🏵️[ အခန်း ၁ ]🏵️
လရောင် တိမ်ဖုံး
အလင်းပျောက်တဲ့
မိုးည မှောင်ရီ
ကြယ်ခပင်းတို့
ရယ်(ရီ)ချင်း ဖွဲ့လည်း
ရာဂ သံသရာ
ကာမကြိုးလေး
ချည်နှောင်မိပေါ့
စေလိုရာစေ
တကယ် အလိုကျ
မောင်သာ ကကြိုးတွေ ဖန်တီးရင်
ကျွန်မက ဗုံတစ်လုံးပါ မောင်ရယ်….။
——————————————
” အမလေး … အအ …… နာလိုက်တာ … ဟင့် … တော်ပါတော့ ”
နွေးလေ နာလွန်းလို့ တောင်ပန်ရင်း မျက်ရည်တွေပါ စီးကျလာတယ်။
” အင့် … အင့် …… ခဏလေး အောင့်ခံလိုက် …… အရမ်းကောင်း လာတော့မှာ”
” အားးးးးးး …… အ အ …… ကွဲပြီ …… နွေးဟာလေး … ပြဲပြီနေမှာ …… နာလိုက်တာ …… အဟင့် ဟင့် ”
အချက် ၂၀ ခန့် ဆောင့်လိုးပြီးမှ နွေးအဖုတ်ထဲ လီးကို အရင်းထိ ကပ်ထားလိုက်တာ။
” မနွေး … ကိုမိုး … အင်္ကျီ ချွတ်မယ်နော် ”
” ဟာ … မချွတ်နဲ့ ”
” အင့် … အင့် ……… ဘွတ် …… ဘွတ် ”
နွေး ရှက်လို့ နို့အုံပေါ် လက်နှစ်ဖက် ကာပြီး ငြင်းတော့ ကိုမိုးအောင် က ဖင်ကြီးပြန်ကြွပြီး နှစ်ချက် ဆောင့်လိုးရင်း နွေးလက်တွေ ဆွဲဖယ်ပစ်တယ်။ အချွတ်မခံရင် နာမယ် ဆိုတဲ့ သဘောပေါ့။ အဖုတ်ထဲ တင်းကြပ်အောင် နာနေလို့ နွေးလည်း လက်လျှော့ လိုက်ရတယ်။ ချည်သား အင်္ကျီပေါ်က နှိပ်သီးတွေ တစ်လုံးချင်း ဖြုတ်ပြီး ဘေးကို ဖြဲချပစ်တာ။ နို့အုံကို ဖုံးထားတဲ့ နွေးရဲ့ ဘော်လီကို နို့သီးခေါင်း ပေါ်အောင် ဆွဲချပြီး တစ်ဖက်ပြီး တစ်ဖက် စို့တော့တာပဲ။ နို့စို့နေရင်း ခဏကြာမှ လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ထုတ်ပြီး တစ်ချက်ချင်း လိုးပေးနေတယ်။
” မနွေး ”
” ဟင် ”
” ကျနော် … မနွေးကို … ချစ်တယ် ”
နွေး ဘာပြန်ပြောရမှန်း မသိဘူး။ အထိအတွေ့ အောက် သာယာမိပေမယ့် နွေးမှာ မောင်တစ်ယောက်လုံး ရှိနေတာလေ။ နောက်တစ်ယောက် ချစ်ဖို့ဆိုတာ မဖြစ်နိုင်ဘူး။
” ကိုမိုးရယ် … နွေးက …… ကိုမိုး သူငယ်ချင်းရဲ့ … မိန်းမလေ …။ ဒီလိုမျိုး နေမိတာ … လူမသိရင် … ဘာမှမဖြစ်ဘူး …။ အချစ်ဆိုတာ ပါလာရင် … မတူတော့ဘူး … ခံစားရလိမ့်မယ် ”
” ဟင် … မနွေးက … ကျနော့်အပေါ် … မချစ်ပဲနဲ့ …… ”
တစ်ချက်ချင်း လိုးရင်း ကိုမိုးအောင် မျက်ဝန်းထဲ မျက်ရည်တွေ ဝဲလာတော့ နွေးပါ ဝမ်းနည်းလာရတယ်။ မောင့်ကွယ်ရာ သူစိမ်းယောကျ်ားနဲ့ ကာမဆက်ဆံရင်း တကယ်များ ချစ်မိသွားပြီလား ပြန်စဉ်းစားနေမိတာ။ အလိုလိုပဲ နွေးအပေါ်က ဖိလိုးနေတဲ့ ကိုမိုးအောင် မျက်နှာကို ဆွဲပြီး နှုတ်ခမ်းကို အကြာကြီး စုပ်ပေးနေမိတယ်။
