သူက အခုမှ တွေ့ဖူးတာဆိုတော့ သူ့အတွက် အသစ်ပါဘဲဟာ၊ မဝေကသာ အဟောင်းကြီး”
“ခစ် ခစ်၊ အဟောင်းပေမဲ့ ငါက သူ ဖြတ်တဲ့ အဟောင်းထဲက မဟုတ်ဘူးဟ”
“ဟော ဟော ပေါ်ပြီ ပေါ်ပြီ၊ မဝေ တို့မှာလည်း ဇာတ်လမ်း ရှိကို ရှိမယ်၊ ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်”
………………………………………………….
🏵️အခန်း ( ၃ )🏵️
“ဒါက ဘယ်သွားမလို့လဲ ကိုလတ်”
“ငါ့ အိမ်လေ၊ ငါ တစ်ယောက်တည်းနေတာ ဘယ်သူမှ မရှိဘူး”
“ငါ သိတယ်နော် ကိုလတ်၊ နင် နော် နင် . . ဟင်းးးး. . . . ငါတော့ နင်နဲ့ ပြန်တွေ့တာ ငါးပါးမှောက်တာဘဲ”
ရုံးပိတ်ရက်မှာ တစ်ပတ်စာ အဝတ်လျှော်မလို့ ပြင်တုန်း ကိုလတ်ဆီက ဖုန်းလာပြီး အခု လာခေါ်မယ် အဆင်သင့်လုပ်ထား ဆိုလို့ အဝတ်မလျှော်ဖြစ်တော့ဘဲ ကမန်းကတမ်း ရေချိုးပြီး ကိုလတ် ခေါ်ရာ ပါလာခဲ့ရာက အခုမှ ဘယ်သွားမလဲ မေးဖြစ်သည်။
ဖုန်းလာတုန်းက ဘယ်သွားမလဲ မမေးလိုက်ရ။ လာခေါ်မယ် ဆိုတာနဲ့ “အေးအေး.. လာခဲ့၊ ငါရေချိုးလိုက်ဦးမယ်၊ နာရီဝက်လောက်” ဆိုပြီး လိုရင်းလောက်ဘဲ ပြန်ပြောကာ ခပ်သွက်သွက် ရေချိုး၊ အလှနည်းနည်းပါးပါး ပြင်အပြီး ကိုလတ် ရောက်တာနဲ့ တန်းထွက်လာခဲ့သည်။
အရင်ကတည်းက ကိုလတ် ပြောသမျှ မငြင်းဘဲ အင်း လိုက်နေကျက အခုထိ အကျင့်ပါနေမှန်း ကိုယ့်ကိုယ်ကိုတောင် သတိမထားမိ။ သတိရလို့ အချိုးပြောင်းမယ် ပြင်မှ လူက သူ့ကားပေါ် ရောက်နေပြီ။
“မဝေ . . ဘာလဲ နင် ပြောခဲ့တာတွေ နင် မေ့နေပြီလား”
“မမေ့ပါဘူးဟ နင်စဉ်းစားကြည့်လေ၊ အဲဒါတွေက ကြာလှပြီ၊ ပြီးတော့ . . . .”
“အာ . . နင်ကလဲ၊ နင်ပြောချင်တာတွေ အားလုံး ငါသိတယ်၊ ငါ နင်နဲ့ ပြန်တွေ့ပြီးကတည်းက ဒီစိတ်က ဖြစ်နေတာဟ၊ ငါ ဒီမှာ လာပြန်လုပ်ဖို့ လက်ခံကတည်းက ငါ နင့်ကို လိုက်မရှာဘူးလို့ စိတ်ဒုန်းဒုန်း ချထားတာ၊ အခုကြည့် . . ဖြစ်ချင်တော့ ဘယ်သူနဲ့မှ မဆုံခင် တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် နင်နဲ့ အရင်ဆုံတာ၊ တမင်လိုက်ရှာတာလဲ မဟုတ်ဘူး၊ ဘာလဲ နင်က မတွေ့ချင်ဘူးလား၊ ဒါဆိုလဲ ပြီးရောဟာ ငါ ကားပြန်ကွေ့လိုက်မယ်”
“ဒီလိုလဲ မဟုတ်ဘူးလေဟာ ကိုလတ်ရာ၊ နင်ကလဲ တခါတည်း ငါ့ဆို အသေနိုင်၊ ငါလဲ နင့်လိုဘဲပေါ့ဟ၊ နင့်ကို ပြန်တွေ့တာ ဘယ်လောက်ပျော်သွားတယ် မှတ်လဲ”
“ဒါဆို သိပ် ကကျီကကြောင် မကျနဲ့ဟာ၊ ငါတို့ ပြန်တွေ့တယ်၊ အရင်လို ပြန်နေမယ်၊ နင်လည်း ပြောထားတယ်၊ ငါ့နဲ့သာဆို ဘယ်အချိန်ချိန် ဖြစ်ဖြစ် နင် အဆင်သင့်ဘဲ ဆိုတာ”
“နင် မမေ့ဘူးလား”
“မေ့စရာလား၊ နင် အကြိမ်ကြိမ် ပြောခဲ့တဲ့ စကား”