” အခွင့်ရေး ရှိသလောက် … ဒီလိုလေးပဲ … နေရအောင်နော် … ကိုမိုး … ”
စကားဆုံးတော့ ကိုမိုးအောင်က မျက်ရည်တွေနဲ့ နွေးမျက်နှာကို စိုက်ကြည့်ရင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးပစ်တာ။
” ဇော်ထူး … ခရီးထွက်တိုင်း … ကိုမိုးကို …… လိုးခွင့်ပေးနော် ”
” နွေးကို … လိုးတဲ့ချိန် … တခြားဟာတွေ … မတွေးပါနဲ့ … ကိုမိုးရယ် … စိတ်ကို လျှော့ထားနော် ”
ရှိုက်သံ သဲ့သဲ့လေးနဲ့ ပြောတော့ နွေး ခေါင်းညိတ်ပြရင်း ပြန်ပြောလိုက်တယ်။ ချက်ချင်း ပေါင်ကြားထဲ ကိုယ်လုံး လျှောဆင်းပြီး လိုးနေတဲ့ အဖုတ်လေးကို ယက်ပေး နေတာ။ နွေး သူ့မျက်နှာကို အဖုတ်နဲ့ ဆွဲကပ်လိုက်တယ်။ အစိလေး စုပ်ပြီး ပေါင်တံ၂ဖက် မြှောက်ကွေးရင်း လျှာနဲ့ ဖင်ဝလေး ဝိုက်ယက်ပြီး လျှာထိပ်လေး ထိုးသွင်းနေတာ။ လျှာထိပ်လေး နွေးဖင်ပေါက်ထဲ အထုတ်အသွင်း မြန်လာတော့ ရပ်ခိုင်း လိုက်ရတယ်။
” ရှီးးးးး … အားဟ … ရပ် … ရပ်တော့ … နွေး … ကိုမိုးနဲ့ …… အတူတူ ပြီးချင်တယ်ကွာ ”
ဖင်ဝလေး တအားယားလာတော့ နွေး မထိန်းနိုင်ပဲ ပြီးသွားမှာ စိုးရိမ်နေမိတာပေါ့။ ကိုမိုးအောင်က နားလည်ပါတယ်။ ချက်ချင်း ဖင်ပေါက်လေး လျှာနဲ့ လိုးပေးနေတာကို ရပ်ပြီး ခါးမတ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ နွေးကိုယ်ပေါ် မှောက်ပြီး မနားတမ်း ဆောင့်လိုးပေးတာ။ အချက်ပေါင်း များစွာ ဆောင့်ရင်း နှစ်ယောက်သား ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့် အထွတ်အထိပ် ရောက်ခဲ့ကြတယ်။
——————————————
နွေးတို့ လင်မယား ကိုမိုးအောင်အိမ်ကို တစ်ခြမ်း ငှားနေတာ ၈ လ ရှိသေးတာပါ။ မောင့် သူငယ်ချင်းမို့ ရင်းရင်းနှီးနှီး နေမိရာက ဒီလိုတွေ ဖြစ်ကုန်တော့တာ။ နွေးနာမည်က သီတာနွေး ။ နွေး ယောကျ်ား နာမည်က ကိုဇော်ထူး ။ ဖုန်းကုမ္ပဏီမှာ လုပ်ရင်း ဒီမြို့လေးမှာ ရှိတဲ့ သူတို့ကုမ္ပဏီ လက်ခွဲတစ်ခုကို ပြောင်းလာတာ။ နွေးက ယောကျ်ားကို မောင်လို့ပဲ ခေါ်တတ်တာ ချစ်သူဘဝ ကတည်းကပဲ။ မနက် ၈ နာရီဆို အိမ်ကထွက် ညနေ မှောင်ရီပျိုးမှ ပြန်ပြန် လာတတ်တယ်။ မောင် အလုပ် သွားရင် နွေး တယောက်ထဲ အိမ်မှာ ကျန်နေရစ်တာပေါ့။ ကလေးလည်း မရှိတော့ နေ့လည်နေ့ခင်း ပျင်းရင် အခန်းချင်း ကပ်လျက် ကိုမိုးအောင် အိမ်ဘက် သွားလည်မိတယ်။
ကိုမိုးအောင်က မောင်နဲ့ ရွယ်တူပဲ။ ၃၅ နှစ်လောက် ရှိပြီ နွေးထက် ၃ နှစ်လောက် ကြီးတာပါ။ ကလေးတစ်ယောက် အဖေပါ။ သူမိန်းမက ကလေးမွေးပြီး ပြီးချင်း ဆုံးသွားတာ ပြောတယ်။ ကလေးက ၃ နှစ်သားလေး။ စကားပြောရင် တီတီတာတာလေးနဲ့။ နွေးစရောက် ကတည်းက အူယားနေတာ။ လူချင်း ခင်တာနဲ့ ကလေးကို သွားသွား ထိန်းပေးမိတယ်။ တခါတခါ ကိုမိုးအောင်ရဲ့ အိပ်ခန်းထဲထိ ဝင်ပြီး ကလေးကို မြူမိတာပေါ့။
ကိုမိုးအောင်က အိမ်မှာပဲ ဖုန်းဆိုင်လေး ဖွင့်ထားပြီး တစ်ပတ် တစ်ခါလောက်ပဲ မြို့ထဲ ဆိုင်ကယ်နဲ့ ဖုန်းအပို ပစ္စည်းလေးတွေ သွားဝယ်တတ်တယ်။ အိမ်မှာဆို ကိုမိုးအောင်နဲ့ နွေးပဲ အမြဲ ရှိနေဖြစ်တာ။
မောင့်ကိုတောင် နွေး ထမိန်လေးပဲ လှန်ပြီး ခံတတ်တာ။ ကိုမိုးအောင်နဲ့ကြမှ ပုံစံအမျိုးမျိုး တုံးလုံးချွတ်ပြီး အကြာကြီး အလိုးခံရတော့တာ။ မောင်ဆို အလွန်ဆုံး ၅ မိနစ်လောက်ပဲ အရည်ထွက်ပြီး ထိုးအိပ် သွားရောပဲ။
နွေးက ရုပ်ရည် သာမန်ပဲ။ အရပ်ကတော့ မိန်းကလေးတွေထဲ တန်းမှီပါတယ်။ ၅ ပေခွဲ နည်းနည်းကျော်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကတော့ ဆွဲဆောင်မှု အပြည့်ရှိတယ်။ နို့အုံက ပုံမှန်ဆိုဒ် ဆိုပေမယ့် ခါးအောက်က စွင့်ကား လုံး၀န်းနေတဲ့ ဖင်သားစိုင်တွေက အခုထိ မသိတဲ့သူဆို နွေးကို အပျိုပဲ ထင်နေကြတာ။
——————————————
ကိုမိုးအောင်နဲ့ မှားမိကြတာ ၂ လလောက်ပဲ ရှိသေးတာပါ။ မောင်ခရီး ထွက်သွားပြီး ၃ ရက်မြောက်နေ့ နေ့ခင်းဘက် ထမင်းစား တီဗွီခဏကြည့်ပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့တယ်။ အင်္ကျီနဲ့ ဘော်လီ ချွတ်ပြီး စကပ်နဲ့အင်္ကျီတွဲလျက် အိမ်နေရင်း ဝတ်တဲ့ဟာလေး ယူဝတ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ ထမိန်ကို ချွတ်ပြီး ခြေရင်းဘက် ခေါက်ထားလိုက်တာ။ အိပ်ယာပေါ်လှဲပြီး မနေ့က အဖြစ်အပျက်ကိုပဲ တွေးနေမိတယ်။
မနေ့ညနေ နွေး အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဟိုဘက် အခန်းပေါက်ရှေ့ ကိုမိုးအောင်ရဲ့ ဖိနပ်တွေ့တယ်။ ကလေး အသံတော့ မကြားမိဘူး။ ပျင်းတာနဲ့ ကလေး သွားကြည့်မလို့ ကိုမိုးအောင် အိမ်ခန်းဘက် ကူးလာတော့ တံခါးက နည်းနည်းလေး ဟနေတယ်။ ဧည့်ခန်းလေးထဲ ကိုမိုးအောင်က လက်တစ်ဖက် ဖုန်းကိုင်ကြည့်ရင်း ပုဆိုးလှန်ပြီး ဂွင်းထုနေတာ။ ကလေးတော့ မမြင်ဘူး အိပ်နေတာနေမှာ။