“အေးပါ အေးပါ၊ ငါကလည်း နင့်ကို ပြန်တွေ့လိုက်ကတည်းက အရင်စိတ်တွေ ပြန်ထလာတာ၊ ဒါနဲ့ နေပါဦး၊ ဒီလောက် ဂျီးများတဲ့ နင်က ဘယ်လို မိန်းကလေးနဲ့ အိမ်ထောင်ကျသွားတာလဲ၊ အဲဒါ အရင်ပြော”
“ဟား ဟား ဟား ဟား . . ဒီလိုပါဘဲ မဝေရာ၊ သူလည်း မိန်းမထဲက မိန်းမတစ်ယောက်ပါဘဲ၊ ဒီတော့ ငါ မကြိုက်တာတွေ ရှိတာပေါ့၊ ရည်းစားနဲ့ မိန်းမ ကွာတော့ ကွာတယ်ဟ၊ ရီးစားက မကြိုက်တော့ရင် ဖြတ်လိုက်ရတာ လွယ်တယ်၊ မိန်းမ ဖြစ်သွားရင် ကြိုက်လဲစား မကြိုက်လဲစား၊ ဖြတ်ဖို့ မလွယ်တော့ဘူးဟ၊ ဟား ဟား ဟား ဟား”
“ဒါဆို နင်မကြိုက်ဘဲ ဘာလို့ ယူလဲ၊ နင် ငါ့ကို ပြောတာ မှတ်မိလား၊ နင့် စိတ်ကြိုက်တွေ့မှ ယူမယ်ဆို”
“ဟား ဟား ဟား ဟား မဝေ၊ နင် စိတ်ထဲမှာ ငါ့စိတ်ကြိုက် မိန်းမ တွေ့ဖို့ လွယ်မယ်များ မှတ်နေလို့လား၊ ယူတာက ကဲ ယူမယ်ကွာ ဆိုပြီး ယူလိုက်တာ၊ မယူခင် သူ့ တကိုယ်လုံး ငါလုံးဝ မကြည့်ဘူး၊ ကြည့်မိရင် ငါ မကြိုက်တာတွေ့ပြီး အရင်လို ဖြတ်မိမှာဘဲ၊ ဒီတော့ လုံးဝကို မကြည့်တော့ဘူး။ သူ့ လက်ရှိ အခြေအနေနဲ့ ယူဖို့ သင့်တော်တယ် ထင်ပြီး ယူလိုက်တာဘဲ၊ ငါလည်း အိမ်ထောင်ပြုဖို့ အချိန်ကျနေပြီ။ ပြီးတော့ ဟိုမှာ မြန်မာ အသိုင်းအဝန်းက ကျဉ်းတယ်ဟ၊ ငါလည်း ရီးစား ၄ လောက်ယောက်နဲ့ ပြတ်ပြီး နာမည်ဆိုးရနေပြီ၊ ရုပ်ရည် ဘန်းပြပြီး မိန်းမတွေကို ဖျက်ဆီးနေသလိုလို အတင်းက ထွက်လာပြီဟ၊ အဲ့ဒါတွေ မခံချင်တာလဲ ပါတယ်”
“နင်ကလည်းဟာ လွန်ကို လွန်တယ်”
“အင်း ငါသိတယ် ငါလွန်တယ် ဆိုတာ၊ ဒါပေမဲ့ ဘယ်လိုမှ မတတ်နိုင်ဘူးဟ၊ နင် ငါ့အကြောင်း သိတာဘဲ၊ အေး . . တကယ်ဖြစ်သင့်တာက နင်နဲ့ ငါနဲ့ ယူရမှာ၊ နင်ဘဲ ငါ့ကို နားလည်တယ်”
“စောက်ကောင် ပြောပြန်ပြီ ဒီစကား၊ နင့်ကို ငါ တစ်သက် မယူဘူး၊ ငါ့ကို ယူပြီး နင် မကြိုက်တဲ့ မိန်းမစာရင်းထဲ ငါ အပါ မခံနိုင်ဘူး”
“မပါအောင် နင် နေလို့ တတ်တာဘဲ”
“တော်စမ်းပါ၊ လင်မယား ဖြစ်လာရင် အဲလိုနေလို့ ရတော့မလားဟ”
“ဟား ဟား ဟား ဟား၊ အဲဒါကို ငါသိချင်တာ၊ နင့် တကိုယ်လုံး ငါ့ အကြိုက် ဟုတ်မဟုတ်၊ ငါ အရမ်းသိချင်တာ၊ ဟုတ်ရင်လည်း ဟုတ်နေမှာပေါ့ဟ၊ ဘယ်ပြောလို့ရမလဲ”
“ဟင်း ဟင်း ဟင်း ဟင်း ဘာလဲ ကြည့်ပြီး ငါ့ကို ထားသွားမလို့လား၊ လာပြောမနေနဲ့၊ နင် ဘယ်တော့မှ သိရမှာ မဟုတ်ဘူး”
“အေးပါ၊ ပြောသာပြောတာပါ၊ ငါလည်း မကြည့်ရဲပါဘူး၊ အခုလိုဘဲ ကောင်းတယ်၊ ငါလည်း ကြိုက်တယ်၊ ဒါကြောင့် နင့်ကို မြင်ရင် ငါ မနေနိုင်တာ၊ ဟော . . ရောက်ပြီ အဲဒါ ငါ့အိမ်၊ ကုမ္ပဏီက ငါ့အတွက် ငှားပေးထားတာ၊ ဒီကားလည်း ကုမ္ပဏီက ပေးထားတာ”