မြင်ကွင်းက နွေးကို စိတ်လှုပ်ရှားစေတယ်။ မောင်က အဝေးမှာလေ။ ဆက်မကြည့်ပဲ ခြေသံမကြားအောင် ပြန်ထွက်လာခဲ့တာပေါ့။ သူစိမ်းယောကျ်ား တစ်ယောက်ရဲ့ လီးကို မြင်လိုက်ရတော့ စိတ်ထဲ တစ်မျိုးကြီးပဲ။ တွေးရင်း နွေးလက်က ဒူးဖုံးစကပ် အောက်နားစထဲ လက်သွင်းပြီး အဖုတ်လေးကို ပွတ်နေမိတယ်။ အစိလေးကို လက်ခလယ်ထိပ်နဲ့ ချေလိုက်၊ အဲ့လက်ချောင်းလေးကိုပဲ အဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်နဲ့ အသက်ရှူ မြန်လာရတာ။
လက်ချောင်းလေး အထဲရောက်တိုင်း ဖင်ကိုလည်း ကော့ကော့ နေမိတယ်။ ၁၀ မိနစ်လောက်ပဲ အရည်တွေ ပန်းထွက်လာရောပဲ။ နောက်ရက် နေလည်ဘက် ကလေးသံလေး ကြားတာနဲ့ ကူးလာတော့ သားအဖ ၂ ယောက် ဆော့နေကြတယ်။
” ဟော …… မနွေး … ဇော်ထူး မရှိတော့ … ပျင်းနေတာ ထင်တယ် ”
” ဟုတ် …… ကိုမိုး … ”
နွေးလည်း ကလေးကို ဝင်မြူရင်း အိမ်ရှေ့ ဖုန်းဆိုင်ထဲ ဈေးဝယ်လာတော့ ကိုမိုးအောင်က ထသွားတာ။ အဲ့ချိန် ဘာရယ်မဟုတ်ဘူး ကိုမိုးအောင် ထိုင်တဲ့နားက သူ့ဖုန်းကို တွေ့လို့ ကောက်ဖွင့်ကြည့်မိတယ်။ လော့ချမထားတော့ နွေးလည်း ဟိုကြည့် ဒီကြည့်နဲ့ ဂယ်လာရီ ဖွင့်ကြည့်တော့ အံဩသွားရတာပဲ။ နွေး နောက်ဖေး ရေချိုးနေတဲ့ပုံတွေ အိပ်ခန်းထဲ အိပ်ပျော်နေတဲ့ပုံတွေ ကလေးနဲ့ ဆော့နေတဲ့ပုံတွေ အများကြီး။ ထူးခြားတာက နွေး ပေါင်ရင်းထိ မြင်နေရတဲ့ ပုံတွေကို ခိုးရိုက်ထားတာ။ ချက်ချင်းပဲ ဟိုနေ့က ဖုန်းကြည့်ပြီး ဂွင်းမှန်းထုနေတာ နွေးပုံတွေ နေမှာဆိုပြီး တွေးမိတော့ အဖုတ်လေးထဲ ဆစ်ကနဲ့ ခံစားလိုက်ရတယ်။ ဗွီဒီယိုတွေ ကြည့်တော့ အပြာကားတွေ အများကြီး။ နွေး အိပ်ပျော်နေတုန်း တံခါးကြားကနေ ချောင်းရိုက်ထားတဲ့ မူဗီ အတိုလေးတွေရောပဲ။
အဲ့ချိန် အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာတဲ့ ခြေသံ ကြားလိုက်ရလို့ ဖုန်းကို ပြန်ပိတ်ပြီး သူ့နေရာလေး ပြန်ထားလိုက်တာ။ ကလေးက အိပ်တောင်နေပြီ။ နွေးလည်း နွေးအိပ်ခန်းဘက် ပြန်လာခဲ့တာ စိတ်ထဲ ကတုန်ကယင် နဲ့ပဲ။ အိပ်ခန်းထဲ လှဲရင်း အိပ်လဲမရ ကိုမိုးအောင် ဖုန်းထဲက နွေးပုံတွေ အကြောင်းပဲ မတွေးပဲ ပေါ်ပေါ်လာတာ။
၁၅ မိနစ် လောက်ကြ ကိုမိုးအောင် နွေးအိပ်ခန်းထဲ သူ့ဖုန်းလေး ကိုင်ပြီး ဝင်လာတယ်။ မောင်ကလည်း ခရီးထွက်နေတော့ အိပ်ခန်လေးထဲ ၂ ယောက်ထဲ ဆိုတဲ့ အသိက နွေးတကိုယ်လုံး ရှိန်းကနဲ့ ဖြစ်လာရတာပေါ့။ ပက်လက် အနေထားနဲ့ အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်တာပေါ့။